29/7/11

Η μεταπολίτευση και το αίμα

Ήταν μια μακρινή εποχή χωρίς κινητά και διαδίκτυο. Στα χωριά τηλεόραση είχε το καφενείο κι αυτό όχι πάντα. Οι αγρότες δεν είχαν επιδοτήσεις και στα χωριά τα γαϊδουρομούλαρα και τ’ άλογα ήταν πιο πολλά από τα τρακτέρ. Οι γειτονιές μας ήταν όλο χωματόδρομοι κι αλάνες, κολυμπούσαμε στον Σκαραμαγκά, το Φάληρο και την Πειραϊκή κι οι μανάδες μας ακόμη ασβέστωναν τις μάντρες στις αυλές. Η Αστυνομία Πόλεων κι η Χωροφυλακή είχαν Harley Davidson Electra Glide με μοχλό ταχυτήτων αριστερά στο ρεζερβουάρ, τα περιπολικά ήταν αμερικάνικες μαούνες κι οι γκόμενες φορούσαν μίνι και τεριλέν παντελόνι καμπάνα.
Ο Συνταγματάρχης Βαρτάνης θριάμβευε στον «Άγνωστο Πόλεμο», ο «Lone Ranger» πάντοτε κάλπαζε προς τον βράχο καβάλα στον Σίλβερ  κι εγώ γούσταρα την Μπέτυ Λιβανού αλλά δεν μου ΄δινε σημασία, γιατί τα ‘χε με τον Μαστοράκη. Τα Σάββατα στην ΥΕΝΕΔ έδειχνε ταυρομαχίες κι εμείς γουστάραμε τον «Μάνιξ», τις «Επικίνδυνες Αποστολές» και την «Χαβάϊ 5-0». Μετά βλέπαμε κι «Εν τούτω Νίκα», όπου βγήκε ο εκατόνταρχος με το σπαθί στο ένα χέρι και ρολόϊ Σέϊκο στο άλλο.
Το σουξέ του καλοκαιριού ήταν το «Άσπρα θα φορέσω» με τον Γιάννη Καλαντζή σε στίχους του Πυθαγόρα, που μου ‘χε κολλήσει και το τραγουδούσα συνέχεια.
Είναι η πιο έντονη ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας. Οι γονείς μου μ’ είχαν στείλει στο Μαυρομμάτι να περάσω, όπως κάθε Καλοκαίρι, όλες τις σχολικές διακοπές με τον παππού. Εννιά χρονών. Ο αδερφός μου είχε πάει ταξίδι στας Ευρώπας. Παρέα στον μπάρμπα μας, που είχε νταλίκα διεθνών μεταφορών, για να δει από το τριαξονικό τα πράσινα λειβάδια της Βαυαρίας και τον Μέλανα Δρυμό. Τουρισμός με συνοδεία 30 τόννους καρπούζια.
Εκείνο το πρωϊ πήγαμε οι δυο συνονόματοι στο πηγάδι να ποτίσουμε τα μουλάρια και το γαϊδούρι. Εγώ καβάλα στην Ψάρα, την αγαπημένη μου, γιατί είχε πάρει πιο πολλά από την αλογίσια πλευρά της κι ήταν πιο όμορφη. Ο παππούς δεν είχε ούτε ραδιόφωνο και στην μικρή αγροικία του ελαιώνα πέντε χιλιόμετρα από το σπίτι στο χωριό, σε μια πλαγιά που έβλεπε στην Κωπαΐδα, δεν είχε ούτε ρεύμα.
Στο πηγάδι ήρθε ένας γέρος χωριανός να ποτίσει κι αυτός τ’ άλογο του κι άρχισε να λέει στον παππού με ένταση κάτι στ΄αρβανίτικα. Ανάμεσα στις τραχιές εκφράσεις της διαλέκτου άκουγα λέξεις στην νεοελληνική, «Τούρκοι», «Κύπρος», «απόβαση», «πόλεμος», «βομβαρδισμοί». Ο χωριανός έφυγε κι ο παλιός στρατιώτης της Στρατιάς της Μικράς Ασίας, ο πολυβολητής που τον έμαθε να διαβάζει ο Λοχαγός του στα χαρακώματα του Εσκή Σεχήρ και του Σαγγάριου, μου εξήγησε τι συνέβαινε. Ήταν το πρωΐ της 20ης Ιουλίου….
Χίλια μίλια μακριά ο Διοικητής του 251 Τ.Π., ο Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Παύλος Κουρούπης από τα Δεντρά Μεσσηνίας, είχε αρχίσει από τα ξημερώματα τον επικό του αγώνα στο Πέντε Μίλι της Κερύνειας. Με αναλογία σε βάρος του 7 προς 1  άντεξε από τις 5.00 το πρωί της 20ης Ιουλίου έως τις 14.30 το απόγευμα της 22ας καθηλώνοντας 3.500 Τούρκους.
Ο Διοικητής του 50ου Συντάγματος Πεζικού του Τουρκικού Στρατού, της αιχμής του δόρατος της εισβολής, ο Συνταγματάρχης Καραογλάνογλου σκοτώθηκε κι οι Τούρκοι περιδεείς ασφυκτιούσαν σ’ ένα ελάχιστο προγεφύρωμα με κίνδυνο ολικής καταστροφής.
Την τρίτη μέρα όμως οι Τούρκοι με πλήρη αεροπορική υπεροχή, με βόμβες ναπάλμ να κάνουν ολοκαύτωμα τις θέσεις της Εθνικής Φρουράς, αποβίβασαν ακόμη περισσότερα άρματα. Τα εγγλέζικα λιανοντούφεκα του Β΄ΠΠ και τα οπλοπολυβόλα Μπρεν, και τα τρία σαράβαλα Τ-34, άρματα γκαζοντενεκέδες εποχής Στάλιγκραντ, που στα χέρια των Εθνοφρουρών του Κουρούπη πετσόκοψαν τους Μεχμετζίκ και σκότωσαν τον Διοικητή τους, δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τα τανκς Μ-47. Ο καλός και γενναίος Κουρούπης πολέμησε αβοήθητος δυόμιση μέρες και νύχτες. Η τελευταία του εικόνα ήταν το μεσημέρι της 22ας Ιουλίου να μάχεται στην πρώτη γραμμή ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά πολυβόλων. Πεζός, έχοντας στο πλάϊ του μόνο τον ασυρματιστή του Μιχαλάκη Κονναρή από την Τριμίκλινη. Χάθηκαν και οι δύο…
Ο Παύλος Κουρούπης θα γινόταν Μιλτιάδης. Πολέμησε μόνος, αβοήθητος και προδομένος από τους γαλονάδες των Αθηνών και της Λευκωσίας, με συντροφιά τους αμούστακους Εθνοφρουρούς του κι έγινε Λεωνίδας.
Σ’ ένα βρωμερό υπόγειο, σε μια μαύρη πλάκα πρέπει να γράψουμε ανάποδα τα ονόματα του Ιωαννίδη, του Μπονάνου και της παρέας τους και κάθε χρόνο τέτοια μέρα να μαζεύουμε σάλιο για τις νενομισμένες τιμές.
Οι εν Αθήναις επίορκοι με την αδράνεια τους άφησαν τον Αττίλα να ολοκληρώσει το έργο του. Δεν πολέμησαν. Η Μάνα δεν έριξε ούτε μια ντουφεκιά για την Κόρη.
Οι λοκατζήδες του Παπαμελετίου και η απολυόμενη σειρά της ΕΛΔΥΚ, που απαίτησε από τον Χανδρινό, κυβερνήτη του «ΛΕΣΒΟΣ», να επιστρέψει στην Πάφο για να πολεμήσουν με την μονάδα τους, ήταν οι μόνες ενισχύσεις από την Ελλάδα και πολέμησαν γενναία. Στον Έβρο και το Αιγαίο άκρα του τάφου σιωπή. Οι Τούρκοι έσφαζαν, έκαιγαν και βίαζαν στην Κύπρο κι οι Αρχηγοί των Όπλων, μ’ επικεφαλής τον Γκιζίκη, ήδη «πολιτεύονταν». Μιάμιση μέρα μετά τον χαμό του Κουρούπη κι ενώ παρόμοιες ιστορίες ολοκαυτώματος γίνονταν σε όλες τις μάχες της Κύπρου, το νταραβέρι των γαλονάδων ολοκληρώθηκε. Η αποστολή εξετελέσθη, οι Τούρκοι πάτησαν γερά πόδι στην Κύπρο κι οι πολιτικοί παρέλαβαν από τον Γκιζίκη.
Κι αφού «πανηγυρίσαμε» την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αφού οι Αρχηγοί των Όπλων κι ορισμένοι άλλοι δεν ντουφεκίστηκαν αλλά αποστρατεύτηκαν εν τιμή, έγινε κι ο δεύτερος «Αττίλας». Κι άλλο αίμα, ηρωϊσμοί αλλά κι ατίμωση. Ο Μανώλης Μπικάκης, από την Ασή Γωνιά με το ΠΑΟ του στον ανώνυμο λόφο δίπλα από την αντιπροσωπεία της Ford, σταμάτησε μόνος, ένας (1), την προέλαση ολόκληρης μονάδας αρμάτων και πεζικού, γλύτωσε ολόκληρη συνοικία της Λευκωσίας από την κατάληψη, χιλιάδες ζωές και περιουσίες. Οι Τούρκοι όμως τελικά πήραν το 40%, «η Κύπρος είναι μακριά» είπαν τα επίσημα χείλη κι άρχισε η εποχή της Μεταπολίτευσης.
Τα σουξέ άλλαξαν. Πάει η «Κυρά Γιώργαινα», κι ο «Σταμούλης ο Λοχίας». Αρχίσανε τα προοδευτικά εμβατήρια. Σε μια νύχτα γίνανε όλοι αντιστασιακοί. Όλες οι παραφυάδες της αριστεροσύνης θέριεψαν. Αν δεν ήσουν συνοικιακός Τσε Γκεβάρα, ούτε γκόμενα δεν έβγαζες.
Τότε, σε αυτό το Άγος και στην ατιμωρησία του, μπήκαν τα σάπια θεμέλια της μεταπολιτευτικής παράγκας, της σημερινής κατάντιας. Γιατί δεν υπήρξε Νέμεση, δεν υπήρξε Γουδί κι η κοινωνία πήρε το βουβό μήνυμα ότι μπορείς ακόμη και την Κύπρο να πουλήσεις και να γλυτώσεις. Βλέπετε τότε δεν υπήρξε Μαύρος Καβαλάρης…
Η δεξίωση του Προέδρου κάθε χρόνο μου θυμίζει εκείνο το Καλοκαίρι. Δεν ρώτησα ποτέ κανέναν που πήγε. Άραγε, όπως περιφέρονται στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου με το ποτήρι το κρασί και την χαρτοπετσέτα στο χέρι, ένοιωσαν ποτέ σε καμιά γουλιά την ταγγίλα του αίματος 37 πια χρόνων;

7 σχόλια:

  1. >Γιατί δεν υπήρξε Νέμεση, δεν υπήρξε Γουδί κι η κοινωνία πήρε το βουβό μήνυμα ότι μπορείς ακόμη και την Κύπρο να πουλήσεις και να γλυτώσεις.<

    Μάλλον το κόμμα, το οποίο ακολουθείς, Φαήλο, για να μην πω υπηρετείς, θα σου δώσει την απάντηση. Εμείς, οι κοινοί "θνητοί", πώς να μπούμε στα κρυφά σαλόνια του πολιτικού κόσμου; Εκεί μπαίνουν μόνον αυτοί, δεν μπαίνουμε μαζί, όπως και δεν (τα) τρώμε μαζί. Ρώτα τον Αντωνάκη, που είναι κληρονόμος του Καραμανλή του Μικρού, που είναι κληρονόμος του Καραμανλή του Μεγάλου. Εκτός κι αν ο τελευταίος πήρε το μυστικό στον τάφο, ο δε Παπανδρέου sr., ο οποίος μάλλον γνώριζε, είχε σαν προεκλογική εξαγγελία το άνοιγμα του φακέλλου της Κύπρου, αλλά όταν έγινε πρωθυπουργός, ... ξέχασε να τον ανοίξει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ Διαχειριστές

    Παραιτήθηκε η στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας

    Turkey: Military chiefs 'resign en masse'

    Aν και είμαι παραπάνω από βέβαιος ότι το ξέρετε ήδη, το θέτω υπ' όψιν σας. Τα σχόλια του Σάββα θα ήταν πολύτιμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κυριε Φαηλο....επειδη επειδη εξανυστασε γιατι η μανα ελλας δεν εστειλε στρατο να υπερασπιστει την κυπρο θα σου θυμισω που εχει στιλει στρατο .Εστειλε το 1918 να χτυπησει τους κομουνιστες στη ρωσια !εστειλε το 1922 στη μικρα ασια και αφου εξασφαλισε την ελευθερια των ελληνικων περιοχων και πλυθυσμων ,ηθελε μετα να καταλαβει ολη την τουρκια...και καταστραφηκε ολος ο ελληνισμος που υπηρχε εκει!εστειλε φυσικα το στρατο με την καθοδηγηση των αγγλοαμερικανων να χτυπησουν τους ελληνες κομουνιστες,εστειλε στην κορεα να χτυπησουν τους κορεατες κομουνιστες,εστειλε στο κοσοβο στο ιρακ στο αφγανισταν και κατι ψιλα στη λιβυη.... και στην κυπρο...εκατσαν κοτες λυρατες!ολες αυτες οι κυβερνησεις ειχαν δεξια ιδεολογια....βγαλε εσυ ενα ιστορικο συμπερασμα.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ ωραία αυτά που λέτε για τους προδότες και για τους ήρωες, για τα αναθέματα και για τους βωμούς, για το έγκλημα και την τιμωρία που πρέπει να γίνεται στου Γουδή για να παραδειγματίζονται οι επόμενοι...

    Πείτε μας όμως, με τον Αντωνάκη που έχετε για αρχηγό και προτιμά να καταστραφεί η χώρα και να λαϊκίζει ασύστολα, πως δένουν όλα τα παραπάνω;

    Βλέπω παραπάνω μήκος κύματος οργισμένης σκληρής δεξιάς και ο αρχηγός σας εκπέμπει σε γαλάζια αριστερά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συναισθήματα που παλινδρομούν από το παρελθόν στο παρόν σαν ακυβέρνητο καράβι και..αγευσία!! Οχι μερική..ολοκληρωτική!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. «Τότε, σε αυτό το Άγος και στην ατιμωρησία του, μπήκαν τα σάπια θεμέλια της μεταπολιτευτικής παράγκας, της σημερινής κατάντιας. Γιατί δεν υπήρξε Νέμεση, δεν υπήρξε Γουδί κι η κοινωνία πήρε το βουβό μήνυμα ότι μπορείς ακόμη και την Κύπρο να πουλήσεις και να γλυτώσεις.»

    Δεν υπήρξε ποτέ Νέμεση. Γιατί όμως ; Είναι άραγε θεόσταλτη η επίδρασή της ή περιμένει την αρωγή των ανθρώπων στο έργο της ; Αν είναι όντως κόρη της Νύχτας και του Ερέβους μάλλον δεν βλέπει πια καθαρά μέσα στο τόσο βαθύ σκοτάδι που μας περιβάλλει. Η Ύβρις πάλι είναι πρωταγωνίστρια του έργου. Υποτίθεται ότι τυφλώνουν οι Θεοί τον υβριστή για να προβεί και σε άλλες πράξεις ακόμα μεγαλύτερης αυθάδειας, αλαζονείας και βιαιότητας. Τόσες και τόσες όμως που έχουν συντελεστεί σε βάρος της Ελλάδας δεν αρκούν ; Πότε θα πουν οι Θεοί ΑΡΚΕΤΑ ; Κάτι δεν στέκει στην Μυθολογία μας, εκτός εάν περιμένουν από τους ανθρώπους, από εμάς, να δείξουμε ότι αυτό πραγματικά επιθυμούμε, ότι ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ.

    Η έννοια της υπερβολής δεν είναι ικανή να περιγράψει το εύρος της προδοσίας και της προσβολής που αντικρύζουμε όπου κι αν κοιτάξουμε, στο παρόν της Πατρίδας μας, αλλά και στο παρελθόν. Φοβάμαι και στο μέλλον. Πιστεύω ότι μια μέρα η Ελλάδα θα αναγεννηθεί και θα αποκατασταθεί η έννοια του Δικαίου, στο μακρινό όμως μέλλον. Φοβάμαι ότι έχουμε ακόμα πολύ κατήφορο να διανύσουμε, και πολλές καταστροφές να δούμε και να βιώσουμε. Αυτό υποδεικνύουν τα ατελείωτα σημάδια της σήψης, της παρακμής και του ψεύδους που μας έχουν περικυκλώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. «Άραγε, όπως περιφέρονται στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου με το ποτήρι το κρασί και την χαρτοπετσέτα στο χέρι, ένοιωσαν ποτέ σε καμιά γουλιά την ταγγίλα του αίματος 37 πια χρόνων;»

    Όχι, δεν την ένιωσαν. Δεν είναι σε θέση να την διακρίνουν, είτε γιατί αποποιούνται την ευθύνη του άδικου, είτε γιατί αυτό επεδίωκαν, άρα γιατί να ενοχληθούν ; Το αίμα που πίνουν δεν είναι μόνο 37χρονο, είναι όλων των ηλικιών και των αποχρώσεων, κοιτώντας στην Ιστορία μας μόνο προδοσίες αντικρύζουμε, τόσες πολλές που δεν μπορεί πια κανείς να τις απαριθμήσει. Ούτε να τις αντέξει η Λογική. Ο εγκέφαλός μας όπου νά ‘ναι θα αλλάξει σχήμα, θα γίνει ένα μεγάλο ερωτηματικό. Τόσες ερωτήσεις, τόσα παράπονα, χωρίς απαντήσεις. Με κυρίαρχη ερώτηση αυτή της ατιμωρησίας. Γιατί έχουμε πάντα προδότες επικεφαλής να μας κυβερνούν και να καταστρέφουν την Ζωή μας; ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ;

    Και πως αυτή η κατάσταση θα αλλάξει ; Με τρόπο ομαλό ή «ανώμαλο»; Φοβάμαι ότι μια κατάσταση που δεν έχει στοιχεία ομαλότητας, που δεν υπακούει στους ελάχιστους κανόνες κοινωνικού σεβασμού, έστω ως πρόσχημα, που έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της πιο απεχθούς αλαζονείας, δεν μπορεί να ανατραπεί με τρόπο ΟΜΑΛΟ. Φοβάμαι ότι δεν υπάρχει καν ο κομματικός σχηματισμός που θα μπορέσει να το πράξει. πασοκ, λαος, σύριζα, κκε κλπ. Αδυνατώ και να ασχοληθώ μαζί τους.

    Η νδ πάλι, μια φαίνεται, μια δεν φαίνεται. Αναπάντητα ερωτήματα. Συνεχώς. Για τα CDS, για παράδειγμα. Άτονη και άνευρη περιφέρει την ύπαρξή της, μη δυνάμενη να κατανοήσει τις τεράστιες αλλαγές που συντελούνται στην κοινωνική συνείδηση. Ανίκανη να καταλάβει το πιο απλό. Ότι μαζί με την χρεοκοπία μας σε όλα τα επίπεδα, χρεοκοπεί και η κοινωνική ανοχή. Ένα απλό παράδειγμα, μεταξύ των πολλών που μπορεί κάποιος να παραθέσει : πως μπορούμε να ψηφίσουμε ένα κόμμα που προτίθεται να συμπεριλάβει, π.χ., την Μαριέττα Γιαννάκου στα ψηφοδέλτια ; Θα μπορούσαμε βέβαια να το πράξουμε, όλα είναι πάντα πιθανά, και η Ψυχή των ανθρώπων άβυσσος, με μια όμως προϋπόθεση : να δεχτούμε ότι στην Σμύρνη το 1922 δεν υπήρξε καμία καταστροφή, δεν υπήρξε σφαγή των Ελλήνων, αλλά ένας απλός ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ. Στην προκυμαία. Στριμώχτηκαν οι άνθρωποι, δεν συνέβη κάτι άλλο (!) Καλούμαστε, για παράδειγμα, από τη νδ, για παράδειγμα, να νομιμοποιήσουμε άλλη μια προδοσία.

    Μπορούμε ; Δεν νομίζω. Κι αν μπορέσουμε, ας μην απορούμε μετά τι είναι αυτό που καθυστερεί τη Νέμεση, και γιατί μας κυβερνά η Ύβρη και οι υποτακτικοί της. Επιμένω ότι πρέπει να απαιτούμε αυτό που η Ψυχή και η Ιστορία μας μας υπαγορεύουν, και όποιος ανταποκριθεί. Όχι με ημίμετρα, κρυφές προθέσεις και άρρητες υποσχέσεις, αλλά με Λόγο ξεκάθαρο και φανερές προθέσεις που υποστηρίζονται από την Αλήθεια λόγων και πράξεων. Χωρίς εκπτώσεις.

    Καλημέρα και Καλή μας Τύχη,
    Ρίκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.