Λυπάμαι που πάλι θα σας κάνω παρατήρηση για μια μεγάλη παράλειψη του ιστολογίου σας, αλλά μέρες που είναι τώρα δεν μπορείτε να γράφετε για τη Μικρασιατική Καταστροφή και να αγνοείτε τα τέσσερα καθοριστικά βιβλία για το θέμα, που περιέχουν αρχειακό υλικό το οποίο φωτίζει τα πάντα και δυστυχώς αποκαλύπτει τους Μεταξά, Δούσμανη, Γούναρη και Στρέιτ ως προδότες, μια και κρυφά από την επίσημη κυβέρνηση, από τον Αύγουστο του 1914 σε συνεννόηση με τη Γερμανία προσπαθούσαν να κρατήσουν την Ελλάδα μακρυά από την Αντάντ και συνεπώς ουδέτερη για να μην πω σύμμαχο της μελλοντικά σχέδια της Γενοκτονικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δικαίωμά τους να είχαν τη γνώμη ότι η Γερμναία θα ήταν η νικήτρια του πολέμου, δεν ήταν τελικά, αλλά η επίσημη κυβέρνηση ήταν του Βενιζέλου και πρόσφεραν και σε αυτή και στην Ελλάδα τη χειρίστη των υπηρεσιών.
Η αλήθεια λοιπόν για το 1920-22 βρίσκεται στο τί διαδραματίστηκε το 1914-15 και αν εισακουόταν ο Βενιζέλος, θα παίρναμε τη Πόλη και την Αγιά Σοφιά, θα είχαν αποφευχθεί οι Τρεις Γενοκτονίες, και θα τερματιζόταν πολύ νωρίτερα και ο Α΄ ΠΠ. Μπορεί να γλύτωνε και τον θρόνο του και ο Κάιζερ και ο Τσάρος Νικόλαος!!! Χώρια όλες οι άλλες καταστροφές που μας έχουν βρει......
Τα βιβλία:
1. Ενεπεκίδη Π, Δόξα και Διχασμός, 1910-1920
2. Λεονταρίτη Γ (Leon G), Greece and the Great Powers in WW I, 1914-1916
3. Μαυρογορδάτου Γ, 1915: Ο εθνικός διχασμός (το πιο πρόσφατο και ευσύνοπτο από όλα)
4. Μεταξά Ι. Προσωπικό Ημερολόγιο, τ. 1 και 4, ιδιαίτερα την ομολογία του για το πόσο έφταιξε το 1915, στην εγγραφή 05-01-1941 (όταν μαθαίνει ότι τα Γερμανικά στρατεύματα από την Ουγγαρία κατηφορίζουν για ητν Ελλάδα, και οι Εγγλέζοι δεν πρόκειται να του δώσουν ούτε ένα καμιόνι για να μπορέσει να καταλάβει το λιμάνι της Αυλώνας και να σταματήσει τον Ιταλικό ανεφοδιασμό του Αλβανικού μετώπου!!!) Λείπουν παρεμπιπτόντως από την περίοδο Σεπτεμβρίου 1914-Μαρτίου 1915 όλες οι εγγραφές (τυχαίο;). Δέστε όμως και το υπόμνημά του στην επιστολή παραίτησής του από αρχηγός του επιτελείου (Φεβρ. 1915) όπου αναφέρει το δύσκολο (!!) του εγχειρήματος της εκπόρθησης των Δαρδανελίων, αγνοώντας τελείως την ύπαρξη Ελληνικού στόλου και μάλιστα υπό τη διοίκηση του θρυλικού ναυάρχου Κουντουριώτη!! Σημειώνει καυστικά ο Ενεπεκίδης "τον στόλον τον θέλομεν δια την Βουλγαρίαν"!!
Με απόκρυψη στοιχείων δεν τονώνεται το φρόνημα του έθνους ούτε και θα έλθει η ανόρθωσίς του. Ίσα-ίσα που μπορεί πολλοί να ισχυριστούν ότι αυτός ο βίος και η πολιτεία βρίσκουν και σήμερα μιμητές!
Με εκτίμηση,
Γιώργος Κ. Παπαδόπουλος
Γιώργο
ΑπάντησηΔιαγραφήτο θέμα του εθνικού διχασμού και της μικρασιαιτκής εκστρατείας, που κατέληξε στην καταστροφή, συνολικά δεν το γνωρίζω καλά.
Πιο πολύ το έχω μελετήσει μέσα από τουρκικές πηγές.
Όσο αφορά τις επιλογές των μεγάλων δυνάμεων και των άλλων "παιχτών" στην περιοχή, έγραψα αυτήν την ανάλυση, βασιζόμενος κυρίως σε πηγές Τουρκων ιστορικών.
http://www.pontos-news.gr/article/139783/30-aygoystoy-1922-i-katarreysi-toy-mikrasiatikoy-metopoy-synehizetai
Τα του εθνικού διχασμού δεν τα γνωρίζω.
Όμως υπάρχει ένα θέμα αρχής, που νομίζω ότι παραβιάστηκε.
Ποτέ δεν ταυτίζεσαι απολύτως με μια μεγάλη δύναμη.
Αφήνεις πάντα περιθώρια ελιγμών, γιατί αν κάνει στροφή η μεγάλη δύναμη με την οποία ταυτίστηκες, τότε μένεις ξεκρέμαστος, για παράδειγμα στη Μικρά Ασία... τα υπόλοιπα τα ξέρουμε.
ΔΟΓΜΑ
Η Ελλάδα, λόγω της ιδιαίτερης γεωπολιτικής της θέσης, οφείλει να έχει έναν σαφή γεωπολιτικό προσανατολισμό, όμως ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επιδίωξε την είσοδο της Ελλάδας στην Ε.Ε.
Για να μην είναι η Ελλάδα υποχείριο των ΗΠΑ.
Άρα, δεν είμαι σίγουρος αν ο Βενιζέλος έπραξε ορθά, ταυτιζόμενος σε τέτοιο βαθμό με την Αγγλία.
Όσον αφορά τον Μεταξά, δεν το ξέρω το θέμα.
Ευκαιρία να διαβάσω και να μάθω.
Αν οι σύμμαχοι απέτυχαν στα Δαρδανέλια λόγω άρνησης της Ελλάδας να συμμετέχει, είναι ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα που αξίζει μελέτης και ανάλυσης.
Όμως είναι παρακινδυνευμένο να λέμε ότι αν συμμετείχαμε θα παίρναμε την Πόλη κλπ.
Πάντως το θέμα θέλει μελέτη.
Τρομάζω με την διαπίστωση ότι οι περισσότεροι Έλληνες αξιωματικοί, όπως ο κ. Σάββας, δεν διδάχθηκαν τα πραγματικά αίτια της καταστροφής 1922.
ΔιαγραφήΟ Παπαδόπουλος έχει δίκιο στα παραπάνω.
H δε τακτική του να μην είμαστε σταθεροί σύμμαχοι με τους ισχυρούς και τους νικητές μας κατέστρεψε. Σας τα έχω γράψει πολλές φορές για το 1922, καμία σχέση με την ιστορία που έχει επικρατήσει.
Η Γενοκτονία πάντως ήταν προσχεδιασμένη, και αυτός είναι ο λόγος που οι σύμμαχοι δεν μας άφησαν να εξοπλίσουμε Μικρασιάτες και Ποντίους, τόσο επι Βενιζέλου όσο και αργότερα. Εδώ και δύο αιώνες οι Δυτικοί μαζί, ενωμένοι, έχουν πάρει αποφάσεις για τη Γενοκτονία των Ανατολικών Χριστιανών. Δεν είναι ζήτημα Εκκλησιών, είναι ζήτημα γεοπολιτικής. Δεν τα κάνου τα σχέδια αυτά Χριστιανοί παπάδες της Δύσης, τα κάνουν στρατηγοί και καθηγητές. Στα πλαίσια αυτών των σχεδίων εξαφανίστηκαν και οι Αρμένοι, και σήμερα και άλλοι Χριστιανοί στη Μέση Ανατολή.
Οι περισσότεροι ιστορικοί μας που επικρατούν έχουν περάσει από σχολές πλύσης εγκεφάλου στα πανεπιστήμια Ελλάδος και εξωτερικού.
Και τα 4 βιβλία που προτείνονται παραπάνω είναι διαφωτιστικά για την ιστορία της περιόδου. Πάντως, ειδικά για τις ευθύνες της κυβέρνησης Γούναρη το κρίσιμο διάστημα μεταξύ εκλογών Νοεμβρίου 1920 και Αυγ. 1922, αξίζει κανείς να ανατρέξει στο ημερολόγιο του Ι. Μεταξά (τα σχετικά εκτενή αποσπάσματα περιλαμβάνονται και στην Ιστορία του Σπ. Μαρκεζίνη), όπου με γλαφυρό τρόπο αναδεικνύεται η πλήρης ανικανότητα χειρισμού από τους τότε ιθύνοντες της κρίσιμης κατάστασης που είχε δημιουργηθεί στο μέτωπο αλλά και στις σχέσεις τους με την Ανταντ. Η μαρτυρία του Μεταξά έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι αυτός ήταν τότε ο πραγματικός ηγέτης της αντιβενιζελικής παράταξης αλλά και ο μόνος που θα μπορούσε να παρέμβει δυναμικά και να σώσει την κατάσταση (αλλά δεν το έκανε). Το ότι λοιπόν ο Μεταξάς σκιαγραφεί μια πραγματικά δυσάρεστη εικόνα για τις ικανότητες αλλά και το θάρρος των κατά τα λοιπά ομοϊδεατών του, είναι πολύ διαφωτιστικό για τις ευθύνες γύρω από τη μικρασιατική καταστροφή: Ούτε λίγο ούτε πολύ τους καταλογίζει ότι απέρριψαν την πρόταση του για στρατιωτική αναδίπλωση πριν είναι πολύ αργά (ήδη από τις αρχές του 1921), από δειλία μπροστά στο πολιτικό κόστος. Προτίμησαν δηλ. να αφήσουν τα πράγματα στην τύχη τους και να οδηγηθούν στην ήττα παρά να διατάξουν υποχώριση όσο ακόμα γινόταν, φοβούμενοι ότι θα κατηγορηθούν για προδοσία (πράγμα που τελικά - κατά τραγική ειρωνία - δεν απέφυγαν).
ΑπάντησηΔιαγραφήWe have to learn our lessons from this great national tragedy. In the event of a Greek-Turkish war, which I believe is inevitable, we have to be United and rely on our military forces. Nobody will help us out against the Turks. We have to understand that. Greece must acquire weapons of major destruction capabilities to counter the Turks. If North Korea, the poorest nation on earth, has been able to get such capabilities, then we will have the means to do it too. Turkey has grown as a power. They may have already weapons of mass destruction, such as chemical and biological. I am afraid that in a few years Turkey will become a nuclear weapon state too. It is time for us as Greeks to get ready for war with the Turks and to avoid any new tragedies.
ΑπάντησηΔιαγραφήDr.Robert Athanas
Δραγουμικοί και Βενιζελικοί. Ή Δραγουμικοί και Αντιδραγουμικοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή ήταν η πραγματική διαφοροποίηση και όχι "Βενιζελικοί" και "Αντιβενιζελικοί" . Η τελευταία αυτή ταμπέλα είναι δημιούργημα προπαγάνδας.
Δύο ήσαν στις αρχές τούς 20ου αιώνα οι ροπές στην Ελληνική πολιτική ζωή : Μία τού Ίωνος Δραγούμη για μεθοδική διάβρωση τής οθωμανικής αυτοκρατορίας που υφιστατο ακόμη,έστω και παρακμάζουσα, με προοπτική να αναδιαμορφωθεί στην περιοχή των Νοτιανατολικών Βαλκανίων μια νέα κατάσταση που θα αξιοποιούσε μία εκ των έσω "άλωση" τής καταρέουσας αυτοκρατορίας.
Και η άποψη τής αγγλικής πολιτικής που εφήρμοσε ο Βενιζέλος και τελικώς επιβλήθηκε, δηλαδή η "νοικοκυρεμένη Ελλάς" με Βασιλευόμενη Δημοκρατία, αγγλικού αστικού τύπου, εξηρτημένη και καθοδηγούμενη από το αγγλικό crown.
Στα πλαίσια τής δεύτερης περιλαμβανόταν και η ανταλλαγή πληθυσμών, την οποία ήδη από τις αρχές τής δεκαετίας τού 1910 υποστήριζε και δεικήρυττε και στην Βουλή ο Βενιζέλος. Την άποψή του ο Ίων Δραγούμης και την δυσαρέσκεια που προκαλούσε στους Αγγλοβενιζελικούς κύκλους τήν πλήρωσε με την ζωή του στις 31 Ιουλίου 1920 εποχή παντοδυναμίας τού Βενιζέλου. Από εκεί και ύστερα ο δρόμος για την αντί πάσης ελληνικής θυσίας, εφαρμογή τής αγγλικής πολιτικής ήταν ανοικτός και ανεμπόδιστος.
Δεν θα αργήσει και η ολέθρια ανταλλαγή πληθυσμών η οποια το μόνο που εξυπηρετούσε ήταν η ασφάλεια τής αγγλογαλλικής πολιτικής. Και την οποία βέβαια οι αρχιτέκτονες των αντιστοίχων δράσεων στην περιοχή, φρόντισαν να την εμφανίσουν (ή και να την καταστήσουν ;) αναγκαία ή και αναπόφευκτη.
God save the king, the queen και όλα τα συναφή λονδρέζικα που μάθαμε να προσκυνάμε και να θυμιατίζουμε, βγάζοντας και τα μάτια μας, μήπως και τυχόν κάποια στιγμή ξεστραβωνόμαστε και βλέπαμε την πραγματικότητα και το Ελληνικό συμφέρον μας.
Υ.Γ. Με όλον τον σεβασμό στον εξαίρετο ιστορικό και ερευνητή Π.Ενεπεκίδη, θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει ότι εκτός από τα μυστικά έγγραφα τής περιόδου στα οοία αναφέρεται το διαφημιζόμενο παραπάνω πόνημα, υπήρξαν και φανερά : τουλάχισον ας αρκεστούμε στην επιστολή άρθρο τού Βενιζέλου στην Μοντ για αποδοχή τής αγγλικής πρότασης παραχωρήσεων προς την Βουλγαρία προκειμένου να πεισθεί να συμπαραταχθεί με την ΑΝΤΑΝΤ.
Τίποτε δεν είναι απλό και μονοσήμαντο και σίγουρα δεν αρκούν οι απλουστευτικές μονόπλευρες μονοκονδυλιές.
Μηπως μαθαινουμε απο τα λαθη μας ?.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντα τα ιδια,μεχρι ποτε ομως ?.
Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα αρχίσουμε να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός που τόσο εύκολα αναθεματίζετε σήμερα και εν προκειμένω ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος Α΄ "παρέλαβε" τα σύνορα από την Λαμία και τα έφτασε στην Αλεξανδρούπολη, εμπνέοντας τους ΄Ελληνες ως αληθινός Εθνάρχης και αληθινός Ηγέτης του Στρατού.
Σίγουρα υπάρχουν ευθύνες, αλλά δεν ανήκουν μόνον σε ένα...
Επιτέλους, καλόν θα είναι να διδαχθούμε από τα λάθη μας.
Αλλά υπάρχει κανείς που να το πιστεύει αυτό;;;
Υ.Γ.: Ο παππούς μου Δημήτριος, του οποίου το όνομα φέρω, κατά το έτος 1912 ήταν σκλάβος των τούρκων στα Ιωάννινα.
Έχοντας μελετήσει σχεδόν όλες τις πρωτογενείς αλλά και άλλες πηγές για τα γενεσιουργά αίτια της καταστροφής, θα ήθελα να παραθέσω ένα αντικειμενικό γεγονός που παρασιωπείται ή αγνοείται από την εν γένει αρθρογραφία της μικρασιατικής πολιτικής που εκ των πραγμάτων εφάρμοσε (χωρίς να ρωτήσει κανέναν, διότι ως γνωστό μετά τον εθνικό διχασμό, με την παρέμβαση των αγγλογάλλων εξορίστηκαν όλοι οι πολιτικοί του αντίπαλοι οπότε ουσιαστικά κυβερνούσε μόνος του) ο Ελ. Βενιζέλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν προχωρήσω όμως να επισημάνω ταεξής:
α. εκτός από τον Ιωάννη Μεταξά, παραδέχθηκε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος ότι έφταιξε για τον εθνικό διχασμό (είναι επίσημα καταγεγραμμένο σε πρωτογενή πηγή• εάν κάποιος ενδιαφέρεται να του αποστείλω την παραπομπή).
β. Ο εθνικός διχασμός ξεκίνησε εν τοις πράγμασι με την παραίτηση του τότε αρχηγού του επιτελείου Ιωάννη Μεταξά (Ιανουάριος 1915) λόγω της εκβιαστικής δέσμευσης του Βενιζέλου στις Μεγάλες δυνάμεις περί συμμετοχής της Ελλάδας στην επικείμενη εκστρατεία εκπορθήσεως των Δαρδανελλίων ώστε οι σύμμαχοι να βγουν στην Προποντίδα (θάλασσα του Μαρμαρά) και έτσι να εκβιάσουν την υψηλή πύλη με επικείμενη κατάληψη της Πόλης (το εν λόγω σχέδιο είχε επινοηθεί και καταρτιστεί από τον Μεταξά το 1914, είχε υποβληθεί στον Βενιζέλο και στον Βασιλέα. Εν συνεχεία ο Βενιζέλος σε ανύποπτο χρόνο το διέρρευσε στους Άγγλους, οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν σφόδρα μέσω του υπουργείου στρατιωτικών δηλαδή του Τσώρτσιλ. Όμως η κύρια προϋπόθεση εφαρμογής του σχεδίου ήταν ο αιφνιαδιασμός της οθωμανικής αυτοκρατορίας ώστε να μην βρεθεί επιστρατευμένη. Αυτά που μπορούσαν να γίνουν το 1914 (αιφνιδιασμός της αυτοκρατορίας) δεν μπορούσε πλέον να γίνει από τον Μάϊο του 1914 λόγω εμπρηστικών δηλώσεων του Βενιζέλου εναντίον των Τούρκων στη Βουλή όπου και αποκαλύφθηκε εμμέσως η πρόθεση της Ελλάδας για επιθετική ενέργεια. Πολλώ μάλλον το 1915. Ο Μεταξάς, ως αρχηγός του επιτελείου, εξαιρετικά τεκμηριωμένα
αποδεικνύει την αποτυχία μιας τέτοιας εκστρατείας το 1915. (Αυτά όλα τα έγγραφα υπάρχουν σε πρωτογενείς πηγές, εύκολα προσβάσιμες). Πολλοί ερευνητές χαρακτηρίζουν τα υπομνήματα του Μεταξά ως αριστουργήματα στρατιωτικοπολιτκοδιπλωματικής σκέψεως.
Ο Βασιλέας δεν έκανε δεκτή την παραίτηση του Μεταξά, οπότε θίχτηκε ο Βενιζέλος, παραιτήθηκε αυτός και εν συνεχεία δημιουργήθηκε πολιτική κρίση που οδήγησε σε εκλογές κτλ.
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι χάρη στον Μεταξά και στον Βασιλέα που δεν επηρεάστηκε από το ότι θα ερχόταν σε σύγκρουση με τον πρωθυπουργό του, η Ελλάδα δεν συμμετείχε στην εκστρατεία στην Καλλίπολη (ή αλλοιώς σφαγή της Καλλιπόλεως) που διδάσκεται σε όλες τις μεγάλες στρατιωτικές σχολές παγκοσμίως ως παράδειγμα αποτυχημένης σχεδιάσεως)
Η παραίτηση του Μεταξά γλύτωσε από τη σφαγή δύο (ή τριών) μεραρχιών στρατού. Επιπλέον, ΔΕΝ έδωσε το δικαίωμα στους Τούρκους για διώξεις των ελλήνων χριστιανών στη Μικρά Ασία καθώς η Ελλάδα ΔΕΝ συμμετείχε σε επιθετική ενέργεια εναντίον της αυτοκρατορίας.
Συνεχίζεται...
Συνέχεια:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάμε τώρα παρακάτω:
Το γεγονός αυτό είναι ότι από τη συνθήκη του Μούδρου 1918 μέχρι την αποβίβαση του 1/38 Συντάγματος Ευζώνων στη Σμύρνη (2 Μαΐου 1919) με συμμαχική εντολή (την οποία όμως απεγνωσμένα επιδίωξε ο Βενιζέλος), οι διωγμοί των χριστιανών είχαν πέσει στο ναδίρ.
Οι διωγμοί ξαναξεκίνησαν τις αμέσως επόμενες ημέρες, ιδιαίτερα δε στον Πόντο όπου και στάλθηκε με εντολή του Σουλτάνου (ο οποίος ήταν υπό “ομηρεία” στην πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας από Ιταλούς , Άγγλους, Γάλλους κτλ), ο συνταγματάρχης Κεμάλ προκειμένου να καταστείλει τις βίαιες εξεγέρσεις εναντίον των ελλήνων χριστιανών.
Όπως είναι γνωστό βέβαια ο Κεμάλ αντί να υλοποιήσει την αποστολή που του ανέθεσε η υψηλή πύλη, αυτονομήθηκε, σχεδίασε την επανάστασή του και ξεκίνησε άμεσα την εκκαθάριση ή γενοκτονία των ελλήνων του Πόντου (εξ ου και η ομώνυμη επέτειος της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού).
Δηλαδή, η Ελλάδα αντί να κάνει φιλική πολιτική προς την Τουρκία την περίοδο που η δεύτερη ήταν στο πιο αδύνατο σημείο από την ύπαρξή της και ενώ οι ελληνικοί πληθυσμοί ήταν ακέραιοι και ακμαιότατοι ή ζούσαν ειρηνικά με τους μουσουλμάνους, ο Βενιζέλος εγκαινίασε εχθρική πολιτική ξεσηκώνοντας το μίσος εναντίον των ελλήνων (οι διπλωμάτες λένε: το μίσος ενώνει τους ανθρώπους πιο πολύ από ότι η αγάπη). Από πλήθος πρωτογενών πηγών (εφημερίδες εποχής όπως new York Times κτλ, κινηματογραφικά αρχεία κτλ) μπορεί εύκολα κάποιος να εξακριβώσει ότι πράγματι έγιναν σε ΌΛΗ την αυτοκρατορία τεράστιες διαδηλώσεις εναντίον των ελλήνων και του ελληνικού στρατού που αποβιβάστηκε στη Σμύρνη (Προύσα, Φιλαδέλφεια, Κωνσταντινούπολη κτλ).
Συνεπώς, αυτό που γράφει το άρθρο:
“Η απόβαση του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη, στις 2 Μαΐου 1919, μετά από εντολή του Ανώτατου Συμμαχικού Συμβουλίου και με άμεσο στόχο την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής από τις αυθαιρεσίες των Τούρκων” ΔΕΝ ισχύει και είναι σοβαρό ιστορικό λάθος που οδηγεί σε λάθος πολιτικά συμπεράσματα για τα γενεσιουργά αίτια της καταστροφής και για το ποιός ήταν ο ηθικός αυτουργός.
Αγαπητε, η επιλεκτικη αναγνωση της Ιστοριας δεν οφελει σε τιποτα. Γραφεις: "αντί να κάνει φιλική πολιτική προς την Τουρκία την περίοδο που η δεύτερη ήταν στο πιο αδύνατο σημείο από την ύπαρξή της και ενώ οι ελληνικοί πληθυσμοί ήταν ακέραιοι και ακμαιότατοι ή ζούσαν ειρηνικά με τους μουσουλμάνους, ο Βενιζέλος εγκαινίασε εχθρική πολιτική ξεσηκώνοντας το μίσος εναντίον των ελλήνων"...Με συγχωρεις αλλα δεν εχεις διαβασει πουθενα οτι η πολιτικη διωξεων και εξοντωσης των χριστιανικων πληθυσμων της Μ. Ασιας υιοθετηθηκε συστηματικα απο τους νεοτουρκους ηδη απο το 1908 και κορυφωθηκε στα χρονια του Α ΠΠ (1914-1918) οποτε και ελαβαν χωρα οι γενοκτονιες των Αρμενιων και των Ελληνων του Ποντου; Ειδικα για τις διωξεις του ποντιακου ελληνισμου μπορει να σε ενημερωσει καλυτερα ο κ. Καλεντεριδης, που εχει εντρυφησει στο θεμα. Εν κατακλειδι: Κανεις δεν αρνειται οτι ο Βενιζελος ειχε και αυτος ευθυνες (υπερβολικη ταυτιση με αγγλικα συμφεροντα, αναληψη μεγαλου ρισκου με τη μικρασιατικη εκστρατεια κλπ) ομως αλλο αυτο και αλλο να προσπαθουμε να ξεπλυνουμε τα λαθη των αντιπαλων του, φτανοντας να υιοθετουμε τουρκικη προπαγανδα (οτι δηλ. οι Τουρκοι φερονταν μια χαρα στους μικρασιατες Ελληνες και φταει ο Βενιζελος που προκαλεσε το μισος τους!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ με το σχόλιο του Παναγιώτη διότι εντόπισε και ανέδειξε το συστηματικώς διαστρεβλούμενο ιστορικό γεγονός της διώξεως χριστιανών (ελλήνων). Ναι, όντως διωγμοί γινόντουσαν και παλαιότερα και πολύ συγκεκριμένα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε το έτος 1914 όπου το Πατριαρχείο Κων/πόλεως κήρυξε την εκκλησία σε διωγμό (βλ. φρικτά εγκλήματα στην Παλαιά Φώκαια κτλ). Όμως, ΤΟ ΤΟΝΙΖΩ, σύμφωνα με στοιχεία από το ίδιο Πατριαρχείο και άλλους ιστορικούς και τον ίδιο δημιουργό της ιστοσελίδας αυτής, οι διωγμοί ήταν στο ναδίρ ΔΙΟΤΙ Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΊΑ ΕΊΧΕ ΚΑΤΑΛΗΦΘΕΊ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΝΤΑΝΤ και ο στρατός της είχε αφοπλιστεί. Πράγματι υπήρχαν διωγμοί από αντάρτικες ομάδες (τσέτες) όχι όμως συστηματικά, μόνο τοπικά και σε εξαιρετικά μικρό βαθμό. ΟΙ ΤΟΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΞΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΑΙΔΕΊΑΣ (σχολεία κτλ) , ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΊΟΥ, ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ λειτουργούσαν κανονικότατα σύμφωνα με όλες τις διαθέσιμες ιστορικές πηγές ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΥΤΌ (1918, συνθήκη Μούδρου έως απόβαση ελληνικού στρατού στη Σμύρνη). Το τι έγινε ΣΕ ΌΛΗ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ από την απόβαση του ελληνικού στρατού το αναφέρω στο σχόλιό μου (παρακαλώ τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ να το ξαναδιαβάσει).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πότε ξεκίνησε ο Κεμάλ είναι εύκολο να το βρει κανείς σε ιστορικές πηγές αλλά μας το θυμίζουν και οι ίδιοι οι Τούρκοι όταν κάθε έτος γίνεται ειδική τελετή στις αρχές Μαΐου (παλαιό ημερολόγιο) ή μετά την 19η Μαΐου (νέο ημερολόγιο) όπου ένα πλοίο κατάλληλα διαμορφωμένο αναχωρεί από την Κωνσταντινούπολη, αφικνείται στην Σαμψούντα και αποβιβάζεται ο "Κεμάλ" όπου τον περιμένουν Τούρκοι με στολές της περιόδου, με στρωμένο κόκκινο χαλί κτλ.
Συνοψίζοντας: Μικρασιατική πολιτική ΔΕΝ υπήρχε ΚΑΜΊΑ πριν τον Βενιζέλο. Αυτός την οραματίστηκε το 1914 και την επέβαλε το 1919 χωρίς να ρωτήσει κανέναν διότι κυβερνούσε χωρίς αντιπολίτευση (ουσιαστικά) καθώς όλοι οι κύριοι πολιτικοί άνδρες που διαμόρφωναν και παρήγαγαν πολιτική στην Ελλάδα ήταν εξορισμένοι ή είχαν διαφύγει για να μην θανατωθούν από το καθεστώς Βενιζέλου.
Το εγκληματικό πολιτικό λάθος του Βενιζέλου ήταν η καταστροφή του μικρασιατικού ελληνισμού.
Ο Βενιζέλος άνοιξε την κερκόπορτα του μίσους και της καχυποψίας των Τούρκων η οποία μέχρι σήμερα, παρά την ελληνοτουρκική φιλία που αυτός εγκαινίασε (γιατί άραγε δεν την έκανε με τους πληθυσμούς ακμαιότατους ΧΩΡΊΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ και τον στρατό μας επίσης ακμαιότατοι και με υψηλότατο ηθικό), οι Τούρκοι ζητούν ζωτικό χώρο στο Αιγαίο, εξαφανίσαν τους ελληνικούς πληθυσμούς στην Ίμβρο, στην Τένεδο, στην Κωνσταντινούπολη, στη Βόρεια Κύπρο κτλ.
Παρακαλώ τον Παναγιώτη να λάβει υπ' όψιν του ότι γράφω με πόνο ψυχής και χρησιμοποιώ στοιχεία ΜΟΝΟ από πρωτογενείς πηγές αφού τις διασταυρώσω με πλήθος άλλων ερευνητών.
Κατόπιν των ανωτέρω νομίζω ότι είναι ευκολονόητο το λάθος που κάνει ο Παναγιώτης όσον αφορά την κατανόηση αυτού που γράφω.
"συγχωρεις αλλα δεν εχεις διαβασει πουθενα οτι η πολιτικη διωξεων και εξοντωσης των χριστιανικων πληθυσμων της Μ. Ασιας υιοθετηθηκε συστηματικα απο τους νεοτουρκους ηδη απο το 1908 και κορυφωθηκε στα χρονια του Α ΠΠ (1914-1918) οποτε και ελαβαν χωρα οι γενοκτονιες των Αρμενιων και των Ελληνων του Ποντου; "
Φιλε μου δεν αμφισβητω τις ειλικρινεις σου προθεσεις. Απλως διαφωνω με την αναγνωση των γεγονοτων που κανεις. Μονος σου ομολογεις οτι μονο μετα την ηττα της Τουρκιας στον Α ΠΠ το 1918 υπηρξε μια αναπαυλα στους διωγμους των χριστιανικων πληθυσμων..ποσο νομιζεις οτι θα διαρκουσε αυτο δεδομενου οτι η ανασυνταξη των Τουρκων εθνικιστων ηταν απλα θεμα χρονου; Υπενθυμιζω δε οτι, αφενος ο τουρκικος στρατος δεν ειχε υποστει καμια συντριπτικη ηττα στα πεδια των μαχων και, αφετερου, δεν υπηρχε καμια ουσιαστικη δυναμη κατοχης στα εδαφη της οθωμανικης αυτοκρατοριας (εκτος απο μια μικρη συμμαχικη φρουρα στην Κων/πολη) μετα τη ληξη του πολεμου, ικανη να αποτρεψει την ανασυγκροτηση του. Αυτο ακριβως γνωριζε ο Κεμαλ και οργανωσε τη μεταβαση του στην Τραπεζουντα, η οποια ειχε ως σκοπο την αναδιοργανωση του τουρκικου στρατου, προκειμενου να ανατραπει η σουλτανικη κυβερνηση και να ακυρωθουν οι οροι που ηθελαν να επιβαλουν στην Τουρκια οι συμμαχοι. Ειναι δε σημαντικο να τονισθει οτι η κινηση του Κεμαλ ειχε αποφασισθει και σχεδιαστει ανεξαρτητα απο τις οποιες προθεσεις του Βενιζελου. Ο τελευταιος απλως κινηθηκε για να αρπαξει την ευκαιρια, οταν οι συμμαχοι αντιλαμβανομενοι καπως αργα την ουσιαστικη αδυναμια τους να επιβαλλουν τους ορους τους στην Τουρκια αποφασισαν -απροθυμα και με μεγαλη καθυστερηση- να αποβιβασουν στρατο στη Μ.Ασια. Το γεγονος αλλωστε οτι αποδεχτηκαν την προσφορα του Βενιζελου να διαθεσει δυναμεις για το σκοπο αυτο, δειχνει την δικη τους αντικειμενικη αδυναμια να εμπλακουν σε ενα νεο πολεμο τη δεδομενη χρονικη στιγμη. Συνοψιζοντας:
ΑπάντησηΔιαγραφή- Η αναζωπυρωση του τουρκικου εθνικισμου μετα την ηττα στον Α ΠΠ ηταν θεμα χρονου και μαζι με αυτη η επαναληψη των διωξεων των χριστιανικων πληθυσμων, πιθανοτατα και με πιο αποφασιστικο τροπο, αφου η εξαλειψη των μειωνοτητων ηταν βασικη πρωτεραιοτητα των νεοτουρκων και ειχε ηδη εφαρμοστει συστηματικα ολη την προηγουμενη περιοδο.
- Οι πρωτοβουλιες του Κεμαλ και των Τουρκων εθνικιστων ελαβαν χωρα ανεξαρτητα απο τις οποιες επιδιωξεις του Βενιζελου, αφου αντικειμενικο σκοπο ειχαν την καταληψη της εξουσιας και την εκδιωξη του συνθηκολογησαντος σουλτανου.
- Απο πλευρας συμμαχων δεν υπηρχε ουσιαστικη προθεση αλλα -οπως αποδειχθηκε και απο τα γεγονοτα- ουτε και αντικειμενικη δυνατοτητα να διαθεσουν σημαντικες στρατιωτικες δυναμεις για να καταστειλουν τον Κεμαλ. Η μονη δυναμη που ειχε πιθανοτητες να το κανει ηταν η Ελλαδα και οταν αυτο απετυχε εσπευσαν να συμβιβαστουν με τους Τουρκους.
- Ως συνεπεια ολων των ανωτερω συνθηκων, μπορουμε να συμπερανουμε οτι η αποφαση του Βενιζελου να εμπλακει η Ελλαδα στη μικρασιατικη εκστρατεια ηταν παρατολμη αλλα αποτελουσε την μοναδικη πραγματικη επιλογη για την επιτευξη ενος εντιμου συμβιβασμου με την Τουρκια για την εξασφαλιση της ακεραιοτητας των ελληνικων πληθυσμων (ενδεχομενως και μεσω ανταλλαγων κλπ), αφου ενας τετοιος συμβιβασμος μονο δια των οπλων μπορουσε να επιτευχθει.
Παναγιώτη γράφεις:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μονος σου ομολογεις οτι μονο μετα την ηττα της Τουρκιας στον Α ΠΠ το 1918 υπηρξε μια αναπαυλα στους διωγμους των χριστιανικων πληθυσμων..ποσο νομιζεις οτι θα διαρκουσε αυτο δεδομενου οτι η ανασυνταξη των Τουρκων εθνικιστων ηταν απλα θεμα χρονου; Υπενθυμιζω δε οτι, αφενος ο τουρκικος στρατος δεν ειχε υποστει καμια συντριπτικη ηττα στα πεδια των μαχων και, αφετερου, δεν υπηρχε καμια ουσιαστικη δυναμη κατοχης στα εδαφη της οθωμανικης αυτοκρατοριας (εκτος απο μια μικρη συμμαχικη φρουρα στην Κων/πολη) μετα τη ληξη του πολεμου, ικανη να αποτρεψει την ανασυγκροτηση του. Αυτο ακριβως γνωριζε ο Κεμαλ και οργανωσε τη μεταβαση του στην Τραπεζουντα,..."
Παρατηρήσεις:
1. Η ανάπαυλα στους διωγμούς που αναφέρεις ΔΙΑΚΟΠΗΚΕ εξαιτίας της επιθετικής ενέργειας της Ελλάδας με την απόβαση στρατού στην Μικρά Ασία, όπου είχαμε (και έχουμε ιστορικά δικαιώματα) όμως και οι Τούρκοι, μετά από 900 χρόνια θεωρούν πατρίδα τους.
Το αίτιο της γενοκτονίας του ποντιακού και μικρασιατικού ελληνισμού ήταν πολύ συγκεκριμένο όπως και το χρονικό σημείο
έναρξης της γενοκτονίας. Και τα δύο σχετίζονται με την πρόθεση της Ελλάδας να ενσωματώσει εδάφη της Μικράς Ασίας (επέκταση συνόρων) στην επικράτειά της.
Τι δεν καταλαβαίνεις Παναγιώτη;
2. Ο τουρκικός στρατός ήταν σαφέστατα ΑΦΟΠΛΙΣΜΕΝΟΣ και ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΣ και τα όπλα φυλάσσονταν σε αποθήκες που τις φρουρούσαν συμμαχικές δυνάμεις.
Τι δεν καταλαβαίνεις Παναγιώτη;
3. Οι μουσουλμάνοι της αυτοκρατορίας ΔΕΝ ήταν ενωμένοι (υπήρχαν κούρδοι ή σιΐτες ή αλαουΐτες κτλ), ούτε οι Τούρκοι εθνικιστές μπορούσαν να επικρατήσουν χωρίς συγκεκριμένη αιτία επαναστάσεως. Δηλαδή, εάν αποβιβάζονταν Ιταλοί στη Σμύρνη ο στόχος των εθνικιστών (που ένιωθαν βέβαια ιερό χρέος για την πατρίδα τους μετά τον ασταμάτητο διαμελισμό της αυτοκρατορίας τους) θα ήταν οι ιταλοί • όμοια και πολύ συγκεκριμένα οι Τούρκοι μόλις οργανώθηκαν σε επανάσταση έσφαξαν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο τους γάλλους στην Κιλικία.
Αυτό που ένωσε τους μουσουλμάνους ήταν ο κίνδυνος να χάσουν την πατρίδα τους. Η επανάσταση είχε ως ενσυνείδητο κίνητρο τον υπέρ πάντων αγώνα.
Και ο Κεμάλ να μην υπήρχε θα έβρισκαν άλλον Κεμάλ.
Παρεπιπτόντως, ο Κεμάλ αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα και όχι στην Τραπεζούντα που αναφέρεις.
Επίσης, ο Κεμάλ διατάχθηκε να πάει από τον σουλτάνο προκειμένου να καταστείλει τις βίαιες εξεγέρσεις των μουσουλμάνων εναντίον των χριστιανών ΑΜΕΣΩΣ μετά την απόβαση του ελληνικού στρατού.
Τι δεν καταλαβαίνεις Παναγιώτη;
Γραφεις:"Το αίτιο της γενοκτονίας του ποντιακού και μικρασιατικού ελληνισμού ήταν πολύ συγκεκριμένο όπως και το χρονικό σημείο έναρξης της γενοκτονίας. Και τα δύο σχετίζονται με την πρόθεση της Ελλάδας να ενσωματώσει εδάφη της Μικράς Ασίας (επέκταση συνόρων) στην επικράτειά της."
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεδομενου οτι -οπως ανεφερα πιο πανω και ειναι απολυτως ιστορικα τεκμηριωμενο - οι διωξεις εναντιων των χριστιανικων πληθυσμων της Τουρκιας ειχαν αρχισει πολυ πριν το 1919 και πριν οποιαδηποτε προσπαθεια επεκτασης της Ελλαδας στη Μ.Ασια,λαμβανοντας μαλιστα συστηματικο χαρακτηρα (γενοκτονια Αρμενιων και Ποντιων) τα χρονια 1914-18, η παραπανω δηλωση αποτελει παραχαραξη της ιστοριας. Συνεπως δεν εχω προθεση να συνεχισω αυτη τη συζητηση: Ας βγαλουν οι αναγνωστες τα συμπερασματα τους διαβαζοντας την ιστορια της περιοδου (και μονο τα κειμενα που εχει κατα καιρους δημοσιευσει ο κ. Καλεντεριδης επι του θεματος ειναι νομιζω αρκετα για να δωσουν μια σαφη εικονα του τι συνεβει).
Κλεινοντας, επιτρεψε μου κι εμενα δυο παρατηρησεις για να απαντησω στο "τι δεν καταλαβαινω"..:1.το ποσο καλα ειχαν αφοπλισει οι συμμαχοι τον τουρκικο στρατο φανηκε απο την ταχυτητα ανασυγκροτησης του απο τον Κεμαλ (δεν νομιζω να τους εξοπλισε με σφενδονες). 2. Φυσικα εχεις δικιο..ο Κεμαλ αποβιβασθηκε στη Σαμψουντα οχι στην Τραπεζουντα οπως λανθασμενα αναφερω, στις 19/5/1919 (μολις 4 μερες μετα την αποβαση του Ελληνικου στρατου στη Σμυρνη) με πραγματικη αποστολη την καταστολη του ποντιακου ανταρτικου που προσπαθουσε να αντισταθει στις διωξεις..Δεν ξερω, μαλλον η γεωγραφικη συγχιση μου οφειλεται στο οτι απο την Τραπεζουντα καταγοταν ο προπαππος μου, ο οποιος, παρεμπιπτοντως, δολοφονηθηκε απο τουρκους παραστρατιωτικους και η οικογενεια του εκτοπιστηκε το 1916..
Παναγιώτη συμφωνώ μαζί σου να το κλείσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο κάτι τελευταίο• γράφεις: "Ας βγαλουν οι αναγνωστες τα συμπερασματα τους διαβαζοντας την ιστορια της περιοδου (και μονο τα κειμενα που εχει κατα καιρους δημοσιευσει ο κ. Καλεντεριδης επι του θεματος ειναι νομιζω αρκετα για να δωσουν μια σαφη εικονα του τι συνεβει)."
Έχε υπ' όψιν σου ότι ο κ. Καλεντερίδη, ως σοβαρότατος αναλυτής, ανήκει στους ελάχιστους πολιτικούς αναλυτές που λέει και γράφει ότι: "από το 1918 έως το 1919 οι διωγμοί των χριστιανών είχαν πέσει στο ναδίρ" (διότι η οθωμανική αυτοκρατορία είχε τα γνωστά προβλήματα, μην τα ξαναγράφουμε).
Απλά Παναγιώτη εάν παραδεχτούμε το γεγονός αυτό (μη ύπαρξη διωγμών από την κεντρική κυβέρνηση παρά μόνο από τσέτες αρχικά και από επαναστάτες σε ΌΛΗ ΤΗΝ ΈΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ μετά την εισβολή των ελλήνων στην Ιωνία), έχουμε μπροστά μας την αλήθεια.
Το ότι προκαλέσαμε τους διωγμούς. Το εάν θα γινόντουσαν αργότερα είναι υπόθεση όσων το ισχυρίζονται. Όμως, γεγονός είναι ότι, οι πληθυσμοί που δεν ανταλλάχθηκαν δεν γενοκτονήθηκαν και δεν εκδιώχθηκαν άμεσα αλλά σιγά σιγά μετά από δεκαετίες. Και ο Κεμαλισμός στην πολιτική αυτή εξαφανίσεως των ελλήνων είχε το ατράνταχτο επιχείρημα ότι οι έλληνες (που είναι οι ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ με ιστορικά δικαιώματα στην περιοχή) κάποια στιγμή θα επανέλθουν στη Μικρά Ασία εάν δεν τους εξαφανίσουμε. Αυτό που γράφω και δυσκολεύεσαι να καταλάβεις είναι ότι ο Βενιζέλος ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΤΗΝ ΠΕΡΊΟΔΟ 1918 και εξής ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΔΙΩΓΜΟΙ (βλ. Καλεντερίδη και άλλους αναλυτές) ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΦΙΛΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΟΥ ΈΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙΩΣ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ ΜΕΤΆ!!!
Και δυστυχώς ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ γιατί έχουμε ποτιστεί και διαμορφωθεί με το όνειρο της μεγάλης ιδέας. Δυστυχώς οι έλληνες αντί για εθνικούς στόχους έχουν εθνικά όνειρα.
Αυτό που υπονοώ βέβαια, αλλά με την δυσκολία σου να καταλάβεις τα απλά, δεν με αφήνεις να το πω είναι: υπήρχε και άλλη μικρασιατική πολιτική• αυτή προϋπέθετε φιλική πολιτική προς την Οθωμανική αυτοκρατορία, πολύ έντιμη και συνεπής. Εν συνεχεία, οι Έλληνες που έτσι και αλλοιώς είχαν κρίσιμες θέσεις στην αυτοκρατορία και η αυτοκρατορία τους υπολόγιζε και τους άφηνε να παίζουν ρυθμιστικό ρόλο, ΘΑ ΑΦΟΜΟΙΩΝΑΝ τους Τούρκους δια του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού.
Όμως ο Βενιζέλος, όλους τους πολιτικούς στην Ελλάδα που υποστήριζαν αυτό το σχέδιο τους εξαφάνισε και πήρε μόνος του την απόφαση επιθετικής πολιτικής για εδαφική επέκταση ΣΤΗΝ ΙΩΝΊΑ (προφανώς αφήνοντας εκτεθειμένους στους εθνικιστές Τούρκους καθαρότατους και πανάρχαιους ελληνικούς πληθυσμούς στον Πόντο, στην Καπαδοκία, ΣΤΗΝ ΆΓΚΥΡΑ, ΣΤΟ ΑΦΙΟΝ ΚΑΡΑΧΙΣΑΡ κτλ κτλ κτλ
Παναγιώτη ας το κλείσουμε το θέμα!
Ό,τι κατάλαβες, κατάλαβες
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνω: οποιος καταλαβε καταλαβε. Οσο για τις αποψεις του κ. Καλεντεριδη επι του θεματος, νομιζω καταλληλοτερος ειναι ο ιδιος να τις παρουσιασει και να ερμηνευσει. Αν θελει ας τοποποθετηθει. Προσωπικα δεν εχω να προσθεσω τιποτα περισσοτερο. Ευχαριστω το ιστολογιο για τη φιλοξενια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖητώ συγγνώμη εφόσον άθελά μου προσέβαλα τον Παναγιώτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι γεγονός ότι από αυτή την ανταλλαγή σχολίων, χάρη στον Παναγιώτη, γράφτηκαν πολύ σοβαρές σκέψεις που αξίζουν να δημοσιευθούν μεμονωμένα.
Από ότι κατάλαβα η κύρια διαφωνία του Παναγιώτη είναι εάν όντως την περίοδο από τη συνθήκη συνθηκολογήσεως του Μούδρου (1918) μέχρι την εισβολή του ελληνικού στρατού σε εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας (Μάϊος 1919) ΔΕΝ υπήρχαν διωγμοί ή οργάνωση σχεδίου γενοκτονίας.
Επειδή, έχω ακούσει με τα αυτιά μου τον κ. Καλεντερίδη να επιβεβαιώνει το παραπάνω αδιαμφισβήτητο γεγονός και επειδή ο Παναγιώτης αποδέχεται την αξιοπιστία του εν λόγω αναλυτή παρακαλώ πολύ (και εγώ μαζί με τον Παναγιώτη) να μας το διευκρινήσει αυτό με παρέμβασή του.
Ευχαριστώ ιδιαίτερα και εκ βάθους καρδίας την ιστοσελίδα που δέχθηκε να δημοσιεύσει τα αποτελέσματα της 15ετούς
πολιτικοστρατιωτικοδιπλωμστικής (ιδιωτικής) μελέτης μου τα οποία φυσικά ΔΕΝ είναι έτοιμη να ακούσει και να δεχθεί η ελληνική κοινωνία.
Ζητώ και πάλι συγγνώμη από τον Παναγιώτη και κλίνω ευλαβικά γόνυ στον φονευθέντα από τους Τούρκους προπάππο του ευχόμενος να είναι στον Παράδεισο μαζί με τον δικό μου προπάππο και προγιαγιά που φονεύθηκαν στην Αμάσεια του Πόντου το 1919 ως αποτέλεσμα της άφρονος μικρασιατικής πολιτικής του Βενιζέλου.