Τι είδους περιεχόμενο λύσης;

Για το αποδεχτό είδος της λύσης, ουδέποτε ο λαός αποφάνθηκε με άμεσο τρόπο. Οι επιλογές του –που δεν σημαίνει ότι παραμένουν αναλλοίωτες στο χρόνο- εξάγονται με έμμεσο τρόπο από την εκλελεγμένη ηγεσία η οποία κατά καιρούς ερμηνεύει τη λαϊκή βούληση.

Με αποτέλεσμα, όσοι δεν αποδέχονται βάση λύσης τη Δ.Δ. Ομοσπονδία, ερμηνεύουν το δημοψήφισμα του 2004 –μοναδική φορά που καταγράφηκε άμεσα η λαϊκή ετυμηγορία- ως απόρριψη όχι μόνο του σχεδίου Ανάν αλλά και της ίδιας της βάσης λύσης. Στον αντίποδα, βρίσκονται όσοι «χώνουν» μέσα στη ΔΔΟ οτιδήποτε (συνομοσπονδιακά στοιχεία και χειρότερα). Η ορθολογιστική προσέγγιση βρίσκεται στο ενδιάμεσο: κάθε σχέδιο θα κριθεί από το περιεχόμενό του. Εκ των πραγμάτων, η πλειοψηφία των πολιτών προφανώς αποδέχεται την διαπραγμάτευση στη βάση της συμφωνημένης ΔΔΟ, διάφοροι επιτήδειοι, που πληθαίνουν τελευταίως, επιχειρούν να μπήξουν στη ΔΔΟ τις δικές τους υποχωρήσεις ή αυθαίρετες απόψεις, που εν πολλοίς συνιστούν αποδοχή των τουρκικών όρων και μετά επιχειρούν να τις «πωλήσουν».

Χαρακτηριστικό είναι άρθρο (17.2.2010) κομματικού στελέχους της πλατφόρμας του «ΝΑΙ», που τώρα διαφημίζει την εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο και σημειώνει: «Μορφές στάθμισης υπάρχουν σε πολλές χώρες π.χ. ΗΠΑ…». Εντούτοις, η ουσία είναι πως ΔΕΝ υπάρχει στάθμιση με κριτήριο την εθνική καταγωγή. Ειδικά στις ΗΠΑ, ΔΕΝ επιτρέπεται οποιαδήποτε διάκριση για εκλογή Προέδρου/Αντιπροέδρου ή στάθμιση με κριτήριο το χρώμα ή την εθνική καταγωγή. ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Και πρόκειται για στέλεχος που κατάγγειλε στην Επίτροπο Διοικήσεως την πολιτική εταιρειών στις ελεύθερες περιοχές να ενεργούν με διακρίσεις έναντι ατόμων λόγω της εθνικής τους καταγωγής! Αλλά για το μέλλον του τόπου που αφορά ΟΛΟΥΣ, γίνεται πλασιέ της διάκρισης και δεν διανοείται να εισηγηθεί υιοθέτηση παρόμοιου τρόπου εκλογής Προέδρου/Αντιπροέδρου στην Κύπρο, αλλά απομονώνει στοιχεία όπως τον «συμφέρει» για να θεσμοθετηθεί η διάκριση με σκοπό τη … λύση. Για τέτοιους επιτήδειους, η ΔΔΟ λειτουργεί ως προσωπείο για να συγκαλύπτουν τις στρεβλωτικές τους απόψεις.

Αν για θέματα πολιτειακής δομής, ο κάθε επιτήδειος κρύβεται υπό τον μανδύα της ΔΔΟ, οι δικαστικές αποφάσεις γίνονται υποχρεωτικά σεβαστές και δεν είναι θέμα πολιτικής απόφασης. Πόσο σέβονται οι επιτήδειοι προσωπιδοφόροι τις αποφάσεις των δικαστηρίων για τις περιουσίες; Στην πραγματικότητα, για τα αναφαίρετα και αναπαλλοτρίωτα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα, είτε σιωπούν, είτε ουσιαστικά ανέχονται τις τουρκικές ερμηνείες επειδή τάχατες το επιβάλλει η ΔΔΟ! Μόνο που σε κάθε είδος Ομοσπονδίας, η εκτελεστική εξουσία υπακούει στις δικαστικές αποφάσεις διότι αυτό συνιστά στοιχειώδη κανόνα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Στη «λύση» των επιτήδειων, οι δικαστικές αποφάσεις είναι υποταγμένες στις πολιτικές αποφάσεις, επειδή τάχατες αυτό σημαίνει ΔΔΟ. Τέτοιου είδους Ομοσπονδία, ούτε συμφωνήθηκε, ούτε νομιμοποιείται η διαπραγμάτευσή της. Νομικά και πολιτικά αποδεκτό είναι ο κάθε επιτήδειος να διαπραγματευτεί τη δική του περιουσία (κατεχόμενα ή ελεύθερες περιοχές). Τη δική του και όχι των άλλων.

Το επαναλαμβάνουμε: Όταν ανατραπούν οι στοιχειώδεις κανόνες της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας, κάθε πολίτης έχει υποχρέωση να αμυνθεί με όλα τα μέσα. Αυτό διδάσκει η παιδεία μας και ο οικουμενικός πολιτισμός. Αυτός είναι ο υπέρτατος ηθικός νόμος που υπερισχύει οποιασδήποτε πολιτικής άποψης, απόφασης ή συμφωνίας.

Κώστας Μαυρίδης mavrides@ucy.ac.cy
«Φιλελεύθερος» 20.2.2010