Τεχεράνη 3 - Ισραήλ 0 στην προπαγάνδα

Η τακτική της Τεχεράνης να εμφανίσει το Τελ Αβίβ στα πρόθυρα της καταστροφής αποδεικνύεται επιτυχής
AMIR TAHERI

Καθώς η ηγεσία του Ιράν ετοιμάζεται να στείλει στολίσκο της Ερυθράς Ημισελήνου για να σπάσει τον ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας, ο μηχανισμός προπαγάνδας του καθεστώτος στέλνει ένα μήνυμα σε όλον τον μουσουλμανικό κόσμο: το ισραηλινό κράτος, που ο πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ ονομάζει «σιωνιστικό λεκέ της ντροπής», οδηγείται προς την αναπόφευκτη καταστροφή του.

Εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε για τα πλοία της ανθρωπιστικής βοήθειας ότι «αν αυτή η συμβολική εκστρατεία συνεχίσει θα οδηγήσει στην παράδοση του σιωνιστικού καθεστώτος, η οποία θα είναι μία από τις μεγαλύτερες ήττες του». Τα τελευταία τρία χρόνια το καθεστώς του Ιράν κατάφερε να αλλάξει την παραδοσιακή αντίληψη για το Ισραήλ. Αντί να είναι ο σχεδόν ανίκητος εχθρός που κατατρόπωσε τους Αραβες στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ και στον Πόλεμο των Εξι Ημερών, τώρα παρουσιάζεται σαν μια παρακμάζουσα δύναμη, ένα μικρό και ευάλωτο προτεκτοράτο, το οποίο έχοντας χάσει την υποστήριξη του ισχυρού προστάτη του, των Ηνωμένων Πολιτειών, έρχεται αντιμέτωπο με την ισχύ του μουσουλμανικού κόσμου υπό την ηγεσία της Τεχεράνης.

Αυτό το μήνυμα μεταδίδεται σε όλους του ιρανικούς δορυφορικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, όπως το αραβόφωνο τηλεοπτικό δίκτυο αλΑλάμ. Η Τεχεράνη επίσης εκδίδει δεκάδες περιοδικά και βιβλία που διανέμονται δωρεάν σε πολλές μουσουλμανικές χώρες. Μουσουλμάνοι διαμορφωτές απόψεων προσκαλούνται στο Ιράν για σεμινάρια για την πανισλαμική εκστρατεία επιτάχυνσης του «αναπόφευκτου τέλους του Ισραήλ», μία φράση που χρησιμοποιείται συνέχεια από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης του Ιράν.

Ο κ. Αχμαντινετζάντ έχει επισκεφθεί περισσότερες από 20 μουσουλμανικές χώρες προκειμένου να προπαγανδίσει αυτή τη νέα αντιισραηλινή στρατηγική. Για να τονίσει αυτή τη νέα εικόνα του Ισραήλ ο μηχανισμός προπαγάνδας της Τεχεράνης αντικατέστησε τις εικόνες των φτωχών Παλαιστινίων που καταπιέζουν οι «Σιωνιστές» με εκείνες του αυξανόμενου οπλοστασίου της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και της Χαμάς στη Γάζα. Οι Εβραίοι, άλλοτε επιθετικοί και εξουσιαστικοί, τώρα παρουσιάζονται σαν δειλοί. Οι μουλάδες διακηρύσσουν ότι «ο Εβραίος το βάζει στα πόδια στην όψη του αίματος».

Τα φερέφωνα του ιρανικού καθεστώτος στα μέσα ενημέρωσης και στα πανεπιστήμια τονίζουν την ψύχρανση των αμερικανοϊσραηλινών σχέσεων υπό τον Μπαράκ Ομπάμα και επιμένουν ότι η Ουάσινγκτον έχει συνειδητοποιήσει ότι το κόστος της υποστήριξης προς το Ισραήλ είναι μεγάλο. Ισως η πιο πρόσφατη σημαντική διπλωματική επιτυχία της Τεχεράνης ήταν τον περασμένο μήνα, όταν η διάσκεψη του ΟΗΕ για τον πυρηνικό αφοπλισμό που συγκάλεσε ο πρόεδρος Ομπάμα δεν οδήγησε σε κάλεσμα για διακοπή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Αντίθετα απηύθυνε έκκληση για μια Μέση Ανατολή απαλλαγμένη από πυρηνικά, συνδέοντας τα πυρηνικά όπλα του Ισραήλ με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Η Τεχεράνη έχει καταφέρει να συμπαρασύρει στη διένεξη με το Ισραήλ και μη αραβικά κράτη, όπως την Τουρκία, πρώην σύμμαχο του Ισραήλ, και τη Μαλαισία, ενώ προσπαθεί να κάνει το ίδιο με το Πακιστάν και την Ινδονησία ελπίζοντας να δημιουργήσει ένα πανισλαμικό μέτωπο. Ο τούρκος πρωθυπουργός επισκέφθηκε το Ιράν τον περασμένο μήνα για να σφραγίσει μια πυρηνική συμφωνία. Η Τεχεράνη έχει και άλλους λόγους για να είναι ευχαριστημένη με αυτή τη στρατηγική της σύγκρουσης. Εθεσε τέλος στις ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ του Ισραήλ και της Συρίας απειλώντας να διακόψει την απαραίτητη οικονομική βοήθεια προς το εύθραυστο καθεστώς του Ασαντ. Η στάση της Τεχεράνης υποχρέωσε το Κατάρ, το Ομάν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να σταματήσουν την προσπάθεια ομαλοποίησης των σχέσεών τους με το Ισραήλ.

Η απόφαση της Αιγύπτου την περασμένη εβδομάδα να ανοίξει τα σύνορα με τη Γάζα παρουσιάζεται από την Τεχεράνη ως άλλο ένα παράδειγμα του πώς η μουσουλμανική κοινή γνώμη μπορεί να επιτύχει «νίκες κατά του σιωνιστικού εχθρού». Ο άμεσος στόχος της Τεχεράνης είναι να εμφανιστεί σαν ηγέτιδα δύναμη στη διεθνή εκστρατεία κατά του ισραηλινού αποκλεισμού της Γάζας, ο οποίος εάν επιτύχει θα παρουσιαστεί σαν ακόμη ένα σημάδι της αποδυνάμωσης του εβραϊκού κράτους.

Αυτή η πολιτική έχει τρία πλεονεκτήματα για το Ιράν. Πρώτον, βοηθεί να διασπαστεί η προσοχή από τα εσωτερικά προβλήματα του ιρανικού καθεστώτος. Την ερχόμενη εβδομάδα τα κόμματα της αντιπολίτευσης σχεδιάζουν μαζικές διαδηλώσεις για να βάλουν τέλος σε αυτό που περιγράφουν σαν «δεσποτική εξουσία». Δεύτερον, η εκστρατεία για «το τέλος του Ισραήλ» συμβάλλει στο να ξεχαστεί από την πλειοψηφία των Αράβων, που είναι Σουνίτες, ότι το Ιράν είναι κατά κύριο λόγο σιιτικό.

Τέλος, η στρατηγική της Τεχεράνης θα της επιτρέψει να παρουσιάσει οποιαδήποτε στρατιωτική σύγκρουση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, για το Ιράκ για παράδειγμα, σαν συνέπεια της εκστρατείας του Ιράν κατά του Ισραήλ και όχι σαν αποτέλεσμα της σκοπίμως προκλητικής και τυχοδιωκτικής εξωτερικής πολιτικής του. Πιστεύοντας ότι οι δυνητικοί αντίπαλοί του είναι αδύναμοι και διστακτικοί, το ιρανικό καθεστώς δείχνει αποφασισμένο να εξωθήσει την περιοχή στο χείλος του πολέμου, και ίσως ακόμη παραπέρα.

Ο κ. Αmir Τaheri είναι συγγραφέας του βιβλίου «Τhe Ρersian Νight: Ιran under the Κhomeinist Revolution».

ΒΗΜΑ