Η γελοία θητεία

Ο αρθρογράφος Φαήλος Κρανιδιώτης σε άρθρο του με τίτλο «Τι δεν είναι ο Στρατός», που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία» στις 5-10-2011, αναφέρει τα ακόλουθα: «Η γελοία θητεία των εννέα (9) μηνών αποτελεί όνειδος και κίνδυνο για την άμυνα της χώρας, αφού φαλκιδεύει την αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων, μη επιτρέποντας σοβαρή εκπαίδευση και δημιουργώντας σοβαρά λειτουργικά προβλήματα στις μονάδες».

Στη συνέχεια καταλογίζει ευθύνες όχι μόνο στην πολιτική ηγεσία («η ευθύνη είναι διακομματική»), αλλά και στην στρατιωτική (σε όσους «βρίσκονται στις κορυφές της Ιεραρχίας»).

Κλείνοντας το άρθρο του κάνει μια πρόταση: «Η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά ως πρώτιστο καθήκον θα έχει, μεταξύ άλλων πολλών κι αναγκαίων, την αποκατάσταση και του κύρους των Ενόπλων Δυνάμεων. Απονέμοντας τους την τιμή που οφείλει το Έθνος στο Ένοπλο χέρι του, στα ίδια του τα παιδιά, τα καλύτερα, τα πιο αφοσιωμένα σε μια αποστολή που εμπεριέχει ακόμη και τον θάνατο. Γιατί σε αυτή τη χώρα οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι απολύτως ταυτισμένες με το Λαό. Είναι ο ίδιος ο Λαός».

Η παραπάνω πρόταση όχι μόνο δεν ελήφθη προφανώς υπόψη από το πρωθυπουργικό γραφείο, αλλά η σημερινή κυβέρνηση πράττει ακριβώς το αντίθετο. Μήπως δεν γνωρίζει ότι για την εθνική ασφάλεια απαιτούνται αξιόμαχες Ένοπλές Δυνάμεις; Μήπως δεν γνωρίζει ότι ο ανθρώπινος παράγοντας, δηλαδή το προσωπικό, αποτελεί τον βασικότερο πυλώνα του αξιόμαχου των ΕΔ και κατ΄επέκταση της αποτρεπτικής ικανότητας της χώρα μας; Είμαι σίγουρος ότι το γνωρίζει.

            Άρα το κρίσιμο ερώτημα που θα πρέπει κάποτε να απαντηθεί είναι: Γιατί η κυβέρνηση επιδιώκει να μειωθεί η αποτρεπτική ικανότητα της χώρα μας; Και φυσικά οι μόνοι που μπορούν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα αυτό, εκτός του Πρωθυπουργού της χώρας, είναι η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία των ΕΔ. Ενδεχομένως όλοι οι παραπάνω, που είναι και οι συνταγματικά υπεύθυνοι για την εθνική μας ασφάλεια, να γνωρίζουν κάτι το οποίο εγώ καθώς και οι περισσότεροι Έλληνες συνεχίζουμε να το αγνοούμε.

            Όπως είναι γνωστό, ένας παράγοντας που επηρεάζει τα μέγιστα το αξιόμαχο των ΕΔ είναι το ηθικό του προσωπικού. Οποιαδήποτε «μέριμνα υπέρ του προσωπικού» επιδρά θετικά και ανυψώνει το ηθικό του, ενώ αντίθετα η έλλειψη μέριμνας επιδρά αρνητικά και το μειώνει σταδιακά, οδηγώντας το στράτευμα σε επίπεδα διάλυσης.

Δεν σκοπεύω στο σημείο αυτό να αναφερθώ στις οφθαλμοφανείς αδικίες σε βάρος των εν ενεργεία και εν αποστρατεία μονίμων στελεχών του στρατεύματος, των οποίων το εισόδημα μειώθηκε ήδη πάνω από 50%. Είναι φυσιολογικό αυτό να επηρεάζει αρνητικά το ηθικό του. Θα αναφερθώ σε έναν άλλον παράγοντα, ίσως τον σημαντικότερο, που επηρεάζει το ηθικό του προσωπικού, την εκπαίδευση. Καθότι το άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό, σε συνδυασμό με την απαιτούμενη μέριμνα, έχει ακμαίο ηθικό.

Το 2009 ο νυν πρόεδρος της Βουλής (ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας τότε), μείωσε μέσα σε μια νύχτα και εντελώς αδικαιολόγητα (μια και είχε τη σιωπηρή κάλυψη της τότε τομεάρχη άμυνας της αντιπολίτευσης) τη θητεία στους 9 μήνες, γνωρίζοντας ότι αυτή η «γελοία θητεία» θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην εκπαίδευση του προσωπικού. Θυσίασε δηλαδή στο βωμό της ψηφοθηρίας το αξιόμαχο των ΕΔ. Δυστυχώς όμως, απ΄ ότι αποδείχθηκε στη συνέχεια είχαμε και ανθρώπινες θυσίες, όπως αυτής του εικοσάχρονου στρατιώτη που τραυματίστηκε θανάσιμα από την ανατροπή του τεθωρακισμένου οχήματος μεταφοράς προσωπικού (ΤΟΜΠ) που οδηγούσε στα πλαίσια άσκησης του 575 Τάγματος Πεζοναυτών. Η πολιτεία θα τιμωρήσει τους υπεύθυνους για το παραπάνω ατύχημα, σύμφωνα με τους νόμους του κράτους. Όμως οι ηθικοί αυτουργοί για αυτή την ανθρώπινη απώλεια θα μείνουν για μια ακόμη φορά στο απυρόβλητο.

Ορισμένους δεν τους αγγίζει ο νόμος καθ΄ όσον έχουν φροντίσει έγκαιρα να απαλλάσσονται πάσης ποινικής ευθύνης. Όπως για παράδειγμα ο κύριος ηθικός αυτουργός για το θάνατο του στρατιώτη όχι μόνο δεν θα ελεγχθεί για τη πράξη του, αλλά έχει λάβει ήδη την «αντάξια» αμοιβή του από τον Πρωθυπουργό μας. Προτάθηκε από το κόμμα του και εκλέχθηκε πρόεδρος της ελληνικής Βουλής. Ο ίδιος, καθώς και όσοι εκ της στρατιωτικής ηγεσίας συνηγόρησαν στη παραπάνω μείωση, ηθικοί αυτουργοί και αυτοί, πίνουν σήμερα αμέριμνοι τον καφέ τους, την ίδια στιγμή που οι γονείς και οι λοιποί συγγενείς του άτυχου παλικαριού πίνουν τον καφέ της παρηγοριάς.

Δημήτριος Καρατζίδης

        Ταξχος ε.α.