Πώς οι μεγάλες δυνάμεις τρέφουν τον εξτρεμισμό στη Μέση Ανατολή

Γιατί η «Αραβική Άνοιξη» δεν οδήγησε σε περισσότερη δημοκρατία, αλλά σε ακόμα πιο απολυταρχικά καθεστώτα στη Μέση Ανατολή. Οι ευθύνες των ξένων δυνάμεων και η κόντρα σουνιτών-σιιτών.

Η απολυταρχία προελαύνει σε όλο τον κόσμο, είτε πρόκειται για την καταστολή διαδηλωτών από το Χονγκ Κονγκ ως τη Μόσχα ή την εθνικιστική λαϊκιστική επίθεση στα θεσμικά αντίβαρα από την Ουάσιγκτον ως το Λονδίνο ή από τη Βουδαπέστη ως την Άγκυρα.

Σε μεγάλο μέρος του αραβικού κόσμου, εν τω μεταξύ, η κοινωνία έχει βυθιστεί σε ένα χομπσιανό τέλμα απολυταρχισμού και πολέμου - μια ανεξέλεγκτη βία με την ενθάρρυνση των ξένων δυνάμεων που η εμπλοκή τους δεν έχει κάνει τίποτα άλλο από το να προκαλέσει ακόμα περισσότερο τρόμο.

Σε πολλές αραβικές πρωτεύουσες, αν όχι σε όλες, διαδηλωτές σαν αυτούς στον Χονγκ Κονγκ και τη Μόσχα θα κείτονταν ήδη νεκροί στους δρόμους. Από τις σφαγές στην Ραμπά στην Αίγυπτο το 2013, τις οποίες πραγματοποίησε ο προστατευόμενος των ΗΠΑ (και των χωρών του Περσικού Κόλπου) Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, ως τη σφαγή στο συριακό αντάρτικο θύλακα στην ανατολική Γκούτα-στην οποία το υποστηριζόμενο από τη Ρωσία και το Ιράν καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσσαντ χρησιμοποίησε χημικά όπλα-φαίνεται πως δεν υπάρχει όριο που να μην έχει καταλυθεί. Mέχρι την επόμενη θηριωδία.

Για τη συνέχεια Euro2Day