του Σάββα ΚαλεντερίδηΔέκα χρόνια μετά τις εφιαλτικές στιγμές που ζήσαμε στο Ναϊρόμπι, που κατέληξαν στην παράδοση του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν στους Τούρκους και τη φυλάκισή του στο Ιμραλί, παραθέτω μέρος συνομιλίας που είχα με τον Κούρδο ηγέτη, στις 9 Φεβρουαρίου 1999, λίγες μέρες πριν την παράδοσή του και ενώ ήταν σε εξέλιξη τα "πέταξέ τον έξω" και άλλες...παρόμοιες αθλιότητες.
Το άκρως διδακτικό και εξαιρετικά επίκαιρο κείμενο που ακολουθεί περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου "Παράδοση Οτζαλάν: Η ώρα της αλήθειας", σελ. (Εκδόσεις ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ, τηλ. 210 3316036, bookstore@infognomon.gr).
«Το μυστικό της επιτυχίας και της επικράτησης των Τούρκων μόλις μπήκαν στην Ανατολία, το 1071, είναι το ότι δεν πολέμησαν εναντίον των Κούρδων και στράφηκαν πρώτα εναντίον των Βυζαντινών. Στη συνέχεια, αφού πήραν την Κωνσταντινούπολη, για να νικήσουν τους Πέρσες έκαναν μια στρατηγική συμμαχία με τους Κούρδους, η οποία κράτησε για αιώνες. Οι Τούρκοι αναγνωρίζοντας ένα καθεστώς περιορισμένης αυτονομίας στους Κούρδους φεουδάρχες και καθορίζοντας τα σύνορά τους με τους Πέρσες (μετά τη μάχη του Τσάλντιραν) κάλυψαν τα νώτα τους, απέκτησαν στρατηγικό βάθος. Έτσι, έχοντας καλυμμένα τα νώτα τους, επιδόθηκαν απερίσπαστοι σε εκστρατείες και πολέμους και επεκτάθηκαν στην αραβική χερσόνησο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, στον Καύκασο, την Κριμαία, τη Βαλκανική, φθάνοντας μέχρι τις πύλες της Βιέννης. Ένα από τα μυστικά της επιτυχίας τους ήταν η συμμαχία με τους Κούρδους. Τα νεώτερα χρόνια, ο Αβδούλ Χαμίτ και οι Νεότουρκοι, όταν οι άλλοι λαοί επαναστατούσαν και υπήρχε ο κίνδυνος της ολοκληρωτικής διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χρησιμοποιώντας τη θρησκεία πήραν με το μέρος τους τούς Κούρδους, καλύπτοντας και πάλι τα νώτα τους. Τέλος, ο Μουσταφά Κεμάλ, για να μπορέσει να νικήσει τους Έλληνες, το 1919-1922, πήγε ο ίδιος και πρότεινε στους τοπικούς ηγέτες των Κούρδων συμμαχία, υποσχόμενος ισονομία και ισοπολιτεία. Μετά οι υποσχέσεις ξεχάστηκαν, γι’ αυτό οι Κούρδοι επαναστάτησαν αλλεπάλληλες φορές εναντίον του Μουσταφά Κεμάλ. Μετά την τελευταία κουρδική επανάσταση, που καταπνίγηκε το 1938, το κεμαλικό κράτος ακολούθησε την πολιτική της τσιμεντοποίησης (betonlasma), που ήταν η πολιτική αφομοίωσης των Κούρδων και των άλλων εθνοτήτων που κατοικούν στην Τουρκία.
Ο δρόμος που πήρα εγώ και οι σύντροφοί μου, είναι ο δρόμος της απελευθέρωσης και της ανεξαρτησίας του κουρδικού έθνους. Ο αγώνας μας είναι ο μόνος τρόπος για να ηττηθεί ο κεμαλισμός και το βαθύ κράτος, που καταδυναστεύει τους λαούς της Τουρκίας, είναι ο μόνος δρόμος για τον ουσιαστικό εκδημοκρατισμό της Τουρκίας. Δυστυχώς λίγοι μπορούν να το καταλάβουν αυτό. Καμία άλλη δύναμη δεν μπορεί να νικήσει τα στερεότυπα, να σπάσει το «μπετόν» και να οδηγήσει την Τουρκία στον πραγματικό εκδημοκρατισμό. Ο δρόμος που πήραμε είναι ταυτόχρονα μια ευκαιρία και για τις γειτονικές χώρες, όπως η Κύπρος και η Ελλάδα, που υφίστανται επί δεκαετίες την τουρκική επιθετικότητα. Γιατί με την απελευθέρωση των Κούρδων η Τουρκία χάνει το στρατηγικό βάθος που είχε επί χίλια περίπου χρόνια που κυριαρχεί στην Ανατολία και στην ευρύτερη περιοχή. Η επανάσταση του ΡΚΚ δημιουργεί νέα στρατηγικά δεδομένα και περιορίζει το ρόλο της Τουρκίας και των Τούρκων, γι’ αυτό μας πολεμά το τουρκικό κράτος με τόση λύσσα. Θέλουν να συνεχίσουν να κρατούν υπόδουλους τους Κούρδους, για να συνεχίσουν την ηγεμονική τους παρουσία στην περιοχή. Γι’ αυτό θέλουν να με καταστρέψουν. Γιατί τους είμαι εμπόδιο στα σχέδιά τους. Και αν με βγάλουν από τη μέση, για να αντιμετωπίσουν το ΡΚΚ και να εξουδετερώσουν την εθνική αφύπνιση των Κούρδων, θα τονώσουν το θρησκευτικό αίσθημα του λαού μας και θα δημιουργήσουν μια ισλαμική κοινωνία. Μια τέτοια εξέλιξη θα είναι απειλή για την Ευρώπη, που δεν δέχτηκε να με στηρίξει. Τώρα η Ελλάδα θα κάνει θανάσιμο λάθος αν πέσει σε αυτήν την παγίδα. Είναι σαν να σπρώχνει τους Κούρδους και πάλι στην αγκαλιά των Τούρκων και του ριζοσπαστικού ισλάμ. Μην το κάνετε αυτό».
Αυτά μου είπε ο Άπο την πιο ήρεμη μέρα της παραμονής μας στο Ναϊρόμπι, την Τρίτη, 9 Φεβρουαρίου 1999, μόλις έξι μέρες πριν την παράδοσή του στους Τούρκους.
Τέλος πάντων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς κάνω άλλη μια προσπάθεια.
(υποκειμενική άποψη)
Και εμάς ο Τούρκος μας έσπρωχνε(και σμπρώχνει στο Πάπα) και ο Πάπας μας έσπρωχνε (και σμπρώχνει) στο Τούρκο (ή αντίστοιχα των δυο αυτών σε άλλα αντίστοιχα. Και ο Οδυσσέας πέρασε απο τη Σκύλα και τη Χάρυβδη).
Κι όμως αντισταθήκαμε, χωρίς να μεταφέρουμε ευθύνες σε άλλους.
Και τι είπαμε τότε; "όταν ξεκινήσαμε τον αγώνα; είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και μετά υπέρ πατρίδος" (Θεό-δωρος Κωλο-κοτρόνης). Το είπε ή δεν το είπε;
Και τι να έλεγε για πρώτο, αφού πατρίδα δεν υπήρχε; Και αφού το είπε, γιατί δεν ακολουθούμε το παράδειγμα του (το δοκιμασμένο και πετυχημένο) και ψάχνουμε αλλού για σωτήρες; και ανοίγουμε το στόμα μας (μαζί με τη τηλεόραση) και βρίζουμε τον ουρανό;
Γιατί μας αρέσει ο (virtual) πόλεμος απο τον καναπέ και η δόξα και η άνεση χωρίς αίμα ...
με κουμπιά και με τηλεχειριστήριο
απο την άνεση και θαλπωρή του σπιτιού μας. Ή με ντουντούκες και πάρτυ.
Αμ δε....
(εννοώ τον καθημερινό πόλεμο)
Θυμίζω την εικόνα των αγωνιστών που καταθέτουν στα πόδια της Ελλάδας όλη τους τη περιουσία - υλική και πνευματική (Ευαγγέλιο δε θυμίζει αυτό; και μάλιστα στη πράξη. Ο Θεός αποχωρίστηκε απο τον Υιό Του,που τον δολοφόνησαν οι άνομοι και εμείς δεν αποχωριζόμαστε ούτε ένα ευρώ). Γι άυτό και δεν πιστεύουμε. Είναι πιο "βολικό". Σκέτη λούγκρα (lukrativ).
Για να λευτερωθούμε πρέπει να αποχωριστούμε... θέλεις απο το "έχω", θέλεις απο το "είμαι" ή απο τον κακό μας εαυτό και το κακό μας το καιρό. Το κακό δεν εξαφανίζεται αλλιώς, παρά μόνο με οδυνηρή ταπείνωση άχρι πικρού θανάτου και υπομονή("για δες καιρό που διάλεξε ...", "έστησε ο έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη..., ...άκρα του τάφου σιωπή στο κάμπο βασιλεύει, λαλεί πουλί ,παίρνει σπυρί και η μάνα το ζηλεύει..." το ζήλευε η μάνα γιατί δεν είχε ούτε σπυρί να δώσει στο μωρό της που πέθαινε απο μαύρη πείνα). Σήμερα χορτάσαμε θεωρίες και υψηλό φρόνημα.
.... τα Πανεπιστήμια και τις θεωρίες. Δεν φταίνε όμως αυτά.
ΟΧΙ ρε .
Τέτοιος "Έλληνας" δεν θέλω να είμαι. Γιατί δεν βρίσκω τίποτα ελληνικό σ΄αυτό.
Βέβαια. Είμαστε πιο έξυπνοι απ΄ αυτούς που όλα τα έδωσαν. Εμείς έχουμε άλλο τρόπο, πιο μοντέρνο.
(Έτσι ξεκίνησαν όλες οι αιρέσεις, που οδήγησαν στη σκλαβιά και το θάνατο).
Δεν το λέει (σε γενικές γραμμές) και η Αποκάλυψη του Ιωάννου ότι το ένα Θηρίο θα κάνει να προσκυνάνε οι άνθρωποι το άλλο; και δεν λέει επίσης οτι το Θηρίο θα ανοίξει το στόμα του και θα βρίζει τον ουρανό; (ανοίξτε επιτέλους την τηλεόραση -μην την κλείνετε- και τα άλλα ΜΜΕ)
Και ποια είναι η λύση σε αυτό; ο μαρξισμός; η μασονία; η αθεϊα; η επιστήμη; ή αδιαφορία; η παπαρολογία; ή κάτι άλλο;
Δεν θα αναρωτηθεί επιτέλους κανείς μήπως η διαιώνιση του τούρκου γίνεται μέσω του Ισλάμ και του Ισλάμ (και η εξάπλωση του) μέσω του Τούρκου και άλλων Ψευδοπροφήτων;
Πιστεύω οτι αν αναλύσει κανείς όλες τι σοβαρές μελέτες και αναλύσεις δεν θα περάσει και πολύ μακρία απο τα παραπάνω. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει σε εμένα.
Είναι δυνατόν η πίστη μας να είναι απλά ένα κατασκεύασμα παπάδων; μα τότε θα υπήρχαν εξυπνότερα πλάσματα απο του παπάδες; ακόμα και οι πιο δύσπιστοι θα έπρεπε τότε να ακολούθαγαν τους παπάδες, αφού υποστηρίζοντας κάτι τέτοιο, θα παραδεχόντουσαν τη νοητική τους υπεροχή (των παπάδων).
Υ.Γ.: Εκφράζω για άλλη μια φορά την εκτίμηση που τρέφω απέναντι στο Σάββα Καλεντερίδη. Άλλωστε το λέει και η αφιέρωση στο βιβλιαράκι.
Μεγάλη μα παααρα πολύ μεγάλη και σπουδαία ανάλυση! Τώρα καταλάβαμε τι ήταν αυτό που σας έκανε κ. Σάββα να παρακούσετε τις εντολές των προϊσταμένων σας και να ταχθήτε στο πλευρό αυτού του μεγάλου ηγέτη που φροντίζει για το μέλλον της χώρας μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήαψογη αναλυση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρηκα που ανακάλυψα το ιστολόγιό σου, οδηγημένος σ' αυτό από τον κουνιάδο μου Σάββα Κωνσταντινίδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το παρακολουθώ συχνά.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια.
Για το σημαντικό ρόλο που έχει το κουρδικό έθνος σήμερα, ίσως και επί Κεμάλ, λόγω του τεράστιου και ακμαίου πληθυσμού τους δεν υπάρχει αντίρρηση. Τα περί παρελθόντος μου φαίνονται μάλλον για αστείες ιστορικές προεκτάσεις του σημερινού ρόλου τους. Στο μεγαλύτερο μέρος του χώρου που κατέχουν σήμερα δέσποζαν το μεσαίωνα οι Αρμένιοι και δεν γνωρίζω καμία αναφορά για Κούρδους τότε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικά για το 1071 τόσο οι Τούρκοι του Αρπ-Ασλαν όπως υποθέτω και οι μουσουλμάνοι Κούρδοι, υπηρετούσαν τους Πέρσες. Alp Arslan succeeded his father Chagri Begh as governor of Khorasan in 1059. http://en.wikipedia.org/wiki/File:Califate_750.jpg
He then marched into Armenia and Georgia, which he conquered in 1064. During the 1060s, the Seljuk Sultan Alp Arslan allowed his Turkish allies, as well as the Kurds, to migrate towards Armenia and Asia Minor.
Επίσης δεν νομίζω να απειλούταν σοβαρά από κανένα ποτέ από τα ανατολικά οι Οθωμανοί. Μόνο ο Ταμερλάνος ήρθε απο έκει πρόσκαιρα. Ουσιαστικός αντίπαλος ήταν οι Πέρσες στους οποίους μάλλον οι Τούρκοι επιτέθηκαν πολύ αργότερα. Την κρίσιμη περίοδο της οθωμανικής επέκτασης η Περσία είχε καταρρεύσει λόγω των μογγολικών εισβολών:
Between 1220 and 1260, the total population of Iran had dropped from 2,500,000 to 250,000 as a result of mass extermination and famine.
Εξάλλου οι Οθωμανοί έφτασαν στην περιοχή των Κούρδων το 1512! http://en.wikipedia.org/wiki/File:OttomanEmpireIn1683.png Από ποιους τους προστάτευαν οι Κούρδοι; Ποιά συμφωνία κάλυψης έκαναν μαζί τους, αφού είχαν άλλες 1-2 κρατικές οντότητες μεταξύ τους. http://en.wikipedia.org/wiki/File:Eastern_Mediterranean_1450_.svg
Τέλως πάντων. Ποιος τους σπρώχνει και που τους Κούρδους; Εμείς; Γιατί να εμπιστευτούμε τους Κούρδους; Δεν ντρέπονται να λένε ότι είναι 30 εκατομμύρια και δεν έχουν ακόμα κράτος; Μήπως δεν είναι ή δεν το έχουν σκοπό να το αποκτήσουν; Και να προχωρήσει ακόμα το κουρδικό θέμα στην Τουρκία και να έχουμε μια μικρότερη Τουρκία με 50 εκατομμύρια, με τα δικά μας χάλια δεν μας σώζει τίποτε αν δεν σοβαρευτούμε. Εδώ οι Τούρκοι χτύπησαν την Κύπρο και δεν κινήθηκε η Ελλάδα, θα το έκανε για τον Οτσαλάν;
άν ο οτσαλάαν εκπροσωπούσε τον κουρδικό λαό,ο λόγος του ίσως ήταν πιο δραματικός και αγωνιώδης.την ώρα που εκπροσωπεί το 1/3 και ίσως λιγότερο,δεν ξέρω τί ειδικό βάρος έχει ο λόγος του.
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό βέβαια δεν αναιρεί την αξία τού ή την αδικία που έγινε εις βάρος του.
θέτω όμως ένα ερώτημα:σε ένα λαό που στήριξε την απελευθέρωση του σε εξόντωση άλλου ομοιοπαθούντα κατά συρροή στην ιστορία,και που τυγχάνει ο λαός αυτός να είμαστε εμείς,τί θέση πρέπει να έχουμε απέναντι του;
"...περιμένοντας το χιλιάρμενο..."
Ανώνυμε 5.16, ποιές ήταν οι εντολές τών προισταμένων τού Σάββα Καλεντερίδη πού μέ τόσο ζήλο υπερασπίζεσαι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤό "πέταξέ τον Οτσαλάν έξω από την κατοικία τού Πρέσβη, αν χρειαστεί νάρκωσέ τον καί άφησέ τον σέ κανένα πάρκο. Βάλτου καί μερικά δολλάρια στην τσέπη", γιά καθε νοήμονα άνθρωπο εισοδυναμεί μέ την παραδοση τού Οτσαλάν στούς διώκτες του, δηλαδή στό Κεμαλικό φασιστικό Κράτος, πού καταπιέζει τίς στοιχειώδεις ελευθερίες καί τά πολιτικά δικαιώματα τού Κουρδικού λαού.
Δέν είναι ανάγκη νά ταυτίζεται κανείς μέ τόν Οτσαλάν, ή να υιοθετεί πλήρως τίς πολιτικές καί θεωρητικές του απόψεις, γιά να αντιληφθεί ότι μιά τέτοια πράξη θά ηταν ότι πιό επαίσχυντο καί αναξιοπρεπές θά μπορούσε να κάνει Ελληνας καί μάλιστα Πόντιος αξιωματικός.
Νά παραδώσει στά νύχια τού Τουρκικού φασιστικού κεμαλικού μιλιταρισμού έναν αγωνιστή της Ελευθερίας
Αντί να παραπέμπονται οι εντολείς γιά εσχάτη προδοσία, τόλμησαν να ζητήσουν τά ρέστα από τόν Καλεντερίδη.
Ζήτησαν από τόν Καλεντερίδη να γίνει Εφιάλτης.
Αλλά εκείνος αγωνίστηκε ως τό τέλος σάν Λεωνίδας.
Θά έτριζαν τά κόκκαλα τού Πόντιου Υψηλάντη, τού Κολοκοτρώνη, τού Παπαφλέσσα, τών 353.000 θυμάτων της γενοκτονίας τού Ποντιακού Ελληνισμού, αν ο Καλεντερίδης παρέδιδε τόν Οτσαλάν.
Μέ τί ήθικό ανάστημα θά μπορούσε να μιλάει στούς στρατιώτες του την 25η Μαρτίου γιά Ελευθερία, αγώνες καί θυσίες;
Δέν φτάνει πού θέλατε να παραδωσετε τόν Οτσαλάν, θέλατε νά σας "κάτσει" καί σάν συνεργός ο Καλεντερίδης.
Καί σκυλιάσατε γιατί σάς αποκάλυψε.
Αλλά η Ιστορία σάς έχει τακτοποιήσει, μικρά χαμερπή ανθρωπάκια, στά απόνερα της, μαζί μέ τόν Εφιάλτη, τόν Πήλιο Γκούση, τόν Νενέκο, τούς Δοσίλογους καί τούς κουκουλοφόρους της κατοχής.
Δεν χρειάζοντε βιασύνες στο Κουρδικό. Αν βιαστούν θα καταστραφούν οι Κούρδοι... Η Τουρκία είναι σε πολύ δύσκολή κατάσταση με τα εκατομμύρια Κούρδων στο εσωτερικό της..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κουρδικό πρόβλημα νομίζω πως έγκειται στους ίδιους τους Κούρδους να το λύσουν και μόνο. Δε νοείται να τους ελέγχουν τόσα χρόνια οι Τούρκοι και αυτοί να μην ασιθάνονται τις ευθύνες τους γι' αυτό. Με τόσο μεγάλη μειονότητα εντός της Τουρκίας, αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα που έχουν είναι εσωτερικό αφού θα μπορούσαν, εάν είχαν ενότητα και συνείδηση και πίστη για τον αγώνα τους, να την κάνουν την Τουρκία σμπαράλια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Ο Οτζαλαν είναι ο Ανθρωπος που πήρε στις πλάτες του το όραμα του κουρδικού λαού γαι Ανεξαρτησία. Προσέξτε όχι κράτος δορυφόρος, Ανεξάρτητο.Είναι ο Ανθρωπος που γονάτισε τον τουρκικό φασισμό και που υποχρέωσε την Τουρκία να τον αναβαθμίσει σε επίσημο συνομιλητή της.Είναι ο Απόλυτος αρχηγός των Κούρδων και ακόμη και απο το Ιμραλί δείχνει ότι ξέρει και μπορεί να τους καθοδηγεί σοφά και σωστά. Αν απο κάποιον νικήθηκε είναι απο τον εαυτό του και μόνο απο αυτόν. Σε σχέση με την Ελλάδα και την στάση της απέναντι στο κουρδικό έχει καλυφθεί το θέμα. Αν κάποιος έχει ακόμα απορίες ας δεί την παράθεση στο ιστολόγιο (Αρθρο του ΔΕΛΑΣΤΙΚ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο δίκαιος είναι ο αγώνας των Παλαιστινίων είναι και ο αγώνας των Κούρδων.Είμαστε στο πλάι του δίκαιου αγώνα τους και μακρι΄απο εμάς η θεωρεία ο εχθρός του εχθρού μου.
Δεν ξέρω κατά πόσον θα ήταν ικανός να ηγηθεί ενός μελλοντικού κουρδικού κράτους ο Οτζαλάν (προσωπικά θεωρώ ότι ήταν πιο πολύ στρατιωτικός παρά πολιτικός), αλλά σίγουρα η ηγετική φυσιογνωμία του στον αγώνα των Κούρδων ήταν κυρίαρχη και σύμβολο ενότητας του λαού του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σύμβολο προδώσαμε και παραδώσαμε στους διώκτες του. Η χρήση του πρώτου πληθυντικού δεν είναι τυχαία. Ο Σημίτης και ο Πάγκαλος κυβέρνησαν με την δική μας ανοχή για αρκετά χρόνια μετά την επαίσχυντη αυτή πράξη τους.
Και μόνον το ξεπούλημα ενός ηγέτη που αγωνίζεται για την ελευθερία του λαού του, άσχετα από τα όποια ιστορικά απωθημένα ορισμένων ή τις πολιτικές σκοπιμότητες της στιγμής, δεν προσιδιάζει με την ψυχοσύνθεση του Ελληνισμού και το αξιακό του σύστημα.
Είναι μία σελίδα ντροπής, από την οποία δεν ξέρω πώς μπορούμε κάποτε να απαλλαγούμε.
vripol
ΑπάντησηΔιαγραφήάλλο έργο είδες
Αλλά εντάξει συγχώρεσε με. Εγώ φταίω. Γράφω αλαμπουρνέζικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά την κρίση μου το άρθρο που διάβασα δεν αφορά στην πράγματι επαίσχυντη και εξευτελιστική για όλους τους Έλληνες έμμεση παράδοση Οτσαλάν στους Τούρκους και την τίμια στάση του κ. Καλεντερίδη στα γεγονότα. Αλλά όπως βγαίνει ΚΑΙ από τον τίτλο "ΜΗ ΜΑΣ ΣΠΡΩΧΝΕΤΕ ΞΑΝΑ..." πρόκειται για μία αστεία κατά την άποψη μου πολιτικοϊστορική ανάλυση του Κούρδου ηγέτη. Το κεντρικό νόημα είναι: διαχρονικά "τις τρώτε" από τους Τούρκους γιατί τους στηρίζαμε πάντοτε οι γενναίοι Κούρδοι, τώρα αν στηρίξετε (πως;) τον ηγέτη Οτσαλάν τα εκατομμύρια Κούρδων θα αποδυναμώσουμε την Τουρκία, αν όχι θα γίνουμε ισλαμιστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και σχολιάζουν όλοι γενικότερα. Από τη στιγμή που (κακώς) πάτησε ο Οτσαλάν στην Ελλάδα, έπρεπε εύκολα με μυστικότητα να κρυφτεί κάπου στην χώρα αν ζητούσε "άσυλο" και ασφάλεια. Αν ήθελε αυτός και οι φίλοι του να εγκατασταθεί πάσει θυσία φανερά και επίσημα, και ουσιαστικά να καθορίζει την εξωτερική πολιτική της χώρας με κίνδυνο μεγαλύτερου ρεζιλέματος, τότε τους οδήγησε αναγκαστικά ενδεχομένως στο να τον ξεφορτωθούν όπως-όπως. Αλλά το έκαναν με ηλίθιο και πιθανώς ύποπτο τρόπο. Σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να φαίνεται συμμετοχή του επίσημου κράτους στις όποιες κινήσεις π.χ. πρεσβείες, χειρισμοί υπουργών κλπ. Αν θέλουμε ως κράτος ανοιχτή σύγκρουση με την Τουρκία έχουμε δικούς μας λόγους και το κυριότερο πρέπει να το αποφασίσουμε τη στιγμή που εμείς θέλουμε.
Υ.Γ. Τα "όποια απωθημένα" επιστρέφονται, στο βαθμό που μας αφορούν, στους "ορισμένους" που τα ανέφεραν.
Το «ορισμένοι» θα έπρεπε να το θέσω εγώ σε εισαγωγικά, αφού αφορά ανθρώπους που εκ του ασφαλούς γίνονται τιμητές των πάντων πίσω από την ανωνυμία τους. Εν πάση περιπτώσει, νομίζω πως είναι σαφές ότι η όποια κριτική μου για την περίπτωση Οτζαλάν αγγίζει μόνο τις ενέργειες της τότε κυβέρνησης ΜΕΤΑ την έλευσή του στην Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και δεν έπρεπε να έρθει έτσι όπως ήρθε και δεν είναι άμοιροι ευθυνών για την τύχη του όσοι συνετέλεσαν σε αυτό. Γι’ αυτό και οι επιφυλάξεις μου για το πολιτικό αισθητήριο και ικανότητα του Κούρδου ηγέτη. Σε όσο δεινή θέση κι αν βρισκόταν εκείνη τη στιγμή, ήταν δυνατόν να μη μπορεί να αντιληφθεί τη δειλία της τότε ελληνικής κυβέρνησης και την προδιαγεγραμμένη στάση της; Αν και λαμβάνοντας υπ’ όψιν όσα γράφει στο βιβλίο του ο κ. Καλεντερίδης, μάλλον κάτι υποψιαζόταν (οπότε είναι ακόμη μεγαλύτερη η δική του ευθύνη για την τύχη του!). Πάντως, μετά την έλευσή του στην Ελλάδα, οι χειρισμοί και η στάση της κυβέρνησης ήταν απαράδεκτες και ντροπιαστικές. Σ’ αυτό νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι.
Όσο για τα «ιστορικά απωθημένα» αφορούν, αγαπητέ «Λυκάωνα», κάποιους που επιθυμούν και επιδιώκουν να υπερισχύουν των σημερινών απαιτήσεων κάποιες νοοσκληρυντικές απόψεις του στυλ «οι Κούρδοι μας έσφαξαν κάποτε, άσε τώρα να τους σφάξουν οι Τούρκοι»! Μάλλον δεν σε αφορά αυτό.
Ο Κούρδος ηγέτης μοιρεί να λέει ό,τι θέλει, όλοι μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, αλλά ξέρω ότι οι Έλληνες δεν θα παρέδιδαν ποτέ ικέτη στον διώκτη του. Εκεί είναι η ουσία και όχι οι αναλύσεις καλές ή κακές. Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να διολισθήσει η Ελλάδα και σε αυτήν την ασχημία. Δεν υπάρχει επιστροφή από την κατηφόρα... μόνο ο πάτος του βαρελιού θα μας σώσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ κ. Κουριαννίδη για τη διευκρίνηση. Τα εισαγωγικά μπήκαν γιατί είναι λέξη από τη προηγούμενη φράση σας "όποια ιστορικά απωθημένα ορισμένων", που είναι αρκετά γενική και προσβλητική και θεώρησα ότι αφορούσε και αυτά που είχα γράψει εγώ λίγο πιο πάνω. Έκανα λάθος που δεν ζήτησα διευκρίνηση διαφορετικά. Το ιστολόγιο επιτρέπει στους αναγνώστες την αναγραφή σχολίων ανωνύμως, ψευδωνύμως ή επωνύμως και είναι προφανώς του καθενός επιλογή να επιλέξει τον βαθμό προσωπικής έκθεσης που επιθυμεί. Φυσικά και διαφωνώ με την άποψη που περιγράφετε στο τέλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που προσπάθησα να σχολιάσω είναι οι παράδοξες τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου απόψεις Οτσαλάν. Ένα ιστορικό :) ανάλογο της περίπτωσής του, θα ήταν οι Έλληνες του 19ου αιώνα να καταγγέλουν τους Αυστριακούς γιατί παρέδωσαν τον Ρήγα στους Οθωμανούς ή καταδίκασαν τον Αλ. Υψηλάντη να σαπίσει στις φυλακές τους και να απειλούν ότι θα τα βρουν με τους Τούρκους αν δεν τους στηρίξουν οι άλλοι. Τέλος πάντων, ίσως το πανεθνικό μας όνειδος της υπόθεσης Οτσαλάν είναι τέτοιου μεγέθους που δύσκολα επιτρέπει κριτική στα λόγια του.