Ο Ογούζ Γιορουλμάζ, η μητέρα του οποίου προέβη στις αποκαλυπτικές δηλώσεις για τις δολοφονίες 93 ατόμων από το τουρκικό κράτοςτου Σάββα Καλεντερίδη
Αν και κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε ως "εμμονικοί" από τους γνωστούς κύκλους του καθωσπρεπισμού και του νεοραγιαδισμού, θα συνεχίσουμε τις αναφορές (αναφορές που γίνονται με πολιτικούς όρους) στη γειτονική χώρα και στον τρόπο που ασκείται η εξουσία και η δικαιοσύνη από το τουρκικό κράτος. Γιατί είναι ανάγκη να αντιληφθούμε τί ακριβώς γίνεται, πως και από ποιούς ασκείται η εσωτερική και η εξωτερική πολιτική στη γειτονική χώρα, ιδιαίτερα μετά τη συμπόρευση της κυβέρνησης Ερντογάν με τους εγκληματικούς μηχανισμούς του βαθέος κράτους. Γιατί, αν μη τι άλλο, αυτοί οι ίδιοι κύκλοι είναι που σχεδιάζουν και ασκούν πολιτικές και στα θέματα που αφορούν τον ελληνισμό. Αυτοί είναι που δίνουν τις γνωστές οδηγίες στον κ. Ταλάτ στις συνομιλίες που άρχισαν χθες.
Το ξέσπασμα της μάνας ενός δολοφόνου
Ο Ογούζ Γιορουλμάζ (Oğuz Yorulmaz), πρώην αστυνομικός που υπηρέτησε στις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας, το Μάιο του 2005 σκοτώθηκε σε ένοπλη συμπλοκή, σε ένα μπαρ, στην Προύσα. Ο Γιορουλμάζ είχε συλληφθεί για τη δολοφονία του Ομέρ Λιουτφού Τοπάλ (Ömer Lütfü Topal), το 1996, και αφέθηκε ελεύθερος με εντολή του τότε υπουργού εσωτερικών, Μεχμέτ Αγάρ. Ο Τοπάλ (κουρδικής καταγωγής) ήταν ο βασιλιάς των καζίνο στην Τουρκία και τον δολοφόνησε το βαθύ κράτος, διασπαθίζοντας την τεράστια περιουσία του οι υψηλόβαθμοι πολιτικοί προϊστάμενοι των παρακρατικών μηχανισμών. Επίσης, ο Γιορουλμάζ ήταν ανάμεσα στους κατηγορουμένους της δίκης του σκανδάλου Σουσουρλούκ, οπότε αποφασίστηκε η απομάκρυνσή του από την αστυνομία για τρία χρόνια.
Χθες, η μητέρα του Ογούζ Γιορουλμάζ, Νουράν, δήλωσε τα εξής, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού Star:
"Το κράτος διέπραξε όλες τις ανεξιχνίαστες δολοφονίες, χρησιμοποιώντας το παιδί μου και τους συντρόφους του. Την περίοδο εκείνη, ο γιος μου, πιστός στις διαταγές της πρωθυπουργού, του υπουργού εσωτερικών και του ταξιάρχου της στρατοχωροφυλακής, Βελί Κιουτσούκ, μου είπε: "Όποια αποστολή μας δίνει το κράτος, είμαστε υποχρεωμένοι να την εκτελέσουμε". Έτσι ο γιος μου και οι σύντροφοί του σκότωσαν τον βασιλιά των καζίνο, Ομέρ Λιουτφού Τοπάλ, με εντολή των ανωτέρων τους.
Εκτός από το συγκεκριμένο έγκλημα ο γιός μου και οι σύντροφοί του είναι υπεύθυνοι για άλλες 93 δολοφονίες. Και είμαι σίγουρη ότι το παιδί μου το σκότωσαν εκείνοι που έδωσαν τις διαταγές για τις 93 δολοφονίες, για να του κλείσουν το στόμα. Και δεν είναι υπεύθυνος για όλα αυτά μόνον ο Κιουτσούκ. Για τα εγκλήματα εκείνα πρέπει να ανακριθούν και να δικαστούν η τότε πρωθυπουργός Τανσού Τσιλέρ, ο υπουργός εσωτερικών Μεχμέτ Αγάρ και ο διοικητής των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας Ιμπραήμ Σαχίν.
Το κράτος δεν μας στήριξε. Έχω έναν εγγονό και πουλάω στις λαϊκές τραχανά και τουρσιά για να το μεγαλώσω. Η Τσιλέρ είχε πει ότι "όποιος πυροβολεί και όποιος πυροβολείται εν ονόματι του κράτους είναι έντιμος". Όλα ξεχάστηκαν. Χρησιμοποίησαν το παιδί μου, το πέταξαν και τώρα όλοι αποτραβήχτηκαν και κάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτα."
Ήθελα να είχα μια συσκευή, με την οποία θα μπορούσα να "έμπαινα” στο μυαλό και στη καρδία όλων αυτών που η δουλειά τους είναι να παίρνουν αποφάσεις για μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέφτονται τη χώρα ή το κόμμα;
Ενεργούν για τη χώρα ή το κόμμα;
Έχουν εθνική συνείδηση ή κομματική;
Πιστεύουν στη χώρα ή το στο κόμμα;
Όταν παρακολουθούν μια αρχ. τραγωδία προβληματίζονται ή όχι;
Όταν διαβάζουν ένα ανοιχτό βιβλίο με τεράστια γράμματα, βλέπουν τι διαβάζουν ή τα μπερδεύουν;
Έχουν γεννητικά όργανα ή τα «ψάχνουν»;
Σπύρος Χ.
Υ.Γ. Δηλαδή τι πρέπει να γίνει για να αλλάξει ρότα η σχέση μας με την Τουρκία; Να μας την αλλάξει η ίδια;