Αγκάθια και παγίδες...

της Ελίνας Γαληνού
Μερικά πράγματα, είναι όπως ακούγονται. Πράγματι αυτές τις ημέρες με τις διαπραγματεύσεις της "σωτηρίας" μας, έγιναν θρίλερ μεταμεσονύκτια. Πράγματι, ξενύχτησε ο πολιτικός κόσμος με "μπροστάρηδες" τους μετέχοντες στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Πράγματι, τα θέματα για τα οποία φέρονται να δίνουν μάχη, απασχολούν έντονα τον ελληνικό λαό και διχάζουν τον πολιτικό κόσμο, εντός και εκτός κυβέρνησης Μνημονίου.

Το θρίλερ όμως, δεν σταματάει εκεί. Μάλλον το πρελούδιό του τελειώνει, μαζί με την ολοκλήρωση του PSI. Το πραγματικό θρίλερ, θ΄αρχίσει αφ΄ότου ψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση, η οποία φέρεται να μας διασφαλίζει από μια ενδεχόμενη άτακτη χρεωκοπία. Το "φαίνεσθαι" από το "είναι" όμως, έχουν μεγάλη διαφορά ως προς την πραγματικότητα που αντιπροσωπεύουν...
Φυσικά, ο κόσμος είνα εξαιρετικά αγχωμένος με τα θέματα κατώτατου μισθού, περικοπών συντάξεων και άλλα συναφή που έχουν άμεση σχέση με την καθημερινή του επιβίωση. Θα πρέπει όμως να έχει υπ΄όψη του, ότι ακόμα και αν κλειδώσουν μερικά μέτρα με τρόπο κάπως ανεκτό, δεν σημαίνει ότι τελειώσαμε από μέτρα. Το ψαλλίδισμα σε μισθούς-συντάξεις, και πάσης φύσεως εισοδήματα που μέχρι προτινος θεωρούνταν βεβαιωμένα, δεν έχει τέρμα. Τουλάχιστον, η τρόικα, δεν σκοπεύει να προσδιορίσει τερματικό στάδιο συμπίεσης, παρά μόνο όταν εξαντληθεί παντελώς το συμπιεζόμενο υλικό. Οπότε, και θα προβεί στην επόμενη κίνηση...
Ποιά είναι αυτή η επόμενη κίνηση, που τόσον καιρό τώρα ακούγεται σαν εφιαλτικός ψίθυρος, αφού κανείς από τους "φερόμενους" σωτήρες μας, δεν τόλμησε να πεί ηχηρά και ευθέως στον ελληνικό λαό; Περαιτέρω εξηγήσεις και λεπτομέρειες, στην νέα δανειακή σύμβαση που έρχεται προς ψήφιση στο Κοινοβούλιό μας...Σύντομα. Σε λίγες μέρες. Οσοι την είδαν και την διάβασαν, ξέρουν και μπορούν να βεβαιώσουν ότι, πράγματι, όσα λέγονταν μέχρι τώρα για την άλωση της Ελλάδας, δεν ήταν κακόβουλες φήμες. Είναι η αλήθεια γυμνή, χωρίς περιστροφές...
Η νέα δανειακή σύμβαση, κατ΄αρχήν, αν ψηφιστεί, νομιμοποιεί την αρχική του 2010, η οποία επεβλήθη με παράνομο τρόπο, καθώς δεν ψηφίστηκε από το Κοινοβούλιο, παρά υπογράφτηκε από τον τότε υπουργό Οικονομικών, όταν αυτοχρήστηκε αρμόδιος "να καθορίζει αναγκαίες διαδικασίες" για τη λήψη δανείου. Αυτό το δάνειο βέβαια, φορτώθηκε ήδη στις πλάτες του λαού, ενώ προοριζόταν μόνο για αποπληρωμή τοκοχρεωλυσίων, για τα οποία-μας είπαν-ότι δεν είχαμε επάρκεια ρευστότητας να πληρώσουμε. Ομως, υπό το κράτος τεχνηέντως καλλιεργούμενου πανικού, βρεθήκαμε παγιδευμένοι κανονικά μέσα στους όρους της πρώτης δανειακής σύμβασης, που ορίζεται υπό το αγγλικό δίκαιο και όχι το δίκαιο της δανειζόμενης χώρας.
Βεβαίως, ο δανειστής πάντα κατέχει το δικαίωμα σύνταξης του συμβολαίου δανεισμού, και ίσως μπορεί να επιβάλει περισσότερους όρους από τον δανειζόμενο. Δεν νοείται όμως, παρά μόνο σε περιπτώσεις κατοχής, αυτό που συνέβη εδώ μ΄εμάς. Η Ελλάδα, παρουσιάστηκε μπροστά στους δανειστές της, να παραδίδεται σχεδόν άνευ όρων. Κανείς από τους εκπροσώπους της, δεν τόλμησε να διαπραγματευτεί ούτε κάν εκείνο τον παράλογο όρο που επιτρέπει στον δανειστή να μεταβιβάζει τα δανειακά του δικαιώματα, σε τρίτη χώρα. Ούτε ακόμα τον παντελή αποκλεισμό του δανειζόμενου κράτους, από άλλους δανειστές, κι΄ας σημαίνει αυτό κανονική ομηρεία για τον λαό και τη χώρα μας.  Οι όροι αυτοί βέβαια, δεν είναι οι μοναδικοί, είναι όμως οι πλέον ενδεικτικοί ως προς τις διαθέσεις των δανειστών μας και την τύχη της Ελλάδας. Ολα τα υπόλοιπα, θα τα βρίσκουμε μπροστά μας από δω και πέρα, βλέποντας συνεχώς τα εισοδήματά μας να μειώνονται, τον λαό να εξαθλιώνεται, την δημόσια και ιδιωτική περιουσία, να περνάει σταδιακά αλλά γρήγορα, σε ξένα χέρια. Διότι έτσι θα συμβεί, και όσοι αμφιβάλουν ελπίζοντας πως μπορεί και να πάνε καλά π.χ οι αποκρατικοποιήσεις ή η αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου και άλλα τέτοια "παρηγορητικά", δυστυχώς πλανώνται, διότι τα κέρδη δεν μας αφορούν. Θα πάνε όλα για εξόφληση των χρεών μας που δεν θα έχουν τελειωμό, ενώ τα ταμεία του ελληνικού κράτους δεν θα εισπράξουν δεκάρα. Η συνέχεια, είναι ευνόητη. Το κράτος δεν θα μπορεί να διατηρήσει τις υποδομές του αυτοδύναμα, ενώ οι πολίτες θα έχουν χάσει σχεδόν όλους τους πόρους τους, αφού οι δανειστές θα έχουν πάρει πίσω τα δανεικά. Αλλωστε, ο όρος περί κατασχέσεως της δημόσιας περιουσίας, μαζί με την απαγόρευση στάσης πληρωμών εκ μέρους μας, αναφέρεται ρητά και κατηγορηματικά μέσα στην δανειακή σύμβαση που έρχεται.
"Και τι θέλετε να γίνει;"  ρωτούν μερικοί, πιπιλίζοντας ξανά την καραμέλα της χρεωκοπίας-που κανείς στην Ευρώπη δεν θέλει ν΄ακούσει. Βεβαίως και δεν θέλει, αφού ένα κακό πιστωτικό γεγονός, θα τραντάξει συθέμελα τις ευρωπαικές τράπεζες, ρίχνοντας έξω τα "οράματα" του γαλλογερμανικού άξονα...Το οστικό κύμα μιας τέτοιας δόνησης, μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς και τις ΗΠΑ, πράγμα που παραδέχονται ανοιχτά και κάποιοι ιθύνοντες των Βρυξελλών!  Φαινομενικά, ίσως η Ευρώπη μας δανείζει και ασχολείται μαζί μας δυό χρόνια τώρα, άρα θα ήταν κακοπιστία μας να τους βλάψουμε με μια ανατροπή. Σύμφωνα μ΄αυτή τη λογική, καλά κάνει η κυβέρνηση Παπαδήμου και σκύβει το κεφάλι στους ορισμούς της τρόικα. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος.
Είμαστε ή δεν είμαστε εταίροι στην ΕΕ και υποκείμενοι στην ευρωπαική νομοθεσία, για κάθε καλό ή κακό;
Σύμφωνα μ΄αυτή τη λογική λοιπόν, η πρώτη δανειακή σύμβαση δεν είναι έγκυρη για τους λόγους που προαναφέραμε. Αρα και η δεύτερη, που στηρίζεται στην πρώτη, δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση. Κι΄ας μην κολλάμε στα αγκάθια της επιφάνειάς της, που ακούστηκαν αυτές τις ημέρες τόσο εντυπωσιακά. Οι παγίδες του μέλλοντός μας, είναι στους όρους που μας ωθούν ν΄αποδεχτούμε σχεδόν αναγκαστικά.