Θηριωδίες σε βάρος στρατιωτών και αιχμαλώτων

Ο Τ/ΚΟμερ Κιοσέ, στο βιβλίο του «18 αφτιά στην τσάντα του μπρεν» αναφέρεται σε αναμνήσεις του από τη β΄ εισβολή και σε συνέντευξη που παραχώρησε στη δημοσιογράφο της Χαβαντίς (8/1/2011) Τζαν Σαρβάν, μεταξύ άλλων είπε:
«Κατά τη δεύτερη εισβολή ήμουν λοχίας στην Ομορφίτα. Στο στρατόπεδό μας μετέφεραν ένα λεωφορείο γεμάτο Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους των οποίων είχαν δέσει τα μάτια. Από το λεωφορείο αποβιβάστηκαν και δύο εκ Τουρκίας στρατιώτες, εκ των οποίων ο ένας μου ζήτησε νερό. Μπήκαν μέσα και του έφεραν ένα παγούρι νερό. Ένας Ελληνοκύπριος αιχμάλωτος όταν άκουσε τον ήχο του νερού μου είπε στα ελληνικά: «Θέλω νερό». Ο Τούρκος στρατιώτης εκνευρίστηκε, άρχισε να βρίζει τον Ε/κ και σύροντας ένα μαχαίρι το έμπηξε στο γόνατο του αιχμάλωτου με αποτέλεσμα ακατάσχετη αιμορραγία. Αφού περιποιηθήκαμε το τραύμα, τον μεταφέραμε στο λεωφορείο. Στην είσοδο του λεωφορείο στεκόταν ένας στρατιώτης. Στο λεωφορείο υπήρχε μια άσχημη μυρωδιά. Τον ρώτησα από πού προέρχεται αυτή η μπόχα. Μου έδειξε την τσάντα όπου φύλαγε το μπρεν η οποία, εξωτερικά, ήταν κόκκινη από ξεραμένα αίματα. Την άνοιξε και μου είπε: «Αδελφέ, 18 αφτιά Ε/κυπρίων». Όταν τον ρώτησα το τι θα τα έκανε, μου είπε ότι θα τα μετέφερε στη μητέρα του για να αποδείξει το κατόρθωμά του.

Όταν η δημοσιογράφος ρώτησε τον Κιοσέ κατά πόσο τα αφτιά ήταν αιχμαλώτων που σκότωσε ο εν λόγω στρατιώτης, απάντησε ότι επρόκειτο για νεκρούς Ε/κ στρατιώτες και αυτός, απλά, έκοψε τα αφτιά τους για να υπερηφανεύεται στην Τουρκία ότι τους σκότωσε ο ίδιος.

Στο ίδιο βιβλίο ο Κιοσέ αναφέρεται και σε μια άλλη περίπτωση στην οποία ήταν αυτόπτης μάρτυρας δολοφονίας δύο Ε/κ στρατιωτών από τον συνάδελφό του Εργκούν. Να πώς περιγράφει τη δολοφονία: «Είχαμε διαταγή να πυροβολούμε άνδρες με στρατιωτική περιβολή. Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με δύο Ε/κ νέους οι οποίοι προσπάθησαν να τραπούν σε φυγή. Έφεραν μεν πολιτική περιβολή αλλά από το κόψιμο των μαλλιών τους ήταν φανερό ότι ήταν στρατιώτες. Τους καλέσαμε να σταματήσουν, αλλά δεν υπάκουσαν. Μπήκαν στον κήπο ενός σπιτιού. Με τα τόμσον ανά χείρας περικυκλώσαμε το σπίτι. Από το εσωτερικό του σπιτιού οι Ε/κ φώναζαν “ είμαστε αδέλφια, δεν θέλουμε πόλεμο”. Ο άλλος Ε/κ φώναζε “είμαι αρραβωνιασμένος, σας ικετεύω μη μας σκοτώσετε”. Ο Εργκούν μπήκε στο σπίτι και σε λίγο άκουσα τους πυροβολισμούς. Με κατακόκκινα μάτια, βγήκε έξω και όταν τον ρώτησα “τι έγινε, Εργκούν;”, μου απάντησε “όλα εντάξει. Προχώρα”. Τον εγκατέλειψα και πήρα τον δρόμο μόνος μου. Στον δρόμο συνάντησα ένα άλλο Ε/κ. Τον πυροβόλησα αλλά κρύφτηκε. Δεν ξέρω αν τον σκότωσα». http://www.philenews.com/digital/