Το δέον γενέσθαι για τις περιουσίες

Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου
Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων
Προέδρου Κ.Σ. ΕΔΕΚ

Το θέμα της παράνομης εκμετάλλευσης των Ε/Κ περιουσιών στις κατεχόμενες  περιοχές της Κύπρου συνιστά μια από τις πιο σοβαρές πτυχές της προσπάθειας της Τουρκίας για παγίωση των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής του 1974.

Μαζί με τον παράνομο εποικισμό των κατεχομένων, ο σφετερισμός των Ε/Κ περιουσιών στόχευσε στη διαμόρφωση τέτοιων συνθηκών που να μην αφήνουν περιθώρια αποκατάστασης βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη λύση.του Κυπριακού. Το δικαίωμα της περιουσίας και της ελεύθερης εγκατάστασης θα είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να εφαρμοστούν, αν επιτραπεί η ολοκλήρωση αυτής της καλά μεθοδευμένης παράνομης επιχείρησης.

Καθοριστικής σημασίας για την επέλαση Τουρκίας και ψευδοκράτους επί των Ε/Κ περιουσιών στα  κατεχόμενα  υπήρξε η πρόνοια του Σχεδίου Ανάν ότι «ο ιδιοκτήτης σημαντικά βελτιωθείσας επηρεαζόμενης περιουσίας μπορεί να υποβάλει αίτηση για τίτλο». Η πρόνοια αυτή άναψε ουσιαστικά το πράσινο φως για την εγκληματική δραστηριότητα που αναπτύχθηκε εις βάρος των Ε/Κ περιουσιών τα τελευταία χρόνια. Η δημιουργία, μάλιστα, της λεγόμενης  Επιτροπής αποζημιώσεων από το ψευδοκράτος στόχευσε και στοχεύει να προσδώσει δήθεν νομιμότητα την κολοσσιαία παρανομία της ληστρικής εκμετάλλευσης των Ε/Κ περιουσιών.

Αντίθετα με ότι συμβαίνει στα κατεχόμενα, η Κυπριακή Δημοκρατία λειτουργώντας ως κράτος Δικαίου και με απόλυτη προσήλωση προς τη Διεθνή  Νομιμότητα και τις σχετικές Διεθνείς Συμβάσεις, προστάτευσε και προστατεύει τις Τ/Κ περιουσίες στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου.

Σε απόφαση του, ημερομηνίας 21 Μαΐου 2007, το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας τη σχετική προσφυγή αρ. 99/2005 Τ/Κ αιτητών αποφάνθηκε ότι: «Οι διατάξεις του άρθρου 6 δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας.
Ο Τουρκοκύπριος ιδιοκτήτης δεν αποστερείται της περιουσίας του, της οποίας εξακολουθεί να είναι κύριος. Η
διαχείριση, όμως, της περιουσίας αυτής ανατίθεται, κατά τη διάρκεια της έκρυθμης κατάστασης και για τους σκοπούς που είπαμε πιο πάνω, στον Κηδεμόνα (βλέπε και Αλή Κιαμίλ Vs Υπουργός Εσωτερικών, Υποθ.
Αρ. 133/2005, ημερ. 19.1.2007). Απλώς το δικαίωμα κατοχής, διαχείρισης και ελέγχου της περιουσίας υπόκειται σε απόλυτα  αναγκαίους  περιορισμούς, που συνάδουν με το Άρθρο 23.3 του Συντάγματος».

"Ο Νόμος 139/91 υπαγορεύτηκε για λόγους δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι είναι προφανείς. Αντίθετα, στην περίπτωση της Τουρκίας η στέρηση των δικαιωμάτων της Λοϊζίδου έγινε χωρίς κανένα νομικό έρεισμα και
χωρίς βέβαια την ύπαρξη οιουδήποτε νόμου. Ας μην ξεχνάμε, ότι το κατεχόμενο μέρος της Κύπρου δεν αποτελεί αναγνωρισμένο από τη Διεθνή Κοινότητα κράτος. Εξάλλου, στην περίπτωση του Νόμου 139/91, η ιδιοκτησία παραμένει στους Τουρκοκύπριους ιδιοκτήτες και ο Κηδεμόνας απλώς έχει την ευθύνη και την αρμοδιότητα να διαχειρίζεται την περιουσία μέχρι το τέλος της έκρυθμης κατάστασης».

Πώς αντιδρά το νόμιμο κράτος στην επιχείρηση ληστρικής αρπαγής των Ε/Κ περιουσιών στα κατεχόμενα και πώς αποτρέπεται η δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων είναι το ζητούμενο.

Πρώτον καθήκον είναι η αντίδραση σε πολιτικό επίπεδο. Καταγγελία της Τουρκίας και της υποτελούς διοίκησης στα κατεχόμενα σε κάθε προσφερόμενο διεθνές βήμα. Επιμονή σε συζήτηση του περιουσιακού στη βάση
των διεθνών συμβάσεων ως θεμελιώδους πτυχής λύσης του Κυπριακού. Επιδίωξη σε διακρατικό επίπεδο αποτροπής αγοράς περιουσιών από ξένους. Ενημέρωση – διαφώτιση για το παράνομο αγοράς περιουσιών στα κατεχόμενα. Αξιοποίηση των Ευρωπαϊκών Συλλο0γικών Θεσμικών Οργάνων. Σαφής προειδοποίηση από Κύπρο και
Ελλάδα ότι δεν θα δοθεί συγκατάθεση περαιτέρω ανάπτυξης του ενταξιακού διαλόγου Τουρκίας – Ε.Ε. το Δεκέμβριο του 2009 αν δεν τερματισθεί ο σφετερισμός των Ε/Κ περιουσιών στα κατεχόμενα. Αξιοποίηση των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Και βέβαια αν η Τουρκία δεν εκπληρώσει το σύνολο των υποχρεώσεων που της έχουν ανατεθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το θέμα των περιουσιών έχει πάρει ωστόσο ανεξέλεγκτα επικίνδυνες διαστάσεις με τις προσφυγές στη «Επιτροπή Αποζημιώσεων».

Ριζική και αποτελεσματική αντιμετώπιση του φαινομένου των μαζικών προσφυγών Ε/Κ ενώπιον της «Επιτροπής Αποζημιώσεων» που οδηγεί σε εθελούσια εκποίηση της ελληνοκυπριακής ιδιοκτησίας στα κατεχόμενα μπορεί να υπάρξει με ένα και μοναδικό νομικά αποδεκτό τρόπο. Με εισαγωγή νομοθεσίας ορισμού κηδεμόνα Ε/Κ περιουσιών στα κατεχόμενα. Και βέβαια με ανάληψη υποχρέωσης από το Κράτος της οικονομικής στήριξης των ιδιοκτητών. Η παθητική αναμονή και η παρέλευση του χρόνου οδηγεί στο καταστροφικό αποτέλεσμα της επί του εδάφους επίλυσης του Κυπριακού.