Ως «Ματς του
θανάτου» έμεινε στην ιστορία η ποδοσφαιρική
συνάντηση, που διεξήχθη στο γερμανοκρατούμενο
Κίεβο στις 9 Αυγούστου 1942, μεταξύ Γερμανών
στρατιωτών και μιας ομάδας Ουκρανών
αρτοποιών. Οι Ουκρανοί νίκησαν, αλλά
αντιμετώπισαν την εκδικητική μανία των
Γερμανών κατακτητών. Με την ιστορία
αυτή μεγάλωσαν γενιές και γενιές
σοβιετικών πολιτών, αλλά σήμερα η
ορθότητά της αμφισβητείται από Ουκρανούς
ιστορικούς και αυτόπτες μάρτυρες του
γεγονότος.
Η μεγάλη
σύγκρουση δεν αργεί να έρθει. Το ραντεβού
κλείνεται για τις 9 Αυγούστου του 1942. Η
μάχη, όμως, είναι άνιση. Το κοινό
επιλεγμένο, παραληρεί υπέρ των 11
λεβεντόκορμων ξανθών, που θέλουν να
αποδείξουν την ανωτερότητα της Αρίας
φυλής. Ο διαιτητής, ένας νεαρός SS,
μεροληπτεί σαφώς υπέρ της Φλάκελφ. Όμως,
οι ρακένδυτοι σκλάβοι της «Σταρτ»
κλείνουν το ημίχρονο προηγούμενοι με
3-1. Στα αποδυτήρια ένας καλοντυμένος
κύριος τους απειλεί με ευγενικό τρόπο
ότι πρέπει να χάσουν. Δεν πτοούνται και
το σφύριγμα της λήξης τους βρίσκει
θριαμβευτές με 5-3.
Η τύχη τους,
όμως, είναι προδιαγεγραμμένη. Οι
κατακτητές δεν συγχωρούν. Οι περισσότεροι
βασανίζονται μέχρι θανάτου και αφήνουν
την τελευταία τους πνοή σε κάποιο
στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μόνο ένα
μνημείο, που ανήγειρε στο Κίεβο ο
συμπολίτης τους πρώην πρόεδρος της
Σοβιετικής Ένωσης Λεονίντ Μπρέζνιεφ,
θυμίζει τη θυσία τους.
Μετά την
κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το
1991, ιστορικοί και δημοσιογράφοι
(Χοτσαρένκο, Χίντα, Κουζμίν κ.ά.α) της
ανεξάρτητης πλέον Ουκρανίας, άρχισαν
να ερευνούν το περιστατικό και κατέληξαν
στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για ένα
προπαγανδιστικό κόλπο των σοβιετικών,
που σκοπό είχε την ανύψωση του ηθικού
των πολιτών. Ερευνώντας αρχεία και
συμβουλευόμενοι αυτόπτες μάρτυρες,
διαπίστωσαν ότι οι παίκτες της «Σταρτ»
ούτε απειλήθηκαν στο ημίχρονο, ούτε ο
διαιτητής ήταν μέλος των SS. Μάλιστα, οι
ηττημένοι Γερμανοί αναγνώρισαν ιπποτικά
την ήττα τους και συνεχάρησαν τους
αντιπάλους του.
Σύμφωνα με
τον ιστορικό Βολοντιμίρ Χίντα, τα ματς
αυτού του τύπου ήταν ρουτίνα στην
κατεχόμενη Ουκρανία και τις περισσότερες
φορές κέρδιζαν οι Ουκρανοί (60 νίκες,
έναντι 36 των Γερμανών και 15 ισοπαλιών).
Βέβαια, δέκα μέρες αργότερα εννέα παίκτες
της «Σταρτ» συνελήφθησαν και οι
περισσότεροι από αυτούς εκτελέστηκαν
ή πέθαναν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης,
επειδή ήταν πράκτορες της NKVD (προδρόμου
της KGB), σύμφωνα με τις κατοχικές αρχές.
ΠΗΓΗ: sansimera.gr
Αν δεν μιλούσαμε για νεκρους από τη μια και ναζί από την άλλη θα λέγαμε ότι πρόκειται για κακογουστη πλάκα. Για αθλιότητα. Όπου οι εγκληματίες ναζί ειναι ιππότες αλλά συλλαμβάνουν τους νικητές ως κατασκόπους! Οι Γερμανοί ξανάρχονται, σκέψου ναμην ήταν ιππότες τι θα λέγανε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός κάνει προπαγάνδα; Οι σοβιετικοί ή οι συνεργάτες τών Γερμανών;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τόν συγγραφέα οι Ουκρανοί έπρεπε να είναι γερμανοτσολιάδες και όχι
πράκτορες τήν πατρίδας τους!!!
Το γεγονός παραμένει:
ΕΚΤΕΛΕΣΘΗΚΑΝ!
Αιδώς Αργείοι!!!
Κουίζ: σε πόσα χωριά και κωμοπόλεις της Ουκρανίας οι Γερμανοί μάζεψαν παιδιά και γυναίκες σε Εκκλησίες, στάβλους και μεγάλα κτήρια, και τους έκαψαν ζωντανούς; Μπορείτε να βάλετε ένα σχετικό άρθρο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι αλήθεια , όμως αλήθεια είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήκατάλαβα.