Παύλος Παπαδόπουλος
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Δυτικής Ευρώπης στην οποία για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η συντριπτική πλειονότητα των μελών του υπουργικού συμβουλίου είναι κομμουνιστές. Χρωστάμε αυτή την απροσδόκητη συνειδητοποίηση στον καθηγητή κ. Νίκο Αλιβιζάτο και σε ένα υποδειγματικό άρθρο του που δημοσιεύθηκε στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Book’s Journal.
Ο κ. Αλιβιζάτος, παρακινούμενος από μια συζήτηση με έναν φίλο του Eυρωπαίο ιστορικό και με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του Σωτήρη Βαλντέν «Δικτατορία και Αντίσταση 1967-1974» (εκδ. Θεμέλιο), ανατέμνει την επιρροή στην ελληνική πολιτική ζωή των κομμουνιστικών κομμάτων, κινήσεων και ρευμάτων από το τέλος της δικτατορίας μέχρι σήμερα.
Μέσα από έναν απίστευτο κυκεώνα διασπάσεων, συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων, εκείνο που αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης είναι ότι πολλοί κομμουνιστές διατήρησαν άθικτη τη θεμελιώδη αντίθεσή τους με τους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας, συνασπίστηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ και με τρόπο σχεδόν συνωμοτικό συμφώνησαν ότι η κύρια προϋπόθεση για τη «ρεβάνς» είναι η εξουσία. Οπως δείχνει ο κ. Αλιβιζάτος, από τα ενενήντα πρόσωπα που πήραν θέση στο υπουργικό συμβούλιο από το 2015 έως σήμερα, τα πενήντα προέρχονται από το ΚΚΕ, το ΚΚΕ Εσωτερικού και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, ενώ 22 από τους υπολοίπους (νεότεροι και πασοκογενείς) έχουν ουσιαστικά παρόμοιες αριστερές αναφορές.
Κάποιοι θα χαμογελάσουν. «Και τι σημασία έχουν όλα αυτά όταν ο Τσίπρας συμμορφώθηκε με την Ευρώπη;» Και όμως. Για έναν κομμουνιστή που κατέλαβε την εξουσία, μάλλον δεν έχει και τόση σημασία αν υπέγραψε μνημόνιο με την Ευρώπη έχοντας αποτύχει να εξασφαλίσει χρηματοδότηση από άλλη πηγή για να στήσει το καθεστώς της αρεσκείας του. Οι Eυρωπαίοι δημοκράτες τού επέτρεψαν να επιλέξει εκείνος το «μείγμα της λιτότητας». Κι έτσι, με την εκτόξευση των φόρων και την καθίζηση της ανάπτυξης, δίπλα στην ανοχή, στη βία και τη χειραγώγηση των θεσμών, εξαναγκάζει σε συμβιβασμό ή σε μετανάστευση τα δυναμικά κοινωνικά στρώματα που συγκροτούν την «άλλη πλευρά». Με άλλα λόγια, υπάρχουν πολλοί δρόμοι για τον σοσιαλισμό και η κυβέρνηση των κομμουνιστών καθοδηγεί συνειδητά την Ελλάδα σε έναν από αυτούς.
Καθημερινή
Έχω διαβάσει λογιών-λογιών σαχλαμάρες. Αλλά βλέπω ότι γηράσκω αεί διδασκόμενος.
ΑπάντησηΔιαγραφήἩ μεσαία "τάξη", τό 75-80% μιᾶς χώρας, εἶναι τό πρόβλημα κάθε τυράννου. Προσεταιρίζεται τούς πολύ φτωχούς καί τούς πολύ πλουσίους, ὥστε νά δουλεύουν ὡς ἐξαθλιωμένοι εἴλωτες οἱ καλλίτεροι τοῦ λαοῦ, ἰδίως αὐτοί τῶν 20-40 χρόνων τῆς μεσαίας τάξεως.
ΑπάντησηΔιαγραφήἩ δικτατορία τοῦ Παπαδόπουλου, ἦταν μία ἐξαίρεση. Στηρίχθηκε κυρίως στήν μικρομεσαία τάξη. Διότι, οἱ φτωχοί (15-18%) θά ἦσαν ἐν μέρει φιλο-ἀριοστεροί. Καί μέ 10% ὑποστήριξη τοῦ λαοῦ, μόνο πραξικόπημα κάνεις, δέν κυβερνᾶς γιά πολύ. Χρειάζεται 20% περίπου τοῦ λαοῦ σέ διαρκῆ ἐνεργή ὑποστήριξη, γιά νά σταθῆ μιά τυραννία ('δικτατορία").
Ἡ σημερινή "δημοκρατία μας", δέν ἔχει πλέον τήν ὑποστήριξη τοῦ 20% τοῦ ἀληθινοῦ λαοῦ πρός τήν Κυβέρνηση. Καί ἐπειδή ὀνομάζεται Δημοκρατία, δέν διανοεῖται τό ἐνεργότατο ὑπόλοιπο, τοῦ 80% καί πλέον, νά τήν ἀνατρέψῃ.
Εὐλόγως διότι ἔρχονται ἐκλογές.
Ἀλλά ἄν δέν ἔλθουν ἐκλογές πράγματι ἀλλά μόνον εἰκονικῶς; That is the question!
Ὁ Λένιν, ἤθελε νά διασπάσῃ τήν Ρωσική Αὐτοκρατορία. Νά δουλέυουν σέ διάφορες "ἐθνικές" οἰκονομικές ζῶνες οἱ λαοί της, σάν σκλάβοι πράγματι ξένων (πολυεθνικῶν) ἐταιρειῶν, γιά νά ἔλθει στό ἀπώτερο μέλλον, ἡ εἰρηνική παγκόσμια κοινωνία τῆς "δικτατορίας τοῦ προλεταριάτου".
ΑπάντησηΔιαγραφήἜτσι καί στά Βαλκάνια: Ξεκίνησε τό ἴδιο πείραμα, μέ Τσίπρα-Ἑλλάδα, καί θά διευρυνθῆ μέ Σκόπια, Ἀλβανία, Μαυροβούνιο, καί Σερβία. Τό μεγάλο ὅμως μέγεθος τῆς Ἑλλάδας, γεωπολιτικά, πολιτισμικά, οἰκονομικά, ἐνοχλεῖ. Ἑνώνει Ἑλλάδα μέ Σερβία, ἀγκαλιάζει Ἀλβανία καί Σκόπια, συνερργάζεται μέ Βουλγαρία.
Ἡ ἐφεύρεση τῶν Σκοπίων ὡς τάχα Μακεδονίας, ἀλλάζει τά σύνορα, μικραίνει τήν Ἑλλάδα σέ θλιβερό ὑπόλειμμα τῆς ἱστορίας καί τῆς παρουσίας της, καί ἄρα, τό πείραμα τοῦ κουμουνισμοῦ χωρίς ἐμφανές κουμουνιστικό καθεστώς, προχωρεῖ - σύμφωνα μέ τό σχέδιο τοῦ Λένιν κατά τά λοιπά: Οἰκονομικές ζῶνες, εἴλωτες, brain drain, ὥστε ὅσοι μένουν νά χειραγωγοῦνται εὔκολα μέ στοχευμένες χειραγωγήσεις ὅποιου τυχόν ἀκόμη μοιάζει γιά ἡγέτης μεταξύ τοῦ λαοῦ, καί διαβολοποίηση κάθε σκέψης γιά πατρίδα, γιά οὐσιαστική δικαιοσύνη, γιά ἀληθινή Δημοκρατία.
Δημοκρατία θά εἶναι αὐτό πού τό σύστημα θά ὀνομάζει Δημοκρατία. Τοῦτο, μέ τήν βοήθεια βέβαια τών κάθε λογῆς προβοκατόρων του, ἀναρχικῶν περιλαμβανομένων.
Ἄν ἔχουμε Δημοκρατία, γιατί δέν ἔχει ἐπιληφθῆ Εἰσαγελέας, γιά τίς καταγγελίες ὅτι ἀπό κλοῦβες τῶν ΜΑΤ ἔβγαιναν κουκουλοφόροι καί βιαοπραγοῦντες στήν Θεσσαλονίκη; Ποιός κυβερνᾶ αὐτόν τόν τόπο;
Τωρα πηρες χαμπαρι τους παρακρατικους της ΕΥΠ ? Εγω εβδομηνταριζω και εχω την εμπειρια της προβοκατσιας απο τη 10ετια του 60. Οι μεθοδοι χειραγωγησης ειναι συγκεκριμενες και απλα αλλαζουν οι επικεφαλιδες.....
Διαγραφή