Η ηθική διάσταση της συμπεριφοράς του Ισραήλ

Του Ντίνου Τουμάζου
Ουκ έστιν αριθμός των όσων συμβαίνουν στον στενό κύκλο του καθενός μας αλλά και στον ευρύτερο και στον παγκόσμιο και τα οποία καταδεικνύουν το νηπιακό ηθικό επίπεδο της ανθρωπότητας – ή την κατάπτωσή μας ως ατόμων και ως λαών. Αφορμή όμως για το παρόν σχόλιο αποτελεί η πρόσφατη (και δυστυχώς όχι μοναδική) συμπεριφορά του Ισραήλ, ως προς το θέμα της Λωρίδας της Γάζας, η οποία αποδεικνύει πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν εφαρμόζαμε τον προ χιλιάδων χρόνων διατυπωθέντα και από διαφορετικούς πολιτισμικούς χώρους –μηδέ του χώρου του Ισραήλ εξαιρουμένου– «Χρυσό Κανόνα».
Ιδού λοιπόν:
Ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος μας παραδίδει, από τον 6ο π.Χ. αι. το Δελφικό παράγγελμα «Ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις», ο δε σύγχρονός του περίπου Κομφούκιος, από τη μακρινή Κίνα, διδάσκει το ίδιο ακριβώς: «Υπάρχει κανένα απόφθεγμα που να έχει εφαρμογή για όλη τη ζωή του ανθρώπου; Ασφαλώς, είναι το απόφθεγμα για την έννοια της αγάπης: Μην κάνεις στους άλλους ό,τι δεν θα ήθελες εκείνοι να κάνουν σε σένα».
Σχεδόν πανομοιότυπα διατυπώνεται στην Παλαιά Διαθήκη, «Και ο συ μισείς, μηδενί ποιήσης», ενώ στην Καινή Διαθήκη ο ευαγγελιστής Ματθαίος επισημαίνει: «Πάντα ουν όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν ημίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς. Ούτος γαρ εστίν ο νόμος».
Στην περίπτωση όμως του Ισραήλ υπάρχει και κάτι παραπάνω, μια επιπλέον διάσταση, που πολύ παραστατικά διατύπωσε στις 31 Μαΐου 2010 ο Μανώλης Γλέζος: Η μίμηση των δολοφόνων! Παραθέτω το κείμενο:

Ήταν την ώρα της περισυλλογής
τότες, που όλες οι μνήμες
στριφογυρνούν στις στενάχωρες θύρες του μυαλού
στις ωκεάνιες δίνες της συνείδησης.

Τότες ήρθες να με βρεις
να με ρωτήσεις: γιατί;
Ένα παιδί μικρό, μπροστά σ’ ένα όπλο
ένα μικροπαίδι εβραιόπουλο,
να ρωτάει: γιατί;

Κλαίω. Γιατί ξέρω το αίτιο
και δεν μπορώ να το σταματήσω.

Θρηνώ, μικρό παιδί, για τα χρόνια της ζήσης
που έχασες
για τις χαρές της ζωής που δεν πρόλαβες.

Οδύρομαι για τα ολοκαυτώματα στο Άουσβιτς,
το Ματχάουζεν, το Μπεργκεντάου
για όλα τα εκατομμύρια των Εβραίων.

Κι όσο σκέφτομαι και θρηνώ και κλαίω
το αιμάτινο λύθρον
που σφραγίζει όλες τις σελίδες της ιστορίας
τόσο και δεν αντέχω
της γενιάς σου άνθρωποι
να μιμούνται τους δολοφόνους σου.
Πηγή: www.agora-dialogue.com