19/6/17

Μάχη του Κιλκίς: ανύπαρκτη για τα σχολικά βιβλία Ιστορίας

  «Όλα τα είχα προβλέψει, τα είχα σκεφθεί, όλα εκτός από την τρέλα των Ελλήνων».
                        Ν. Ιβανώφ, Βούλγαρος στρατηγός, στη μάχη του Κιλκίς.

Έχω ενώπιόν μου τρεις, ας το ονομάσουμε έτσι, γενεές βιβλίων ιστορίας της Στ΄Δημοτικού. Το πρώτο, το οποίο μόρφωνε τους μαθητές μας ως το σχολικό έτος 2005-2006, με τίτλο «Στα νεότερα χρόνια» και είχε πρωτοεκδοθεί το 1983, αν θυμάμαι καλά. Το δεύτερο είναι το "κοπρώνυμον", το βιβλίο της κ. Ρεπούση, μνημείο γραικυλισμού, το οποίο-ευτυχώς- μόλις για έναν χρόνο μόλυνε με τις αναθυμιάσεις του τις σχολικές αίθουσες. Το τρίτο, με τίτλο «Ιστορία του νεότερου και σύγχρονου κόσμου», είναι αυτό που διδάσκουμε.

Από τα τρία, ή μάλλον δύο βιβλία, το καλύτερο, που αναδίδει και την ευωδία της ιστορικής μας παρουσίας και το καταλληλότερο, για την ηλικία των παιδιών λόγω γλώσσας και ιστορικών πηγών, είναι το πρώτο. Το τιμώ δεόντως. Πολλές φορές φωτοτυπώ σελίδες του και τις μοιράζω στους μαθητές μου. (Μακάρι να βρεθεί τρόπος να εκτυπώσουμε μερικές χιλιάδες αντίτυπα, γιατί θα χρειαστούν σίγουρα. Με τούτους τους καντιποτένιους εθνομηδενιστές που μπλέξαμε, το μάθημα της Ιστορίας, από «πολύτιμος φύλακας της πείρας του παρελθόντος», όπως έλεγε ο αείμνηστος καθηγητής Απ. Βακαλόπουλος, θα καταντήσει μέσο προπαγάνδας και επιβολής της νεοταξικής ανομίας και πλάνης).
Αυτό όμως που προκαλεί κακή, χειρίστη εντύπωση είναι ότι και στα τρία βιβλία -χάριν... «οικονομίας» συμπεριλαμβάνω και το ρεπούσειον άγος, μιας και φέρει «σφραγίδα» του υπουργείου Παιδείας -απουσιάζει, έστω και ως απλή αναφορά και νύξη, η φονικότερη, κρισιμότερη και ενδοξότερη μάχη της νεοελληνικής ιστορίας: η μάχη του Κιλκίς.
Στο πρώτο βιβλίο ιστορίας, στο οικείο κεφάλαιο, με τίτλο «Οι Βαλκανικοί πόλεμοι», σελ. 195, διαβάζουμε: "Η Βουλγαρία δεν έμεινε ικανοποιημένη από τα εδάφη που πήρε, γι' αυτό ήρθε σε σύγκρουση με τους πρώην συμμάχους της, Έλληνες και Σέρβους. Οι Έλληνες σημείωσαν επιτυχίες εναντίον των Βουλγάρων και πήραν την Ανατ. Μακεδονία". Στην σελ. 196 παρατίθεται ένας χάρτης, όπου καταγράφονται τα σπουδαιότερα πεδία των μαχών, με το Κιλκίς προκλητικά να απουσιάζει και στην επόμενη σελίδα το γράμμα ενός πολεμιστή από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων.
Στο δεύτερο, της Ρεπούση το «κατόρθωμα», στο κεφάλαιο για τους «Βαλκανικούς πολέμους», διαβάζουμε στην σελίδα 94: « Ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει εδάφη της Μακεδονίας και της Ηπείρου...». (Η κυρα-Μαρία και οι ομοϊδεάτες της αφού "λιώσαν τα νιάτα τους" στις καταλήψεις, εξέλαβαν τις απελευθερωτικές μάχες του στρατού μας ως κάτι παρόμοιο. Το κακό είναι ότι επανακάμπτουν και ... καταλαμβάνουν τις ποικιλώνυμες επιτροπές και «συναγωγές» αναθεώρησης-καρατόμησης των σχολικών βιβλίων. Και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης...
Στις επόμενες δύο σελίδες που αφιέρωνε στους βαλκανικούς πολέμους, φιλοξενούνται, στην πρώτη, χάρτες που δείχνουν την Ελλάδα μετά τις «καταλήψεις» εδαφών. Στην τελευταία, σελ. 96 περιέχονται δύο φωτογραφίες. Το «Γενί τζαμί» και το «Μπέη χαμάμ» της Θεσσαλονίκης. (Ας κάνουν μια βουτιά στο Αιγαίο και ας περάσουν απέναντι όλοι αυτοί οι ισλαμολάγνοι, να χορτάσει το μάτι τους τζαμιά και... χαμάμια. Ίσως πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά μια νέα ανταλλαγή, όχι πληθυσμών, αλλά ιστορικών. Όταν γράφεις, για παράδειγμα, «συνωστισμός στο λιμάνι της Σμύρνης», πρέπει να σε δει ένας καλός... ιστορικός. Αυτό ούτε Τούρκος ιστορικός δεν διανοήθηκε να το γράψει).
Το τρίτο βιβλίο, το τωρινό, στο ίδιο κεφάλαιο, για το οποίο αφιερώνονται τέσσερις σελίδες (186-189), γράφει:
«Η ρύθμιση των συνόρων ανάμεσα στα βαλκανικά κράτη προκάλεσε τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο, τον Ιούνιο του 1913... Ο ελληνικός στρατός κέρδισε σημαντικές νίκες και κατέλαβε (δυστυχώς και εδώ το ίδιο απαράδεκτο ρήμα και όχι απελευθέρωσε), την υπόλοιπη κεντρική καθώς και την Ανατολική Μακεδονία...». Πουθενά στις τέσσερις σελίδες δεν θα βρεις την λέξη Κιλκίς. Καμμία αναφορά στην τριήμερο εποποΐα!!
Στην σελίδα 188, έχει μια ακατανόητη και εντελώς άσχετη με τους Βαλκανικούς Πολέμους παραπομπή. Γράφει για τα δικαιώματα των γυναικών και για τις λεγόμενες «σουφραζέτες» της Βρετανίας.
Έχω στην κατοχή μου ένα βιβλία σπάνιο και δυσεύρετο. Τιτλοφορείται: «Αθάνατη Ελλάς» και υπότιτλο «Επικαί συρράξεις των Ελλήνων και των Βουλγάρων». Συγγραφέας του ο Δ. Καλλίμαχος, εθελοντής ιεροκήρυκας της Ε΄ Μεραρχίας Πεζικού, που αρίστευσε με τον ηρωϊσμό της κατά την μάχη του Κιλκίς-χωρίς καμμιά να υστερήσει. Ο εθελοντής ιεροκήρυκας συμμετείχε, όχι με το καριοφίλι αλλά με το πετραχήλι, στις μάχες του στρατού, ιδίως στο Κιλκίς, και το 1942 εξέδωσε το βιβλίο στην Νέα Υόρκη, σε έκδοση του «Εθνικού Κήρυκος» της ιστορικής ομογενειακής εφημερίδας. Το βιβλίο είναι συγκλονιστικό, το μελετάς με δάκρυα, μελετάς τα λαμπρά παλληκάρια... Στην σελ. 83 διαβάζω στις σημειώσεις του μετά την μάχη:
«Ο απέραντος χώρος του θεάτρου της μάχης ωμοίαζε προς μακελλείον. Και όταν αντίκρυσα την φρικιαστικήν εικόνα καμμένων σπαρτών και ψημένων σωμάτων και είδα σκοτωμένους με την λόγχην στα χέρια και με αποκρυσταλλωμένην εις το πρόσωπον την ψυχολογίαν της ορμής και της χαλυβδίνης αποφασιστικότητος, εδάγκασα ασυναισθήτως τα χείλη αποθαυμάζων.
 Αγγελιαφόρος της Δ ΄Μεραρχίας εστάθη και ήκουσα να απαγγέλη:
«Στου Κιλκίς την ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η Δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλληκάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γινωμένο απ' ολίγα χαρτάρια
πούχαν μείνη στην έρημη γη».
(Η μάχη διεξήχθη 19-21 Ιουνίου 1913 εν μέσω φοβερού καύσωνος. Τα σιταροχώραφα του Κιλκίς, εξαιτίας των οβίδων, πήραν φωτιά. Πολλοί βαριά τραυματισμένοι στρατιώτες μας ανήμποροι να κινηθούν, ήταν και σε νηπιώδη κατάσταση το σώμα τραυματιοφορέων, κάηκαν ζωντανοί).
Πόσα ήταν τα λαμπρά παλληκάρια που έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδας; 8.828 αξιωματικοί και στρατιώτες μεταξύ αυτών εννέα διοικητές ταγμάτων και συνταγμάτων που πήγαιναν μπροστά για να εμψυχώσουν τους μαχητές.
Μεταξύ αυτών και ο συνταγματάρχης Καμάρας, «ευσεβής, φιλεύσπλαχνος, αγαθώτατος ευθύς και ειλικρινής και πράος». Τραυματίζεται θανασίμως από βλήμα οβίδας. Διαβάζω:
«Γονατίζει ο ευγενικός συνταγματάρχης και με το λάμπον ξίφος του ακόμη εις τα χέρια απευθύνει προς τους άνδρας του τον τελευταίον χαιρετισμόν:
-Θάρρος, παιδιά, θάρρος, γενναίοι μου!
Το αίμα τρέχει κρουνηδόν από το τραύμα και ο Καμάρας σωριάζεται. Όταν μετεφέρετο προς τα χειρουργεία, ατενίσας διά τελευταίαν φοράν τους άνδρας του εδάκρυσε και είπε:
-Αχ, που σ' αφήνω σύνταγμά μου! Σας χαιρετώ καλά μου παλληκάρια και με την ευχή μου όλοι εμπρός να δοξάσετε την τιμημένη μας πατρίδα». (σε. 71).
'Ιδια περιγραφή και μάλιστα γραμμένη από τον γιο του, στρατιώτη τότε, έχουμε και για τον ηρωϊκό θάνατο του συνταγματάρχη Καμπάνη. Και για τον σχη Παπακυριαζή που ήταν σύγγαμβρος του άλλου αετού, του ήρωα των ηρώων, Ιωάννη Βελλησαρίου, που και αυτός σε λίγες μέρες σκοτώθηκε. Παραθέτω τα ονόματα και των άλλων επτά αθανάτων ηρώων συνταγματαρχών, διοικητών μονάδων: Καραγιαννόπουλος, Κορομηλάς, Διαλέτης, Κουτήφαρης, Κατσιμήδης, Ιατρίδης, Χατζόπουλος. Και αναγκάστηκε το στρατηγείο να διατάξει να βγάλουν τα διάσημα, γιατί δεν θα έμενε κανείς ζωντανός. Οι Βούλγαροι σκοπευτές αυτούς σημάδευαν.
Την ίδια ανδρεία έδειξαν και οι απλοί στρατιώτες. Είναι χαρακτηριστική η σκηνή που περιγράφει ο Καλλίμαχος. Στρατιώτης του 22ου Σ.Π. τραυματίζεται στο χέρι. Του λένε να φύγει για το χειρουργείο.
«-Τι έκανε, λέει; Για μια τσουγκρανιά να φύγω; Το παλιοτόμαρό μου βαστάει ακόμη. Και συνεχίζει τον αγώνα. Παίρνει δεύτερο βόλι και εξακολουθεί να μάχεται και το δεύτερο τραύμα γίνεται τρίτο και έπεται συνέχεια.
Όταν δεν ήτο δυνατόν πλέον να συνεχίσει τον αγώνα, λέει:
«-Μωρέ δεν μπορούσα να είχα κι άλλο παλιοτόμαρο, να βγάλω αυτό το τρυπημένο και να βάλω το καινούργιο;». (σελ. 76). 
Με εκείνα τα ηρωικά... παλιοτόμαρα είναι ραμμένη η γαλανόλευκη. Τα τωρινά όντως παλιοτόμαρα την μαγαρίζουν, σβήνοντας το «ελευθερία ή θάνατος» των εννέα λωρίδων και βάζοντας στην θέση τους τις πολύχρωμες μπογιές της διαστροφής...
Η μάχη του Κιλκίς έκρινε την τύχη της Μακεδονίας, της Ελλάδος όλης. Χάθηκε ο ανθός τότε του Γένους. Μια ελάχιστη μνημόσυνη αναφορά στα βιβλία ιστορίας του δημοτικού σχολείου δεν αξίζουν τόσοι ήρωες; Οι σουφραζέτες της Αγγλίας είναι σπουδαιότερες; Ζω στο Κιλκίς και ντρέπομαι, όταν έρχεται η ώρα να διδάξω τους Βαλκανικούς Πολέμους. Λέω στους μαθητές μου ότι αν σκάψουμε την αυλή του σχολείου μας θα βρούμε κόκκαλα Ελλήνων ιερά. Τονίζω την σπουδαιότητα της μάχης, διαβάζουμε μεγαλειώδεις σκηνές θυσίας και αντρειοσύνης. Και πας στο βιβλίο και αντικρίζεις την σιωπή και την περιφρόνηση. Γιατί;
Τους διαβάζω ένα ωραίο,παλιό κείμενο, μαθητή σε σχολείο του Κιλκίς λίγα χρόνια μετά την μάχη:
«Ένα απέραντο "Εθνικό Νεκροταφείο", που κρύβει στα σπλάχνα του τα κορμιά χιλιάδων παλληκαριών, είναι ο τόπο μας. Και πάνω στα κορμιά αυτά στήθηκαν τα θεμέλια αυτής της πόλης. Και το σιτάρι που φτιάχνει το ψωμί μας θεριεύει και μεστώνει ρουφώντας από τη γη αίμα αντί για νερό.
Κάθε λόφος γύρω μας κι ένας "κρανίου τόπος". Κάθε χωράφι κι ένας «αγρός αίματος» για να χρησιμοποιήσω τους χαρακτηρισμούς του Ευαγγελίου που τόσο ταιριάζουν στην περίπτωση.
Τα πρώτα χρόνια, τ' αλέτρια που όργωναν τη γη, έφερναν στην επιφάνεια λευκά κόκκαλα, "κόκκαλα Ελλήνων ιερά", αντάμα με σκουριασμένες ξιφολόγχες και δερμάτινες παλάσκες περασμένες σε ζωστήρες που έζωναν, κάποτε, λυγερά σώματα παλληκαριών. Κι όλοι μας, λίγο-πολύ, έχουμε να θυμόμαστε πως κάποτε, σκάβοντας τις αυλές των σπιτιών μας είχαμε βρει σκουριασμένα όπλα κι ανθρώπινα κόκκαλα.
Σαν στοιχειωμένος έμοιαζε το τόπος μας και τα παιδιά φοβόταν να βγούν το βράδυ από τα σπίτια τους.
Θυμάμαι τους πρώτους περιπάτους που κάναμε με το νηπιαγωγείο, εκεί κοντά στους πρόποδες του Άη-Γιώργη. Η δασκάλα μας έλεγε ότι οι παπαρούνες στον τόπο μας είναι πιο κόκκινες από αλλού "γιατί παίρνουν το χρώμα τους από το αίμα των σκοτωμένων παλληκαριών". Κι εμείς διστάζουμε να τις κόψουμε, από φόβο, μήπως  και ματώσουμε τα χέρια μας».
(Στ. Λίβα «Η παλιά, μικρή μας πόλη», σελ. 179, Αθήνα 1988).
Αυτή είναι η πατρίδα μας, λέω των παιδιών. Ένας «αγρός αίματος». Αυτός ο αγρός, η Ιστορία και η Πίστη μας, είναι γεμάτος άνθη μυρίπνοα, οι άγιοι και οι ήρωές μας. Τέτοια άνθη, σαν αυτά που φυτρώνουν στην ματοθρεμμένη γη της Μακεδονίας μας, δεν τα κόβεις, τα καμαρώνεις και τα στολίζεις στο Εικονοστάσι του Γένους και της Εκκλησιάς, "εκεί να λειτουργιώνται".

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς

22 σχόλια:

  1. Εύγε δάσκαλε. Αλίμονο ομως σήμερα οι περισσότεροι θα σε πουν ακραίο και εθνικιστή. Η αγάπη για το.σπίτι σου να ονομάζεται ακρότητα και το μίσος για αυτήν...Πολιτική. τι να πεις ...παρακμής επόμενο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το έχω το βιβλίο του Ιερέα,μετάνιωσα που δεν τα αγόρασα όλα τότε ,για να τα μοιράσω σε λίγους φίλους πατριώτες.....συγκλονιστικές οι περιγραφές του.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο καλύτερος δάσκαλος στο Κιλκίς μόνο 1 χρονιά τον πρόλαβα το 98/99 επειδή τις άλλες τάξεις στο δημοτικό της πέρασα στο χωριό μου την Φύσκα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευγε Δασκαλε Αλλα Πως Να Διδαξεις Τετοια Ιστορια Στα Σχολεία μας Οταν ΠΧ Στην Αραχωβα Βοιωτίας ΚΛΠ σε 120 Παιδιά Τα 80 Ειναι ΑΛΒΑΝΟΠΟΥΛΑ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΠΟΥΛΑ .ΚΑΙ Που Στην Αραχωβα! Οπου Ακόμα Υπάρχει Ο Λόφος Με Τα Κομμένα Κεφάλια Των ΑΛΒΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ Γ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ΤΟ 1825 ΚΑΙ Η πινακίδα απο πάνω τους με τη φράση:"Τρόπαιον Ελληνων κατα βαρβαρων οθωμανων αλβανων ,να μη (Α)'κουστεί λαλιά αλβανική στην (Α)Ραχωβα Ξανα" Γ Καραισκάκης (αυτη η πίνακιδα εχει στις ημέρες μας αντικατασταθεί)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, η Ιστορία δεν πρέπει να ξεχνιέται.

      ΌΜΩΣ, έαν υπήρχε θέληση και σύστημα να στηρίξει την προσπάθεια, όλα αυτά τα «αλβανάκια», τα «βουλγαράκια» κλπ, με την κατάλληλη αγωγή και με υπομονή σε βάθος μερικών δεκαετιών θα μπορούσαν να εξΕλληνιστούν σε τέτοιο βαθμό που θα νιώθουν 101% Ελληνόπουλα και μάλιστα θα είναι υπερήφανα για αυτό. Βλέπεις οι Αμερικάνοι (αυτούς που θεωρούμε χαζούς που «δεν ξέρουν») κατάφεραν μέσα σε λίγες μόλις δεκαετίες όχι μόνο να Αμερικανοποιήσουν παλιότερους εχθρούς τους, αλλά σήμερα οι Γερμανικής, Ιαπωνικής, Μεξικανικής, Ιταλικής, Ρωσικής, Ουκρανικής, Αραβικής κλπ καταγωγής στρατιώτες τους μάχονται και σκοτώνονται για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν ότι «παλιά, τα αρχαία χρόνια» (δηλαδή πριν 60-70 χρόνια) ο παππούς ή ο προπάππους τους ήταν «εχθρός»… αλλά πάνε αυτά περάσανε.

      …αλλά τι να λέμε τώρα. Οι Αμερικάνοι είναι «χαζοΑμερικανάκια» και «δεν ξέρουν». Ενώ εμείς που είμαστε ο «εξυπνότερος λαός του Πλανήτη»… έχουμε καταντήσει να υπερηφανευόμαστε μόνο για τα επιτεύγματα των άξιων παππούδων μας, αλλά όταν έρχεται η στιγμή να μιλήσουμε για τα δικά μας σημερινά «κατορθώματα», αλλάζουμε κουβέντα για να αποφύγουμε την ερώτηση.

      Διαγραφή
  5. Χιλια Ευγε δασκαλε, καποιοι (δυστυχως ελαχιστοι πλεον) σαν και σενα διασωζουν το λειτουργημα του διδασκαλου και κρατανε ορθια την Ελλαδα μας. Εσεις φυλάσσετε τα ζωπυρα της πιστης μας και την αγαπη προς την πολυπαθη πατριδα μας. Ειμαστε υποχρεοι απεναντι σας και περηφανοι που σας εχουμε να λαμπρύνετε με την παρουσία σας το Ελληνικο σχολειο. Ευχομαι μετα την πτωση της χουντοαριστερης αυτης μηδενιστικης ψευτοκυβερνησης η επομενη να δωσει ιδιαιτερη προσοχη και προτεραιοτητα καθως και τον απαιτουμενο σεβασμο στην παιδεια μας και να αξιοποιησει τους λιγους πραγματικους δασκαλους σαν και σενα αγαπητε διδασκαλε σε υψηλότερες θεσεις για να σωθει το ΓΕΝΟΣ μας απο τον αριστερο μηδενισμο , το αντεθνικο μενος και την πνευματικη σηψη που εχει περιελθει τις τελευταιες δεκαετιες και επιτελους να δουμε προκοπη σε αυτο τον τοπο.
    Σας ευχαριστουμε εγκαρδιως και σας ζητουμε να γραφετε συχνωτερα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι όμως μόνο ο αριστερός μηδενισμός όπως διατείνεσαι, είναι ξεκάθαρα πρώτα και κύρια στις μέρες μας και ο δεξιό-κεντρώος νεοφιλελευθερισμός - που αν δεν απατώμαι έχει εισαγάγει πολύ πιο πριν από τη σημερινή ηγεσία πολλά και διάφορα αμφισβητούμενα και θολά πράγματα στα βιβλία της ιστορίας που διδάσκονται τα παιδιά στα σχολεία, αυτός που "δένει" καπάκι με την ευρωλιγουρίαση που έχει μετατρέψει την ελληνική κοινωνία σε ερείπια, μ΄αυτόν το νεοφιλελεύθερο μηδενισμό τι κάνουμε είναι το ζητούμενο...

      Διαγραφή
    2. Αναζητητή έχεις πάρα μα πάρα πολύ δίκιο! Τουλάχιστον οι αριστεροί εθνομηδενιστές δεν κρύβονται, ενώ οι νεοφιλελέδες τύπου Κυριάκου (γιατί να μη λέμε ονόματα;) μας το παίζουν πατριώτες ενώ στην πραγματικότητα είναι αν όχι χειρότεροι, τουλάχιστον το ίδιο!

      Διαγραφή
  6. Ειναι δυνατόν να μην πει κανεις μπράβο; Αλλα για ποιον γράφετε; Ας ελπίσουμε οι μελλοντικές γενιές Ελλήνων όπου και αν βρίσκονται να φτιάξουν κάποτε ένα πραγματικό ελληνικό κράτος ώστε οι θυσίες των παππούδων μας και προπάππων μας να μην πάνε χαμένες να μην παραγραφούν όπως επιδιώκουν παση θυσία, με μένος και μίσος οι εθνοπροδότες

    Παρεμπιπτόντως ο Γιλντιριμ εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο την ευκαιρία που του έδωσαν οι εθνοπροδότες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συγχαρητήρια μεγάλε Δάσκαλε.
    Πρέπει όλοι να θυμόμαστε ότι οι μάχες Κιλκίς-Λαχανα είναι οι πλέον πολύνεκρες λόγω του αναπεπταμενου του εδάφους και της πλεονεκτικης θέσης των αμυνομένων (υψώματα Κιλκίς-Λαχανα).
    Η V Μεραρχία του Ιεροκήρυκα ξεκίνησε την επίθεση εάν δεν κάνω λάθος από την περιοχή της Πικρολίμνης που το έδαφος είναι ιδιαίτερα δύσκολο για επιτιθέμενο και έπεσαν πολλά κορμιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όλα τα είχα προβλέψει, τα είχα σκεφθεί, όλα εκτός από την τρέλα των Ελλήνων».
    Ν. Ιβανώφ, Βούλγαρος στρατηγός, στη μάχη του Κιλκίς.
    Ωραια τα ευγε κ τα συγχαρητηρια, αλλα αυτη η τρελα που εχει παει,ποσα παιδια κανουν οι ελληνες σημερα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μα τι κανει εντυπωση ? Ειναι το μονο που κρυβεται-θαβεται ?
    Σε λιογο η Ιστορια θα καταργηθει. Τι χρειαζεται στους σ/ζαιους ??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχει αρχίσει και κρύβεται η ιστορία και από κάποιους που καμώνονται τον πατριώτη όμως, ήδη από τη δεκαετία του 2000 (για να μιλήσουμε για τα πρόσφατα) την περίφημη περίοδο της..."επανίδρυσης" του κράτους που κάποιοι ευαγγελιζόντουσαν..

      Διαγραφή
  10. Ο πλανητικός Άνθρωπος του Αύριο δεν πρέπει να έχει εθνική ταυτότητα και πολιτισμική ιδιοπροσωπεία, τις οποίες τις πραγματώνουν και η γνώση του παρελθόντος. Γι' αυτό θα αποκοπεί η εκμάθηση και επαφή με οτιδήποτε το οποίο μας συνδέει με το χθες. Και αυτό δεν άρχισε τώρα από τα σχολεία, αλλά από χρόνια σε λαϊκό επίπεδο με την αμφισβήτηση και την υποτίμηση ιστορικών προσώπων και γεγονότων, προς επίδειξη "ανωτέρου σκεπτικού" και "προοδευτικότητας".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ti να πεις συναδελφε για αυτους τους γιαλαντζι πατριωτες που κυβερνουν με τυπους σαν τον Καρανίκα. Λατρεις του μπαχαλου και των καταληψεων μονο ειναι. Οσο για την ανιστορητη Ρεπουση, τα οσα γελοια εγραψε και υποστηριζει αποτελουν υβρη και βλασφημια για ους χιλιαδες σφαγιασθεντες προγονους μας στη Σμυρνη και ειδικα για ολους οσους ειμαστε στα συνορα και ειχαμε στα θυματα του "συνωστισμού" δικους μας ανθρωπους. Ευχομαι να ερθει μια μερα για καμια διαλεξη εδω στη Χίο να της πουμε την αληθινη ιστορια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Με βουρκωσες δάσκαλε!οι νεοταξιτες ολων των κυβερνήσεων,ενομισαν,οτι εμείς ξεχασαμε,εμείς,συνεχίζουμε και διδάσκουμε τα παιδιά και τα παροτρυνουμε,το ελληνικό dna,είναι ενα και μοναδικό,δεν αφομοιώνεται,δεν ξεχνά,δεν πτοείται,δεν έχουμε σχέση με Κιμμέριους και χαζάρους και μογγόλους,άλλο η επιδίωξη της ειρήνης και άλλο η περίλαμπρη ιστορία μας και δεν την "χαραμιζουμε" ουτε για τα αλβανοπουλα ουτε για τα βουλγαροπουλα,άλλοι απο δαυτους μας μισούν και άλλοι μας φοβούνται,ατσαλωστε την ψυχή σας,αμβλυνετε την διαύγεια του πνεύματος σας,μας μιλάει μέσα μας,οι άλλοι να πάνε στην πατρίδα τους,δεν μας ενδιαφέρει να τους αφομοιωσουμε,αμα θέλουν,ας είναι συμμαχοι μας.Να λοιπον,γιατί το υπουργείο ιουδαίας και δια βίου αποβλακωσεως ελέγχεται απο ανθελληνες και μισελληνες,όμως παλι έχασαν.Σου μιλάει...μέσα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μακάρι το παιδί μου να σ' είχε δάσκαλο, Δάσκαλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δακρύζοντας για τους Ήρωες λεβέντες μας και Φτύνοντας την καθοδηγημένη Λήθη, κραυγάζω : ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανατρίχιασα μόνο που το διάβασα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.