Μέτρα επώδυνα και αναποτελεσματικά

της Ελίνας Γαληνού
Τελευταίες ημέρες διακοπών και ...μικροαπολαύσεων, που μέχρι τώρα μας επέτρεπε η πενιχρή πλέον καταναλωτική μας δυνατότητα. Ο καφές στην παραλία, το αναψυκτικό με την παρέα, ή το σνάκ για να τσιμπήσουμε με τους φίλους μας σε μια βραδινή βόλτα. Τελευταία χρονιά όπου το πενιχρό μας βαλάντιο, άντεξε να πληρώσει μια ολιγοήμερη μετακίνηση έξω από την πόλη για να καταλάβουμε καλύτερα την ανάπαυλα. Το κλίμα γύρω μας μαρτυρά πως η φετεινή επιστροφή στα καθήκοντά μας, θα είναι αρκετά πιό μελαγχολική από πέρυσι.. Δεν είναι μόνο λόγω κρίσης για τα τεράστια παγκόσμια προβλήματα που σκοτεινιάζουν τον αυριανό μας ορίζοντα και που εύλογα, μας τρομάζουν. Βεβαίως, τον τελευταίο καιρό το κλίμα παραέγινε απαίσιο, αλλά και οι πολιτικοί μας κάνουν ό,τι μπορούν για να μας το υπενθυμίζουν.

Λές και καταβάλουν προσπάθεια να μας πονέσουν περισσότερο, ξύνοντας τις ήδη ανοιχτές πληγές του κόσμου. Να μας εξαφανίσουν και τα τελευταία ανθρώπινα διέξοδα που καθένας εύρισκε μέσα στην καθημερινότητά του. Το καφεδάκι ή ακόμα πιό σπάνια-την ταβερνούλα και την ψησταριά της γειτονιάς. Ακόμα και το αναψυκτικό από τα περίπτερα-βασική ανάγκη των εργαζομένων στο ύπαιθρο. Η το γιαουρτάκι με το γάλα που εξασφάλιζε ο μικροσυνταξιούχος για το βραδινό του γεύμα. Ολα αυτά, που μέχρι χτές θεωρούσαν οι περισσότεροι άνθρωποι προσιτά ακόμα και με τα πενιχρά τους εισοδήματα, τώρα μετατρέπονται σε πολυτέλεια. Πάλι καλά που εξαιρέθηκε το νερό αν και δεν την γλίτωσαν τα αεριούχα που ίσως έχουν ανάγκη κάποιοι πάσχοντες. Ο υπουργός, αν και είχε υποσχεθεί ότι θα αναθεωρήσει το μέτρο, έκανε πίσω και το προωθεί μέσα στο πολυνομοσχέδιο για την φορολόγηση. "Αντιλαμβάνομαι ότι είναι σκληρό, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά, είναι ανάγκη προσωρινή..." μας είπε. Προφανώς, επικαλείται (πάλι) την γνωστή καραμέλα του Μεσοπρόθεσμου και της ανάγκης συγκέντρωσης εσόδων. Πιστός στο δόγμα του προκατόχου του "δεν λυγίζουμε μπροστά στις λαικές αντιδράσεις", προσπερνά τις θύελλες οργής που ξεσήκωσε το μέτρο από όλες τις πλευρές της κοινωνίας. Από τους μικρομεσαίους εισοδηματίες, τους επιχειρηματίες, τους εστιάτορες, τους καταστηματάρχες γενικά, τον τουριστικό κλάδο..κλπ.
Και όλα αυτά, για να συγκεντρωθούν λέει με γρήγορους ρυθμούς, έσοδα στο δημόσιο ταμείο. Πόσες φορές επιτέλους θα την ακούσουμε αυτήν την δικαιολογία; Είναι αναμενόμενο ότι η πλειονότητα του λαού, από 1η Σεπτεμβρίου θα αναγκαστεί πάλι να κόψει τις μικροχαρές της τόσο άχαρης καθημερινότητάς του, τις συνήθειες εκείνες που τον βοηθούσαν να αγαντάρει τα ζόρικα. Θα αγωνίζεται να καλύψει ακόμα και τα 2-3 καθημερινά του είδη πρώτης ανάγκης από τον φούρνο ή το γαλακτοπωλείο της γειτονιάς. Θα αναβάλει συνεχώς την έξοδο με φίλους, αποφεύγοντας τα αγαπημένα του στέκια. Αλλά έστω, ότι αυτά δεν απασχολούν διόλου τους κυβερνώντες μας. Ομως η αποτελεσματικότητα του μέτρου ως προς τα έσοδα, δεν τους απασχολεί; Τα δεδομένα πάντως, μιλάνε ως εξής. Η επιδείνωση της ύφεσης κατά 6.5% το τελευταίο τρίμηνο, σημαίνει απλά ότι η αντίστροφη μέτρηση για την ήδη παγωμένη οικονομία, άρχισε να δείχνει τα δόντια της. Η πτώση της κατανάλωσης χειροτερεύει το πρόβλημα, στραγγαλίζοντας την εναπομείνασα εμπορική δραστηριότητα στην Ελλάδα.
Η χώρα μας με έναν ΦΠΑ 23% καθίσταται απαγορευτική για προσέλκυση επενδύσεων. Η προοπτική ανοίγματος μιας μικρομεσαίας επιχείρησης που ενδεχομένως θα έλυνε το πρόβλημα της ανεργίας για πολλούς νέους, δυσχεραίνεται περισσότερο. Οσο η αγοραστική δύναμη του Ελληνα μειώνεται, τόσο το εμπόριο θα φθίνει, πολλαπλασιάζοντας τα λουκέτα και την ανεργία. Ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, περιστρέφεται γύρω από την Οικονομία μας με ιλιγγιώδεις πλέον ρυθμούς, μετακυλίοντας ανεξέλεγκτα πλέον το ντόμινο της καταστροφής. Και με τέτοια δεδομένα, η κυβέρνηση προχωρεί άλλο ένα μέτρο δολοφονικό! Ο κλάδος εστίασης μόνο, απασχολεί τουλάχιστον 120.000 καταστήματα στην χώρα με περίπου 600.000 εργαζόμενους! Τα ξενοδοχεία που ήδη είχαν περιορισμένα έσοδα λόγω του συστήματος all inclusive, προειδοποιούν ότι δεν θα μπορέσουν να απορροφήσουν τη νέα αύξηση του ΦΠΑ. Γενικά, ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων που είχε ήδη σημαντική πτώση στα κάπως ασφαλή έσοδά του, θα λυγίζει. Περιμένει λοιπόν η κυβέρνηση από αυτό το μέτρο, αύξηση δημοσίων εσόδων κατά 300 εκατ. ευρώ; Αλήθεια, τι είδους υπολογισμούς κάνει και σε ποιάς χώρας δεδομένα τους βασίζει; Κάποιοι εκτιμούν ότι εφαρμογές τέτοιων παράλογων μέτρων, δεν εξηγούνται παρά μόνο λόγω μανίας καταδιώξεως προς τον λαό. Αλλιώς γιατί επιμένουν σε μια ανάδρομη πολιτική της οποίας οι επιπτώσεις, είναι ήδη γνωστές και παραδεκτές κατά γενική ομολογία;