Ανθρακες ο θησαυρός

Στα χρόνια της δημοσιονομικής προσαρμογής υποτίθεται ότι όλες οι προσπάθειες πολιτικών και επιχειρηματιών εστιάστηκαν στην αύξηση των εξαγωγών. Ώστε, σε συνδυασμό με την μείωση της εσωτερικής κατανάλωσης, να ελαχιστοποιηθεί ή και να εξαλειφθεί το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου και οι επιχειρήσεις να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους βρίσκοντας διέξοδο στις ξένες αγορές.

Φεύ, άνθρακες ο θησαυρός.

Το μερίδιο αγοράς των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών στο παγκόσμιο εμπόριο διαμορφώθηκε το 2015 στο 0,3%. Όσο δηλαδή ήταν και το 1995. Αυτό προκύπτει από πρόσφατη μελέτη της Eurobank που παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης "Go international". Τα στοιχεία απομυθοποιούν το αφήγημα της αύξησης των εξαγωγών, που οι κυβερνήσεις και οι επιχειρηματικοί φορείς παπαγάλιζαν. Η εκτίναξη των εξαγωγών από 19% το 2009 σε 26% του ΑΕΠ το 2016 είναι ψευδαίσθηση. Οφείλεται αποκλειστικά στην μείωση του παρονομαστή, του ΑΕΠ, και μόνο. Σε απόλυτα μεγέθη οι εξαγωγές είναι χαμηλότερες σήμερα. Κι αν δεν συμπεριληφθούν στα στοιχεία τα πετρελαιοειδή (που ενσωματώνουν ελάχιστη εγχώρια προστιθέμενη αξία), τα μεγέθη δυσμενοποιούνται.

Οι άλλες χώρες της ευρωζώνης, που βρέθηκαν επίσης σε κρίση και εντάχθηκαν σε προγράμματα στήριξης, έχουν καταγράψει πραγματική αύξηση εξαγωγών από 20% έως και 77% το ίδιο διάστημα.

Και η μελέτη καταλήγει:

Σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται το μισθολογικό κόστος για την δυσμενή αυτή εξέλιξη. Κύριοι υπαίτιοι είναι οι περιορισμοί στο κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς, η απροθυμία για μεταρρυθμίσεις, η αναχρονιστική λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, που ουσιαστικά εμποδίζει αντί να ωθεί την εξωστρέφεια και η καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης.

Κατά τα λοιπά το εγχώριο πολιτικό προσωπικό επικεντρώνει τις προσπάθειες του για ανάκαμψη στην ... αναδιάρθρωση του χρέους

George Billinis