18/6/10

Το δικαίωμα στην εργασία, οι απεργίες, το ήθος και η ηθική

http://www.ametro.gr/files/logos/%CE%91%CE%9C%CE%95%CE%9B.jpg
του Σάββα Καλεντερίδη
Η Ελλάδα, από τη δεκαετία του '80, που ο λαϊκισμός, ο άκρατος κομματισμός, το συμφέρον και η ηθική του κόμματος επικράτησαν του συμφέροντος και της ηθικής της κοινωνίας, μπήκε σε τροχιά ηθικής χρεωκοπίας, η οποία φυσικά προηγήθηκε και αποτέλεσε το υπόβαθρο πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η οικονομική χρεωκοπία της χώρας που βιώνουμε την περίοδο αυτή και θα βιώνουμε τις επόμενες δεκαετίες, κατά τα φαινόμενα.
Τις μέρες αυτές η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί την εξέλιξη μιας πράξης από το θέατρο του παραλόγου που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία τριάντα χρόνια, ενώ αρκετά εκατομμύρια κατοίκων του Λεκανοπεδίου είναι όμηροι της αναιδούς, ανήθικης και παράνομης συμπεριφοράς των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ, οι οποίοι αποφάσισαν να απεργήσουν επειδή ο οργανισμός αρνείται να ανανεώσει τις συμβάσεις 326 εργαζομένων, που λήγουν το επόμενο διάστημα.
Για όσους δεν γνωρίζουν το θέμα, καλό είναι να διαβάσουν την Έκθεση Ελέγχου του Γενικού Επιθεωρητού Δημόσιας Διοίκησης, την οποία καλό είναι να τη διαβάσει ο κάθε Έλληνας και κυρίως οι εργαζόμενοι του ΜΕΤΡΟ, που αποφάσισαν να κάνουν ανήθικη και καταχρηστική χρήση του δικαιώματος της απεργίας για να καλύψουν ένα έγκλημα που έγινε εις βάρος του δικαιώματος όλων των Ελλήνων πολιτών στην εργασία. Το έγκλημα αυτό διέπραξαν στελέχη των κυβερνήσεων του κ. Καραμανλή, που διόρισαν κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου αλλά και της ίδιας της νομιμότητας εκατοντάδες υπαλλήλους στην ΑΜΕΛ (διαχειρίστρια του ΜΕΤΡΟ), η οποία από κερδοφόρος που ήταν μέχρι το 2008, άρχισε να παρουσιάζει ζημιές, που θα κληθούμε να πληρώσουμε οι Έλληνες φορολογούμενοι, όπως γίνεται με όλες τις αθλιότητες που διέπραξαν από το 1980 και εντεύθεν κομματικοί παράγοντες και κομματόσκυλα που θεωρούσαν το ελληνικό κράτος δικό τους φέουδο.
Ενώ λοιπόν διαβάζουμε άναυδοι στην έκθεση τις μεθοδεύσεις που χρησιμοποίησαν εργαζόμενοι και πολιτικοί, παραβιάζοντας τη νομιμότητα και βιάζοντας βάναυσα το δικαίωμα όλων των Ελλήνων στην εύρεση εργασίας με βάση αξιοκρατικά κριτήρια, ενώ βλέπουμε τα αίσχη που έγιναν και τις παράνομες διαδικασίες που ακολουθήθηκαν για να προσληφθούν ως συμβασιούχοι οι 326 πολίτες-πελάτες των άθλιων πολιτικών μας, ενώ το κράτος, με την Έκθεση Ελέγχου του Γενικού Επιθεωρητού Δημόσιας Διοίκησης, προσπαθεί να περιφρουρήσει τη νομιμότητα και τα συμφέροντα του συνόλου της κοινωνίας, το σύνολο των εργαζομένων της ΑΜΕΛ, ενώ γνωρίζουν ότι προσλήφθηκαν παράνομα, αποφασίζει να προασπίσει το δικαίωμα των 326 εργαζομένων στην εργασία, εις βάρος του δικαιώματος όλων των υπολοίπων Ελλήνων πολιτών στην εύρεση εργασίας με βάση αξιοκρατικά κριτήρια και εις βάρος του δικαιώματος των πολιτών του Λεκανοπεδίου να κάνουν χρήση ενός μέσου που πλήρωσαν με το αίμα τους, για να τους μεταφέρει στην εργασία τους.
Και όλα αυτά με ένα νωθρό και ανέντιμο κράτος να παρακολουθεί άπρακτο το βιασμό της νομιμότητας και της ίδιας της λογικής μας, από μια ομάδα ατόμων που προσπαθεί να επιβάλει στο κράτος και στο σύνολο της κοινωνίας την ανηθικότητα και τον παραλογισμό.
Επιτέλους, ως πότε θα καταστρέφεται αυτή η χώρα;

18 σχόλια:

  1. ΠΕΣΤΑ ΣΑΒΒΑ!! ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο κύριος Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου δολοφόνησε την Εργασία. Στεγνά και στυγνά.
    Ούτε δωσίλογοι πρωθυπουργοί κατεχομένων χωρών τόλμησαν να καταργήσουν τις συντάξεις. Ο κ. Παπανδρέου τις εξαέρωσε.
    Ούτε φασιστικές κυβερνήσεις τόλμησαν να πειράξουν τις αποζημιώσεις. Ο κ. Παπανδρέου τις κατέκοψε.
    Μόνον ο Πινοτσέτ, ο Φράνκο κι ο Μουσολίνι τόλμησαν να απελευθερώσουν τις απολύσεις. Το ίδιο τόλμησε και ο γιος του Ανδρέα.
    Ο κ. Παπανδρέου είναι πλέον τόσο χρήσιμος στην Ελλάδα, όσον ήταν στον Αχιλλέα η φτέρνα του...
    *****
    Με ένα κύμα-τσουνάμι-ευφημισμών που κρατάει απ' την εποχή Σημίτη, οι κυβερνώντες και τα πρόθυμα παπαγαλάκια τους, συγκαλύπτουν με την κομιλφώ ρητορική τους (κυρίως μέσω των πλείστων εκ των ΜΜΕ) τη μεγαλύτερη Υβριν όλων των εποχών: τον συνειδητό ανασκολοπισμό της χώρας - της Ελλάδας!
    Με πομφόλυγες περί «όπεν γκόβερμεντ» και «ηλεκτρονικών βιογραφικών», στην πραγματικότητα έθεσαν την πατρίδα υπό κατοχήν και τώρα προχωρούν σπρώχνοντας τους απλούς επί σφαγήν.
    Οχι μόνον εξαπάτησαν το Κοινοβούλιο για να υπερψηφισθεί το Μνημόνιο (με τη βοήθεια των αχρείων πατριδοκοκάπηλων του ΛΑΟΣ), αλλά τώρα μεΠροεδρικό Διάταγμα ο κ. Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου υπερφαλαγγίζει (πάλι) τη Βουλή κι επιβάλλει με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» μέτρα επαίσχυντα, που ούτε ο τελευταίος κουίσλινγκ σε διατεταγμένη υπηρεσία γκαουλάιτερ θα τολμούσε. Λες και η Ελλάδα κυβερνάται πλέον από μια εξωθεσμική παρέα, αρεστή στον πριγκηπάδελφο Νικολάκη.
    Αφού ο κ. Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου προκάλεσε ο ίδιος κρίση δανεισμού της χώρας, και αφού στη συνέχεια πήρε επαίτης (με κωμικές μπλόφες) τους δρόμους της Εσπερίας, διασύροντας τους Ελληνες ως τεμπέληδες κι ανεπρόκοπους, αφού μας οδήγησε στην απομείωση της εθνικής κυριαρχίας, βάζει τώρα την Εργασία πάνω στο κρεβάτι του Προκρούστη και τη βιάζει.
    Ο άνθρωπος, γύρισε τη χώρα πίσω στην εποχή των κολίγων
    Αυτός ο πρωθυπουργός-ανδρείκελο των Δυνατών και του ΔΝΤ φέρεται σαν να 'χει χάσει η χώρα πόλεμο.
    Με επικοινωνιακές κουτοπονηριές (βλέπει «φλασιές ανάκαμψης» ο συνεντευξάκιας Λοβέρδος κι ύστερα στήνει την Εργασία στα έξι βήματα) αυτή η κυβέρνηση έχει μπει απ' την αρχή της στου κακού τη στράτα,
    αυτήν που έχει αναγορεύσει σε μονόδρομο, οδηγώντας τη χώρα στον όλεθρο.
    Με εκβιασμούς (του τύπου: δεν θα πάρουμε την επόμενη δόση απ' το πακέτο στήριξης) προχωρούν σε αλλεπάλληλους βιασμούς. Χήρες, ορφανά, δημόσιοι υπάλληλοι, εργάτες -οι πάντες βιάσθηκαν, πλην λαμογίων και Κλαζομενίων.
    Μεγάλη υπόθεση οι Κλαζομένιοι - είναι αλήθεια ότι πολλοί εξ αυτών, που στο άκουσμα λέξεων όπως «εργατική τάξη», «πατρίδα» ή «παράδοση» έβγαζαν φλύκταινες, άνοιξαν τον δρόμο στον Σημίτη, στον Καραμανλή και τώρα στον Γιωργάκη, για να υποδουλώσουν τον λαό και να καθαιρέσουν το αυτεξούσιον της χώρας.
    Με (αυτούς τους τρομερούς) ευφημισμούς, αλληλολειχόμενοι μετ' «ευπρεπείας» στα ΜΜΕ κι από τα ΜΜΕ, κάνοντας αβάντα στους «νταβατζήδες» και υψώνοντας πάντα επικριτικό το δάκτυλο στον λαό, αλάλιασαν τη δημοκρατία, έκαναν κουρέλι το Σύνταγμα, περιήγαγαν τους εργαζόμενους σε καθεστώς σκλαβιάς και κατέβασαν τον πολιτισμό των ανθρώπων σε επίπεδα μεσημεριανάδικων ή επιδοτούμενων λακεδοβαλέδων...
    Ο κ. Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου προϊόν και ο ίδιος της παρακμής που κατατρύχει τη χώρα απ' την εποχή του πατέρα του, ευδόκησε να πάρει εναντίον της μέτρα που μόνον τύραννοι ή εγκάθετοι ξένων Επικυρίαρχων θα επεδίωκαν.
    Μένει να αποδειχθεί αν ο λαός (όπως κι οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί) θα σκύψει το κεφάλι για να αποκεφαλισθεί ή αν θα τους «πάρει με τις πέτρες»...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το κόλπο ήταν πάλι ωραίο (αλλά κάποια στιγμή θα αποβεί για τους καμποτίνους μοιραίο). «Εσωσαν» τον 13ο και τον 14ο μισθό, αλλά αποκεφάλισαν 6.000.000 μισθωτούς!...
    Ποιος 13ος ή 14ος μισθός, όταν μπορεί κανείς να σε απολύσει, να σε πηδήξει για το καλό σου, να μη σου δώσει δουλειά ποτέ ώσπου να βάλεις μυαλό αι να σε ξεσχίζει όποτε γουστάρει (παρά τον κίνδυνο να στενοχωρήσει το Γιωργάκι).........................................
    ...ή να το «πονέσει»!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Eδώ προχθές στείλανε τα κρουαζιερόπλοια στην Τουρκία, τί μου λές τώρα;
    Αυτοί δεν είναι Έλληνες, είναι απλά ελληνόφωνοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εχει δίκιο ο κ. Καλντερίδης. Η εκθεση του Ελεγκτη είναι σαφέστατη. Μια ομαδούλα από "στρουμφάκια" μηδενικών προσόντων, τσάτσοι του Σούρλα, του Σκρεκα και άλλων "χαμερπών" βουλευτών (!!) λεηλατεί την ΑΜΕΛ και ζητάει και τα ρέστα. Δε φταιει κανένας ΓΑΠ, μαλλον εμεις φταίμε που ανεχόμαστε συμπεριφορές βολέματος στο Δημόσιο του κάθε τυχάρπαστου ψηφοφόρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τώρα μετά απο όλα αυτά τα εφιαλτικά που ζούμε-ακούμε-μαθαίνουμε καθημερινά,είναι να μη βγάλουμε Πρωθυπουργό στις επόμενες εκλογές τον ΚΑΝΕΝΑ;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΕΠΑΥΞΑΝΩ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ.ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΜΗΡΟΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΑ;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συνάντηση των δύο πλευρών
    Να μην γίνει το Μετρό νέα Ολυμπιακή καλεί τους εργαζόμενους η κυβέρνηση

    Αθήνα
    Συνάντηση με τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Μεταφορών Χάρη Τσιόκα είχε την Παρασκευή το προεδρείο του Σωματείου Εργαζομένων στο Μετρό. Ο κ. Τσιόκας φάνηκε ανυποχώρητος στο θέμα της ανανέωσης των συμβάσεων που έγιναν προεκλογικά και έχουν λήξει, ενώ κάλεσε τους εκπροσώπους των εργαζομένων να μην μετατραπεί το Μετρό σε νέα Ολυμπιακή.

    Στη διάρκεια της συνάντησης οι εκπρόσωποι έθεσαν το θέμα της ανανέωσης συμβάσεων των συμβασιούχων, ενώ ζήτησαν επίσης να μην ισχύσουν οι περικοπές που εφαρμόστηκαν σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα.

    Απαντώντας ο γγ του υπουργείου Μεταφορών είπε ότι το Μετρό δεν πρέπει να μετατραπεί σε μία νέα Ολυμπιακή και τόνισε ότι αποτελεί πολιτική βούληση της κυβέρνησης να θέσει ένα τέρμα «στο ζημιογόνο κατήφορο της εταιρείας που ξεκίνησε τα προηγούμενα χρόνια».

    Για το θέμα των συμβάσεων, υπενθύμισε το πόρισμα Ρακιτζή και ανέφερε ότι δεν επιτρέπεται η ανανέωσή τους, σύμφωνα με το νέο νόμο, προσθέτοντας χαρακτηριστικά ότι «αποτελεί επιτακτική ανάγκη να αγωνιστούμε όλοι μαζί και από την ίδια πλευρά για να σταματήσει το καθεστώς των συμβάσεων, το οποίο εμπορεύεται ελπίδες και να εφαρμοστεί αξιοκρατία με βάση τις πραγματικές ανάγκες κάθε οργανισμού».

    Ο κ. Τσιόκας ζήτησε ενημέρωση και κατανόηση από τους εκπροσώπους, προκειμένου να βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση δημοσίου συμφέροντος, τόσο για την εταιρεία, όσο και για τους εργαζόμενους. Ζήτησε τέλος να συμβάλλουν ώστε η εταιρεία να εξυπηρετεί απρόσκοπτα τους πολίτες στις καθημερινές τους μετακινήσεις.

    Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ ωραίο άρθρο, κτυπά στήν καρδιά του προβλήματος. Στήν Ελλάδα του σήμερα τό όφελος του κόμματος καί της συντεχνίας προηγείται του συμφέροντος της κοινωνίας.

    Μπράβο Σάββα. Μεγάλοι συνένοχοι είναι όλα τά κόμματα πού θέλουν να ελέγχουν τά πάντα σε αυτή την χώρα. Δεν υπάρχουν εκλογές οι οποίες να μήν έχουν κομματική ταυτότητα.

    Οταν πιτσιρικάς φοιτητής διεπίστωσα ότι ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου εκλέχθηκε με κομματικά κριτήρια αηδίασα καί από τότε κατάλαβα τό κακό πού κάνουν στην χώρα μας τά κομματόσκυλα.

    Σημειώνουμε ότι τά λογιών λογιών κομματο-συνδικατό-σκυλα στό Δημόσιο (Αριστεράς καί Δεξιάς) δέν δουλεύουν, αλλά απαλλάσονται των εργασιών τους. Δηλαδη τούς πληρώνουμε γιά να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των κομμάτων τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το άρθρο είναι σωστό, συγχαίρω και προσυπογράφω.

    Έχω μίαν αμφιβολία ως προς το ποιος επιβάλλει τα μέτρα, η "τρόικα", ή η κυβέρνηση και τα ρίχνει στην τρόικα, όπως έκανε και με την Κομισιόν και τις ανύπαρκτες (πολλάκις, όχι πάντα) "ντιρεκτίβες".

    Παρακολουθώντας εδώ και αρκετό καιρό μία συζήτηση, άκουσα ότι το ΔΝΤ δεν επιβάλλει συγκεκριμένα μέτρα. Εκείνο το ενδιαφέρει μονάχα να εισπράξει τα λεφτά που δανείζει. Το πού και πώς θα βρεθούν, είναι δουλειά της κυβέρνησης.
    Μακάρι να υποδείκνυε το ΔΝΤ τα μέτρα. Τότε δεν θα λάμβανε υπ' όψιν "ημετέρους", όπως π.χ. τους υπαλλήλους της βουλής, οι 16 μισθοί των οποίων και το μέγεθός τους είναι σκανδαλώδεις. Θα περιέκοπτε ίσως βουλευτικές αποζημιώσεις και συντάξεις, επίσης σκανδαλώδεις, όπως και τα έξτρα (λιμουζίνες, δωρεάν τηλέφωνα, γραφεία, υπαλλήλους, φρουρά κλπ.) Είναι ασφαλώς φοβερό, αυτά τα υποκείμενα που έφεραν την χώρα στα χάλια αυτά, αντί να κάνουν μόνοι τους τις απαραίτητες περικοπές, να συνεχίζουν να σκανδαλίζουν. Και είναι ακόμη φοβερότερο ότι οι Έλληνες πληρώνουμε, ενώ τα ξέρουμε αυτά και δεν πάμε να τους κάψουμε μέσα στην Βουλή.

    Υπάρχει άλλος "βολικότερος" λαός από τον ελληνικό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το πρόβλημα ποτέ δεν υπήρξε ο "άκρατος κομματισμός" αλλά ο κομματισμός του κράτους. Και το πρόβλημα μάλιστα ήταν πιο έντονο όταν το εκάστοτε κομμά εξουσίας δεν εξυπηρετούσε μόνο συμφέροντα ομάδων (και συνήθως επιχειρηματιών και κεφαλαιούχων γενικά) αλλά είχε και τη μορφή συμμορίας τύπου Αλή μπαμπά και 40 κλεφτών η οποία είχε μια ιδιαίτερη έφεση στη ρεμούλα και στο πλιάτσικο.

    Όσον αφορά αυτές τις επαίσχυντες προσλήψεις δεν έχουν όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης. Δεν μπορεί να ευθύνεται ο άνεργος ο οποίος μέσω του ρουσφετιού βρήκε μια λύση στο προβλημά του. Δεν μπορεί να ευθύνεται ο συμβασιούχος ο οποίος βλέπει μπροστά του αδιέξοδο και απεργεί διεκδικώντας σταθερή εργασία και μισθό.
    Φταίει ο πολιτικός τον οποίο ψήφισε ο ελληνικός λαός να φτιάξει ένα αξιοκρατικό σύστημα και έκανε ρουσφέτια εκβιάζοντας ψήφους. Φταίει ο άλλος πολιτικός που διώχνει τους μπλε για να πάρει τους πράσινους συμβασιούχους-κακομοίρηδες και τούμπαλιν. Φταίει το πολιτικό σύστημα που επιβραβεύει τέτοιες συμπεριφορές πολιτικών. Φταίνε οι επικοινωνιολόγοι και οι δημοσιογράφοι οι οποίοι συκοφαντούν τη μία κοινωνική ομάδα ώστε να στραφεί η άλλη εναντίον της. Και φταίμε και όλοι εμείς που, όταν πάμε στις κάλπες, ψηφίζουμε τους συμμορίτες-εκβιαστές-κλέφτες.

    Λυπάμαι που παίζουμε το παιχνίδι τους... Κι εγώ ταλαιπωρούμαι από τις απεργίες, αλλά ξέρω ποιος έχει την ευθύνη και εδώ και πέντε χρόνια προσπαθώ να πολεμήσω το σύστημα που έφτιαξαν αυτοί για τους εαυτούς τους και το συντηρούν όταν δεν συγκροτούμε εμείς ενιαίο μέτωπο εναντίον τους. Και το όπλα που χρησιμοποιώ είναι απλά: κριτική σκέψη για ό,τι ακούω και αντισυστημική ψήφος για να κοιμάμαι σχετικά ήσυχος και για να μη μουτζώνω τον εαυτό μου όταν είμαι ξύπνιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Και όμως ο Καραμανλής είχε πεί "Πέντε συντεχνίες και πέντε νταβατζήδες κάνουν κουμάντο εδώ στην Ελλάδα"
    Και πολλές ανέξοδες ρητορείες των πολιτικών μας, όχι μόνο δεν λύνουν τα προβλήματα αλλά τα συντηρούν επί τα χείρω.
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Με το "Πέντε συντεχνίες και πέντε νταβατζήδες κάνουν κουμάντο εδώ στην Ελλάδα" που είπε, ομολόγησε πόσο ΤΙΠΟΤΑΣ ήταν!
    τζιμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το πρόβλημα είναι πως λόγω εργατοπατέρων που είναι κομματόσκυλα για κλωτσές δεν συντονιζόμαστε να απεργήσουμε όλοι μαζί χωρίς τέλος μέχρι να πέσει η κατοχική διακυβέρνηση της μεγαρεμούλας & της εθνοπροδοσίας. Τότε θα σιωπήσουν επιτέλους οι αβανταδόροι τους που επιστρατεύονται κάθε φορά που βρίσκουν τα σκούρα και ζορίζονται οι γυφτοπασόκοι από κάποια κινητοποίηση ή εξέλιξη. Αιδώς Αργείοι !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αν δεν κοιτάξουμε στο βάθος του παρελθόντος, δεν θα καταφέρουμε ποτέ να κατανοήσουμε γιατί οδηγηθήκαμε σε αυτήν την αυτοκαταστροφή. Για να σβήσουμε τους προβολείς που μας τυφλώνουν στο παρόν, πρέπει να ψάξουμε στο παρελθόν, εκεί βρίσκονται οι διακόπτες που θα τους σβήσουν και θα δούμε επιτέλους καθαρά. Αυτή η κοινωνία δεν προήλθε από παρθενογέννεση, οι μνήμες των άμεσων προγόνων μας είναι καταχωρημένες μέσα μας ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουμε συνειδητά. Αυτός ο λαός, μετά από 2 πολέμους, μία τραγική κατοχή, έναν τραυματικό εμφύλιο και την σχιζοφρενή – και εξαργυρώσιμη από πολλούς «αγωνιστές» - χούντα, κι όλα αυτά μέσα σε έναν μόλις αιώνα, αποφάσισε να ξαποστάσει και να ανασάνει, δεν είχε τα κριτήρια στις αρχές της μεταπολίτευσης να θέσει βάσεις σωστές για το μέλλον και να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν. Για να μην πάμε κι άλλο πίσω, στην 4αίωνη κατοχή που μας στέρησε τον Διαφωτισμό και μας πότισε με την κουτοπονηριά και την ανομία των ανατολικών «φίλων» μας. Ή κι άλλο πίσω, πολύ πίσω - αυτό το έθνος δεν «δημιουργήθηκε» τον 19ο αιώνα, σύμφωνα με τις κότες και τις – τους κοκότες του ακριβοπληρωμένου από εμάς νεοεθνομηδενισμού. Αυτή η κοινωνία στις αρχές της μεταπολίτευσης (σε λίγο αυτή η λέξη θα ισοδυναμεί με ανάθεμα) λειτουργούσε καθαρά συναισθηματικά, όπως ο κάθε άνθρωπος μετά από ένα τραυματικό γεγονός, και γι’ αυτό ήταν τόσο τραγικά υποβόλιμη και εκμεταλλεύσιμη. Παρουσιάστηκαν τότε, μέσα στην αφόρητη εξάντληση και τα τραύματα του παρελθόντος, οι «θεόσταλτοι» ηγέτες μας : ο «μέγας εθνάρχης» (διάβασα πρόσφατα μια μαρτυρία του Ναζί Μέρτεν, ειλικρινά ελπίζω να μην αληθεύει), το λαοπλάνο γερούνδιο με το ζιβάγκο, ο αθάνατος δράκουλας με το μακρύ χέρι, το θρουμποστολισμένο ανθρωπάριο με την ανέραστη φάτσα και τη προδοσία στο βλέμμα, ο κουρασμένος φαταούλας που δεν φταίει ποτέ σε τίποτα, και εσχάτως το βλαμμένο προδοτικό υποκείμενο. Με τις κουστωδίες τους, εννοείται, και τις πολυπληθείς – δυστυχώς – οικογένειές τους, που νομίζουν ότι είμαστε το μπακάλικό τους. Μας έταξαν μαργαριτάρια και μας χάρισαν πλαστικές χάντρες, μας υποσχέθηκαν τον ουρανό και μας έριξαν στα τάρταρα. Είχαμε ανάγκη να τους πιστέψουμε και αυτό κάναμε, και ακριβώς αυτή η ανάγκη μας τους «δημιούργησε» και τους επέτρεψε να υπάρχουν. Στο μεταξύ η ανομία κυρίευσε τα πάντα, κανόνες δεν τέθηκαν ποτέ, οι παλιές φοβίες δημιούργησαν παντού κλειστοφοβικά αναξιοκρατικά οικογενειοκρατικά μικροσυστήματα, συνεπώς η αναξιοκρατία και η υποταγή στους κρατούντες επιβλήθηκαν παντού. Οι λέξεις έχασαν εσχάτως το νόημά τους, ο αΓΑΠίτσας μιλά για φως και αλήθεια, οι κλέφτες μιλούν για διαφάνεια, το θρουμποστολισμένο ανθρωπάριο «οργίζεται» με τους συνκλέφτες του και τις αποκαλύψεις, τα μαργαριτάρια δεν τα είδαμε ποτέ και τελευταία ξεμείναμε και από τις πλαστικές χαντρομπαλίτσες.
    (συνεχίζω…) ΡΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. (συνέχεια)
    Σήμερα οι λέξεις υφίστανται τον μεγαλύτερο βιασμό : Ο συνδικαλισμός αντί να είναι στην συνείδησή μας αυτό που σήμερα πραγματικά είναι, δηλαδή το ισοδύναμο του εκβιασμού, του κρατισμού και της τεμπελιάς των «αγωνιστών», μεταμφιέζεται σε «αγώνα για το δίκαιο». Οι μέρες δεν σηκώνουν εκβιασμούς, αλλά μια μουδιασμένη κοινωνία περιμένει πάντα κάποιον άλλον να αντιδράσει, κι ας βιώνει τις συνέπειες των εκβιασμών της κάθε ομαδούλας. Εδώ βέβαια δεν υπάρχει χώρος ούτε χρόνος για κατανόηση και ευγενικό συνετισμό, χρειάζεται άμεση τιμωρία, αναρωτιέμαι ο εισαγγελέας και η αστυνομία δεν μπορούν να παρέμβουν; Μόνο κάποιος νομικός μπορεί να το απαντήσει αυτό.
    Και η ζωή συνεχίζεται … Τα αφεντικά των «θεόσταλτων» γλυκοκοιτούν ότι υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει σε αυτήν την χώρα - γνωρίζουν ότι υπάρχουν π ο λ λ ά, και τα θέλουν όλα τώρα… και παντού βρέχει φόβο. Να φοβηθούμε για να μην αντιδρούμε, να μην μιλούμε, να μην σκεφτόμαστε και τελικά να μην υπάρχουμε. Θα το επιτρέψουμε αυτό ; Θα επιτρέψουμε σε ένα σύστημα, που έχω την αίσθηση ότι ο φόβος που επιβάλλει είναι κυρίαρχο δικό του συστατικό, να μας παραλύει ψυχικά ; Μήπως μας φοβάται περισσότερο από ότι εμείς αυτό ; Τις αντιδράσεις μας εννοώ. Αλλά και την ιστορία αυτού του έθνους, που πάντα ξυπνούσε και έριχνε κεραυνούς στους καταπιεστές, κατακτητές και προδότες, πάντα βέβαια με τεράστιο κόστος και ξεπερνώντας αφόρητες δυσκολίες. Πρέπει όμως πάντα να ανάβουν φωτιές σε αυτήν την γη και να καιγόμαστε μαζί με τους εφιάλτες μας ; Αναρωτιέμαι θα προλάβουμε να ξυπνήσουμε και να διώξουμε ότι και όποιον πλέον μας θίγει τα βάθη της ψυχής μας και το δικαίωμα της αξιοπρεπούς καθημερινότητάς μας ; Θα «θυμηθούμε» τον Λεωνίδα, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τις Ερινύες και τη Νέμεση, ή θα προλάβει να μας παραλύσει το δηλητήριο που μας ποτίζουν αιώνες τώρα ; Θα προλάβουν «να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση» όπως ευχήθηκε ο μεγάλος Έλληνας Ελύτης, ή θα πεθάνουμε στον ύπνο μας ;
    Παρότι πάντα πίστευα ότι όλα τα προβλήματα λύνονται με απόσταση, ηρεμία και σωστές κινήσεις, πρόσφατα άρχισα να αναρωτιέμαι : Θα την γλυτώσουν την κρεμάλα οι προδότες που παριστάνουν ότι μας κυβερνούν, οι προδότες που μας κυβέρνησαν, και όλοι όσοι ασέλγησαν σε αυτήν την κοινωνία και συνεχίζουν να επιβάλλουν, να ανέχονται και να συντηρούν την ανομία ; Όχι μόνο αναρωτιέμαι, αλλά έχω μια αφόρητη επιθυμία να «ζήσω» τις μέρες της εξόντωσής τους. Κι αυτό με ανησυχεί πολύ.
    Ευχαριστώ για την φιλοξενία - ουσιαστικά, όχι τυπικά, αυτή η δυνατότητα έκφρασης είναι από τα τελευταία δείγματα Δημοκρατίας και δεν την θεωρώ δεδομένη.
    Καληνύχτα σε όλους.
    ΡΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Συμφωνώ κι εγώ με τον κύριο Καλεντερίδη, όπως όμως και με τον ανώνυμο 18 Ιουνίου 1:56μμ.

    Θα ήθελα κι εγώ να μοιραστώ μερικές σκόρπιες μεταμεσονύκτιες σκέψεις που μου δημιουργούνται διαβάζοντας την ανάρτηση και τα σχόλια.

    Η απεργία στο μετρό (λόγω του ειδικού του βάρους ως κινητήριος μοχλός του εργατικού δυναμικού της οικονομίας) αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία καθολικής «λευκής» απεργίας χωρίς διαδηλώσεις και επεισόδια. Να κάτσει ο κόσμος στα σπίτια του, ή να πάρει ο καθένας την οικογένεια του μια βόλτα για να χαρεί λίγο τη ζωή.

    Μια καθολική ειρηνική αντίσταση στην προσπάθεια λοβοτομής και καταλήστευσης του ελληνικού λαού.

    Αφού ενοχοποιήθηκαν οι διαδηλώσεις εναντίων της κυβερνητικής πολιτικής με την «τυχαία» δολοφονία τριών ανθρώπων από τους ακόμα ΑΣΥΛΛΗΠΤΟΥΣ «γνωστούς αγνώστους», τουλάχιστον ας κάτσει ό κόσμος στα σπίτια του. Ας κρεμάσει ο καθένας από το μπαλκόνι του ένα σεντόνι που να γράφει ΑΠΕΡΓΙΑ.

    Κανείς δεν αρνείται την ύπαρξη διεφθαρμένων κρατικών υπαλλήλων, ή βολεμένων κομματόσκυλων, κανείς δεν αρνείται την ύπαρξης της ιδιότυπης «δικτατορίας» των συνδικαλιστών, όπως κανείς δεν αρνείται την δικτατορία των βαρόνων των MME και των εφοπλιστών.

    Θεωρώ όμως ότι έχουμε περάσει το στάδιο της ανεύρεσης ενόχων ως εθνικό αυτοσκοπό, από τη στιγμή που τα κλοπιμαία εξηφανίσθησαν, και μέρος των ενόχων βρίσκονται στη νομοθετική, εκτελεστική και τη δικαστική εξουσία.

    Αυτό το σύστημα δεν μπορεί να αυτοκαθαρθεί για ένα και μοναδικό λόγο. Διότι δεν είναι εθνικό.
    Αυτό το σύστημα δεν παράγει πλέον έλληνες ηγέτες. Παράγει παράσιτα σε όλα τα επίπεδα.

    Όλοι μέσα μας θέλουμε το ίδιο πράγμα άλλα δε μπορούμε να το επικοινωνήσουμε μεταξύ μας. Η δικτατορία των Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης κράτα σφικτά τα κλειδιά των πνευματικών μας κελιών. Και ενώ μας χωρίζουν πολλά ψευδή διλλήματα, βρισκόμαστε όλοι υπό το κράτος μίας ιδιότυπης αναμονής για το τι θα προκύψει από αυτή μας τη περιπέτεια. Αισθανόμαστε ότι κάτι χειρότερο επίκειται. Θα έλεγα μάλιστα ότι αυτή η αναμονή εμπεριέχει και ένα ηδονισμό παρόμοιο με αυτό που νιώθει κανείς στην αίθουσα ενός κινηματογράφου πριν ξεκινήσει η ταινία.

    Πολλοί από εμάς όμως νιώθουμε και κάτι άλλο. Νιώθουμε σαν καθαρόαιμα άλογα κλεισμένα στους στάβλους, χωρίς να μπορούμε να τρέξουμε, ενώ από μπροστά μας παρελαύνουν τα γαϊδούρια βγάζοντας μας τη γλώσσα και κοροϊδεύοντας μας.

    Ως γενιά, εμείς που είμαστε ακόμα άνθρωποι της δράσης και όχι «απόμαχοι της ζωής», πριν μας προλάβουν τα εμφράγματα και οι καρκίνοι, έχουμε την τύχη να ζούμε επάνω στη ρωγμή του ιστορικού χρόνου και την ατυχία να μην εκπροσωπούμαστε από πουθενά.

    Μια σκέψη με γαργαλάει από χθες. Μεθαυρίο που η εθνική ποδοσφαίρου θα παίξει με την Αργεντινή, ο περισσότερος κόσμος θα κάτσει να δει τον αγώνα λόγω της ώρας.
    Αν κερδίσει η «ελλαδίτσα» αυτό το μεγαθήριο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, θέλω να πιστεύω ότι ο λαός θα ξεσπάσει εθνικά, βγαίνοντας στους δρόμους για να πανηγυρίσει. Κι ενώ οι ιθύνοντες θα τρίβουν τα χέρια τους για το ότι ξεθυμαίνει το κοινωνικό καζάνι με λαϊκά θεάματα, ο λαός θα μετατρέψει το πανηγύρι σε εθνική διαδήλωση έξω από τη βουλή και ότι ήθελε προκύψει.

    Δεν βλέπω άλλο δρόμο ανακοπής της πολύεπίπεδης ελληνοκτονίας που συντελείται από αυτό της εθνικής εξέγερσης.

    ΜΟΝΟ ΕΛΛΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αντιγράφω από μια πρόσφατη συνέντευξη του Στέλιου Ράμφου :
    Πιστεύετε ότι ο συνδικαλισμός είναι ο πρώτος εχθρός σε κάθε αλλαγή. Γιατί;
    «Ο συνδικαλισμός είναι η μορφή ως κακοήθεια. Στην Ελλάδα είναι αρρώστια, γιατί ενώ κανονικά είναι τρόπος που επιλέγουν κοινωνίες ανθρώπων με εαυτό, εάν τον δανείζεσαι χωρίς εαυτό, δανείζεσαι κατευθείαν απόστημα».
    Από :
    http://www.anixneuseis.gr/?p=6310

    Δεν έχω κάτι να προσθέσω. Τα λέει όλα.
    Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο !
    ΡΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.