ΔΡΑΜΑΤΙΚΗαλλά χωρίς να αποτελεί έκπληξη, χαρακτηρίζει την παραίτηση των αρχηγών των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας την περασμένη Παρασκευή, η WΑLLSΤRΕΕΤ JΟURΝΑLΕURΟΡΕ σε κύριο άρθρο της, το οποίο καταχωρίζεται στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας. Το άρθρο υποστηρίζει ότι η τουρκική στρατιωτική ελίτ της χώρας είχε χάσει προ πολλού τον ρόλο του «αποκλειστικού προστάτη» της κληρονομιάς του Ατατούρκ υποχωρώντας απέναντι στον Πρωθυπουργό Εrdogan.
Οι παραιτήσεις των στρατιωτικών αρχηγών αποτελούν τη συνέχεια της προσπάθειας του Τούρκου Πρωθυπουργού να αναμορφώσει το πολιτικό σύστημα της χώρας, το οποίο διαμορφώθηκε υπό τον Ατατούρκ περίπου έναν αιώνα πριν. Το ερώτημα όμως, το οποίο εγείρεται στην προκειμένη περίπτωση, σημειώνει η εφημερίδα, είναι κατά πόσο η χώρα θα αναδυθεί ως μία φιλελεύθερη δημοκρατία ή τελικά θα καταλήξει ως ένα άλλο αυταρχικό καθεστώς, αντικαθιστώντας τον κεμαλισμό.
Αυτή η εξέλιξη εξαρτάται από την κυβέρνηση Εrdogan.
Αναλύοντας περαιτέρω, η WSJ αναγνωρίζει ότι τα τελευταία οκτώ χρόνια «διακυβέρνησης του ΑΚΡ», αφήνουν περιθώρια για συγκρατημένη αισιοδοξία όσον αφορά το πολιτικό μέλλον της Τουρκίας. «Ο Ερντογάν προήλθε από το ισλαμικό κίνημα και ως πολιτικός ηγέτης κατάφερε να αλλάξει τη χώρα κατά τρόπο απροσδόκητο και πολλές φορές θετικό», γράφει η εφημερίδα ενώ σε άλλο σημείο σημειώνει:
«Ο Πρωθυπουργός, από μία σκληρή γειτονιά της Κωνσταντινούπολης, κατάφερε να γίνει ο πιο σημαντικός ηγέτης μετά τον Ατατούρκ. Γι’ αυτό χρειάστηκε θάρρος, χάρισμα και πολιτική γνώση».
Ωστόσο η εφημερίδα, αναφερόμενη και στις ανησυχητικές καταστάσεις που επηρεάζουν αρνητικά τη διακυβέρνηση Εrdogan, κάνει λόγο για τα «όχι και τόσο αξιοθαύμαστα προσωπικά χαρακτηριστικά του Τούρκου Πρωθυπουργού» αλλά και για τις επιθέσεις της κυβέρνησής του στον Τύπο. http://www.philenews.com/digital/
Οι παραιτήσεις των στρατιωτικών αρχηγών αποτελούν τη συνέχεια της προσπάθειας του Τούρκου Πρωθυπουργού να αναμορφώσει το πολιτικό σύστημα της χώρας, το οποίο διαμορφώθηκε υπό τον Ατατούρκ περίπου έναν αιώνα πριν. Το ερώτημα όμως, το οποίο εγείρεται στην προκειμένη περίπτωση, σημειώνει η εφημερίδα, είναι κατά πόσο η χώρα θα αναδυθεί ως μία φιλελεύθερη δημοκρατία ή τελικά θα καταλήξει ως ένα άλλο αυταρχικό καθεστώς, αντικαθιστώντας τον κεμαλισμό.
Αυτή η εξέλιξη εξαρτάται από την κυβέρνηση Εrdogan.
Αναλύοντας περαιτέρω, η WSJ αναγνωρίζει ότι τα τελευταία οκτώ χρόνια «διακυβέρνησης του ΑΚΡ», αφήνουν περιθώρια για συγκρατημένη αισιοδοξία όσον αφορά το πολιτικό μέλλον της Τουρκίας. «Ο Ερντογάν προήλθε από το ισλαμικό κίνημα και ως πολιτικός ηγέτης κατάφερε να αλλάξει τη χώρα κατά τρόπο απροσδόκητο και πολλές φορές θετικό», γράφει η εφημερίδα ενώ σε άλλο σημείο σημειώνει:
«Ο Πρωθυπουργός, από μία σκληρή γειτονιά της Κωνσταντινούπολης, κατάφερε να γίνει ο πιο σημαντικός ηγέτης μετά τον Ατατούρκ. Γι’ αυτό χρειάστηκε θάρρος, χάρισμα και πολιτική γνώση».
Ωστόσο η εφημερίδα, αναφερόμενη και στις ανησυχητικές καταστάσεις που επηρεάζουν αρνητικά τη διακυβέρνηση Εrdogan, κάνει λόγο για τα «όχι και τόσο αξιοθαύμαστα προσωπικά χαρακτηριστικά του Τούρκου Πρωθυπουργού» αλλά και για τις επιθέσεις της κυβέρνησής του στον Τύπο. http://www.philenews.com/digital/
Δεν ξέρω τί εννοεί η εφημερίδα για τα προσωπικά χαρακτηριστικά, αλλά όταν έκρυβαν την πραγματική Ανατολίτικη νοοτροπία των Τούρκων ως λαού και της ηγεσίας τους, ήταν καλά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν τους βοηθούσαν να μπουν στη Δυτική οικογένεια χωρίς τις βασικές προδιαγραφές, προφανώς έκριναν ότι ΈΠΡΕΠΕ η Τουρκία να 'κερδιθεί' από το Δυτικό κόσμο, για να υπάρχει μία ασφαλής ζώνη ως ανάχωμα του ισλαμισμού και ως ορμητήριο για τους πολέμους.
Δεν παρεμβαίνουν όμως οι ΗΠΑ, γιατί αυτό;
Απλά, θα γλύφουν τον Ερντογάν, μέχρι την τελευταία στιγμή, μέχρι να τους κλείσει τελείως την πόρτα.
Σιγά που αγχώθηκαν για τη Δημοκρατία στην Τουρκία. Ίσα ίσα που θα δώσει το πάτημα όταν πλέον θα καταστεί επικίνδυνη η Τουρκία, να βοηθήσουν τους Κούρδους στο όνομα της Δημοκρατίας (που την θυμήθηκαν μετά από τις Γενοκτονίες,τα Εξπρές του Μεσονυκτίου και άλλα πολλά).
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή