Ο άνθρωπος που είχε σώσει την Ευρώπη

HENRY A. KISSINGER*

T​​ο χαρακτηριστικό του μεγαλείου μπορεί να αποδοθεί μόνο σε

ηγέτες που κατάφεραν μετά την εποχή τους η ιστορία να γράφεται μόνο σε σχέση με τα επιτεύγματά τους. Ημουν παρατηρητής όταν γράφονταν σημαντικά κεφάλαια της γερμανικής Ιστορίας – ως πολίτης γερμανικής καταγωγής, ως πρόσφυγας για να ξεφύγω από τις αναταραχές, ως στρατιώτης του αμερικανικού στρατού κατοχής και ως μάρτυρας στην εκπληκτική αναβίωση της Γερμανίας. Λίγοι απ’ όσους έζησαν αυτή την εξέλιξη εξακολουθούν να ζουν.

Για πολλούς σύγχρονους Γερμανούς η περίοδος του Αντενάουερ φαντάζει ως ένα κεφάλαιο από μια εποχή που έχει περάσει προ πολλού. Συμβαίνει το αντίθετο διότι ζουν σε μια δυναμική που ανέπτυξε ο Κόνραντ Αντενάουερ, του οποίου ο βίος, από το 1876 μέχρι το 1967, κάλυψε όλα τα χρόνια, πλην πέντε, ύπαρξης του ενοποιημένου εθνικού γερμανικού κράτους που ιδρύθηκε το 1871. Κατεστραμμένη, φτωχή και διαιρεμένη, η Ομοσπονδιακή Γερμανία προέκυψε μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από την ένωση της αμερικανικής, της βρετανικής και της γαλλικής ζώνης κατοχής και περιελάμβανε μόλις τα δύο τρίτα του προπολεμικού γερμανικού πληθυσμού. Η ίδρυση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας αποτέλεσε το επιστέγασμα ενός αιώνα ταραχών. Μετά τον Μπίσμαρκ η Γερμανική Αυτοκρατορία αισθανόταν να απειλείται από τις συμμαχίες που την περικύκλωναν. Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης αισθανόταν πως είναι το θύμα μιας ειρηνευτικής συμφωνίας που της είχε επιβληθεί μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Χίτλερ είχε επιδιώξει μια αταβιστική παγκόσμια κυριαρχία.

Για τη συνέχεια Kathimerini