Μνημόσυνο Αθανάτων της 33 Μοίρας Καταδρομών και η Κερύνεια που χρωστάμε ελεύθερη

Γιώργος Καλλινίκου    

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018, ώρα 11 π.μ. Έφτασα στην 33η Μοίρα Καταδρομών για μια σεμνή αλλά σπουδαία εκδήλωση. Επιμνημόσυνος τελετή υπέρ όλων εκείνων που έπεσαν ή αγνοούνται, ευκλεώς αγωνιζόμενοι υπό το δοξασμένο πολεμικό λάβαρο των αήττητων και θρυλικών Μονάδων Καταδρομών το 1974. Συνολικά 19 αξιωματικοί και 158 υπαξιωματικοί και οπλίτες περιλαμβάνονται στον κατάλογο.
Η αύρα εξόχως θετική. Οι ψυχές αρχίζουν να χορεύουν. Αισθανόμενες το τεράστιο ωστικό κύμα που προκαλεί ο συσσωρευμένος ηρωισμός ο οποίος διαχέεται σε κάθε γωνιά του στρατοπέδου. Εκεί όπου η περηφάνια όσων αξιώθηκαν να φοράνε τα τιμημένα πράσινα μπερέ εξόφθαλμα σε προκαλεί να αφήσεις πίσω σου όλα τα μικρά. Να ξεχάσεις προσωρινά όλα τα ασήμαντα. Όλα τα μιάσματα της εποχής που ζούμε. Όλα όσα μολύνουν τα ιδανικά και τις αξίες, που θα έπρεπε η κοινωνία να αναζητά.
Ακόμη και το όνομα του χώρου προκαλεί δέος: Στρατόπεδο Αντιστράτηγου Γεωργίου Κατσάνη! Το όνομα ενός θρύλου. Ενός Ελλαδίτη αξιωματικού ο οποίος υπηρετώντας στην Κύπρο, όντας διοικητής της 33ης ΜΚ, είχε επιλογή είτε να σκοτωθεί στο πεδίο της μάχης είτε να οπισθοχωρήσει και να σωθεί. Επέλεξε το Πάνθεον των Αθανάτων. Έπεσε νεκρός υπέρ βωμών και εστιών.
Ο άνθρωπος εκείνος (ταγματάρχης το 1974), εν καιρώ ειρήνης επαναλάμβανε στους καταδρομείς του: «Κομάντος, μην ξεχνάτε. Όταν τελειώνουν οι σφαίρες και οι φυσικές δυνάμεις, πολεμάει η ψυχή»! Τους το απέδειξε στην πράξη. Πίστεψε στην ελευθερία της Κύπρου. Και άφησε το αίμα του να ποτίζει για πάντα τη ράχη του παλληκαρόβουνου. Απέκτησε δόξα. Του απομένει, όμως, η υπόσχεση που του έδωσαν τα κομάντο τα οποία μάχονταν δίπλα του στις άγριες κορφές του Αγίου Ιλαρίωνα: Σου χρωστάμε την Κερύνεια ελεύθερη!
Η συνέχεια ήταν ανυπέρβλητα δοξαστική. Τόσο ηρωική. Τόσο λεβέντικη. Τόσο παλληκαρίσια. Αν φτάνοντας στο στρατόπεδο, οι ψυχές, απλώς, έστησαν χορό, στην εξέλιξη απέκτησαν ξαφνικά φτερά. Άφησαν τα φτωχά σώματα προσωρινά στο στρατόπεδο και πέταξαν πάνω από το παλληκαρόβουνο. Για να ζήσουν κάθε ηρωική στιγμή την οποία περιέγραψαν με δέος και ευλάβεια οι εν πολέμω αξιωματικοί των Καταδρομών.
Αναδεικνύοντας εκείνη την πτυχή της μαύρης εποχής του 1974, που πρέπει να παραμείνει ζωντανός φάρος καθοδήγησης. Μιας χούφτας πολεμιστών με τεράστιες ψυχές. Αγνόησαν την υπεροπλία του εχθρού. Αγνόησαν την πολλαπλάσια υπεροχή και σε αριθμό ατόμων. Αγνόησαν και εκείνο το μεγάλο μίασμα το οποίο έγραψε την πιο μελανή σελίδα στην σύγχρονη Ιστορία του τόπου: Την προδοσία!
Πρώτος ο στρατηγός εν αποστρατεία (υπολοχαγός της 31ης ΜΚ το 1974) Αθανάσιος Γαληνός. Περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο τον ηρωισμό των Καταδρομών. Η εισβολή του βάρβαρου Αττίλα βρήκε τις Μονάδες Καταδρομών διασκορπισμένες στη Λευκωσία. Έπρεπε να δουν τους Τούρκους αλεξιπτωτιστές για να αντιληφθούν ότι επρόκειτο για εισβολή! Πρώτη μαρτυρία της εσχάτης προδοσίας!
Οι Μονάδες Καταδρομών έλαβαν διαταγή, είπε ο στρατηγός, να φύγουν αμέσως για τον Πενταδάκτυλο για εφαρμογή επιχειρησιακών σχεδίων. Φορώντας κοντά παντελόνια, κοντομάνικα πουκάμισα και πράσινους μπερέδες (αντί για κράνη). «Έτσι πήγαμε στον πόλεμο», είπε, καταθέτοντας δεύτερη μαρτυρία για την εσχάτη προδοσία!
Η 31η ΜΚ ανέλαβε να καταλάβει το ύψωμα Κοτζά Καγιά. Η 32η ΜΚ την Άσπρη Μούττη. Η 33η ΜΚ το ύψωμα Πετρομούθια. Η επιτυχία των κομάντο ήταν απόλυτη! Μετά από σκληρές μάχες. Με ηρωισμό απαράμιλλο. Και αυταπάρνηση. Αποστολή των Καταδρομών είναι να επιχειρούν (συνήθως νύκτα) να καταλαμβάνουν στόχους. Το επόμενο πρωί έρχεται το Πεζικό, τους αντικαθιστά και διατηρεί τους συγκεκριμένους στόχους. «Η αντικατάσταση στους συγκεκριμένους στόχους δεν έγινε ποτέ», κατέθεσε με εμφανή απογοήτευση ο στρατηγός. Τρίτη κατάθεση μαρτυρίας για την εσχάτη προδοσία!
Ο στρατηγός συνέχισε να περιγράφει άλλες μάχες τις οποίες έδωσαν οι Μονάδες Καταδρομών Ιούλιο και Αύγουστο του 1974. Περιγραφή ανάλογων μαχών (όπως του αεροδρομίου Λευκωσίας) έκαναν στη συνέχεια και οι εν πολέμω ανθυπολοχαγοί της 32ης ΜΚ ανθυπολοχαγός Σωτήρης Καϊτάνης και της 33ης ΜΚ Σάββας Μέντζης.
Κοινά τα στοιχεία των περιγραφών. Ηρωισμός, αυταπάρνηση, παλληκαριά, λεβεντιά. Απέναντι σε υπεράριθμο εχθρό. Με πολλαπλάσιο και ασυγκρίτως καλύτερο οπλισμό. Οι απώλειες σημαντικές. Άντεξαν όμως. Σε όσες μάχες έδωσαν. Οι ψυχές τελικά, δεν καταλαβαίνουν από αριθμούς, όπως ορθά τους έλεγε ο ήρωας Γεώργιος Κατσάνης.
Οι ψυχές των παρευρισκομένων στην τελετή συνέχιζαν το ταξίδι τους στις ηρωικές βουνοκορφές του παλληκαρόβουνου: Κοτζά Καγιά, Άσπρη Μούττη, Άγιος Ιλαρίωνας, Πετρομούθια, ύψωμα 126… Φόρτωναν τόνους ανδρείας, λεβεντιάς και ηρωισμού οι αφιλότιμες. Γνωρίζουν, βλέπετε, τόσα χρόνια, ότι οι υπέρτατες αυτές αρετές έχουν εκλείψει, εν πολλοίς, στην κυπριακή επικράτεια. Φόρτισαν με τόνους ελευθερίας! Μόλις οι ψυχές γέμισαν τα αμπάρια τους επέστρεψαν στο στρατόπεδο των παλληκαριών.
Ενώθηκαν με τα σώματα, που ακίνητα άκουγαν τις περιγραφές. Τότε, τα ρυτιδιασμένα πρόσωπα εκατοντάδων παλαιών καταδρομών που παρευρίσκοντο στην εκδήλωση, έλαμψαν. Τα κυρτωμένα από τον χρόνο κορμιά τεντώθηκαν. Και όλοι μαζί έψαλαν: Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά… Ήταν η ανανέωση της υπόσχεσης στον ηρωικώς πεσόντα αντιστράτηγο Γεώργιο Κατσάνη: Σου χρωστάμε την Κερύνεια ελεύθερη!!!

Υ.Γ.: ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΕΓΓΟΝΙΩΝ. Αμέσως μόλις τελείωσε η τελετή, συγγενείς των πεσόντων ανέβηκαν στο μνημείο που βρίσκεται στην Μοίρα για να καταθέσουν στεφάνια ή να αποθέσουν μερικά λουλούδια. Μαζί τους και μικρά παιδάκια. Εγγονάκια των πεσόντων. Τους έδειχναν οι γονείς τους το όνομα του ήρωα παππού τους στη στήλη στην οποία αναγράφονται όλοι οι πεσόντες. Ένα από αυτά, έσκυψε και χάιδεψε το όνομα… Πώς θα ένιωσε άραγε το μικρό παιδάκι αγγίζοντας τόσο νωρίς στη ζωή του την Αθανασία; Φιλελεύθερος