Σε προηγούμενο άρθρο είχα περιγράψει συνοπτικά τα διακυβεύματα και τις προκλήσεις του ονοματολογικού της πΓΔΜ, και σήμερα επανέρχομαι με δύο λόγια για τις απαρχές του «Μακεδονικού ζητήματος».
Στο χώρο της Μακεδονίας, η μακραίωνη παρουσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν είχε αφήσει περιθώρια εκκόλαψης «εθνοκρατικών ταυτοποιήσεων», με την έννοια ότι η εθνική συνείδηση μπορεί να υπήρχε αλλά δεν είχε διαδοθεί το πρόταγμα της ένταξης σε ένα νεωτερικό κράτος. Έως τις αρχές του 19ου αιώνα υπήρχαν πληθυσμοί που μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, ακολουθούσαν τα ελληνικά ήθη, ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι, αλλά αδυνατούσαν να αντιληφθούν την αναδυόμενη στην Ευρώπη πραγματικότητα των ομογενοποιημένων εθνών-κρατών και της ένταξης σε συγκεκριμένα εδαφικά όρια. Το ίδιο ίσχυε και για τους πληθυσμούς σλαβικής ή βουλγαρικής καταγωγής, ενώ ούτε λόγος φυσικά για τους μουσουλμάνους και τον όποιον υπόρρητο τουρκικό εθνικισμό, ο οποίος ήταν περίπου ύβρις.
Η ελληνικότητα της Μακεδονίας επαληθεύεται μέσω της γλώσσας, των ηθών, της ιστορίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, με όρους ιστορικής και αρχαιολογικής θέασης, η Μακεδονία είναι ελληνική. Δυστυχώς, όμως, αδυνατούμε να υποστηρίξουμε με θέρμη το ίδιο για την Ανατολική Ρωμυλία, την Κωνσταντινούπολη, τη Μικρά Ασία ή τον Πόντο, παρότι είναι επίσης ελληνικές με ιστορικούς όρους. Γιατί; Στην περίπτωση της Μακεδονίας, η ελληνικότητά της επικυρώθηκε στα πεδία των μαχών και η ενσωμάτωσή της στο ελληνικό κράτος αποτέλεσε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίτευγμα, το οποίο επήλθε ως απόρροια και της αποδυνάμωσης της ισχύος της Υψηλής Πύλης και της διαφαινόμενης διάλυσης του οθωμανικού κράτους.
Τα λόγια του Χαρίλαου Τρικούπη, σε συνέντευξή του το 1889, είναι χαρακτηριστικά:
Ο Τούρκος εκλείπει πολύ ταχέως. Όταν έλθει ο μέγας πόλεμος, όπως αναπόφευκτα θα συμβεί μετά από τρία, πέντε ή οκτώ έτη, η Μακεδονία θα γίνει ελληνική ή βουλγαρική αναλόγως με το ποιος θα νικήσει. Αν την λάβουν οι Βούλγαροι, δεν αμφιβάλλω ότι, εντός ολίγων ετών, θα είναι ικανοί να εκσλαβίσουν τον πληθυσμό μέχρι τα θεσσαλικά σύνορα. Αν τη λάβουμε εμείς, θα τους κάνουμε όλους Έλληνες μέχρι την Ανατολική Ρωμυλία. Το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων δεν είναι διακηρυγμένης εθνικότητος, είναι έτοιμοι να δεχθούν ό,τι τους καλλιεργηθεί.
Τα ανωτέρω σημαίνουν ότι στα τέλη του 19ου αιώνα στον μακεδονικό χώρο είχε δημιουργηθεί ένα κενό ισχύος και επιρροής ή, με άλλα λόγια, ένα πεδίο εξαιρετικά ευεπίφορο στην εξάπλωση εθνικισμών και στην εκδήλωση αναθεωρητισμών. Επαναλαμβάνω ότι δεν υπονοώ θέματα ηθικής-ιστορικής νομιμοποίησης και άρα αδιαμφισβήτητης ελληνικότητας, αλλά στέκομαι αποκλειστικά στην πολιτικοστρατηγική πραγματικότητα, η οποία ενίοτε είναι...
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news
Το 1905 με βάση τα στατιστικά ζούσαν στην Μακεδονία 577.000 ελληνόφωνοι, σλαβόφωνοι και τουρκόφωνοι Έλληνες. Οι Έλληνες είχαν τα ίδια ήθη, έθιμα και ιστορία αλλά διαφορετική γλώσσα. Οι Βούλγαροι ήταν 400.000.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε βάση τις έρευνες DNA οι Έλληνες σήμερα συγγενεύουν πολύ με τους Σλάβους, γιατί ένα μεγάλο ποσοστό των Σλάβων είναι εξισλαβισμένοι Έλληνες.