Έτσι γίνονται οι συνεταιρισμοί, Ακιντζί αγά; Με τις απειλές;

Τον κάρφωσε πάλι τον Νίκο Αναστασιάδη ο Μουσταφά Ακιντζί. Από την πρώτη τους συνάντηση, λέει, τον Μάιο του 2015, του έθεσε το θέμα του φυσικού αερίου. Του είπε «ή να το αναβάλετε για κάποιο διάστημα ή να κινηθούμε από κοινού». Και ο Πρόεδρος του απάντησε, καρφώνει τώρα αυτός, ότι «δεν θα προχωρήσουμε αυτό το θέμα στο άμεσο μέλλον και θα επικεντρωθούμε στο Κυπριακό, γι’ αυτό και το θέμα αυτό δεν θα αποτελέσει εμπόδιο». Του είπε κάτι τέτοιο ο Πρόεδρος; Πάντως, στην πράξη αποδείχθηκε ότι πράγματι δεν προχωρήσαμε, πάγωσαν όλα, ακόμα και το Αφροδίτη, που είναι το πρώτο επιβεβαιωμένο κοίτασμα που εντοπίστηκε, έμεινε στον βυθό, εφτά χρόνια μετά.

Αλλά και πάλι έχει παράπονο ο Ακιντζί. Διότι, λέει, να που τώρα προχωρούμε και αφήνουμε την Τουρκία απέξω και δικαιολογημένα προχωρούν κι αυτοί σε γεωτρήσεις. Όμως, το ερώτημα είναι απλό: Τόσα χρόνια που δεν προχωρούσε το ενεργειακό πρόγραμμα και γίνονταν τόσο επίμονες διαπραγματεύσεις γιατί δεν λύθηκε το Κυπριακό; Απλή και η απάντηση: Διότι, ο Ακιντζί δεν διαπραγματευόταν τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων αλλά τα συμφέροντα της Τουρκίας. Μας το λέει και τόσο αθώα για το φυσικό αέριο: «Δεν είναι δυνατόν να κρατηθεί η Τουρκία και οι Τ/κ μακριά από αυτή την εξίσωση ενέργειας», λέει. 

Γιατί έχει θέση στην εξίσωση η Τουρκία, Ακιντζί αγά; 

Ούτε ΑΟΖ έχει στην περιοχή μας, ούτε φυσικό αέριο δικό της στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Σώνει και καλά να τη βάλουμε στην εξίσωση της δικής μας ενέργειας; 

Αυτή είναι η διαφορά μας, όμως. Και είναι απόλυτη και καταλυτική. Οι Τουρκοκύπριοι ηγέτες θεωρούν ότι είναι λογικό να διαπραγματευόμαστε μια διευθέτηση, που θα εξυπηρετεί πρώτα τα συμφέροντα της Τουρκίας και μετά της Κύπρου. Και, μάλιστα, είναι τόσο ειλικρινείς με τους μελλοντικούς εταίρους τους, που δεν κρύβουν ότι αυτό θέλουν να το επιβάλουν προτάσσοντας τη στρατιωτική δύναμη της Τουρκίας. Δηλαδή, απειλώντας μια δράκα Ελληνοκύπριους έναντι της τουρκικής υπερδύναμης, απειλώντας τους εν δυνάμει συνεργάτες τους, ότι θέλοντας και μη θα υποκύψουν σε αυτά που εκείνοι θεωρούν λογικά.
Έλεγε, για παράδειγμα, χτες, ότι «το πέρασμα ενός αγωγού μέσω της Τουρκίας είναι ο πιο λογικός και πιο πρακτικός τρόπος» για την αξιοποίηση του φυσικού αερίου. Δεν έχουν λόγο, δηλαδή, οι Ελληνοκύπριοι, ούτε η Ευρώπη, ούτε έχει καμιά σημασία το ότι οι υπόλοιποι στη Μεσόγειο (Ισραήλ και Αίγυπτος) ούτε που συζητούν τέτοιο ενδεχόμενο. Φτάνει, που το θεωρούν λογικό και πρακτικό οι Τούρκοι. Αυτός είναι ο συνεταιρισμός, που επιθυμούν να κτίσουμε. Σε όλα τα επίπεδα. Από το φυσικό αέριο μέχρι τον έλεγχο του δήθεν ομοσπονδιακού κράτους, το εδαφικό, το περιουσιακό, τον εποικισμό.

Σε όλα υπάρχει η κοινή λογική και η τουρκική λογική. Στην κοινή λογική υπάρχει ασφαλώς η λεγόμενη win-win διαπραγμάτευση, αλλά στην τουρκική λογική υπάρχει μόνο η απόλυτη εξυπηρέτηση των τουρκικών συμφερόντων. Όποιος δεν προσαρμόζεται σε αυτήν είναι παράλογος και πρέπει να υποταχθεί ή να εξοντωθεί. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή τη λογική την ασπάζεται και την προτάσσει και ο Ακιντζί κι όλη η τουρκοκυπριακή ηγεσία. Κι αυτοί με τους οποίους πολλοί ηγέτες των Ελληνοκυπρίων πιστεύουν αφελώς ότι έχουν κοινά οράματα και δεν αντιλαμβάνονται ποτέ ότι πρόκειται για εφιάλτες.

Επομένως, ένα είναι το συμπέρασμα όλης αυτής της περιπέτειας των τελευταίων χρόνων, από την εποχή του Ταλάτ μέχρι σήμερα, όπου ξεσκεπάστηκαν όλοι και όλα. Ότι δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσουμε σε λύση αν δεν νομιμοποιήσουμε την κατοχή. Όπως το είπε κι ο Νίκος Αναστασιάδης, 15/10/2017, «όποιος και να ήταν ο Πρόεδρος όποια και αν ήταν η πολιτική που ακολουθούσαμε». Αν έχουμε κάποια πιθανότητα να αλλάξει κάτι είναι με τη συνέχιση της πολιτικής της ενέργειας ανεξάρτητα από το τι λένε και τι κάνουν οι Τούρκοι, την αξιοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον εμπλουτισμό των τριμερών συνεργασιών, που αφήνουν την Τουρκία μακριά από την εξίσωση μέχρι να υποχρεωθεί να σκεφτεί τη συνεργασία αντί την πειρατεία, την ενίσχυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οτιδήποτε άλλο, όπως τα καλοπιάσματα του σουλτάνου ή του Ακιντζί και του Οζερσάι, η επιστροφή στη διαπραγμάτευση περί της διακυβέρνησης και όχι της αποχώρησης της Τουρκίας, μας οδηγούν στην τουρκική λογική και στην καταστροφή.

aristosm@phileleftheros.com

Φιλελεύθερος