Στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι κοινό μυστικό πως ο Ερντογάν ήταν που επηρέασε τον Ντόναλντ Τραμπ να πάρει την απόφαση αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία. Δεν μπορεί να ερμηνευθεί πώς ένας Αμερικανός πρόεδρος, που δεν γνωρίζει τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, παίρνει μια απόφαση μείζονος σημασίας για τα συμφέροντα και την αξιοπιστία της υπερδύναμης χωρίς να συμβουλευθεί τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας, που γι’ αυτό υπάρχει, τον υπουργό Άμυνας και τον υπουργό Εξωτερικών.
Και όμως, ο Τραμπ το έκανε, οδηγώντας αναγκαστικά τον υπουργό άμυνας Τζέιμς Μάτις σε παραίτηση.
Ο γερουσιαστής της Νότιας Καρολίνας ρεπουμπλικανός Λίντσεϊ Γκράχαμ χαρακτήρισε ανέντιμη την Αμερική μετά την επίμαχη απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ. Μια απόφαση που προκάλεσε την αντίδραση, εκτός των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, και του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, ακόμη και του Ισραηλινού πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου.
Γίνεται προσπάθεια –και στις ΗΠΑ– να ερμηνευθεί η απόφαση Τραμπ, και υπάρχουν δημοσιεύματα που την αποδίδουν σε ρωσικό εκβιασμό. Φαίνεται πως ο Αμερικανός πρόεδρος είναι ευάλωτος στους εκβιασμούς της Μόσχας και βάζει το προσωπικό του συμφέρον πάνω από το συμφέρον της χώρας του. Πρώτα ο Τραμπ. Η Αμερική έπεται όταν διακυβεύεται το συμφέρον του προέδρου της. Προφανώς, τα μηνύματα τα μετέφερε στον Τραμπ ο Τούρκος πρόεδρος.
Η απόφαση έχει πολλές παρενέργειες.
- Πρώτον, καθιστά τις ΗΠΑ αναξιόπιστη δύναμη. Γιατί να εμπιστευτεί κανείς τις ΗΠΑ στις συμμαχίες που προσφέρονται σε διάφορες περιοχές του κόσμου όταν δεν αποκλείεται να τον εγκαταλείψουν με την παραμικρή ευκαιρία; Οι συμμαχίες υποτίθεται ότι συνάπτονται μετά από πολλή σκέψη και έχουν μια διαχρονικότητα που ξεπερνά την παρουσία, στην κυβέρνηση, ενός κόμματος ή ενός προέδρου.
- Δεύτερον, στην περίπτωση της Συρίας, η αποχώρηση των ΗΠΑ αφήνει έκθετους τους συμμάχους τους Κούρδους στη βούληση της Τουρκίας. Οι ΗΠΑ αναμίχθηκαν στη συριακή κρίση (στην ουσία την δημιούργησαν) για να νικηθεί το Ισλαμικό Κράτος – η επιβίωση του οποίου απειλούσε, πρωτίστως, τις ίδιες. Η μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους δεν τελείωσε. Το Ισλαμικό Κράτος υπάρχει στη Συρία, ελέγχει κάποιες περιοχές και σε άλλες επιτίθεται για να τις ανακτήσει. Οι ΗΠΑ συνεργάστηκαν με τους Κούρδους στην καταπολέμηση των τζιχαντιστών. Από αυτήν τη σύγκρουση οι Κούρδοι είχαν 10.000 νεκρούς. Αφού, υποτίθεται, πέτυχαν το στόχο τους, οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν τους συμμάχους τους στη βουλιμία των Τούρκων οι οποίοι απειλούν να τους εξαφανίσουν. Μετά από αυτό, ποιος θα εμπιστευτεί τις ΗΠΑ για συνεργασία μαζί τους;
- Τρίτον, η απόφαση είναι ακατανόητη από την άποψη των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή. Η αμερικανική κυβέρνηση παραδίδει ως δώρο τη Συρία στους Ρώσους, τους Ιρανούς και τους Τούρκους, με σημαντικά επακόλουθα στην ισορροπία δυνάμεων. Αν μπορεί ένας Αμερικανός πρόεδρος να παίρνει αποφάσεις που ευνοούν αποκλειστικά τον ίδιο, ποια είναι η ασφάλεια που μπορεί να νιώθει η διεθνής κοινωνία από τις συμφωνίες που συνάπτει με τις ΗΠΑ;
- Τέταρτον, σε ό,τι μας αφορά, ποια εμπιστοσύνη μπορεί να έχει η Ελλάδα στις διαβεβαιώσεις των ΗΠΑ είτε σε ό,τι αφορά τον στρατηγικό διάλογο είτε τη συμμετοχή της στις τριμερείς συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο; Γιατί να μην εγκαταλείψει τις δεσμεύσεις της η Ουάσινγκτον στην πρώτη ευκαιρία που η Τουρκία της κλείσει το μάτι;
- Πέμπτο και τελευταίο. Φαίνεται ότι για να πετύχεις κάτι δεν πρέπει να είσαι πιστός σύμμαχος, αλλά εκβιαστής. Η Τουρκία δείχνει το δρόμο. Εκβίασε και πέτυχε. Αυτό είναι το συμπέρασμα της αμερικανικής συμπεριφοράς.
Με βάση όλα αυτά, η Αθήνα δεν μπορεί να εμπιστεύεται τις αμερικανικές διαβεβαιώσεις. Είναι καλοδεχούμενες όσο εξυπηρετούν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, αλλά δεν μπορεί να λαμβάνονται απολύτως υπόψη. Ανά πάσα στιγμή, όπως βεβαιώνει το ρευστό αυτήν τη στιγμή περιβάλλον, ο Αμερικανός πρόεδρος μπορεί να αλλάξει πολιτική «για μια χούφτα δολάρια». Και τότε;
Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ευάγγελος Αποστολάκης προέβη, προχθές, σε μια βαρυσήμαντη δήλωση. Είπε πως η Ελλάδα αγωνίζεται να μη φθάσουν τα πράγματα σε επικίνδυνο σημείο, αλλά αν οι Τούρκοι καταλάβουν μια βραχονησίδα «θα την ισοπεδώσουμε».
Ο ναύαρχος Αποστολάκης είναι προσεκτικός στις δηλώσεις του, και γι’ αυτό τα όσα σχετικά δήλωσε, αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα. Γιατί προέβη στη δήλωση αυτήν; Προφανώς κάτι θα έχει υπόψη του. Αν οι Τούρκοι παγιώσουν τις θέσεις τους στη Συρία, και ιδιαιτέρως αν καθήσουν στο τραπέζι της διανομής των ιματίων της, τότε θα έχουν καταπατήσει τη Συνθήκη της Λοζάνης όσον αφορά τις προβλέψεις της στη Μέση Ανατολή. Ο Ερντογάν ήταν πολλές φορές σαφής σε ό,τι αφορά τη συνθήκη αυτή και στην αναθεώρηση των άρθρων της που αναφέρονται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Προφανώς, κάτι συμβαίνει.
Είπε και κάτι άλλο ο Αρχηγός. Πως αν χρειαστεί να πολεμήσουμε, θα το κάνουμε μόνοι μας. Κανείς δεν πρόκειται να συμπολεμήσει μαζί μας.
Για να μην έχουμε αυταπάτες, είναι μια οδυνηρή αλήθεια. Αλλά την ύστατη αυτή στιγμή οι συμμαχίες και συνεργασίες είναι απαραίτητες. Μπορεί να λειτουργήσουν αποτρεπτικά.
Οι τριμερείς συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο εξυπηρετούν τα αμερικανικά συμφέροντα και θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως εναλλακτική λύση στην περίπτωση που η Τουρκία συνεχίσει να απομακρύνεται από τη Δύση. Αλλά με τον Τραμπ στην αμερικανική ηγεσία, τίποτε δεν είναι σίγουρο.
Η Τουρκία έχει διαβρώσει –σε επικίνδυνο βαθμό για την αμερικανική ασφάλεια– τα αμερικανικά κέντρα στην Ουάσινγκτον.
Η αποφαση Τραμπ,που ομολογουμένως ειναι εναντια στην λογικη, μηπως εχει να κανει με καποια δοσοληψια, καποιο εκβιασμο, καποια εξυπηρετηση στενων προσωπικων συμφεροντων;;; Υπενθυμιζω οτι μονο το μεγαλυτερο κτηριο στην Κωνσταντινουπολη ειναι ο Τραμπ Ταουερ, αξιας εκατονταδων εκατομμυρίων...; Απορω γιατι οι Αμερικανοι αναλυτες δεν σκεφτηκαν αυτη την εκδοχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήTo "Τρομερό" άρθρο του Σαββίδη είναι πολύ σωστό στα "διά ταύτα", αλλά το σκεπτικό χωλαίνει μεθυσμένα, λόγω κακής ενημέρωσης και ελαττωματικής λογικής. Επειδή:
ΑπάντησηΔιαγραφή-Είναι αστείο να εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο ο Τραμπ να υπεκυψε σε εκβιασμό του Πούτιν!...
- Είναι παράδοξο και κάνει εντύπωση ότι τον θέλει υπάκουο στους πολεμοχαρείς συμβούλους του, Πομπέο και Μπόλτον, που θέλουν πόλεμο με το Ιράν για λογαριασμό του Ισραήλ.
- Είναι ασύγνωστη αφέλεια να εκπλήσσεται για την θυσία αξιοπιστίας, με την προδοσία των Κούρδων,σαν να ήταν αυτή η πρώτη προδοσία συμμάχων, αρχίζοντας με τους Βιετναμέζους στην αμερικανική αποχώρηση από την Σαϊγκόν. Δεν πήρε χαμπάρι ο Σαββίδης ότι οι Σύμμαχοί μας δεν δίνουν δεκάρα για αξιοπιστία, τους φτάνει η πειθώ της φοβέρας και του δολαρίου.
- Και είναι τουλάχιστον σόκιν (πρόστυχο) να λέγεται και από΄Ελληνα μάλιστα, ότι "οι Αμερικανοί παραδίδουν την Συρία ως δώρο στους Ρώσους, στους Ιρανούς και στούς Τούρκους, αγνοώντας τις συνέπειες για την ισορροπία δυνάμεων. Δηλαδή ο Σαββίδης στο αφρικανικό
ανέκδοτο είναι με το λιοντάρι, αντι του ιθαγενή με την ματσέτα. Και εμφανίζεται να
δέχεται πως η Συρία (που ποτέ δεν κάλεσε τους Αμερικανούς) είναι χωράφι του παπού τους, που δικαιούνται να την κάνουν δώρο, στον Πούτιν, στον Ερντογάν ή στον Νετανιάχου.
Σωστά λοιπόν τα συμπεράσματα/υποδείξεις του Σαββίδη, στηρίζονται όμως σε πήλινα πόδια.
-
Συγνώμη,ο συντάκτης του άρθρου είναι ο κ.Σαββίδης ή-μήπως-ο κ.Δρούγος;
ΑπάντησηΔιαγραφήThe longest ever lived Empire, The Byzantine, survived in part for its ability to manage proxy wars backrupting rivals.
ΑπάντησηΔιαγραφήPutting Turkey in charge, will have very different effects than the ones Erdogan dreams off.
Now, back to the Kurdish or Albanians. Do we think is morally right for a group who found shelter in a country to tear that country up to pieces? Or is it correct for super powers to create new countries out of nowhere solely for serving their interests? The case of Israel has not taught us anything?
No matter how we might feel about the Kurds, they didn't just choose the wrong side, BUT THEY WERE WRONG. For the past 2 years I was one of the very few who predicted their fate. Tribes in the Middle East tend to disappear.
Καλό είναι όταν αναφερόμεθα σε τέτοια θέματα να είμαστε προσεκτικοί. Το να παρουσιάζουμε κάποια γεγονότα, να τα "παντρεύουμε" κατά το δοκούν με άλλες περιπτώσεις και να προχωρούμε σε αυθαίρετα συμπεράσματα είναι μεγάλο λάθος.Η απάντηση στο εν λόγω άρθρο είναι αυτό του Μευσάν αμέσως μετά και σε κάθε περίπτωση το γεγονός της απόσυρσης των Αμερικανικών στρατευμάτων από Αφγανιστάν και Συρία αποτελεί προεκλογική δέσμευση Τραμπ. Όσον αφορά τα σχόλια για την προεδρία αυτού να ληφθεί υπόψη ότι σε λίγα χρόνια την ημέρα της νίκης του και αντίστοιχα της ήττας Χίλαρυ θα την γιορτάζουμε με περιφορές εικόνων,δοξολογίες στις εκκλησίες και ολονυκτίες σε όλη την Ελλάδα, είναι η ημέρα συντριβής των αδελφών μουσουλμάνων και έναρξης του αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης. Όλα τα άλλα είναι για να "έχουμε να λέμε". Ως προς το τι κάνουμε η Ελλάδα μας θα πράξει αυτό που κάνει συνέχεια στα 5000 χρόνια της ιστορίας της...... θα πολεμήσει!!!! κανείς ποτέ δεν της χάρισε κάτι χωρίς το αίμα των παιδιών της και όλοι αυτοί με σχόλια του τύπου η " Κύπρος είναι μακρυά" ή είμαστε ορφανοί και μόνοι είναι απλά εθνομηδενιστές. Ευτυχώς που η σημερινοί καιροί και συγκεκριμένα συμφέροντα επιτρέπουν-επιβάλλουν σταθερές και δυνατές συμμαχίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορείτε να καταλάβετε ποιος είναι πίσω από τους Τούρκους και τον Τραμπ, αν ναι μπορείτε να προβλέψετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω μείνει κατάπληκτος από το περιεχόμενο του συγκεκριμένου άρθρου, γιά τους εξής λόγους :
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον : Οι μεγάλες δυνάμεις, δεν είναι ούτε αξιόπιστες ούτε αναξιόπιστες. Είναι απλώς αυτό που είναι : Μεγάλες δυνάμεις. Το εξηγεί με πολλή σαφήνεια ο Θουκυδίδης.
Δεύτερον : Οι ΗΠΑ, ευρίσκονται παράνομα στην Συρία, διότι ΔΕΝ έχουν κληθεί από την νόμιμη κυβέρνηση της χώρας. Μπούκαραν μόνοι τους. Συνεπώς, το γεγονός ότι φεύγουν, θα έπρεπε να ικανοποιεί αντί να προβληματίζει.
Τρίτον : Ακόμα και ένας περαστικός θα συμφωνήσει πώς, οι μόνοι που γνωρίζουν καλλίτερα τα συμφέροντά τους είναι οι ίδιες οι ΗΠΑ και κανείς τρίτος. Το σημειώνω, επειδή τις τελευταίες ημέρες, όλοι οι αναλυτές φωνάζουν σχεδόν την ίδια πρόταση : "..η απόφαση είναι ακατανόητη από την άποψη των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή".
Τέταρτον : Όλοι οι γεωστρατηγικοί αναλυτές τονίζουν πώς, δεν υπάρχουν μόνιμες συμμαχίες αλλά μόνιμα συμφέροντα. Ενώ η σημαντικότητά σου σε μία συμμαχία είναι, ανάλογη της ισχύος που διαθέτεις και της πολιτικής σου βούλησης να την χρησιμοποιήσεις. Συνεπώς η αναφορά σε εμπιστοσύνη φαίνεται εσκεμμένως(;) μη κατανοητή.
Πέμπτον : Δεν θα ήθελα κάν να σκεφτώ ότι ο κύριος Παντελής Σαββίδης, πιστεύει στην έκφραση "πιστός σύμμαχος" και προτρέπει στην χρήση εκβιασμού.
Εν τέλει, αδυνατώ να κατανοήσω γιά ποιόν ακριβώς λόγο γράφτηκε το συγκεκριμένο άρθρο.
Ποιος είναι Ηλία; Πές το και σε μας. Μη μας κρατάς στην αγωνία, τέτοιες μέρες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό τώρα ονομάζεται ανάλυση;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Φαίνεται πως ο Αμερικανός πρόεδρος είναι ευάλωτος στους εκβιασμούς της Μόσχας και βάζει το προσωπικό του συμφέρον πάνω από το συμφέρον της χώρας του. Πρώτα ο Τραμπ. Η Αμερική έπεται όταν διακυβεύεται το συμφέρον του προέδρου της"
Κάπως αλλιώς ονομάζεται αυτό... Τις λίστας τα καμώματα τα βλεπει η μέρα και γελά....
Όπως θα έλεγε και ένας νεοφιφελεύθερος : τριάντα χρόνια στην Ερτ3 ως κρατικοδίαιτος, δεν το ξεπερνάς αυτό έτσι απλά...
Τι να σας πω...ΠΟΛΥ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ..,ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπείτε μας τι πίνει ο συγγραφέας για να πίνουμε και΄μεις, μέρες που είναι και έρχονται..
Παιδαριώδης ανάλυση ἠ....σκόπιμη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουν κάνει ποτέ οι ΗΠΑ συμμαχία με κάποιον για να τον εξυπηρετήσουν; Την «συμμαχία» με τους Κούρδους την έκαναν οι ΗΠΑ προς εξυπηρέτηση του κουρδικού ζητήματος; Οι ΗΠΑ που δημιούργησαν την συριακή (καί όχι μόνο...) λεγὀμενη κρίση, δεν το έκαναν εκτρέφοντας το μόρφωμα του ΙSIS; Πήγαν λοιπόν στη Συρία για να πολεμήσουν αυτό που εξέθρεψαν; Δεν νομίζω! Από πότε οι ΗΠΑ «κάνουν δώρο» την Συρία στην Ρωσία; Να την βάλλουν στο χέρι θέλησαν, όπως και όλες τις άλλες αραβικές χώρες που τις διέλυσαν με τις αραβικές «ανοίξεις» χρησιμοποιώντας τους μισθοφόρους του ISIS. Όσο για εμάς τους Έλληνες το μόνο που θα μας «έσωζε» θα ήταν η εμπιστοσύνη που θα είχαμε στην υπερδύναμη και η οποία σύμφωνα με τον αρθρογράφο θα κλωνιστεί με την απόφαση του Τραμπ! Αστεία πράγματα γράφετε!
"Φαίνεται ότι για να πετύχεις κάτι δεν πρέπει να είσαι πιστός σύμμαχος, αλλά εκβιαστής". Τι μας λες; Αύριο ο αρθρογράφος θα ανακαλύψει τον τροχό και μεθαύριο τη φωτιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν χρειάζεται να αποδομήσω περισσότερο το άρθρο. Το έκαναν οι προηγούμενοι σχολιαστές. Η δική μου γνώμη έχει εκφραστεί από εχθές το βράδυ εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://diodotos-k-t.blogspot.com/2018/12/blog-post_31.html