Τις παραμονές της 25ης επετείου της Νίκης, ο στρατάρχης Κόνεφ με παρακάλεσε να τον βοηθήσω να γράψει ένα κατά παραγγελία άρθρο για την«Κομσομόλσκαγια Πράβντα». Αφού προμηθεύτηκα διάφορα βιβλία, έφτιαξα ένα«προσχέδιο» του άρθρου που περίμενε η εφημερίδα, σύμφωνα με το πνεύμα εκείνης της εποχής και την επόμενη ημέρα πήγα στον στρατηλάτη. Βλέποντάς τον κατάλαβα πως εκείνη την ημέρα δεν είχε καλή διάθεση.
– Διάβασε,- μούγκρισε ο Κόνεφ, ενώ πηγαινοερχόταν νευρικά μέσα στο γραφείο του. Μάλλον κάποια οδυνηρή σκέψη τον απασχολούσε.
Στάθηκα προσοχή κι άρχισα με πάθος να διαβάζω, ελπίζοντας να ακούσω τον έπαινο: «Η Νίκη είναι μεγάλη γιορτή. Είναι ημέρα παλλαϊκού θριάμβου και εορτασμού. Είναι…»
Για τη συνέχεια StepaMag
Έλεος, το έχουμε εμπεδώσει ότι ο Στάλιν ήταν κακός, μετά από εβδομήντα χρόνια επανάληψης. Αλλά 1, Μήπως έχει δει κανείς ταινίες του Χόλιγουντ για την τύχη των αμερικανών τραυματιών πχ στο Βιετνάμ; Εννοείται ότι δεν συγκρίνεται η ανθρώπινη δυστυχία. Η αναλγησία όμως είναι συγκρίσιμη αμφοτέρων των πλευρών. 2. Μηπως η εχθρότητα στον Στάλιν οφειλεται στο ότι πήρε τη μισή ευρώπη; Και μήπως συνεχίζεται η καταδίκη του επειδή οι Δυτικοί φοβούνται ότι η Ρωσία του Πουτιν μπορεί να κάνει το ίδιο; Λέω τώρα! Στο μυαλό μου είναι ότι οι Ρώσοι όποτε είχαν την ευκαιρία μας άφησαν στα κρύα του λουτρού και οι Αγγλοαμερικάνοι μας οδήγησαν στον εμφύλιο, στη δικτατορία και στην απώλεια της μισής Κύπρου. Για να μην ξεχνιόμαστε και την πάθουμε επαναλαμβάνοντας τα ίδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ρωτήσουμε τους λαούς της κατεκτημένης Ευρώπης τι γνώμη έχουν για τον Στάλιν. Αλλά θα έπρεπε το ερώτημα αυτό να γίνει χρόνια πριν, σε ανθρώπους που είχαν ζήσει την περίοδο εκείνη.
Διαγραφή