Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας απετέλεσαν γεγονότα-σταθμούς λίγο πριν από την ανατολή του 21ου αιώνα. Ιδιαιτέρως το δεύτερο συνδέθηκε με ένα (απρόσμενο για πολλούς) άνοιγμα «παραθύρου ευκαιρίας» για την Ελλάδα.
Η χώρα μας μετατρεπόταν στον μοναδικό πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή, με μια οικονομία αρκούντως αναπτυγμένη και διασυνδεδεμένη (μέσω της συμμετοχής στους ευρωατλαντικούς θεσμούς) με τις διεθνείς αγορές.
Την ίδια περίοδο, η Τουρκία αντιμετώπιζε αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις οι οποίες την οδήγησαν αργότερα σε προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενώ ήταν και εγκλωβισμένη σε μια άγονη, ανεδαφική και μεγαλομανή στρατηγική ως προς τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία. Αυτήν ακριβώς την περίοδο, το ελληνικό κεφάλαιο είχε τις ευκαιρίες του τις οποίες εν μέρει εκμεταλλεύτηκε, αλλά το ζήτημα είναι υπό ποιους όρους και υπό ποιες προϋποθέσεις.
Ο Παναγιώτης Κονδύλης μας πληροφορεί στο βιβλίο του Πλανητική πολιτική μετά τον Ψυχρό Πόλεμο ότι «πίσω από τη μετατροπή της πολιτικής σε οικονομία, όπως την είδαμε να συντελείται στην εποχή της μαζικής δημοκρατίας, διαγράφεται συνεχώς η δυνατότητα πολιτικοποίησης της οικονομίας. Αν η οικονομία είναι η επιταγή και η ειμαρμένη των καιρών, τότε η επιδίωξη ισχύος, δηλαδή ο αγώνας για την εδραίωση ή αλλαγή ορισμένων σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, υποχρεωτικά θα ανοίξει το δρόμο της μέσα από την οικονομία».
Σύμφωνα με τον Κονδύλη, δηλαδή, η σημασία της οικονομίας ολοένα και αυξάνει σε σημείο κατά το οποίο αποτελεί το πλέον σημαντικό μέσο προς την πορεία απόκτησης ισχύος και διαμόρφωσης των ανθρωπίνων και κατ’ επέκταση διακρατικών σχέσεων. Ο εν λόγω σκοπός της διαμόρφωσης και αναδιαμόρφωσης διακρατικών σχέσεων συνιστά αναμφίλεκτα ένα πολιτικό φαινόμενο.
Ο Παναγιώτης Κονδύλης μας πληροφορεί στο βιβλίο του Πλανητική πολιτική μετά τον Ψυχρό Πόλεμο ότι «πίσω από τη μετατροπή της πολιτικής σε οικονομία, όπως την είδαμε να συντελείται στην εποχή της μαζικής δημοκρατίας, διαγράφεται συνεχώς η δυνατότητα πολιτικοποίησης της οικονομίας. Αν η οικονομία είναι η επιταγή και η ειμαρμένη των καιρών, τότε η επιδίωξη ισχύος, δηλαδή ο αγώνας για την εδραίωση ή αλλαγή ορισμένων σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, υποχρεωτικά θα ανοίξει το δρόμο της μέσα από την οικονομία».
Σύμφωνα με τον Κονδύλη, δηλαδή, η σημασία της οικονομίας ολοένα και αυξάνει σε σημείο κατά το οποίο αποτελεί το πλέον σημαντικό μέσο προς την πορεία απόκτησης ισχύος και διαμόρφωσης των ανθρωπίνων και κατ’ επέκταση διακρατικών σχέσεων. Ο εν λόγω σκοπός της διαμόρφωσης και αναδιαμόρφωσης διακρατικών σχέσεων συνιστά αναμφίλεκτα ένα πολιτικό φαινόμενο.
Η στρατηγική, λοιπόν, η οποία εξ ορισμού εστιάζει στην εκπλήρωση πολιτικών αποτελεσμάτων, εγκολπώνει την οικονομική διπλωματία ως το πλέον ισχυρό εργαλείο της κατά τη μεταψυχροπολεμική περίοδο.
Για τους παραπάνω λόγους, ένα κράτος με συγκροτημένη στρατηγική λειτουργεί ως προστατευτικός μανδύας των επενδυτικών σχημάτων και χαράζει την εξωτερική πολιτική του με γνώμονα το βαθμό της οικονομικής εξάρτησης του άλλου μέρους σε αυτό.
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.