Ξεκίνησε
μια εκστρατεία από τους αντιπάλους της συμφωνίας μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν
για να κατηγορήσει τη Ρωσία ότι θέλει να προσαρτήσει στρατιωτικά τη
Συρία όπως έκανε με την Κριμαία. Στην πραγματικότητα, η Μόσχα ετοιμάζει
μια επιχείρηση εναντίον των τζιχαντιστών, σύμφωνα με τα ψηφίσματα των
Ηνωμένων Εθνών, και θα τη διεξάγει με ή χωρίς την Ουάσιγκτον. Ήδη ο
Λευκός Οίκος πραγματοποίησε κοινή επιχείρηση του Διεθνούς Συνασπισμού
μαζί με τη Συρία. Η Γαλλία προσπαθεί να πάρει το τραίνο εν κινήσει, ενώ
ταυτόχρονα εξακολουθεί να ελπίζει να σαμποτάρει τη συμφιλίωση ΗΠΑ/Ιράν.
Δίκτυο Βολταίρος
| Δαμασκός (Συρία)
Η προετοιμασία της ρωσικής στρατιωτικής ανάπτυξης
συνεχίζεται στη Συρία εξοργίζοντας τους Δυτικούς.
Την ανακοίνωση που έκανα στην εβδομαδιαία στήλη μου για το Al-Watan [1], για τη δημιουργία μιας κοινής συρορωσικής στρατιωτικής επιτροπής, για την παροχή πληροφοριών από τους ρωσικούς δορυφόρους, για την άφιξη πολλών Ρώσων ειδικών και την προμήθεια πιο εξελιγμένων όπλων από τα προηγούμενα δημιούργησε μια θύελλα όταν επιβεβαιώθηκε από τις ισραηλινές ιστοσελίδες Ynet [2] και DEBKAfile [3]
Αργότερα, πρόσθεσα σε αυτά τα στοιχεία τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση του αεροδρομίου της Λατάκειας [4].
Ωστόσο, για άλλη μια φορά, οι Ισραηλινοί δημοσιογράφοι έστρεψαν τη πραγματικότητα.
Άφησαν να εννοηθεί ότι η Ρωσία θα αναπτύξει την αεροπορία και το πεζικό της για να υπερασπιστεί μια κυβέρνηση της Συρίας που βρίσκεται κοντά στην ήττα. Ορισμένοι σχολιαστές, σημειώνοντας την πιθανή μεταφορά από τη Σεβαστούπολη της 810ης Ταξιαρχίας του ρωσικού ναυτικού, υπονοούσαν το παράδειγμα της Κριμαίας και μίλαγαν για μια πιθανή ρωσική στρατιωτική προσάρτηση της Συρίας [5].
Πολλές ατλαντιστικές τηλεοράσεις πρόβαλαν ένα βίντεο των συγκρούσεων στη Λατάκια στο οποίο ακούμε στελέχη του συριακού αραβικού στρατού να μιλούν ρωσικά. Σύμφωνα με τον Γιούρι Artamonov, η ανάλυση του ήχου των όπλων επιτρέπει να συναχθεί το συμπέρασμα ότι οι φωνές δεν είναι αυτές των συριακών στρατευμάτων, αλλά των τζιχαντιστών που καταπολεμούν [6]. Εδώ και πολύ καιρό έχομε σημειώσει ότι οι περισσότεροι αξιωματικοί του ΙΚ/Daesh επικοινωνούν με walkie-talkie στα τουρκικά και ρωσικά, και όχι στα αραβικά.
Προφανώς δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Η Ρωσική Ομοσπονδία εξακολουθεί να επιδιώκει μια πολιτική λύση για τη σύγκρουση μεταξύ Σύρων οργανώνοντας ένα διάλογο μεταξύ της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, στο πλαίσιο του Ανακοινωθέντος της Γενεύης της 30ης Ιουνίου 2012 [7]. ταυτόχρονα, ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας, σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Ρωσική Ομοσπονδία προτίθεται να ακολουθήσει το παράδειγμα του Συνασπισμού υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών κατά του ΙΚ/Daesh, και να αρχίσει τη δική της επιχείρηση κατά τζιχανιστών.
Η Ρωσία ενημέρωσε σχετικά τον Αμερικανό απεσταλμένο Michael Ratney, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στη Μόσχα στις 28 Αύγουστου [8]. Περαιτέρω, ο Σεργκέι Λαβρόφ κάλεσε δημοσίως για συντονισμό με το αμερικανικό στρατό των ΗΠΑ ενώπιον των τζιχαντιστών [9].
Και αυτό είναι που τρομάζει τη φατρία Πετρέους / Άλεν / Κλίντον / Φέλτμαν / Ζυπέ / Φαμπιούς.
Στη Συρία, ένα χάσμα χωρίζει την πραγματικότητα από τη μιντιατική φαντασία. Και όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, με το χρόνο, είναι οι παραγωγοί προπαγάνδας που φυλακίζονται στη ρητορική τους και, τελικά, οι οποίοι δηλητηριάζονται από τα ίδια τα ψέματά τους.
Η Ρωσική Ομοσπονδία δεν προτίθεται να «μειώσει» το ΙΚ/Daesh αλλά για να νικήσει όλους τους τζιχαντιστές που διεκδικούν ότι ανήκουν στο Ισλαμικό Εμιράτο, στην Αλ Κάιντα, στο Ισλαμικό Μέτωπο ή οποιασδήποτε άλλη οργάνωση. Ξαφνικά, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει σήμερα καμία αντικυβερνητική ένοπλη ομάδα που να μη συνδέεται με τους τζιχαντιστές. Αυτό είναι τόσο αληθινό έτσι ώστε το Πεντάγωνο αναγνωρίζει ότι δεν έχει πλέον νέα από τους «μέτριους αντάρτες» που είχαν εκπαιδεύσει για την καταπολέμηση του ΙΚDaesh γιατί όλοι, χωρίς εξαίρεση, εντάχθηκαν ήδη στην Αλ Κάιντα. Οι Σύροι που είχαν ενώσει με τους ξένους μαχητές στην αρχή του πολέμου έχουν επιστρέψει στη Δημοκρατία, μέσω των πολλών συμφωνιών συμφιλίωσης που εφαρμόστηκαν εδώ και τρία χρόνια από την κυβέρνηση, ή έχουν υιοθετήσει τους στόχους των τζιχαντιστών.
Ως εκ τούτου, αν αποφασίζουν να αναλάβουν δράση, οι Ρώσοι θα επιτεθούν σε όλες τις ένοπλες ομάδες που σπέρνουν τον τρόμο στη Συρία. ΟΙ Δυτικοί δεν θα μπορέσουν πλέον να κρύψουν ότι ο «εθνικός Συνασπισμός των δυνάμεων της αντιπολίτευσης και της επανάστασης», τον οποίον αναγνώρισαν ως εκπρόσωπο του συριακού λαού, υποστηρίζει τους τζιχαντιστές. Θα πρέπει επομένως να λάβουν υπόψη τους τα πολιτικά κόμματα της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που συμμάχησαν με το Μπάαθ για να αντιμετωπίσουν τους τζιχαντιστές.
ΟΙ Δυτικοί, οι οποίοι έκλεισαν τις πρεσβείες τους και στερήθηκαν κάθε
μέσο για να αναλύσουν το τι συνέβαινε στη χώρα, υπέπεσαν σε πολλά λάθη
κρίσης. Αγνοούν τη μετατροπή της συριακής κοινωνίας στα τέσσερα χρόνια
πολέμου.
Κατ ’αρχάς, υπάρχουν βεβαίως πολιτικές συγκρούσεις στη Συρία, αλλά δεν υπάρχει εμφύλιος πόλεμος.
Σχεδόν όλοι οι πολίτες συγκεντρώθηκαν πίσω από τον πρόεδρο ελ-Άσσαντ εναντίον της ξένης επίθεσης που απειλεί την επιβίωση του πολιτισμού του Λεβάντε.
Ο ατλαντισκός τύπος εκτιμά ότι το καθεστώς δεν ελέγχει πλέον παρά μόνο το 20% του εδάφους και ότι θα πέσει σύντομα.
Αυτό συμβαίνει πράγματι επειδή ο κατοικήσιμος χώρος είναι περιορισμένος, ενώ η έρημος είναι τεράστια. Η Δημοκρατία έχει επιλέξει να υπερασπιστεί τον πληθυσμό και όχι το έδαφος με τα πολυπόθητα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου του.
Από την πλευρά της κυβέρνησης, το 20% του πληθυσμού αναγκάστηκε λόγου του πολέμου να διαφύγει στο εξωτερικό, το 75% είναι υπό την προστασία της Δημοκρατίας και το πολύ ένα 5% στις αχανείς περιοχές όπου κινούνται οι τζιχαντιστές.
Έπειτα, αν το 2011 πολλοί πίστευαν το μύθος της «Αραβικής Άνοιξης», δεν ισχύει πλέον σήμερα. Το σχέδιο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να βάλει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην εξουσία σε όλο το αραβικό κόσμο έχει ξεθυμάνει. Η αιγυπτιακή εμπειρία είναι προς αποφυγή. Μετά την «Επιχείρηση Ηφαίστειο της Δαμασκού» του Ιουλίου 2012, η σύγκρουση έγινε ένας πόλεμος τζιχαντιστών. Η επιλογή δεν είναι υπέρ ή κατά του εθνικιστικού κόμματος Μπάαθ, αλλά να είσαι υπέρ ή κατά της νεωτερικότητας.
Οι τζιχαντιστές υπερασπίζονται ένα μοντέλο κοινωνίας που διοικείται από πολυγαμικούς άνδρες, όπου οι γυναίκες δεν μπορούν να βγουν από τα σπίτια τους παρά μόνο με πέπλο και συνοδευόμενες από έναν συγγενή, όπου οι ομοφυλόφιλοι θανατώνονται, όπου επιτρέπεται μόνο το Ισλάμ και, όπου το Ουαχαμπιτικό δόγμα είναι υποχρεωτικό.
Είναι ήδη εκπληκτικό το γεγονός ότι το 5% του πληθυσμού δέχεται να ζήσει στις περιοχές όπου κινούνται οι τζιχαντιστές. Και είναι παράλογο να ελπίζουν ότι μπορούν να γίνουν πιο πολλοί [10].
Προσκολλημένοι στο μύθο της «Αραβικής Άνοιξης», που οι ίδιοι δημιούργησαν και οι ίδιοι κατάστρεψαν, οι Δυτικοί έχουν χάσει την επαφή με τη πραγματικότητα. Ισχυρίζονται ότι υποστηρίζουν ένα δημοκρατικό κίνημα εχθρικό προς τον Πρόεδρο Άσαντ. Αλλά εκτός του ότι η δημοκρατία εν καιρώ πολέμου φαίνεται να είναι μια πολυτέλεια, οι δημοκρατικοί όχι μόνο υποστηρίζουν τον πρόεδρο Άσαντ εναντίον των τζιχαντιστών, αλλά φαίνεται σαν είναι και ο καλύτερος πρωταθλητής τους.
Λαμβάνοντας τις πληροφορίες του αποκλειστικά από το συριακό παρατηρητήριο των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ο ατλαντιστικός τύπος επέλεξε να δηλητηριαστεί και να δηλητηριάσει τη κοινή γνώμη. Το OSDH δεν είναι ουδέτερος οργανισμός, αλλά ένα όργανο προπαγάνδας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Και η Αδελφότητα είναι η μήτρα όλων των τζιχαντιστικών ομάδων. Όλοι οι διευθύνοντες τους είναι μέλη ή πρώην μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, από τον Αϊμάν αλ Ζαουάχρι μέχρι τον Zahran Allouche. Οι Δυτικοί πληρώνουν σήμερα τις συνέπειες τεσσάρων ετών προπαγάνδας.
Υπάρχει κάποια απελπισμένη στάση σε αυτή την ανακοίνωση.
Πράγματι, ο Φρανσουά Ολάντ τη δικαιολογεί από την αδυναμία να καταπολεμήσει αποτελεσματικά το ΙΚ/Daesh με βομβαρδισμούς του μόνο στο Ιράκ, αλλά είναι ακριβώς το επιχείρημα που είχε χρησιμοποιήσει ο Πρόεδρος Ομπάμα για να τον πείσει το 2014 και που είχε απορρίψει τότε. Ομοίως, υπάρχει μια μορφή νταηλίκι με το να ισχυριστεί ότι οι αεροπορικές δραστηριότητες ξεκίνησαν στις 8 Σεπτεμβρίου, ενώ μια αμμοθύελλα ιστορικής έντασης έπεσε στη Μέση Ανατολή, θόλωσε τα ηλεκτρονικά συστήματα πλοήγησης και έκανε αδύνατη την απογείωση αεροπλάνων.
Προπαντός, υπάρχει μία σπάνια κακιά πίστη με το να δηλώσει ότι ο συριακός αραβικός στρατός δεν είναι σε θέση να καταστρέψει τα γαλλικά αεροσκάφη, επειδή δεν ελέγχει πλέον το βόρειο τμήμα της χώρας, ενώ την ίδια στιγμή ο ίδιος έστελνε μυστικά μια διπλωματική στρατιωτική αποστολή στη Δαμασκό για να πάρει την απαραίτητη άδεια υπερπτήσης.
Φαίνεται όμως ότι η Γαλλία έχει βγάλει τα συμπεράσματα της για τη συμφωνία που υπεγράφη από την Ουάσιγκτον και την Τεχεράνη, στις 14 Ιουλίου στη Λοζάνη, και ότι δεν επιθυμεί να απομονωθεί στη Μέση Ανατολή που βρίσκεται σε πλήρη αναδιοργάνωση.
Ενώ ο διεθνής Συνασπισμός κατά του ΙΚ/Daesh δεν έχει πολεμήσει καθόλου το Ισλαμικό Εμιράτο, ούτε στο Ιράκ ούτε στη Συρία εδώ και ένα χρόνο, αλλά αντίθετα το στήριξε με μαζικές και επανειλημμένες αεροπορικές προμήθειες όπλων, ο Πρόεδρος Ομπάμα τον διέταξε να βοηθήσει την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας να υπερασπιστεί τη Hasaka.
Στις 27 και 28 Ιουλίου, οι δύο δυνάμεις απώθησαν από κοινού το ΙΚ/Daesh. Οι βομβαρδισμοί του Συνασπισμού σκότωσαν περίπου 3.000 τζιχαντιστές.
Λογικά, το επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι να περιληφθούν οι ρωσικές δυνάμεις στον Συνασπισμό κατά του ΙΚ/Daesh, αλλά είναι μάλλον απίθανο.
Πράγματι, οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι που αντιτίθενται στην ειρήνη με το Ιράν σκοπεύουν να επεκτείνουν το χάος, όχι μόνο στο Λεβάντε, αλλά και στη Βόρεια Αφρική και τη Μαύρη Θάλασσα.
Είναι αυτοί που κατηγορούν τη Ρωσία ότι θέλει να «σώσει τον Άσαντ» από την «Αραβική Άνοιξη».
Γι ’αυτό θα πρέπει περισσότερο να αναμείνουμε να παρακολουθήσουμε τον βομβαρδισμό του ΙΚ/Daesh από δύο ξεχωριστούς συνασπισμούς, ή, μακροπρόθεσμα, σε μια διαφοροποίηση των ρόλων, οι Ηνωμένες Πολιτείες ασχολούμενες με το Ιράκ και η Ρωσία με τη Συρία.
Την ανακοίνωση που έκανα στην εβδομαδιαία στήλη μου για το Al-Watan [1], για τη δημιουργία μιας κοινής συρορωσικής στρατιωτικής επιτροπής, για την παροχή πληροφοριών από τους ρωσικούς δορυφόρους, για την άφιξη πολλών Ρώσων ειδικών και την προμήθεια πιο εξελιγμένων όπλων από τα προηγούμενα δημιούργησε μια θύελλα όταν επιβεβαιώθηκε από τις ισραηλινές ιστοσελίδες Ynet [2] και DEBKAfile [3]
Αργότερα, πρόσθεσα σε αυτά τα στοιχεία τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση του αεροδρομίου της Λατάκειας [4].
Ωστόσο, για άλλη μια φορά, οι Ισραηλινοί δημοσιογράφοι έστρεψαν τη πραγματικότητα.
Άφησαν να εννοηθεί ότι η Ρωσία θα αναπτύξει την αεροπορία και το πεζικό της για να υπερασπιστεί μια κυβέρνηση της Συρίας που βρίσκεται κοντά στην ήττα. Ορισμένοι σχολιαστές, σημειώνοντας την πιθανή μεταφορά από τη Σεβαστούπολη της 810ης Ταξιαρχίας του ρωσικού ναυτικού, υπονοούσαν το παράδειγμα της Κριμαίας και μίλαγαν για μια πιθανή ρωσική στρατιωτική προσάρτηση της Συρίας [5].
Πολλές ατλαντιστικές τηλεοράσεις πρόβαλαν ένα βίντεο των συγκρούσεων στη Λατάκια στο οποίο ακούμε στελέχη του συριακού αραβικού στρατού να μιλούν ρωσικά. Σύμφωνα με τον Γιούρι Artamonov, η ανάλυση του ήχου των όπλων επιτρέπει να συναχθεί το συμπέρασμα ότι οι φωνές δεν είναι αυτές των συριακών στρατευμάτων, αλλά των τζιχαντιστών που καταπολεμούν [6]. Εδώ και πολύ καιρό έχομε σημειώσει ότι οι περισσότεροι αξιωματικοί του ΙΚ/Daesh επικοινωνούν με walkie-talkie στα τουρκικά και ρωσικά, και όχι στα αραβικά.
Προφανώς δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Η Ρωσική Ομοσπονδία εξακολουθεί να επιδιώκει μια πολιτική λύση για τη σύγκρουση μεταξύ Σύρων οργανώνοντας ένα διάλογο μεταξύ της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, στο πλαίσιο του Ανακοινωθέντος της Γενεύης της 30ης Ιουνίου 2012 [7]. ταυτόχρονα, ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας, σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Ρωσική Ομοσπονδία προτίθεται να ακολουθήσει το παράδειγμα του Συνασπισμού υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών κατά του ΙΚ/Daesh, και να αρχίσει τη δική της επιχείρηση κατά τζιχανιστών.
Η Ρωσία ενημέρωσε σχετικά τον Αμερικανό απεσταλμένο Michael Ratney, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στη Μόσχα στις 28 Αύγουστου [8]. Περαιτέρω, ο Σεργκέι Λαβρόφ κάλεσε δημοσίως για συντονισμό με το αμερικανικό στρατό των ΗΠΑ ενώπιον των τζιχαντιστών [9].
Και αυτό είναι που τρομάζει τη φατρία Πετρέους / Άλεν / Κλίντον / Φέλτμαν / Ζυπέ / Φαμπιούς.
Στη Συρία, ένα χάσμα χωρίζει την πραγματικότητα από τη μιντιατική φαντασία. Και όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, με το χρόνο, είναι οι παραγωγοί προπαγάνδας που φυλακίζονται στη ρητορική τους και, τελικά, οι οποίοι δηλητηριάζονται από τα ίδια τα ψέματά τους.
Η Ρωσική Ομοσπονδία δεν προτίθεται να «μειώσει» το ΙΚ/Daesh αλλά για να νικήσει όλους τους τζιχαντιστές που διεκδικούν ότι ανήκουν στο Ισλαμικό Εμιράτο, στην Αλ Κάιντα, στο Ισλαμικό Μέτωπο ή οποιασδήποτε άλλη οργάνωση. Ξαφνικά, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει σήμερα καμία αντικυβερνητική ένοπλη ομάδα που να μη συνδέεται με τους τζιχαντιστές. Αυτό είναι τόσο αληθινό έτσι ώστε το Πεντάγωνο αναγνωρίζει ότι δεν έχει πλέον νέα από τους «μέτριους αντάρτες» που είχαν εκπαιδεύσει για την καταπολέμηση του ΙΚDaesh γιατί όλοι, χωρίς εξαίρεση, εντάχθηκαν ήδη στην Αλ Κάιντα. Οι Σύροι που είχαν ενώσει με τους ξένους μαχητές στην αρχή του πολέμου έχουν επιστρέψει στη Δημοκρατία, μέσω των πολλών συμφωνιών συμφιλίωσης που εφαρμόστηκαν εδώ και τρία χρόνια από την κυβέρνηση, ή έχουν υιοθετήσει τους στόχους των τζιχαντιστών.
Ως εκ τούτου, αν αποφασίζουν να αναλάβουν δράση, οι Ρώσοι θα επιτεθούν σε όλες τις ένοπλες ομάδες που σπέρνουν τον τρόμο στη Συρία. ΟΙ Δυτικοί δεν θα μπορέσουν πλέον να κρύψουν ότι ο «εθνικός Συνασπισμός των δυνάμεων της αντιπολίτευσης και της επανάστασης», τον οποίον αναγνώρισαν ως εκπρόσωπο του συριακού λαού, υποστηρίζει τους τζιχαντιστές. Θα πρέπει επομένως να λάβουν υπόψη τους τα πολιτικά κόμματα της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που συμμάχησαν με το Μπάαθ για να αντιμετωπίσουν τους τζιχαντιστές.
Μια τελείως λάθος διάγνωση
Κατ ’αρχάς, υπάρχουν βεβαίως πολιτικές συγκρούσεις στη Συρία, αλλά δεν υπάρχει εμφύλιος πόλεμος.
Σχεδόν όλοι οι πολίτες συγκεντρώθηκαν πίσω από τον πρόεδρο ελ-Άσσαντ εναντίον της ξένης επίθεσης που απειλεί την επιβίωση του πολιτισμού του Λεβάντε.
Ο ατλαντισκός τύπος εκτιμά ότι το καθεστώς δεν ελέγχει πλέον παρά μόνο το 20% του εδάφους και ότι θα πέσει σύντομα.
Αυτό συμβαίνει πράγματι επειδή ο κατοικήσιμος χώρος είναι περιορισμένος, ενώ η έρημος είναι τεράστια. Η Δημοκρατία έχει επιλέξει να υπερασπιστεί τον πληθυσμό και όχι το έδαφος με τα πολυπόθητα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου του.
Από την πλευρά της κυβέρνησης, το 20% του πληθυσμού αναγκάστηκε λόγου του πολέμου να διαφύγει στο εξωτερικό, το 75% είναι υπό την προστασία της Δημοκρατίας και το πολύ ένα 5% στις αχανείς περιοχές όπου κινούνται οι τζιχαντιστές.
Έπειτα, αν το 2011 πολλοί πίστευαν το μύθος της «Αραβικής Άνοιξης», δεν ισχύει πλέον σήμερα. Το σχέδιο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να βάλει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην εξουσία σε όλο το αραβικό κόσμο έχει ξεθυμάνει. Η αιγυπτιακή εμπειρία είναι προς αποφυγή. Μετά την «Επιχείρηση Ηφαίστειο της Δαμασκού» του Ιουλίου 2012, η σύγκρουση έγινε ένας πόλεμος τζιχαντιστών. Η επιλογή δεν είναι υπέρ ή κατά του εθνικιστικού κόμματος Μπάαθ, αλλά να είσαι υπέρ ή κατά της νεωτερικότητας.
Οι τζιχαντιστές υπερασπίζονται ένα μοντέλο κοινωνίας που διοικείται από πολυγαμικούς άνδρες, όπου οι γυναίκες δεν μπορούν να βγουν από τα σπίτια τους παρά μόνο με πέπλο και συνοδευόμενες από έναν συγγενή, όπου οι ομοφυλόφιλοι θανατώνονται, όπου επιτρέπεται μόνο το Ισλάμ και, όπου το Ουαχαμπιτικό δόγμα είναι υποχρεωτικό.
Είναι ήδη εκπληκτικό το γεγονός ότι το 5% του πληθυσμού δέχεται να ζήσει στις περιοχές όπου κινούνται οι τζιχαντιστές. Και είναι παράλογο να ελπίζουν ότι μπορούν να γίνουν πιο πολλοί [10].
Προσκολλημένοι στο μύθο της «Αραβικής Άνοιξης», που οι ίδιοι δημιούργησαν και οι ίδιοι κατάστρεψαν, οι Δυτικοί έχουν χάσει την επαφή με τη πραγματικότητα. Ισχυρίζονται ότι υποστηρίζουν ένα δημοκρατικό κίνημα εχθρικό προς τον Πρόεδρο Άσαντ. Αλλά εκτός του ότι η δημοκρατία εν καιρώ πολέμου φαίνεται να είναι μια πολυτέλεια, οι δημοκρατικοί όχι μόνο υποστηρίζουν τον πρόεδρο Άσαντ εναντίον των τζιχαντιστών, αλλά φαίνεται σαν είναι και ο καλύτερος πρωταθλητής τους.
Λαμβάνοντας τις πληροφορίες του αποκλειστικά από το συριακό παρατηρητήριο των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ο ατλαντιστικός τύπος επέλεξε να δηλητηριαστεί και να δηλητηριάσει τη κοινή γνώμη. Το OSDH δεν είναι ουδέτερος οργανισμός, αλλά ένα όργανο προπαγάνδας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Και η Αδελφότητα είναι η μήτρα όλων των τζιχαντιστικών ομάδων. Όλοι οι διευθύνοντες τους είναι μέλη ή πρώην μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, από τον Αϊμάν αλ Ζαουάχρι μέχρι τον Zahran Allouche. Οι Δυτικοί πληρώνουν σήμερα τις συνέπειες τεσσάρων ετών προπαγάνδας.
Η περίπτωση της Γαλλίας
Ο Πρόεδρος Ολάντ ανακοίνωσε ότι έδωσε την άδεια οι στρατοί του να πετάξουν πάνω από το συριακό έδαφος για να συγκεντρώσουν πληροφορίες σχετικά με το ΙΚ/Daesh και ότι μπορεί αργότερα να τους επιτρέψει να βομβαρδίσουν τη τζιχαντιστική οργάνωση.
Υπάρχει κάποια απελπισμένη στάση σε αυτή την ανακοίνωση.
Πράγματι, ο Φρανσουά Ολάντ τη δικαιολογεί από την αδυναμία να καταπολεμήσει αποτελεσματικά το ΙΚ/Daesh με βομβαρδισμούς του μόνο στο Ιράκ, αλλά είναι ακριβώς το επιχείρημα που είχε χρησιμοποιήσει ο Πρόεδρος Ομπάμα για να τον πείσει το 2014 και που είχε απορρίψει τότε. Ομοίως, υπάρχει μια μορφή νταηλίκι με το να ισχυριστεί ότι οι αεροπορικές δραστηριότητες ξεκίνησαν στις 8 Σεπτεμβρίου, ενώ μια αμμοθύελλα ιστορικής έντασης έπεσε στη Μέση Ανατολή, θόλωσε τα ηλεκτρονικά συστήματα πλοήγησης και έκανε αδύνατη την απογείωση αεροπλάνων.
Προπαντός, υπάρχει μία σπάνια κακιά πίστη με το να δηλώσει ότι ο συριακός αραβικός στρατός δεν είναι σε θέση να καταστρέψει τα γαλλικά αεροσκάφη, επειδή δεν ελέγχει πλέον το βόρειο τμήμα της χώρας, ενώ την ίδια στιγμή ο ίδιος έστελνε μυστικά μια διπλωματική στρατιωτική αποστολή στη Δαμασκό για να πάρει την απαραίτητη άδεια υπερπτήσης.
Ο Ομπάμα συνεχίζει την εφαρμογή της συμφωνίας της Λωζάννης
Φαίνεται όμως ότι η Γαλλία έχει βγάλει τα συμπεράσματα της για τη συμφωνία που υπεγράφη από την Ουάσιγκτον και την Τεχεράνη, στις 14 Ιουλίου στη Λοζάνη, και ότι δεν επιθυμεί να απομονωθεί στη Μέση Ανατολή που βρίσκεται σε πλήρη αναδιοργάνωση.
Ενώ ο διεθνής Συνασπισμός κατά του ΙΚ/Daesh δεν έχει πολεμήσει καθόλου το Ισλαμικό Εμιράτο, ούτε στο Ιράκ ούτε στη Συρία εδώ και ένα χρόνο, αλλά αντίθετα το στήριξε με μαζικές και επανειλημμένες αεροπορικές προμήθειες όπλων, ο Πρόεδρος Ομπάμα τον διέταξε να βοηθήσει την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας να υπερασπιστεί τη Hasaka.
Στις 27 και 28 Ιουλίου, οι δύο δυνάμεις απώθησαν από κοινού το ΙΚ/Daesh. Οι βομβαρδισμοί του Συνασπισμού σκότωσαν περίπου 3.000 τζιχαντιστές.
Λογικά, το επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι να περιληφθούν οι ρωσικές δυνάμεις στον Συνασπισμό κατά του ΙΚ/Daesh, αλλά είναι μάλλον απίθανο.
Πράγματι, οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι που αντιτίθενται στην ειρήνη με το Ιράν σκοπεύουν να επεκτείνουν το χάος, όχι μόνο στο Λεβάντε, αλλά και στη Βόρεια Αφρική και τη Μαύρη Θάλασσα.
Είναι αυτοί που κατηγορούν τη Ρωσία ότι θέλει να «σώσει τον Άσαντ» από την «Αραβική Άνοιξη».
Γι ’αυτό θα πρέπει περισσότερο να αναμείνουμε να παρακολουθήσουμε τον βομβαρδισμό του ΙΚ/Daesh από δύο ξεχωριστούς συνασπισμούς, ή, μακροπρόθεσμα, σε μια διαφοροποίηση των ρόλων, οι Ηνωμένες Πολιτείες ασχολούμενες με το Ιράκ και η Ρωσία με τη Συρία.
Θυμηθείτε:
Η Ρωσία ετοιμάζεται να πολεμήσει κατά του ΙΚ/Daesh στη Συρία, όχι εναντίον της δημοκρατικής αντιπολίτευσης.
Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά
[1] “Συρία: Ο ρωσικός στρατός μπαίνει στο χορό”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα), Δίκτυο Βολταίρος, 24η, Αυγούστου 2015. Αραβική έκδοση στην Al-Watan
[2] “Russian jets in Syrian skies” (ρωσικό τζετ της Συρίας ουρανούς), Alex Fishman, Ynet (Yedioth Ahronot), 31ης Αυγούστου 2015.
[3] “Russia gearing up to be first world power to insert ground forces into Syria” (Η Ρωσία ετοιμάζεται να είναι η πρώτη παγκόσμια δύναμη για να εισάγετε δύναμη έδαφος σεΣυρία), DebkaFile, 1 Σεπτεμβρίου 2015.
[4] « La France tente d’entraver le déploiement militaire russe en Syrie » (Η Γαλλία προσπαθεί να εμποδίσει την ανάπτυξη ρωσικών στρατιωτικών στη Συρία), Réseau Voltaire, 6 Σεπτεμβρίου 2015.
[5] “Putin Sends His Dirty War Forces to Syria” (Ο Πούτιν Στέλνει Dirty Του Πολέμου Δυνάμεις στην Συρία), Michael Weiss & Ben Nimmo, The Daily Beast, Σεπτέμβριος 10, 2015.
[6] “Are there Russian troops in Syria?” (Είναι Υπάρχουν ρωσικά στρατεύματα στη Συρία;), Γιούρι Artamonov, 5 Σεπτεμβρίου, 2015.
[7] « Communiqué final du Groupe d’action pour la Syrie » (Τελικός ανακοινωθέν της Ομάδας Δράσης για τη Συρία), Réseau Voltaire, 30 Ιουνίου 2012.
[8] “Russia emerges as key player in new round of Syria diplomacy. U.S. diplomat latest to visit Moscow for talks” (Η Ρωσία αναδεικνύεται ως βασικός παράγοντας στο νέο γύρο της Συρίας διπλωματίας.Διπλωμάτης των ΗΠΑ να επισκεφθεί τη Μόσχα για την τελευταία συνομιλίες), Guy Taylor, Washington Times, 28 Αύγ του 2015.
[9] “Russia to U.S.: talk to us on Syria or risk ’unintended incidents’” (Η Ρωσία στις ΗΠΑ: να μας μιλήσει για τη Συρία ή τον κίνδυνο« ανεπιθύμητα συμβάντα), Christian Lowe & Julia Edwards, Reuters, 11 Σεπτεμβρίου 2015.
[10] “Ο αραβικός εμφύλιος πόλεμος”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα), Δίκτυο Βολταίρος, 30 του Μάρτη 2015.
[2] “Russian jets in Syrian skies” (ρωσικό τζετ της Συρίας ουρανούς), Alex Fishman, Ynet (Yedioth Ahronot), 31ης Αυγούστου 2015.
[3] “Russia gearing up to be first world power to insert ground forces into Syria” (Η Ρωσία ετοιμάζεται να είναι η πρώτη παγκόσμια δύναμη για να εισάγετε δύναμη έδαφος σεΣυρία), DebkaFile, 1 Σεπτεμβρίου 2015.
[4] « La France tente d’entraver le déploiement militaire russe en Syrie » (Η Γαλλία προσπαθεί να εμποδίσει την ανάπτυξη ρωσικών στρατιωτικών στη Συρία), Réseau Voltaire, 6 Σεπτεμβρίου 2015.
[5] “Putin Sends His Dirty War Forces to Syria” (Ο Πούτιν Στέλνει Dirty Του Πολέμου Δυνάμεις στην Συρία), Michael Weiss & Ben Nimmo, The Daily Beast, Σεπτέμβριος 10, 2015.
[6] “Are there Russian troops in Syria?” (Είναι Υπάρχουν ρωσικά στρατεύματα στη Συρία;), Γιούρι Artamonov, 5 Σεπτεμβρίου, 2015.
[7] « Communiqué final du Groupe d’action pour la Syrie » (Τελικός ανακοινωθέν της Ομάδας Δράσης για τη Συρία), Réseau Voltaire, 30 Ιουνίου 2012.
[8] “Russia emerges as key player in new round of Syria diplomacy. U.S. diplomat latest to visit Moscow for talks” (Η Ρωσία αναδεικνύεται ως βασικός παράγοντας στο νέο γύρο της Συρίας διπλωματίας.Διπλωμάτης των ΗΠΑ να επισκεφθεί τη Μόσχα για την τελευταία συνομιλίες), Guy Taylor, Washington Times, 28 Αύγ του 2015.
[9] “Russia to U.S.: talk to us on Syria or risk ’unintended incidents’” (Η Ρωσία στις ΗΠΑ: να μας μιλήσει για τη Συρία ή τον κίνδυνο« ανεπιθύμητα συμβάντα), Christian Lowe & Julia Edwards, Reuters, 11 Σεπτεμβρίου 2015.
[10] “Ο αραβικός εμφύλιος πόλεμος”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα), Δίκτυο Βολταίρος, 30 του Μάρτη 2015.
μου κάνει μεγάλη εντύπωση που δεν σχολιάζονται τα άρθρα του τ.μ. που μεταφράζεις. πάντως κάθε φορά είναι αποκαλυπτικά
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά όμως έχουν καλή αναγνωσιμότητα.
Διαγραφή