Η πυρηνική ειρήνη

Γράφει ο Κώστας Πάππας

Το άρθρο που ακολουθεί γράφτηκε το 1991 (προφητικό) στην παροικιακή εφημερίδα του Μόντρεαλ  “Ελληνοκαναδικός Ταχυδρόμος”. (Φωτογραφία του 1991, πριν 27 χρόνια, όταν πρωτόγραψα το άρθρο).

Χρόνια αργότερα 1997, σαν Γραμματέας του Οργανισμού Πυρηνικής Ενέργειας του Καναδά για την επαρχία του Κεμπέκ, ανάφερα εκείνες τις σκέψεις μου επίσημα σε Συνέδριο, ότι το πλουτώνιο, προϊόν απoσυναρμολόγησης πυρηνικών βομβών, μπορεί να χρησιμοποιείται σαν πυρηνικό καύσιμο και  ότι η διεθνής οργανωμένη τρομοκρατία δεν θα μπορέσει να γίνει κάτοχος των πυρηνικών όπλων.

To πυρηνικό οπλοστάσιο παρέμεινε απρόσιτο στους τρομοκράτες  και η 11 Σεπτέμβρη 2001 το απέδειξε. Τον Μάρτιο-Μάιο  1999 στα νέα του CBC οι τίτλοι περιλάμβαναν μεταξύ άλλων:  “Ο Καναδάς θα δεχθεί πυρηνικά κατάλοιπα”,  “Ο Καναδάς θα δεχθεί ξένο πλουτώνιο από πυρηνικές κεφαλές”,  “Ο πρωθυπουργός του Καναδά Jean Chretien γράφει στον πρόεδρο Clinton ότι η χρήση πλουτωνίου για καύσιμο προϊόν, αποτελεί βιώσιμη λύση” και αρχίζει η χρήση του.

Το Αρθρο του 1991 στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ

Την στιγμή αυτή, μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, κάνω ορισμένες σκέψεις σχετικά με την πολιτική της διάθεσης και διαχείρισης των πυρηνικών όπλων. Καθ’ όσον φημολογείται, έχουν γίνει αντικείμενο εμπορίας και μάλιστα στη Μαύρη αγορά, με αποδέκτες τους καθ άπασαν την γη τρομοκράτες. Στο σημείο αυτό νομίζω ότι αυτοί που τα διαδίδουν ή τα γράφουν υπερβάλλουν.

Πιστεύω επίσης ότι υπάρχει σκοπιμότητα που προέρχεται από τα διάφορα οργανωμένα “λόμπι”, με απώτερο σκοπό να δημιουργήσουν φοβία και να διασπείρουν τον πανικό στον απληροφόρητο κόσμο.

Ισχυρίζονται λοιπόν οι “λομπίστες”, ότι το πλουτώνιο που αποδεσμεύεται από την διάλυση των πυρηνικών όπλων διατίθεται στη Μαύρη αγορά από αυτούς που το διαχειρίζονται, μια και δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση, εκτός αν το θάψουν σε μυστικές κρύπτες.

Η πρώτη ανοησία είναι η μυστική κρύπτη, διότι μόνον αφελείς μπορούν να πιστέψουν ότι κάτι που γνωρίζουν περισσότερο από δύο άτομα αποτελεί μυστικό. Ευτυχώς υπάρχουν άλλοι τρόποι νόμιμοι, ασφαλείς και προσοδοφόροι για τον πωλητή, που στην περίπτωση αυτή είναι οι τέως Σοβιετικές δημοκρατίες.  Το πλουτώνιο αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα αποδοτικό και ισχυρό καύσιμο για τους πυρηνικούς αντιδραστήρες  που παράγουν ενέργεια για τα δίκτυα των μεγαλουπόλεων της Δύσης. Ειδικά για τους αντιδραστήρες CANDU που καίνε φυσικό U-238 και παράγουν περισσότερο πλουτώνιο, το οποίο καίγεται σαν δώρο.

Οι δυτικοί λοιπόν μπορούν να απορροφήσουν το διατιθέμενο πυρηνικό καύσιμο. Έτσι λοιπόν οι τέως Σοβιετικές δημοκρατίες δεν είναι αναγκασμένες να προβούν σε λύσεις απελπισίας και όσα διαδίδονται περί Μαύρης αγοράς πλουτωνίου είναι μύθοι. Μια πυρηνική βόμβα δεν κρύβεται στο συρτάρι του σπιτιού μας και ο χρόνος απέδειξε ότι δεν υπάρχει καινούργιος φορέας τέτοιου όπλου ανεξέλεγκτος.

Κάποτε στο παρελθόν, έγραφα μέσα από τις στήλες της ίδιας εφημερίδας στο επιστημονικό μου αφήγημα  “Να πως  φτάσαμε στις 6 Αυγούστου 1945, το χρονικό της κατασκευής της Α-βόμβας”  στην 3^η  συνέχεια  τα εξής:  “ Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι καλής θελήσεως, αφελείς και ονειροπόλοι, με την στραβή αντίληψη περί πνευματικής τιμιότητας, που στο όνομα της ειρήνης και της ηθικής θέτουν εν αγνοία τους την πυρηνική ενέργεια στα χέρια των εμπρηστών. 

Οι Κινέζοι ήσαν αυτοί που ανακάλυψαν την πυρίτιδα πολύ προτού οι πολιτισμένοι συνάνθρωποί μας ευρωπαίοι είχαν καν γνώση περί της ύπαρξής της. Την χρησιμοποιούσαν για ειρηνικούς σκοπούς, να φτιάνουν δρόμους και φράγματα. Η στενοκέφαλη ηθική τους θεωρούσε απαράδεκτη την χρήση της για σκοπούς πολέμου.  Ο Μάρκο Πόλο την βρήκε και την έφερε στην Ευρώπη.  Οι  Ευρωπαίοι δεν είχαν τέτοια ταμπού. Οι ηθικοί και φιλειρηνιστές Κινέζοι έκαναν άλλο ένα ακόμα βήμα καλής θέλησης.  Κάποιος αφελής, αλλά κατά τα άλλα ηθικός  αυτοκράτωρ (σε τέτοιες περιπτώσεις η ηθική είναι ταυτόσημη με την αφέλεια)  από την οικογένεια των Χαν, εξέδωσε διάταγμα ότι "η πυρίτης είναι όργανο καταστροφής και δια τούτο κτήση και κατοχή από υπήκοο της αυτοκρατορίας τιμωρείται με θάνατο".  Οι σοφοί το υπέγραψαν.  Μπράβο στον αυτοκράτορα, μπράβο και στους σοφούς του. 

Έλα όμως που το διάταγμα αφορούσε μόνο τους Κινέζους και οι ευρωπαίοι δεν ήσαν αφελείς.  Και κάποιο σωτήριο έτος η γηραιά Ήπειρος χρησιμοποιώντας το όπλο που πήρε από τους Κινέζους τους υπέταξε. Ο αυτοκράτορας και οι σοφοί του ανάγκασαν τον λαό τους να ζήσει στην σκλαβιά για μερικούς αιώνες.  Αυτά προς γνώσιν και συμμόρφωση ορισμένων ειρηνιστών".

Λίγο παλιότερα από την ίδια εφημερίδα, σε κάποιο σημείο ενός άλλου αφηγήματος μου, “Αναζητώντας την δημιουργία”, στην 33^η συνέχεια μιλώντας για πιθανότητες ύπαρξης ενσυνείδητης ζωής σε πλανητικά συστήματα γηραιών άστρων, είχα αναφέρει ότι το γηραιό άστρο έπρεπε να έχει υπάρξει μάρτυρας ανάπτυξης πολιτισμών και ιστορίας στους πλανήτες του, σε κάποια απόμακρη στιγμή της ύπαρξής του σαν ενεργό άστρο.  Εκεί λοιπόν είχα αναφέρει επιγραμματικά:

“Οι πολιτισμοί όπως και οι ιστορίες, όσο ένδοξες και αν είναι, έρχονται, ευδοκιμούν και παρέρχονται, αλλά και η αλαζονεία των ανεγκέφαλων ηγετών τους, αυξάνεται ευθέως ανάλογα με το χρόνο.  Με το σκεπτικό αυτό, αλλά και με το πυρηνικό οπλοστάσιο που θα διέθεταν εκείνοι  οι πολιτισμοί, αύξησαν και την πιθανότητα να έχουν μετατραπεί, οι άλλοτε παραδεισένιοι πλανήτες των γηραιών άστρων, σε περιφερόμενα φέρετρα των άλλοτε ανθούντων πολιτισμών, σκεπασμένοι με πυρηνικά κατάλοιπα και τοξικά αέρια, μεταφέροντας στο διάστημα  με γραφειοκρατική ευσυνειδησία τα συντρίμμια των ανεύθυνων πολιτισμών τους, που φρόντισαν να συσσωρεύσουν οι παλαίποτε ανεύθυνοι και ανεγκέφαλοι ηγέτες του”.

Η  επανάληψη  της ιστορίας είναι  βασικός νόμος του σύμπαντος και  οι  σημερινοί  υψηλά ιστάμενοι ασυνείδητοι  ιθύνοντες, με την ίδια  αυταπάρνηση προσπαθούν να επαληθεύσουν τον νόμο.  Όλοι εμείς, από την άλλη μεριά τους εμπιστευόμαστε "δημοκρατικώ δικαίω" την ύπαρξή μας, τις τύχες μας και τις τύχες των παιδιών μας. Είναι θλιβερή η σκέψη ότι αυτός είναι ένας πιθανός λόγος που μέχρι τώρα δεν έχουμε ακόμα λάβει διαστρικά μηνύματα από τους αστρικούς μας γείτονες”. 

Ένας προσεκτικός αναγνώστης θα αντιληφθεί αμέσως ότι αντιφάσκω στα γραφόμενα μου μιλώντας υπέρ των πυρηνικών όπλων και έπειτα τα κακίζω δίνοντας μια ζοφερή εικόνα ενός πεθαμένου άστρου. Στις γραμμές αυτές προσπαθώ να αποδείξω στον αναγνώστη ότι η λύση βρίσκεται στο μέσον των δύο αυτών σκεπτικών. 

Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την ισχυρότερη  από τις δυνάμεις του σύμπαντος, την πυρηνική.  Αυτή που συντηρεί τον Ήλιο μας και κατ’ επέκταση τη ζωή, επειδή υπάρχουν γύρω μας μερικοί εφησυχασμένοι φιλοτομαριστές, οι οποίοι πανικοβάλλονται όταν διαβάσουν στις εφημερίδες ότι μερικά “Rad” ή “Rem” (μονάδες μέτρησης ραδιενέργειας) από κάποια ακτινοβολία ξέφυγε από αμέλεια από κάποια πυρηνική μονάδα. Ούτε να δώσουμε βάση στις κινδυνολογίες των αντιπυρηνικών “λόμπι” που συντηρούνται από τις επτά αδερφές εταιρίες πετρελαίων.

Σε αντιπαράθεση έχουμε την “Πυρηνική Ειρήνη” που μας την διασφαλίζει και εξασφαλίζει το αντίπαλο δέος ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος, σε περίπτωση που κάποιος απερίσκεπτος πλανητάρχης στο τσακίρ κέφι μερακλώσει και διανοηθεί ότι έχει τη δύναμη και το σθένος να επιβάλλει παγκόσμια σύρραξη. Γιατί να παραβλέπουμε τον ανασταλτικό πυρηνικό παράγοντα; Η πρόσφατη Ιστορία μας το αποδεικνύει πανηγυρικά. Πριν την ανακάλυψη της πυρηνικής βόμβας, μέσα στον αιώνα μας είχαμε δύο μεγάλους πολέμους.

Η πτώση των δύο βομβών υπέγραψε την παγκόσμια ειρήνη, την Πυρηνική Ειρήνη.  Ίσως να ακούγομαι ή καλύτερα να διαβάζομαι κυνικός.  Μη ξεχνάτε όμως ότι η ειρήνη θέλει θυσίες και θύματα.

Η διασφάλιση της Πυρηνικής ειρήνης όπως την αποκαλώ, αν και φαίνεται σχήμα οξύμωρο, έχει τα τρωτά της. Τον έλεγχο και την οργάνωση της διαχείρισης και της ασφάλειας των πυρηνικών όπλων.

Ο Κώστας Πάππας είναι πυρηνικός φυσικός και εργάζεται για την Ατομική Ενέργεια του Καναδά (AECL), στους πυρηνικούς αντιδραστήρες CANDU. Υπήρξε ο Γραμματέας του Οργανισμού Πυρηνικής Ενέργειας του Καναδά για το Κεμπέκ (1996-2000) και δίδαξε σε έκτακτη βάση το μάθημα της Μηχανικής Πυρηνικών αντιδραστήρων (Nuclear Engineering) στο Πανεπιστήμιο McGill  του Μόντρεαλ. Απόφοιτος του Université de Montréal συνέχισε τις μεταπανεπιστημιακές του σπουδές στο McMaster University, Hamilton, Ontario, πλάι στον Dr. Brockhouse, ο οποίος το 1994 τιμήθηκε με το βραβείο Nobel για τη Φυσική για εργασίες πάνω στη σκέδαση ουδετερονίων. 

Dr.Pappas μελέτησε την μαγνητική δομή της ύλης σε κρυσταλλική μορφή, σε θερμοκρασίες κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273⁰ C), οδηγώντας δέσμες ουδετερονίων (neutrons) από τον πειραματικό πυρηνικό αντιδραστήρα του πανεπιστημίου McMaster, βομβαρδίζοντας τους εν λόγω κρυστάλλους.