Η Αγκυρα μισεί την Αφροδίτη και ό,τι είναι δικό της: επί 37 έτη έχει εισβάλει στο μισό του νησιού της, την Κύπρο, και τις τελευταίες ημέρες απειλεί και το θαλάσσιο «οικόπεδό της».
ΜΕ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ και αδιάλλακτο τρόπο, όπως έχει συνηθίσει να κάνει η «μοντέρνα» χώρα του κ. Ερντογάν, η Αγκυρα απειλεί ευθέως τη Λευκωσία, αν η τελευταία προχωρήσει στις 22 Σεπτεμβρίου σε υποθαλάσσιες γεωτρήσεις για φυσικό αέριο στο «οικόπεδο 12» ή αλλιώς στο οικόπεδο «της Αφροδίτης», μέσα στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ της Αγκυρας είναι για ακόμη μία φορά απελπιστικά χιλιοειπωμένη και ακατέργαστη: επιμένοντας ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι «κράτος», «αρπάζεται» από το Δίκαιο της Θάλασσας (το οποίο η Τουρκία δεν αναγνωρίζει και δεν εφαρμόζει), για να ισχυριστεί ότι ο καθορισμός της ΑΟΖ γίνεται μόνον ανάμεσα σε κράτη και κάτι τέτοιο η Λευκωσία δεν έχει κάνει ούτε με το Τ/Κ «κράτος», αλλά ούτε και με την ίδια την Τουρκία. Επομένως, η κίνηση της Λευκωσίας είναι «παράνομη». Γι' αυτό η Αγκυρα επιχειρεί να προσφύγει στον ΟΗΕ(!) και να «ευαισθητοποιήσει» την Ουάσιγκτον για την «παρανομία» που συντελείται στην Αν. Μεσόγειο, τη στιγμή μάλιστα που τον προσεχή Οκτώβριο θα επαναληφθούν οι συνομιλίες για τη συνολική (υποτίθεται) λύση του Κυπριακού.
Η ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ όμως απάντησε χλιαρά και απρόθυμα στα παράλογα της Αγκυρας. Δήλωσε ότι δεν μπορεί να απαγορεύσει σε αμερικανική εταιρεία, όπως η Noble Energy που έχει αναλάβει τις γεωτρήσεις, να κάνει τη δουλειά της και ακόμη ότι οι γεωτρήσεις στην υποθαλάσσια περιοχή της Κύπρου δεν έχουν σχέση με την επίλυση του Κυπριακού.
ΜΕ ΤΗΝ προκλητικά παράλογη θέση της η Αγκυρα αποδεικνύει -αν δεν επιδεικνύει- και τη στάση της στη λύση του Κυπριακού: δύο ανεξάρτητα κράτη στο νησί, με την Τουρκία να ελέγχει το «βόρειο κράτος» και να επιβλέπει το «νότιο κράτος».
ΚΑΙ ΓΙΑ να μη νομίζει κάποιος ότι η Τουρκία του κ. Ερντογάν έχει κάνει τη μεγάλη τομή στις σχέσεις κράτους-στρατού, η Αγκυρα αφήνει σκοπίμως να διαρρεύουν ανά τη Μεσόγειο υπόνοιες ότι, αν «ζοριστεί», μπορεί να στείλει στην περιοχή και κάνα-δυο πολεμικά σκάφη και αεροσκάφη της, ώστε να μην έχει κανείς αμφιβολία ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει ούτε ανεξαρτησία ούτε κυριαρχικά δικαιώματα.
ΕΙΝΑΙ στο χέρι τής -κλυδωνιζόμενης πολιτικά αυτή τη στιγμή- Λευκωσίας να αντιδράσει όπως αρμόζει σε ανεξάρτητο ευρωπαϊκό κράτος, με διπλωματικά μέσα. Και κυρίως να κόψει «τον τσαμπουκά» στην πονηρή Αγκυρα. Η οποία, όπως πράττει από το 1974 μέχρι σήμερα και στην περίπτωση του Αιγαίου και στην περίπτωση της Κύπρου, εξαναγκάζει Αθήνα και Λευκωσία να εμπλέκονται σε ατέρμονες διαπραγματεύσεις και συζητήσεις, που εκ των προτέρων είναι σίγουρο ότι δεν θα καταλήξουν πουθενά, ενώ δίνουν το δικαίωμα στην Τουρκία να κατοχυρώνει μονομερώς ό,τι θέλει, όπου το θέλει...
Αφ' ης στιγμής τον Δ/μβριο του 2004, Αθήνα και Λευκωσία συναίνεσαν να δοθεί στην Τουρκία ημερομηνία ενάρξεως των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, χωρίς να θέσουν απαράβατους όρους, όπως:
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Αποχώρηση κατοχικών στρατευμάτων από Κύπρο, άμεση και ολική
β) Αποχώρηση Τούρκων εποίκων, άμεση και ολική
γ) Πλήρης αναγνώριση της Δημοκρατίας της Κύπρου από την Τουρκία
δ) Αναγνώριση ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 νμ (δηλαδή άρση του casus belli),
το παιχνίδι είχε χαθεί. Τελεία και παύλα. Ή κάνεις χρήση του δικαιώματος αρνησικυρίας (βέτο) και υπερασπίζεσαι τα εθνικά σου συμφέροντα, ή πας στα μπάζα. Μέσος όρος δεν υπάρχει. Ιδού τι πέτυχαν με τις αναβολές και την αβελτηρία τους, τόσον η Αθήνα, όσο και η Λευκωσία. Η τελευταία κάτι πάει να διορθώσει εσχάτως, ενώ η Αθήνα βουλιάζει, ή μάλλον έπιασε πάτο πια.