Τι κοινό έχει η νομοθεσία για τις συντάξεις και τον κατώτατο μισθό;
Τη λογική ότι άλλος νομοθετεί και άλλος πληρώνει. Πολύ απλά και οι δύο νομοθεσίες εύχονται να υπάρχουν χρήματα από τον ιδιωτικό τομέα να πληρώνονται όσα ο νομοθέτης ορίζει.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Ξεκινάμε από τις συντάξεις. Όλοι οι νόμοι για το συνταξιοδοτικό τα τελευταία χρόνια περιγράφουν τον τρόπο υπολογισμού των μελλοντικών συντάξεων. Λίγο πολύ προβλέπουν ότι όταν κάποιος συνταξιοδοτηθεί, θα λαμβάνει μια σύνταξη που θα υπολογίζεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο.
Παλαιότερα ο νομοθέτης ήταν γαλαντόμος. Είχε θεσπίσει συντάξεις με ποσοστά αναπλήρωσης άνω του 100% του εισοδήματος, ή συντάξεις που υπολογίζονταν με βάση το μισθό της τελευταίας πενταετίας, ανεξάρτητα από το ύψος των πραγματικών εισφορών που είχε καταβάλλει ο εργαζόμενος.
Η "θέσπιση", η νομοθέτηση των συντάξεων, ήταν επί της ουσίας πράξη εκμαυλισμού, ενέργεια κοντόφθαλμη που μετέθετε τη λύση του προβλήματος στο μέλλον. Πρακτικά ισοδυναμούσε με ευχές να υπάρχουν στο μέλλον τα χρήματα για πληρωθούν αυτές οι συντάξεις. Επί της ουσίας, ο νομοθέτης ευχόταν να μπορεί ο ιδιωτικός τομέας με τις εισφορές του να καλύπτει τις συντάξεις όταν αυτές έπρεπε να πληρωθούν.
Για τη συνέχεια Capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.