31/1/18

Να μη μετατραπεί η Κύπρος σε χώρα-κέλυφος

Παναγιώτης Μπαλακτάρης
«Χώρα κέλυφος»
Τα κράτη είναι ζωντανοί οργανισμοί που δρουν προς το συμφέρον των κοινωνιών τους, των πολιτών τους και του Έθνους τους. Οι κυβερνήσεις των κρατών ασκούν εσωτερική και εξωτερική πολιτική, προκειμένου να διεκδικήσουν και να προστατεύσουν τα συμφέροντα, κρατικά και εθνικά. Ενώ, όμως, άσκηση εξωτερικής πολιτικής χωρίς σοβαρή εσωτερική πολιτική νοείται, αντιθέτως, άσκηση εσωτερικής πολιτικής χωρίς σοβαρή εξωτερική πολιτική δεν νοείται. Εάν, δηλαδή, η κυβέρνηση μιας χώρας έχει συγκεκριμένη πολιτική για την Οικονομία, την Παιδεία, την Τέχνη, τον Πολιτισμό, την Υγεία και κάθε άλλη έκφανση της κοινωνικής δραστηριότητας, αλλά καμία διαμορφωμένη στρατηγική εξωτερικής πολιτικής, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι είναι αδύνατο να εφαρμόσει την εσωτερική πολιτική, αφού θα έχει να διαχειριστεί συνεχείς ήττες στο πεδίο των εξωτερικών θεμάτων, οι οποίες θα λειτουργούν αποσταθεροποιητικά για το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Θα πρόκειται για μια «χώρα κέλυφος», η οποία τύποις μόνο θα ενδιαφέρεται για το εθνικό συμφέρον.
Κατ’ ουσίαν, θα φαίνεται ότι εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον την ώρα που θα επιδιώκει άλλα, ξένα, συμφέροντα. Σε μια τέτοια χώρα είναι περιττοί οι πολίτες και φυσικά, η Πολιτική. Σε μια τέτοια χώρα όλοι όσοι κατοικούν, διαμένουν ή είναι περαστικοί, γνωρίζουν πως βρίσκονται σε ένα ουδέτερο κομμάτι γης, του οποίου το τιμόνι κρατούν άλλοι, μακριά από εκεί.
Μια τέτοια χώρα δεν έχει αναφορές σε εθνική συνείδηση, πολιτιστική ταυτότητα ή ιστορικό παρελθόν. Ούτε ανησυχίες για στρατηγικούς στόχους και εξωτερική πολιτική. Μια τέτοια χώρα εξυπηρετεί τον σκοπό της με την ύπαρξή της, δεδομένου ότι έτσι νομιμοποιεί ό,τι χρειάζεται νομιμοποποίηση…

Κυπριακές εκλογές
Στις 28 Ιανουαρίου διεξήχθη ο πρώτος γύρος των εκλογών στην Κύπρο. Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα, στον δεύτερο γύρο περνούν ο νυν πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης που έλαβε ποσοστό 35,50% και ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ Σταύρος Μαλάς με ποσοστό 30,25%. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος (έμεινε εκτός κούρσας) έλαβε το 25,74% των ψήφων, ο Χρίστος Χρίστου του ΕΛΑΜ 5,65% και ο Γιώργος Λιλλήκας 2,18%. Ψήφισαν 395.915 ψηφοφόροι, ενώ οι εγγεγραμμένοι είναι 550.876. Ήτοι, η αποχή σκαρφάλωσε σε ποσοστό ρεκόρ 28,13%, αφού 154.961 έχοντες δικαίωμα ψήφου δεν το άσκησαν.
Μια πρώτη, πρόχειρη, θεώρηση του αποτελέσματος μάς παραπέμπει στον πρώτο γύρο των εκλογών του 2013. Και τότε, οι δύο διεκδικητές ήταν οι Αναστασιάδης και Μαλάς.
Όμως, υπάρχει κάτι που διαφοροποιεί ουσιωδώς τη σημερινή συγκυρία από την αντίστοιχη πριν από 5 χρόνια. Και αυτή είναι ότι νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είτε θα παραμείνει ανώτατος πολιτειακός άρχων αυτής της Δημοκρατίας, είτε – στη διάρκεια της θητείας του – θα αλλάξει ιδιότητα… Και τούτο, επειδή οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό έχουν φτάσει σε οριακό σημείο, από το οποίο ή θα αποδεσμευθεί η Κυπριακή Δημοκρατία ή θα αυτοκτονήσει. Οι ίδιοι οι πολιτικοί της Κύπρου θέτουν ως προτεραιότητες των εκλογών το Κυπριακό και τα κόκκινα δάνεια. Όμως, είναι αυτονόητο πως το ζήτημα ζωής και θανάτου για την Κύπρο είναι η παράνομη εισβολή και κατοχή των Τούρκων του 37% των εδαφών της. Και περαιτέρω, ο τρόπος με τον οποίον μια ευρωπαϊκή χώρα θα αποτινάξει τον ζυγό του δυνάστη της που αδιαφορεί για τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και για τα λοιπά – περιττά για την Τουρκία – ανθρώπινα δικαιώματα.
Αυτό είναι το σφιχτό και επιτακτικό πλαίσιο εντός του οποίου διεξάγονται οι κυπριακές εκλογές του 2018.
Έτσι, από τα αποτελέσματα του α’ γύρου εξάγονται ορισμένα βασικά συμπεράσματα. Το πρώτο είναι ότι ο εκπρόσωπος του ενδιάμεσου χώρου δεν κατάφερε να πείσει για την νέα στρατηγική σχετικά με το Κυπριακό και υπέστη μια σοβαρή ήττα. Μαζί με εκείνον, όμως, υπέστησαν ήττα όσοι τον υποστήριξαν και προκρίνουν μια άλλη λύση και όχι αυτήν της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Το δεύτερο είναι ότι ενισχύθηκε η δύναμη του ΕΛΑΜ, το οποίο είναι κάτι σαν θυγατρικό κόμμα της ελληνικής Χρυσής Αυγής. Το τρίτο συμπέρασμα είναι πως πέρασαν στον β’ γύρο δύο πολιτικοί, οι οποίοι έχουν επιλέξει να πολιτεύονται επί τη βάσει των διαπραγματεύσεων για μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
Ωστόσο, μακράν το σημαντικότερο γεγονός είναι η αποχή! Και αυτή επιδέχεται δύο ερμηνείες: α) ότι οι πολίτες της Κύπρου δεν εμπιστεύονται κανέναν πολιτικό για τη λύση του Κυπριακού και την γενικότερη διακυβέρνησή τους ή/και β) ότι αρνήθηκαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, εξαιτίας αδιαφορίας τους για τις εξελίξεις στην πατρίδα τους. Η δεύτερη εκδοχή είναι εφιαλτική, ενώ η πρώτη είναι σχεδόν ελπιδοφόρα. «Σχεδόν», διότι εάν οι Κύπριοι ήθελαν πραγματικά να αντιταχθούν στην πολιτική της διχοτόμησης που ακολουθείται θα έπρεπε να καταψηφίσουν στην κάλπη εκείνους που την προωθούν. Δηλαδή, τους δύο υποψηφίους που βρίσκονται ήδη στον β’ γύρο…
Σε κάθε περίπτωση, οι ευθύνες και για το αποτέλεσμα του α’ γύρου, αλλά και για το μεγάλο ποσοστό της αποχής βαρύνουν πρωτίστως την αντιπολίτευση, η οποία απέτυχε να αναδείξει τα ολέθρια σφάλματα του Νίκου Αναστασιάδη και εν συνεχεία, να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά οφέλη. Κυρίως, απέτυχε να υποδείξει άλλον δρόμο από τη διχοτόμηση, με σαφήνεια και ευθύτητα. Και συνήθως, όταν το μήνυμα της αντιπολίτευσης είναι θολό και ασαφές, κερδίζει ο ισχυρός του συστήματος που είναι εκείνος που έχει ήδη την εξουσία.

Το μέλλον της Κύπρου
Ο δικηγόρος Αναστασιάδης και ο γενετιστής Μαλάς, υποψήφιοι του  ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ αντιστοίχως, διαφοροποιούνται σε ήσσονος σημασίας πολιτικά ζητήματα. Στο καίριο και θεμελιώδες θέμα, που αφορά στην επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο, συμφωνούν. Τάσσονται υπέρ των διαπραγματεύσεων για μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, τη στιγμή κατά την οποίαν η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το παράνομο της εισβολής και της κατοχής, κατά συνέπεια, δεν συζητάει για αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής. Ένεκα τούτου, της σύμπτωσης, δηλαδή, των δύο υποψηφίων στο εν λόγω μείζον θέμα, το εθνικό μέλλον της Κύπρου προμηνύεται δυσοίωνο. Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν μπορεί κάποια στιγμή να μην προβάλλει αντίρρηση στη λύση που συζητείται, ιδίως εάν προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές στη χώρα του και τις κερδίσει, οπότε θα έχει τεράστια δυνατότητα κινήσεων απαλλαγμένος από το όποιο πολιτικό κόστος.
Ο Ελληνισμός βασίζεται στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Οποιαδήποτε επί τα χείρω μεταβολή σε κάποια από τις δύο θα είναι σοβαρό πλήγμα για το σύνολο του ελληνικού έθνους. Αυτό καταρχάς σημαίνει ότι η μία οφείλει να υποστηρίζει τα συμφέροντα της άλλης. Ταυτόχρονα σημαίνει και κάτι άλλο. Ότι καμία δεν έχει δικαίωμα να αυτοκτονήσει.

1 σχόλιο:

  1. Και βρισκόμαστε στην αμήχανη στιγμή να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε την ενδοτική πολιτική με τον ίδιο πρόεδρο ή με ένα ανδρίκελο του ΑΚΕΛ. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ουαί και αλοίμονό μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.