Μυστικές διαπραγματεύσεις με κινέζικες τράπεζες για κάλυψη έως και 25% του τεράστιου δημοσίου χρέους

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ - Eφημερίδα ΑΞΙΑ 21/11/09

Με τον νέο προϋπολογισμό να αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερο σκεπτικισμό από τους διεθνείς οίκους και τα ξένα επενδυτικά funds, τόσο για τη δυνατότητα εκπλήρωσης των στόχων που θέτει η ελληνική οικονομία και την έλλειψη μόνιμων διαρθρωτικών μέτρων, όσο και για την απουσία πρόβλεψης εσόδων από αποκρατικοποιήσεις, η κυβέρνηση αναζητά λύσεις και «αγορά» χρόνου για την εξυπηρέτηση του τεράστιου δημόσιου χρέους στην Κίνα. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός προσωπικά, με την αρωγή του υπουργού Οικονομικών, επιδιώκει να κλείσει ένα σημαντικό deal για την εξυπηρέτηση του χρέους, που ήδη αγγίζει τα 300 δισ. ευρώ και θα ξεπεράσει του χρόνου τα 330

με κινεζικές τράπεζες (Bank of China και δύο άλλες ακόμα), οι οποίες φέρονται να εξετάζουν την αγορά ελληνικών ομολόγων, είτε μέσω της δευτερογενούς αγοράς, είτε μέσω των νέων εκδόσεων. Οι διαπραγματεύσεις με τους πιθανούς νέους primary dealers και αγοραστές ελληνικών ομολογιακών εκδόσεων γίνονται με άκρα μυστικότητα και στο παιχνίδι έχουν εμπλακεί και κορυφαίοι αμερικανικοί επενδυτικοί οίκοι. Το ποσό που συζητείται είναι πολύ μεγάλο, καθώς οι κινεζικές τράπεζες συζητούν για την «κάλυψη» συνολικά του 20% - 25% του χρέους, δηλαδή για επένδυση που σε τελική μορφή μπορεί να αγγίξει ακόμη και τα 80 δισ. ευρώ. Ή, στη χειρότερη περίπτωση, αν δεν επιτευχθεί η συνολική συμφωνία, να αναλάβουν το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων εκδόσεων δαπανώντας περίπου 30 δισ. ευρώ.

Ανάσα για την οικονομία

Κυβερνητικοί κύκλοι εκτιμούν ότι αν επιτευχθεί το σημαντικό αυτό deal, θα αποτελέσει μία μείζονος σημασίας ανάσα για την ελληνική οικονομία, θα απομακρύνει το φάσμα της χρεοκοπίας της χώρας και θα λύσει το άμεσο και τεράστιο ταμειακό πρόβλημα του ελληνικού Δημοσίου αλλά και των ελληνικών τραπεζών, σε μία περίοδο κατά την οποία το ελληνικό κράτος δυσκολεύεται να βρει δανειστές. Το κυριότερο είναι ότι θα υπάρξει πλέον ο χρόνος προκειμένου να ωριμάσουν τα νέα μέτρα και να μπορέσει να συμμαζευτεί το έλλειμμα, να βγει η χώρα από τη «μαύρη λίστα» των διεθνών οίκων αξιολόγησης που «απειλούν» με νέες υποβαθμίσεις που θα φέρουν τους ελληνικούς τίτλους στα πρόθυρα του να χαρακτηρισθούν «junk bonds» και να γίνει δυνατή η άσκηση και ο επανασχεδιασμός της οικονομικής πολιτικής με μεγαλύτερη ψυχραιμία πλέον.

Οι διαπραγματεύσεις

Στο παιχνίδι των διαπραγματεύσεων έχουν εμπλακεί και κορυφαία επιτελικά στελέχη αμερικανικών επενδυτικών τραπεζών, όπως η Goldman Sachs και η ]Ρ Morgan, οι οποίοι ούτως ή άλλως βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με κινεζικούς τραπεζίτες και αξιωματούχους, στο πλαίσιο της αυξημένης κινητικότητας που παρατηρείται στις σχέσεις ΗΠΑ και Κίνας. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι η Κίνα αποτελεί αυτή τη στιγμή τον μεγαλύτερο δανειστή του αμερικανικού Δημοσίου με ομόλογα που ξεπερνούν τα 800 δισ. δολάρια και εμφανίζεται ιδιαίτερα προβληματισμένη από την υποχώρηση του αμερικανικού νομίσματος. Πέραν των εμπορικών θεμάτων, η διατήρηση της σχέσης αυτή, άλλωστε, ήταν και ένα από τα κυριότερα ζητήματα της επίσκεψης του προέδρου Ομπάμα στην Κίνα.

Η δυσαρέσκεια και η σπέκουλα

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, παρά το γεγονός ότι τα μεγάλα επενδυτικά «σπίτια» διαπραγματεύονται και για λογαριασμό του ελληνικού Δημοσίου, υπάρχει σε υψηλά κλιμάκια τους και μία σχετική δυσφορία για ορισμένες δράσεις της νέας κυβέρνησης. Οι Αμερικανοί θέλουν να στηρίξουν τον Γ. Παπανδρέου, από την άλλη πλευρά όμως ανησυχούν για ορισμένες «ροπές» υπουργών προς τον λαϊκισμό και τις «business που δεν γίνονται», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν. Μεταξύ αυτών και η «οπισθοχώρηση» στις αποκρατικοποιήσεις που δεν προβλέπονται στον νέο προϋπολογισμό και η εμφανής αδυναμία της νέας κυβέρνησης να κυβερνήσει, αφού ακόμη παραμένουν «ορφανές» κρίσιμες διοικητικές θέσεις στο Δημόσιο και στις ελεγχόμενες επιχειρήσεις και τράπεζες. Έτσι δεν προστατεύουν σε αυτή τη φάση τα ελληνικά ομόλογα, γύρω από τα οποία έχει στηθεί ένα πολύ μεγάλο κερδοσκοπικό παιχνίδι, προερχόμενο κυρίως από τα ευρωπαϊκά παραρτήματα των διεθνών οίκων και ορισμένες ευρωπαϊκές τράπεζες, χωρίς να μένει αμέτοχος, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν ορισμένες πλευρές, και ο ελληνικός παράγων.

Όχι οι τράπεζες, αλλά μεγάλοι κεφαλαιούχοι και hedge funds που αξιοποιούν την ευκαιρία που τους δίνει η δυσαρέσκεια της Ε.Ε. για την άσχημη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Και εκτοξεύουν τα spreads των ελληνικών ομολόγων ακόμη και 180 μονάδες βάσης από τα γερμανικά, στη χειρότερη απόδοση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βέβαια, από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να αποκλεισθεί η συμμετοχή στο κερδοσκοπικό αυτό παιχνίδι και όσων γνωρίζουν για τις διαπραγματεύσεις με τους Κινέζους, υπό την έννοια ότι η σημερινή συγκυρία τούς δίνει μια ευκαιρία κερδοσκοπίας που δεν θα επαναληφθεί αν λυθεί το πρόβλημα εξυπηρέτησης του χρέους και απορρόφησης των νέων εκδόσεων. Αν κλείσει το επιδιωκόμενο deal είναι σαφές ότι τα spreads θα υποχωρήσουν ραγδαία στη δευτερογενή αγορά και η σπέκουλα με τα ελληνικά ομόλογα θα λάβει τέλος.