Δηλώνω εκ των προτέρων, ότι δεν διαθέτω καμιά απόρρητη πληροφορία για το τι κρύβεται πραγματικά πίσω από το απρόσμενο τελεσίγραφο του Eurogroup προς την Κύπρο να επιβάλλει φορολόγηση στις καταθέσεις, δηλαδή με απλά λόγια, να προβεί σε τμηματική απαλλοτρίωσή τους, προκειμένου να λάβει τις ευρωπαϊκές πιστώσεις, χωρίς τις οποίες είναι αδύνατο να διασώσει το τραπεζικό της σύστημα. Παράλληλα λοιπόν με τη βιομηχανία τουρισμού, η ΕΕ διαμορφώνει και την οικονομία της Κύπρου.

Πολλαπλές  ερμηνείες
Θέλω όμως να προβώ σε μια εικασία, η οποία διαφέρει από τις περισσότερες ερμηνείες που δόθηκαν μέχρι τώρα.
Καταρχήν, όσον αφορά τις ερμηνείες που δόθηκαν στο δικό μας και στον ξένο Τύπο. Λένε, πως ο φόρος αυτός έχει ως στόχο τις ρωσικές offshore και το μαύρο χρήμα. Πιστεύω, όμως, ότι τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα έχουν ήδη αποσυρθεί.
Επιπλέον, είναι μια άλλη υπόθεση το ότι θα ζημιωθούν εκείνοι που οι αποταμιεύσεις τους πάγωσαν ή μπορεί και να χαθούν. Αυτοί όμως, δεν είναι μόνο Ρώσοι. Υπάρχουν πολλοί Άγγλοι, άλλοι Ευρωπαίοι -μεταξύ αυτών και Γερμανοί- αλλά και Ισραηλινοί.
Άλλοι ειδικοί, ανάμεσα τους και δικοί μας αξιωματούχοι, αναφέρουν ότι ο προτεινόμενος τρόπος επίλυσης του προβλήματος της αξιοπιστίας των κυπριακών τραπεζών μέσω της κουρέματος των λογαριασμών που διαθέτουν, δεν είναι μόνο παράλογη, αλλά και άδικη, αντιεπαγγελματική και επικίνδυνη.
Ο δικός μας μεγαλύτερος ειδικός επί των οικονομικών, ο Αλεξέι Κούντριν, υποστηρίζει πως την κύρια ευθύνη για την κυπριακή κρίση φέρει η ΕΕ και οι ευρωπαϊκοί ρυθμιστικοί μηχανισμοί, οι οποίοι δεν κατάφεραν εγκαίρως -ή δεν θέλησαν- να επιλύσουν το πρόβλημα χρέους που είχε η Κύπρος.
Θα συμφωνήσω σχεδόν με όλες τις απόψεις. Παρόλα αυτά θα επιχειρήσω να αμφισβητήσω την άποψη περί απόλυτης έλλειψης επαγγελματισμού των υπευθύνων του Eurogroup -της διευθύνουσας επιτροπής της ζώνης του ευρώ- όπου τον προεξάρχοντα ρόλο έχουν οι Γερμανοί.
Επίδειξη πυγμής
Οι απαιτήσεις για επιβολή «φόρου στις καταθέσεις» είναι πραγματικά παράλογες και αντιεπαγγελματικές, εάν έχουν ως στόχο τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος και της οικονομίας της Κύπρου. Όταν οι κύπριοι βουλευτές συμφώνησαν για την επιβολή των μέτρων αυτών, διαπράττοντας πολιτικό χαρακίρι, αυτό αποτέλεσε την καταδίκη του τραπεζικού συστήματος της χώρας. Και η αιτία είναι το ίδιο το τελεσίγραφο.
Οι τράπεζες βασίζονται στην εμπιστοσύνη. Οι Κύπριοι συμφώνησαν με τον δημευτικό αυτό φόρο, κάτι που σημαίνει ότι η εμπιστοσύνη στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα χάθηκε αμετάκλητα και ανεπανόρθωτα για το ορατό μέλλον, ακόμα κι αν η Ευρώπη και το ΔΝΤ βοηθήσουν τις κυπριακές τράπεζες.
Και αυτό, δεν είναι δυνατόν να μην το γνώριζαν οι οικονομολόγοι του Eurogroup. Συμπεραίνουμε επομένως ότι συνειδητά κατέστρεψαν το σύστημα. Κατανοώντας παράλληλα, ότι αυτό αποτελεί ένα πλήγμα και στην υπόληψη ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος της ΕΕ, το τίμημα του οποίου θα είναι αναγκαστικά η μαζική μεταφορά κεφαλαίων σε άλλες τράπεζες, κατά πρώτο λόγο ασιατικές.
Το να διακινδυνεύεις τη σταθερότητα και την υπόληψη ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ευρώπης, την εμπιστοσύνη προς αυτό, με τα δεκάδες δισεκατομμύρια που θα φύγουν, να υποσκάπτεις την οικονομία μιας χώρας της ΕΕ αλλά και της ζώνης του ευρώ, προκειμένου να επιδείξεις πυγμή σε μερικές χιλιάδες Ρώσων και Άγγλων, ακόμη και σε ρωσικές εταιρίες που συνδέονται με το κράτος, είναι πραγματικά παράλογο. Γι’ αυτό λοιπόν θα επαναλάβω, ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ρωσία.
Αν η εικασία μου είναι σωστή και έχουμε να κάνουμε με μια συνειδητή κατακρήμνιση του ήδη χρεωκοπημένου κυπριακού τραπεζικού συστήματος, άρα και ολόκληρης της οικονομίας της, τίθεται το ερώτημα, γιατί;
Σχέδια εξόδου
Θα διακινδυνεύσω να υποθέσω ότι ο λόγος είναι πως με το συγκριτικά λιγότερο επώδυνο για όλη την Ευρώπη, αλλά καταστροφικό για τους Κύπριους παράδειγμα, επιδιώκεται να δειχθεί στις χώρες της νότιας ζώνης τι θα συμβεί αν αυτές εγκαταλείψουν το σύστημα της οικονομικής λιτότητας και του ντε φάκτο εξωτερικού οικονομικού ελέγχου.
Η Κύπρος, είναι ένα νησί 800.000 κατοίκων. Δεν είναι η Ελλάδα, μια έκρηξη της οποίας θα απειλούσε με πολιτική αποσταθεροποίηση ολόκληρα τα Βαλκάνια. Και πολύ περισσότερο, δεν είναι Ιταλία ή Ισπανία. Και εφόσον οι Κύπριοι -κάτι που δεν είναι απίθανο- αρνηθούν να αποδεχθούν το τελεσίγραφο και τον ντε φάκτο οικονομικό έλεγχο, ο οποίος και αυτός δεν προμηνύει για τους ίδιους τίποτα καλό, τότε θα προετοιμαστεί η έξοδος της Κύπρου, και πιθανόν και άλλων χωρών, από τη ζώνη του ευρώ.
Κατ’ αυτό τον τρόπο, η κατάρρευση της Κύπρου πιθανόν να έχει ως στόχο είτε να αποπέμψει κάποιες χώρες από τη ζώνη του ευρώ, είτε μέσω του παραδείγματος αυτού, να δείξει στις χώρες του Νότου ποιούς κινδύνους θα αντιμετωπίσουν αν οι τελευταίες δεν συναινέσουν να παίξουν το παιχνίδι, σύμφωνα με τους κανόνες που υπαγορεύονται από το εξωτερικό.
 Η μάχη της Ευρώπης
Καταθέτοντας την εικασία αυτή, δεν επιδιώκω να κατηγορήσω τη Γερμανία και τις χώρες που έχουν συνταχθεί με αυτή για άκαρδο ιμπεριαλισμό. Ίσως να είναι το ξεκίνημα της αληθινής, σκληρής μάχης, για τη διατήρηση της Ευρώπης, η οποία πρέπει να σωθεί. Και εγώ στη θέση των Γερμανών, θα ενεργούσα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Και τώρα, δυο λόγια για τη δική μας πολιτική. Δεν χρειάζεται να αισθανόμαστε προσβεβλημένοι. Αν συμβουλεύονταν εμάς και κάποιους άλλους Ευρωπαίους, τότε δεν θα υπήρχαν άμεσα μέτρα αλλά ούτε και τυχόν ελπίδες για την περαιτέρω διευθέτηση της κρίσης.
Έχει αξία το να αγοράσουμε την Κύπρο; Ή τις τράπεζές της;
Με το να εμποδίσουμε τους Γερμανούς, δεν θα κερδίσουμε τίποτα, παρά μόνο θα χάσουμε περισσότερα. Ο μονομερής δανεισμός ή η αγορά των τραπεζικών ομολόγων θα είναι απλά και μόνο μια παράλογη σπατάλη χρημάτων. Δεν θα βοηθήσει δε, ούτε και τους Κύπριους.
Ο Σεργκέι Καραγκάνοφ είναι επίτιμο μέλος του προεδρείου του Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής. 
Η Ρωσία Τώρα