29/11/09

Εγκατέλειψαν τους Ελληνες της Μικράς Ασίας

Η Επανάσταση του ’22 δεν είχε πολιτική χροιά, αλλά ήταν κίνημα του συνόλου των αξιωματικών, με επικεφαλής τον Ν. Πλαστήρα και τον Στ. Γονατά. Αίτημα της Επανάστασης ήταν η ανόρθωση της χώρας, η τιμωρία των ενόχων της Μικρασιατικής Καταστροφής και η ταχεία ανασυγκρότηση του στρατεύματος, δεδομένου ότι ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει.

Του Σεφη Aναστασακου*
Η βασιλική κυβέρνηση του Δ. Γούναρη, λίγους μήνες πριν από τον Αύγουστο του 1922, αντικατέστησε τον Αρχιστράτηγο Παπούλα, με τον Γ. Χατζανέστη. Αυτός διατήρησε το Στρατηγείο στη Σμύρνη, 700 χλμ. από το μέτωπο, ενώ απέρριψε εισηγήσεις επιτελών του να μεταφερθεί αυτό στο Ουσάκ, απ’ όπου θα είχε εποπτεία των δυνάμεων της Στρατιάς. Οταν δε έσπασε το μέτωπο, ενώ ο Κεμάλ κατηύθυνε τις δυνάμεις του από την πρώτη γραμμή, ο Χατζανέστης παρέμεινε στη Σμύρνη, με αποτέλεσμα την απουσία συντονισμού των ελληνικών δυνάμεων.

Ενώ τα Α΄ και Β΄ Σώματα Στρατού δέχονταν την επίθεση των τουρκικών δυνάμεων, ο Χατζανέστης δεν κινητοποίησε το Γ΄ Σώμα Στρατού, ούτε διέταξε το ελληνικό ιππικό να αντικρούσει το τουρκικό, που προχωρούσε ανενόχλητο στα μετόπισθεν, διαλύοντας την ελληνική άμυνα. Τον Ιούλιο του 1922, μετακίνησε 22.000 άνδρες από το μέτωπο του Αφιόν Καραχισάρ και τους μετέφερε στην Αν. Θράκη για μια επίθεση φιάσκο, που ετοίμαζε κατά της Κωνσταντινούπολης, τη στιγμή που αυτή κατεχόταν από τους Συμμάχους. Η μετακίνηση αυτή έγινε γνωστή στους Τούρκους, οι οποίοι επέσπευσαν την επίθεσή τους στις 13 Αυγούστου 1922, ακριβώς στο σημείο του Αφιόν Καραχισάρ που άφησαν κενό οι μετατεθείσες ελληνικές δυνάμεις.

Αμεση ευθύνη στην Καταστροφή είχαν οι πολιτικοί των αντιβενιζελικών κυβερνήσεων. Είναι ο Δ. Γούναρης, ο Ν. Στράτος, ο Γ. Μπαλτατζής, ο Ν. Θεοτόκης και ο Π. Πρωτοπαπαδάκης, οι οποίοι είχαν διατελέσει πρωθυπουργοί και υπουργοί και μετείχαν στην τελευταία Κυβερνητική Επιτροπή, η οποία αποφάσισε την εγκατάλειψη της ελληνικής Στρατιάς και του Ελληνισμού της Μ. Ασίας.

Μετά την επικράτηση των αντιβενιζελικών στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920, και ενώ οι πολεμικές επιχειρήσεις στο μικρασιατικό μέτωπο ήταν σε εξέλιξη, οι πρωθυπουργοί της Αγγλίας και της Γαλλίας, Λόιντ Τζορτζ και Κλεμανσώ, προειδοποίησαν τον Γούναρη και τον Στράτο να μην προβούν στην επιστροφή του βασιλιά Κωνσταντίνου στην Αθήνα, διότι αυτό θα θεωρείτο εχθρική πράξη προς τις Δυνάμεις της Αντάντ, οι οποίες μέχρι τότε στήριζαν πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά τις ελληνικές δυνάμεις στην Μ. Ασία. Η αντιβενιζελική κυβέρνηση όχι μόνο αρνήθηκε το αίτημα, αλλά επέσπευσε τη διαδικασία επιστροφής του Κωνσταντίνου, ο οποίος στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου υποστήριζε τους Γερμανούς. Αυτή η πράξη φανερά θα ζημίωνε την Ελλάδα.

Λίγο πριν από την Καταστροφή, η κυβέρνηση Γούναρη ψήφισε τον υπ’ αριθ. 2.871/16-07-1922 νόμο, με τον οποίο απαγορευόταν στον μικρασιατικό Ελληνισμό να έλθει στην Ελλάδα και να σωθεί. Ο νόμος περιελάμβανε το εξής: «Πας πλοιοκτήτης, πράκτωρ ή πλοίαρχος ή άλλο οιονδήποτε μέλος πληρώματος πλοίου τινός, όστις ήθελε αναλάβει, όπως διευκολύνει ή δεχθεί την εις Ελλάδαν μεταφορά προσώπων, τιμωρείται διά φυλακίσεως έξι τουλάχιστον μηνών...». Το ίδιο πνεύμα απηχούσε το επείγον μήνυμα του πρωθυπουργού Γούναρη προς τον ύπατο αρμοστή Αρ. Στεργιάδη στη Σμύρνη, λίγες μέρες πριν από την Καταστροφή, όπου επιτακτικά του έλεγε: «Αποφύγετε προσφυγικό πρόβλημα». Για τους βασιλικούς πολιτικούς της κυβέρνησης των Αθηνών, βασικό μέλημα δεν ήταν η λήψη μέτρων για τη σωτηρία του διωκόμενου Ελληνισμού της Μ. Ασίας, αλλά η αποφυγή προβλημάτων που θα δημιουργούνταν με την έλευση προσφύγων στην Ελλάδα, οι οποίοι, δικαίως αγανακτισμένοι για τις πράξεις και παραλείψεις των πολιτικών αυτών, θα προκαλούσαν πιθανώς την ανατροπή της κυβέρνησης και του καθεστώτος.

Μετά τη ρήξη του μετώπου και την οπισθοχώρηση ούτε ένας λόχος από την Ελλάδα δεν στάλθηκε για βοήθεια ενώ το Γ΄ και Δ΄ Σώμα Στρατού σκοπίμως δεν διατάχθηκαν να βοηθήσουν το Α΄ και Β΄ Σώμα που τελικά αιχμαλωτίστηκαν. Αυτό δεν λέγεται παράλειψη από προδοσία εν καιρώ πολέμου; Επίσης η παράδοση 1.500.000 Ελλήνων Μικρασιατών στο έλεος του Κεμάλ ηθελημένα, ενώ μπορούσαν να σωθούν, μόνο προδοσία ήταν.

* Ο κ. Σέφης Αναστασάκος είναι συγγραφέας του τρίτομου έργου «Ο Πλαστήρας και η Εποχή του» και τ. βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.

Η Δίκη των Εξι ακόμη διχάζει
Οι κατηγορούμενοι για τη Μικρασιατική Καταστροφή ήταν τελικώς ένοχοι εσχάτης προδοσίας ή όχι;
Επιμέλεια: Στεφανος Xελιδονης

Το πρωινό της 15ης Νοεμβρίου 1922 εκτελέστηκαν στο Γουδί τρεις πρώην πρωθυπουργοί, δύο πρώην υπουργοί και ένας στρατηγός. Δύο εβδομάδες νωρίτερα, στις 31 Οκτωβρίου, είχε συνέλθει το έκτακτο στρατοδικείο για τη «Δίκη των Εξι», όπως έμεινε στην Ιστορία. Η «Επανάσταση» που ακολούθησε την υποχώρηση στη Μικρά Ασία, με επικεφαλής τους συνταγματάρχες Νικόλαο Πλαστήρα και Στυλιανό Γονατά, δεν άργησε να συλλάβει την κυβέρνηση επί ημερών της οποίας διαδραματίστηκε η Μικρασιατική Καταστροφή. Οι Δημήτριος Γούναρης (αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος και πρώην πρωθυπουργός), Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης (πρωθυπουργός το 1922), Νικόλαος Στράτος (πρώην υπουργός και πρωθυπουργός), Γεώργιος Μπαλτατζής (υπουργός Εξωτερικών), Νικόλαος Θεοτόκης (υπουργός Στρατιωτικών), Γεώργιος Χατζανέστης (διοικητής της στρατιάς Μικράς Ασίας), Μιχαήλ Γούδας (πρώην υπουργός) και Ξενοφών Στρατηγός (πρώην υπουργός) καταδικάστηκαν ομόφωνα για εσχάτη προδοσία. Στους πρώτους έξι επιβλήθηκε η ποινή του θανάτου και στους δύο τελευταίους ισόβια κάθειρξη. Ακόμη και το 1922, που οι κινηματίες αποσκοπούσαν στην εκτόνωση της λαϊκής οργής, οι αντιδράσεις στην εκτέλεση των Εξι δεν έλειπαν. Πέρυσι, ο Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, προσέφυγε στον Αρειο Πάγο ζητώντας την ακύρωση της απόφασης του στρατοδικείου. Τελικά, ήταν ή δεν ήταν προδότες; Ο διάλογος συνεχίζεται.


Δεν παρέδωσαν ελληνικά εδάφη στον εχθρό
Του Θανου Bερεμη*

Ενώ η εκκένωση της Μ. Ασίας από το ελληνικό στοιχείο βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, οι Πλαστήρας και Γονατάς συγκρότησαν Επαναστατική Επιτροπή μαζί με τον κυβερνήτη του καταδρομικού «Λήμνος», πλοίαρχο Φωκά, και απαίτησαν την παραίτηση της κυβέρνησης και του βασιλιά. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1922, ο Κωνσταντίνος, υποκύπτοντας στο τελεσίγραφο των επαναστατημένων μονάδων που βρίσκονταν στα ανοιχτά του Λαυρίου, εγκατέλειψε τον θρόνο και την Ελλάδα, αφήνοντας τη θέση του στον πρωτότοκο γιο του Γεώργιο. Η κυβέρνηση Κροκίδα, που διόρισε η Επαναστατική Επιτροπή, παραχώρησε στις 14 Νοεμβρίου τη θέση της σε νέα υπό τον Γονατά, με υπουργό στρατιωτικών τον Πάγκαλο και τρεις ακόμη υπουργούς αξιωματικούς. Ο Πλαστήρας ανακηρύχθηκε «δικτάτωρ Αρχηγός της Επαναστάσεως». Αξιωματικοί της Αθήνας όπως ο Πάγκαλος, ο Οθωναίος και ο Χατζηκυριάκος, καθώς και ο Κονδύλης, έγιναν οι κυριότεροι φορείς των δυναμικών λύσεων.

Αντιμετωπίζοντας τις πιέσεις των αδιαλλάκτων και ιδιαίτερα των κατωτέρων αξιωματικών, η Επαναστατική Επιτροπή υπαναχώρησε στην αρχική της δήλωση ότι οι κατηγορούμενοι για την Καταστροφή θα δικάζονταν από πολιτικό δικαστήριο. Ο Πλαστήρας ανέθεσε προσωπικά στον Πάγκαλο το έργο της ανάκρισης και στον Οθωναίο την προεδρία του στρατοδικείου με την ελπίδα ότι η ευθύνη των καθηκόντων αυτών θα μετρίαζε τη διάθεσή τους για εκδίκηση. Ωστόσο, σύμφωνα με το συμπέρασμα των ανακρίσεων, οι πολιτικοί Γούναρης, Πρωτοπαπαδάκης, Μπαλτατζής, Στράτος και Θεοτόκης μαζί με τους στρατιωτικούς Στρατηγό, Γούδα και Χατζανέστη, θεωρήθηκαν ένοχοι εσχάτης προδοσίας, ότι δηλαδή ηθελημένα και σκόπιμα παραχώρησαν ελληνικά εδάφη στον εχθρό. Η κατηγορία του δόλου δεν έγινε από κανέναν ψύχραιμο παρατηρητή πιστευτή, καθώς τα εδάφη από τα οποία εκδιώχθηκε ο ελληνισμός της Μ. Ασίας υπήρξαν το βραβείο των νικητών. Στη δευτερολογία του, ο κατηγορούμενος Ν. Στράτος απέκρουσε πειστικά την κατηγορία του δόλου: «Κατηγορούμεθα ότι υπεστηρίξαμεν την εισβολήν του εχθρού εις την επικράτειαν και συγχρόνως παρεδώκαμεν πόλεις, φρούρια κ.λπ. εις τον εχθρόν. Ποίον ήτο το αίτιον διά να πράξωμεν ταύτα; Ητο το σύνηθες αίτιον ή πρόθεσις να ωφελήσωμεν τον εχθρόν και να βλάψωμεν την Πατρίδα; Υπήρξε πρόθεσις ωφελείας ημών ατομικής, ιδιαίτερα χρηματικής, η οποία είναι εν των συνήθων ελατηρίων δόλου;».

Το εγκλητήριο της δίκης ανέφερε ότι παραδόθηκαν στον εχθρό πόλεις όπως η Σμύρνη και η Αδριανούπολη, χωρίς να χρησιμοποιείται η λέξη (της ελληνικής) «επικράτειας». Η κατηγορία όμως της εσχάτης προδοσίας δεν μπορούσε να ευσταθεί για παράδοση της Σμύρνης, η οποία δεν είχε προσαρτηθεί στην επικράτεια της Ελλάδος. Η Ελλάδα έλαβε από τους συμμάχους εντολή (mandate) να τηρήσει την τάξη στη διοικητική περιοχή Αϊδινίου (με πρωτεύουσα τη Σμύρνη). Πρόθεση των συμμάχων υπήρξε η διεξαγωγή δημοψηφίσματος εντός πενταετίας για να αποφασιστεί το καθεστώς της πόλης. Η Καταστροφή πρόλαβε την εξέλιξη αυτή και η Σμύρνη δεν έγινε ποτέ έδαφος της Ελλάδος. Η απώλεια της πόλης δεν υπήρξε προϊόν δόλου εκ μέρους της τότε ελληνικής κυβέρνησης, αλλά συνέπεια της ήττας. Η Θράκη, η οποία παραχωρήθηκε στην Τουρκία μετά την κατάρρευση, υπήρξε τμήμα της ελληνικής επικράτειας, αλλά η παράδοση έγινε από την «Επανάσταση του 1922».

Πέρα από το πρόβλημα της νομιμότητας μιας τέτοιας δίκης, η εξέταση του αρχιστράτηγου Παπούλα ως μάρτυρα κατηγορίας έθεσε ένα μεγάλο θέμα ηθικής τάξης. Οπως ο ίδιος ο Χατζανέστης παρατήρησε στην απολογία του: «Διώκησα, κύριοι, δυόμισι μήνας, διώκησεν ο προκάτοχός μου είκοσι μήνας. Δεν νομίζετε ότι, επειδή απέθανεν εις τας χείρας μου η Μικρά Ασία, είναι άδικον να κατηγορηθώ, και θα ήτο άδικον να κατηγορηθή ο τελευταίος ιατρός ενός πάσχοντος, εις τον οποίον έκαμε κακήν θεραπείαν ένας άλλος;». Η διαβλητή στάση του Παπούλα ως μάρτυρα κατηγορίας με μοιραίο για τον αποδιοπομπαίο Χατζανέστη αποτέλεσμα, χαρακτηρίζει σε μικρότερο βαθμό την ψυχολογία ολόκληρου σχεδόν του σώματος των αξιωματικών. Η μεταβίβαση όλης της ευθύνης στους πολιτικούς και στο επιτελείο της αντιβενιζελικής παράταξης, αποτέλεσε πλήγμα σοβαρό για το γόητρο του κοινοβουλευτισμού.

Ο Βενιζέλος εξακολουθούσε το 1922 να υποστηρίζει το φιλελεύθερο κοινοβουλευτικό σύστημα έναντι μιας απροκάλυπτης, αν και φιλικής προς αυτόν, δικτατορίας. Ετσι, ήταν εκείνος που από το τέλος του 1922 είχε επιδείξει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους πολιτικούς της παράταξής του για την επαναφορά της χώρας στον κοινοβουλευτισμό. Αντιλαμβάνονταν ότι οι πρωτοβουλίες των αξιωματικών εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων υπονόμευαν το αντιπροσωπευτικό σύστημα, με συνέπειες αστάθμητες για το μέλλον της παράταξης των Φιλελευθέρων.

* Ο κ. Θάνος Βερέμης είναι πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

15 σχόλια:

  1. Καλημέρα σε εσάς και στους αναγνώστες σας.

    Συγχαρητήρια για την ανάρτηση.

    Τέτοια δημοσιεύματα είναι "θαμμένα" για τη τηλεόραση που κερδίζει τη μερίδα του λέοντος όσον αφορά την ενημέρωση του Έλληνα.

    Η Μικρασιατική καταστροφή είναι ένα μαχαίρι καρφωμένο στη καρδιά μας, για πολλούς και διαφόρους λόγους.

    1. Από τότε η χώρα μας έπαψε να βλέπει τη Τουρκία στα μάτια και απλά τη...φοβάται.

    2. Από τότε η Ελλάς σταμάτησε να ασχολείται με τις απανταχού Ελληνικές μειονότητες και απώλεσε μια και καλή τη γνωστή και ως "Μεγάλη Ιδέα".

    3. Η Μικρασιατική καταστροφή ανέδειξε για ακόμα μια φορά το χειρότερο ελάττωμα των Ελλήνων. Τη φαγωμάρα. Ποτέ οι Έλληνες δεν ηττήθηκαν όσο ήταν ενωμένοι.

    Δυστυχώς όμως, και τότε κατάφεραν και έδωσαν στο πιάτο αυτό που ποτέ δεν θα μπορούσε ο Κεμάλ να πάρει, από ΕΝΩΜΕΝΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ.

    Δυστυχώς μετά από έναν αιώνα ακόμα δεν μπορέσαμε να "πετάξουμε" από πάνω μας τα δυστυχή για εμάς αποτελέσματα της εν λόγω καταστροφής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης.
    Εκρίθη Ένοχος για τα χιλιάδες Ελληνικά πτώματα και για τις χαμένες πατρίδες, ας μην παίζουμε με νομικίστικες λέξεις, και λυπάμαι με αυτά που έχω διαβάσει που εκτελέσθηκαν μόνο 6, έπρεπε να είναι τουλάχιστον 116, μαζί και με τον Στεργιάδη και τον προστάτη του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εκρίθησαν ένοχοι για "εσχάτη προδοσία", χωρίς μέχρι σήμερα να έχει διευκρινισθεί τι ακριβώς πρόδωσαν.

    Οι έξι ήσαν απλώς τα εξιλαστήρια θύματα μιας αποτυχημένης απόπειρας λυτρωτισμού (;) του Βενιζέλου. Λυτρωτισμού, ή ικανοποιήσεως της μεγαλομανίας του;

    87 χρόνια μετά, βρισκόμαστε προ διαλύσεως της Ελλάδας κι εμείς συζητούμε ακόμη το Μικρασιατικό. Η Τουρκία γιγαντώνεται, έχει βλέψεις για ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είναι από τους μεγαλύτερους "παίκτες" στην διεθνή πολιτική σκηνή, ενώ η Ελλάδα ασχολείται με το παρελθόν, το δε όραμά της δεν ξεπερνά το ποιος θα εκλεγεί αρχηγός στην ΝΔ. Κρίμα, ο τόπος τούτος άξιζε καλύτερη τύχη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σύμφωνα με τα οσα υποστηρίζει ο κ.
    Αναστασάκος εαν δεν ειχε αντικατασταθει ο Στργ. Παπούλας (τον 7/1922) και διοικούσε κοντά στις γραμμές του μετώπου ο Κεμάλ δεν θα είχε διασπάσει τις ελληνικές γραμμές?
    Το ελληνικό μέτωπο πότε άρχισε να μεγαλώνει απο την αρχική του χάραξη
    -επαρχία Αιδινίου-.Το επιτελείο του
    Βασιλά είχε την μόνη ευθύνη¨?
    Η επιμελητεία του στρατού απασςχόλησε ποτέ τον Λ.Παρασκευόπουλου και το βενιζελικό επιτελείο¨?
    Γιατι ο Μεταξάς τεκμηριωμένα(γεωπολιτικά-στρατιωτικά) ήταν ενάντια στην εκστρατεία?
    Ποιός ψηφισε τον εκλογικό νόμο όπου
    η αντιπολιτευση ήρθε πρώτη με λιγότερους ψηφους απο τους φιλελευθέρους?
    Ο Βενιζέλος στεναχωρήθηκε πολύ για
    την εκτέλεση των εξι? (οπως αλλωστε
    και για την δολοφονία του Δραγούμη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θερμά Συγχαρητήρια στο Ιστολόγιο, για την ανάρτηση αυτή.

    Ήθελα για πολλοστή φορά να αναφερθώ στο ίδιο θέμα, αλλά με προλάβατε!

    -- Λίγο πριν από την Καταστροφή, η κυβέρνηση Γούναρη ψήφισε τον υπ’ αριθ. 2.871/16-07-1922 νόμο, με τον οποίο απαγορευόταν στον μικρασιατικό Ελληνισμό να έλθει στην Ελλάδα και να σωθεί. Ο νόμος περιελάμβανε το εξής: «Πας πλοιοκτήτης, πράκτωρ ή πλοίαρχος ή άλλο οιονδήποτε μέλος πληρώματος πλοίου τινός, όστις ήθελε αναλάβει, όπως διευκολύνει ή δεχθεί την εις Ελλάδαν μεταφορά προσώπων, τιμωρείται διά φυλακίσεως έξι τουλάχιστον μηνών...». Το ίδιο πνεύμα απηχούσε το επείγον μήνυμα του πρωθυπουργού Γούναρη προς τον ύπατο αρμοστή Αρ. Στεργιάδη στη Σμύρνη, λίγες μέρες πριν από την Καταστροφή, όπου επιτακτικά του έλεγε: «Αποφύγετε προσφυγικό πρόβλημα». Για τους βασιλικούς πολιτικούς της κυβέρνησης των Αθηνών, βασικό μέλημα δεν ήταν η λήψη μέτρων για τη σωτηρία του διωκόμενου Ελληνισμού της Μ. Ασίας, αλλά η αποφυγή προβλημάτων που θα δημιουργούνταν με την έλευση προσφύγων στην Ελλάδα, οι οποίοι, δικαίως αγανακτισμένοι για τις πράξεις και παραλείψεις των πολιτικών αυτών, θα προκαλούσαν πιθανώς την ανατροπή της κυβέρνησης και του καθεστώτος.--
    Και μόνο ο Νόμος υπ’ αριθ. 2.871/16-07-1922, έφθανε για να καταδικαστούν επί ασχάτη προδοσία οι υπεύθυνοι.

    Όπως άλλως τε η Εσχάτη Προδοσία θα όφειλε να αποδοθή και σε όσους υποστήριξαν την απαισίας συλλήψεως "λύση" του διαβόητου "Σχεδίου Αναν".


    Δυστυχώς, στην σημερινή Ελλάδα η φιλοπατρία και η έννοια του πατριώτη έχουν εκλείψη πλήρως από τους πολιτικάντες!

    Ευμένης ο Καρδιανός

    Υ.Γ. Ο κ. Κουλουμπής, τυγχάνει διαπρεπές μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ και φυσικό είναι να προσπαθεί να συμβιβάση τα ασυμβίβαστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ότι και αν λένε οι απόγονοί τους, ήταν για τουφέκισμα και καλά κάνανε.

    Από δικά τους πολιτικά λάθη υποστήκαμε αυτή την ανεπανάληπτη ήττα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γιατι ο Μεταξάς τεκμηριωμένα(γεωπολιτικά-στρατιωτικά) ήταν ενάντια στην εκστρατεία?


    γιατι ηταν ενας βλακας και μισος.
    ενα κομπλεξικο ανθρωπακι που αλληλομισουνταν με ολους τους παλιους συμμαθητες του, δουσμανη,στρατηγο, παπλουλια,οπως και ολος ο βασιλικος συρφετος των πανηλιθιων κρετινων.
    και γιατι δεν του δωσαν αυτου την αρχιστατηγεια.

    οπως ειχε προβλεψει οτι θα νικησει οποσδηποτε η γερμανια στον πολεμο και ειναι αδυναττον να ηττηθει χχααχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο Στρατηγός Παπούλας, με την από 19 Οκτωβρίου 1921 δραματική επιστολή του προς τον υπουργό Θεοτόκη, ανέφερε την τραγική κατάσταση που επικρατούσε στην Στρατιά.

    Ανέφερε από την έλλειψη πειθαρχίας έως την λιποταξία των στρατιωτών, που πολεμούσαν επί επί τέσσερα χρόνια στο μέτωπο. Το χαμηλό ηθικό τους και την κακή διατροφή, δεν έπαιρναν μισθό, φορούσαν κουρελιασμένες στολές, και υφίσταντο πλύση εγκεφάλου από το εσωτερικό δια του τύπου!

    Την ευνοιοκρατία που βασίλευε, με αξιωματικούς να υπηρετούν στην κυρίως Ελλάδα ή στην Σμύρνη, και άλλους, επί τέσσερα χρόνια να ταλαιπωρούνται στο μέτωπο! Κατήγγειλε την σύμπηξη ομάδων που έτειναν να δημιουργήσουν κράτος εν κράτει.

    - Είχαν δημιουργηθεί ... παρακυβερνήσεις ...!

    "Εδίδοντο αθρόαι αποζημιώσεις σε αποτάκτους αξιωματικούς οι οποίοι έπαιρναν και προαγωγή", ενώ άλλοι αξιωματικοί που πολεμούσαν συνεχώς και γενναία δεν έβλεπαν καμία αναγνώριση των θυσιών τους.

    Η κυβέρνηση δεν έπαιρνε κανένα μέτρο για να σταματήσουν τα αίσχη αυτά!


    Ο Παπούλας αναγκάστηκε εν τέλει να παραιτηθή στις 22 Μαϊου 1922, όταν διεπίστωσε ότι, η κυβέρνηση περί άλλα ετύρβαζε, όπως γίνεται καλή ώρα τόσα χρόνια στην χώρα μας. Πάει χάθηκε η οικονομία, η διαφθορά διογκώνεται .... !

    Από το βιβλίο του αειμνήστου Αντιστρατήγου Κλεάνθη Μπουλαλά "Η Μικρασιατική Εκστρατεία 1919 - 1922", Αθήναι Οκτώβριος 1959.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το DNA του πόνου μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, αλλά και της αγάπης και της ελευθερίας.

    Η Μικρασιατική καταστροφή, γράφτηκε μιας από τις τραγικότερες στιγμές στην Ιστορία της Ελλάδας. Οι Τούρκοι του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ σκότωσαν τον παππού μου και η γιαγιά μου με τα τρία παιδιά της, ήρθε στην Αθήνα. Ο πατέρας μου ήταν μόλις τεσσάρων ετών. Μετά αγωνίστηκε στο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολέμησε για την πατρίδα και κέρδισε μερικά κομμάτια σιδήρου θαμμένο στο σώμα του. Το τέλος ήταν σε καλή κατάσταση και ήταν υπερήφανος για την εμφάνιση σπινθήρες από χειροβομβίδες κάτω από το δέρμα του. Έζησε 84 χρόνια, αλλά πριν μου έδωσε το ίδιο DNA….

    Why we lost

    “The Greeks were first class
    fighters and certainly, several
    steps ahead of Kemal’s Army… the
    fighters would have occupied Ankara – and they would have finished the war if they had not been betrayed.

    When Constantine came to power, all the Greek officers that were in important positions, were downgraded immediately to lower posts. Many of them had received their high ranking as a result of their achievements on the battlefield.

    They were excellent warriors and important leaders. This did not prevent Constantine’s party from sacking them and replacing them with officers who had never even heard the sound of a gun firing. This had the final result of breaking the entire battle-front.”
    (Ernest Hemingway, 1922)

    Πρώτη Γραμμή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συγχαρητήρια για το άρθρο και την ευαισθησία να προβάλετε τη σωστή πληροφορία και όχι τα στοιχεία που δημιουργούν σύγχυση και οδηγούν στην υποβάθμιση του τρομερού εγκλήματος που διαπράχθηκε την εποχή εκείνη όχι μόνο κατά των Μικρασιατών και των Ποντίων αλλά και κατά του σύνολου ελληνισμού και του μέλλοντός του..

    Ένα πολύ εντυπωσιακό αφιέρωμα για τη Δίκη των Εξ υπάρχει και στο περιοδικό "Επίκαιρα" που κυκλοφορεί, όπου δημοσιεύεται ο εγκληματικός νόμος που αναφέρει ο κ. Αναστασάκος.

    Δημοσιεύεται επίσης και ένα συγκλονιστικό-έφιαλτικό πρωτοσέλιδο από μια τουρκική εφημερίδα της εποχής της μικρασιατικής ήττας, όπου πάνω από τις φωτογραφίες του Γούναρη και του Στράτου υπάρχει ο τίτλος:

    "ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το κομπλεξκο ανθρωπακι που κατελαβε με υψηλη στρατηγικη το μπιζανι στα γιαννενα, που αντιληφθηκε την ιταλικη επιβουλη τον 8/1940 , που εφτιαξε την οχυρωση στο Ρουπελ και πεθανε αθορυβα ( η τονπεθαναν οι φιλοι αγγλοι) σε πειραζει? καταντας γελοιος ανιστορητος & χωρις επιχειρηματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. το ΧΑΧΧΑΑΑ αλλου εδω ολοι ειναι αξιοπρεπεις δεν προσβαλλουν τους συνομιλητες τους κΑΙ ΕΡΕΥΝΟΥΝ πραγματικα την ιστορια! ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. H ενέργεια του Βενιζέλου να κάνει εκλογές εν μέσω εκστρατείας, και να τις χάσει, αποτελεί την ουσιαστική αιτία της Καταστροφής. Ετσι ανοιξε ο δρόμος στις διχαστικές ενέργειες των βασιλικών κατά των βενιζελικών, με την γνωστή συνέπεια.
    Θα διδαχθεί κανείς απο τους νέους πολιτικούς μας απο αυτό ??? Θα αποτελέσει αρνητικό παράδειγμα, για τις νεώτερες γενιές ??? Αμφίβολο, κρίνοντας απο τις διχαστικές πράξεις της εκάστοτε νέας κυβέρνησης προς τους οπαδούς της παλιάς...


    JTR

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. δεν σεβομαι κανεναν πανιβλακα δεξιουλη που ειναι υπεθυνος για την μεγαλυτερη καταστροφη της ελληνικης ιστοριας.
    μαλον ορισμενοι κολλημενοι δεν εχετε καταλαβει το μεγεθος της καταστροφης και την μοναδικη ευκαιρια που ειχε η ελλαδα αν κεερδιζε τις εκλογες το 20 ο βενιζελος και οχι ο ντουβαρ πασας με την ειρηνιστικη προπαγανδα του.
    οχι 6 αλλα 6.000 καθαρματα επρεπε να εκτελεστουν.
    το μονο λαθος του εθνικοεπαναστατη βενιζελου ηταν οτι δεν εξοντωσε ολο τον παλαιοκομματικο συρφετο και ολη τη βαασιλικη οικογενεια,οπως εκανε ο κεμαλ, που εξοντωσε ολους τους σουλτανικους ισλαμιστες...
    μαθηματα ιστοριας απο κρετινους βασιλικους,που κατεβηκαν μαζι με το κκε στις εκλογες εναντιον του βενιζελου, που δεν πηραν χαμπαρι τι εστι μπολσεβικισμος, δεν δεχομαι...
    μαθετε ιστορια πανιβλακες και μετα ζητατε σεβασμο...
    ο βενιζελος ειχε κατορθωσει να παρει την εγκριση της αγγλιας για αποβαση στον ποντο,καταληψη αγκυρας ικονιου και κωνσταντινουπολης,λιγο πριν χασει τις εκλογες απο τους ειρηνοκαπηλους.
    το αντιλαμβανεστε αυτο πανιβλακες η ο χι??????

    αλο ο μεταξας του 1940.
    εκει θα μπορουσαμε να αναγνωρισουμε την αξια του, αλλα για το 12-22 δεν αξιζε μια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εποικοδομητικό είναι να διερευνούμε τα σφαλερά σημεία της πολιτικής μας μέσα στην Ιστορία και να επανερχόμαστε προβληματιζόμενοι. Ομως μη ξεχνάμε ότι η τουρκική μαγκιά δεν παίζεται, ειδικά στον πόλεμο; Διαβάστε το "Η Μάστιγα της Ασίας" μαρτυρία του Χόρτον, και θα δείτε τι λέει γι΄αυτό. Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.