Ο δρόμος της διεξόδου και της πραγματικής ανανέωσης
Να σταματήσει η χρηματοδότηση των κομμάτων από το κράτος, για να αναγκαστούν να στραφούν την κοινωνία, να την εκφράσουν και να δώσουν διέξοδο στη χώρα
Του Σάββα Καλεντερίδη
Το 1974, μετά από μια επταετή περίοδο ανωμαλίας, που κατέληξε στην τραγωδία της Κύπρου, οι πολιτικοί ανέλαβαν και πάλι τα ηνία της χώρας, ανοίγοντας τον κύκλο της λεγόμενης Μεταπολίτευσης. Θα μπορούσαμε να πούμε δε ότι η τραγωδία της Κύπρου ήταν ο παράγοντας που δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τον πολιτικό μετασχηματισμό, τη δημιουργία νέων κομμάτων και την εγκαθίδρυση ενός πολιτικού συστήματος, που ορίζει της τύχες της χώρας μας τα τελευταία 37 χρόνια. Με άλλα λόγια, για ό,τι καλό ή κακό μας συνέβη όλα αυτά τα χρόνια, την αποκλειστική ευθύνη φέρουν οι πολιτικοί και τα κόμματα, που έχουν και τη συνολική ευθύνη για την τύχη και την πορεία της χώρας και του έθνους στο μέλλον.
Όσον αφορά τη διαχείριση των εθνικών θεμάτων, όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, τα κόμματα και οι πολιτικοί έδειξαν χαρακτηριστική αδυναμία να παρακολουθήσουν την πορεία των γεωπολιτικών εξελίξεων, με αποτέλεσμα η Ελλάδα, αντί να επωφεληθεί, αναγκάστηκε να πληρώσει τίμημα, κυρίως στο Αιγαίο και τη Θράκη. Για το Αιγαίο δεν θα πούμε τίποτα, αφού έχουμε κάνει αρκετές αναφορές σε προηγούμενα άρθρα μας. Θα αναφερθούμε όμως στη Θράκη, όπου η Ελλάδα, υπακούοντας στη νατοϊκή λογική, που θεωρούσε τους σλαβόφωνους Πομάκους ως εν δυνάμει απειλή σε μια ευαίσθητη περιοχή που συνόρευε με την ομόγλωσση Βουλγαρία, ένα κράτος που ανήκε στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, το 1952 δέχτηκε να διδάσκονται την τουρκική γλώσσα τα Πομακόπουλα.
Ο στόχος ήταν να εκτουρκιστούν οι Πομάκοι, για να ελέγχονται από τη σύμμαχο Τουρκία και με τον τρόπο αυτόν να εξαλειφθεί η ‘απειλή’ για τη Συμμαχία. Όμως, παρόλο που από το 1989 διαλύθηκε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και η Βουλγαρία, που μέχρι τότε, σύμφωνα με τη νατοϊκή λογική, ήταν «απειλή» και ήταν ο λόγος που καθιστούσε επιτακτική την τουρκοποίηση των Πομάκων, τα κόμματα και οι πολιτικοί της Ελλάδος, αυτό που αποκαλούμε πολιτικό σύστημα, δεν κατόρθωσαν να διαχειριστούν ούτε καν αυτό το σχετικά απλό -πλην όμως πολύ σημαντικό για τη συνέχιση της εθνικής μας κυριαρχίας στη Θράκη- ζήτημα.
Έτσι, το ελληνικό κράτος, συνεχίζει να εφαρμόζει μια πολιτική που επιλέχτηκε για να αντιμετωπίσει τον ‘κομουνιστικό κίνδυνο’ που προερχόταν από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, ενώ αυτό έχει διαλυθεί εδώ και δεκαετίες. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό, αφού από τη μια πλευρά καταστρέφεται η γλώσσα και ο πολιτισμός των αυτοχθόνων Πομάκων και από την άλλη, το τουρκικό κράτος δημιουργεί μέρα με τη μέρα συνθήκες συνδιοίκησης και στο μέλλον ποιός ξέρει τί στην ελληνική Θράκη. Για όσους δε αναρωτιούνται γιατί χαρακτηρίζουμε απλό το θέμα αυτό, έχουμε να πούμε ότι η μονομερής καταγγελία των εκπαιδευτικών συμφωνιών που μας υποχρεώνουν να διδάσκουμε στα Πομακόπουλα όχι τη μητρική τους γλώσσα, αλλά τη γλώσσα ενός άλλου λαού, που ήλθε ως κατακτητής τους στην περιοχή, θα έλυνε το ζήτημα άπαξ δια παντός.
Όσον αφορά στη διαχείριση των άλλων θεμάτων, που σχετίζονται με τον εθνικό πλούτο, την παιδεία, την οικονομία, τη δημόσια διοίκηση, το κράτος πρόνοιας και τον ίδιο τον πολίτη, η κατάσταση είναι ίσως χειρότερη. Εκεί, οι πολιτικοί και τα κόμματα κατάφεραν κάτι που θα χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια για να το πετύχει κανείς. Ενώ η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΟΚ-Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 1981, οι πολιτικοί και τα κόμματα, αντί να επωφεληθούν και να εκσυγχρονίσουν τη χώρα, διέλυσαν -με σχέδιο;- τη δημόσια διοίκηση, τους συνεταιρισμούς, τη βιομηχανία και τις παραγωγικές δομές, τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, με άλλα λόγια διέλυσαν την ίδια τη κοινωνία, με αποτέλεσμα η χώρα να οδεύει προς την χρεοκοπία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ίδια την κοινωνία, για τα εθνικά μας θέματα και για τον Ελληνισμό.
Κατά την άποψή μας, ανεξάρτητα από προθέσεις, αυτό που χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για την καταστροφή της χώρας, είναι τα κόμματα και ο διχαστικός άνευ πολιτικών αρχών κομματισμός του κράτους, των ενόπλων δυνάμεων, των πανεπιστημίων, των σχολείων, των καφενείων -ποιος δεν θυμάται άραγε τα πράσινα και τα μπλε καφενεία- της ίδιας της κοινωνίας. Τα κόμματα, που αντί να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, από την οποία θα πρέπει να αντλούν την πολιτική αλλά και την οικονομική τους δύναμη, με την γενναία χρηματοδότησή τους από τον κρατικό κορβανά, που θεωρητικά έγινε για να μην είναι έρμαια των οικονομικών παραγόντων και να διατηρήσουν την ηθική τους υπόσταση και υπεροχή (!), κατάντησαν να είναι διαφθορεία και μηχανισμοί διχασμού της κοινωνίας και καταστροφής της χώρας.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, παίρνοντας δύναμη από την κρατική χρηματοδότηση, που υποτίθεται ότι έγινε για να τους απαλλάξει από οικονομικές εξαρτήσεις, κόμματα και πολιτικοί χρησιμοποίησαν τη δύναμη αυτή για να εξουσιάσουν τους οικονομικούς παράγοντες, εξασφαλίζοντας τεράστια οικονομικά οφέλη για τα μαύρα τους ταμεία, όπως αποκαλύπτεται καθημερινά από σκάνδαλα τύπου SIEMENS, υποβρυχίων κλπ. Να μην αναφερθούμε δε διεξοδικά σε περιπτώσεις που τα κονδύλια του κράτους, που δόθηκαν ως επιχορηγήσεις στα κόμματα, χρησιμοποιήθηκαν, μέσω της χρηματοδότησης ομάδων και μηχανισμών, για να γκρεμίσουν το ίδιο το κράτος, όπως έγινε το Δεκέμβρη του 2008 στην Αθήνα, τη βραδιά που το κράτος παραδόθηκε ανήμπορο σε τέτοιους μηχανισμούς που κατ’ ουσίαν χρηματοδότησε το ίδιο.
Με άλλα λόγια, για να σταματήσουμε να βλέπουμε το ίδιο έργο σε επανάληψη με άλλους πρωταγωνιστές κάθε φορά, και μια που δεν είναι δυνατόν να το κάνουν τα ίδια τα κόμματα-διαφθορεία, ‘ευχής’ έργο θα ήταν οι ‘τροϊκανοί’ να επιβάλλουν άμεσα την ολοκληρωτική παύση χρηματοδότησης των κομμάτων και των κάθε είδους «ιδρυμάτων» των πρώην πολιτικών, για να υποχρεωθούν τα κόμματα να ανακαλύψουν και πάλι τους πολίτες και την κοινωνία. Γιατί κόμματα και πολιτικοί απέτυχαν παταγωδώς και θα πρέπει να ανοίξουν τις πόρτες τους στην κοινωνία και στους πολίτες, οι οποίοι είναι οι μόνοι που μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την πολύπλευρη κρίση που διέρχεται.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, την Παρασκευή, 15 Απριλίου
Να σταματήσει η χρηματοδότηση των κομμάτων από το κράτος, για να αναγκαστούν να στραφούν την κοινωνία, να την εκφράσουν και να δώσουν διέξοδο στη χώρα
Του Σάββα Καλεντερίδη
Το 1974, μετά από μια επταετή περίοδο ανωμαλίας, που κατέληξε στην τραγωδία της Κύπρου, οι πολιτικοί ανέλαβαν και πάλι τα ηνία της χώρας, ανοίγοντας τον κύκλο της λεγόμενης Μεταπολίτευσης. Θα μπορούσαμε να πούμε δε ότι η τραγωδία της Κύπρου ήταν ο παράγοντας που δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τον πολιτικό μετασχηματισμό, τη δημιουργία νέων κομμάτων και την εγκαθίδρυση ενός πολιτικού συστήματος, που ορίζει της τύχες της χώρας μας τα τελευταία 37 χρόνια. Με άλλα λόγια, για ό,τι καλό ή κακό μας συνέβη όλα αυτά τα χρόνια, την αποκλειστική ευθύνη φέρουν οι πολιτικοί και τα κόμματα, που έχουν και τη συνολική ευθύνη για την τύχη και την πορεία της χώρας και του έθνους στο μέλλον.
Όσον αφορά τη διαχείριση των εθνικών θεμάτων, όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, τα κόμματα και οι πολιτικοί έδειξαν χαρακτηριστική αδυναμία να παρακολουθήσουν την πορεία των γεωπολιτικών εξελίξεων, με αποτέλεσμα η Ελλάδα, αντί να επωφεληθεί, αναγκάστηκε να πληρώσει τίμημα, κυρίως στο Αιγαίο και τη Θράκη. Για το Αιγαίο δεν θα πούμε τίποτα, αφού έχουμε κάνει αρκετές αναφορές σε προηγούμενα άρθρα μας. Θα αναφερθούμε όμως στη Θράκη, όπου η Ελλάδα, υπακούοντας στη νατοϊκή λογική, που θεωρούσε τους σλαβόφωνους Πομάκους ως εν δυνάμει απειλή σε μια ευαίσθητη περιοχή που συνόρευε με την ομόγλωσση Βουλγαρία, ένα κράτος που ανήκε στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, το 1952 δέχτηκε να διδάσκονται την τουρκική γλώσσα τα Πομακόπουλα.
Ο στόχος ήταν να εκτουρκιστούν οι Πομάκοι, για να ελέγχονται από τη σύμμαχο Τουρκία και με τον τρόπο αυτόν να εξαλειφθεί η ‘απειλή’ για τη Συμμαχία. Όμως, παρόλο που από το 1989 διαλύθηκε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και η Βουλγαρία, που μέχρι τότε, σύμφωνα με τη νατοϊκή λογική, ήταν «απειλή» και ήταν ο λόγος που καθιστούσε επιτακτική την τουρκοποίηση των Πομάκων, τα κόμματα και οι πολιτικοί της Ελλάδος, αυτό που αποκαλούμε πολιτικό σύστημα, δεν κατόρθωσαν να διαχειριστούν ούτε καν αυτό το σχετικά απλό -πλην όμως πολύ σημαντικό για τη συνέχιση της εθνικής μας κυριαρχίας στη Θράκη- ζήτημα.
Έτσι, το ελληνικό κράτος, συνεχίζει να εφαρμόζει μια πολιτική που επιλέχτηκε για να αντιμετωπίσει τον ‘κομουνιστικό κίνδυνο’ που προερχόταν από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, ενώ αυτό έχει διαλυθεί εδώ και δεκαετίες. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό, αφού από τη μια πλευρά καταστρέφεται η γλώσσα και ο πολιτισμός των αυτοχθόνων Πομάκων και από την άλλη, το τουρκικό κράτος δημιουργεί μέρα με τη μέρα συνθήκες συνδιοίκησης και στο μέλλον ποιός ξέρει τί στην ελληνική Θράκη. Για όσους δε αναρωτιούνται γιατί χαρακτηρίζουμε απλό το θέμα αυτό, έχουμε να πούμε ότι η μονομερής καταγγελία των εκπαιδευτικών συμφωνιών που μας υποχρεώνουν να διδάσκουμε στα Πομακόπουλα όχι τη μητρική τους γλώσσα, αλλά τη γλώσσα ενός άλλου λαού, που ήλθε ως κατακτητής τους στην περιοχή, θα έλυνε το ζήτημα άπαξ δια παντός.
Όσον αφορά στη διαχείριση των άλλων θεμάτων, που σχετίζονται με τον εθνικό πλούτο, την παιδεία, την οικονομία, τη δημόσια διοίκηση, το κράτος πρόνοιας και τον ίδιο τον πολίτη, η κατάσταση είναι ίσως χειρότερη. Εκεί, οι πολιτικοί και τα κόμματα κατάφεραν κάτι που θα χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια για να το πετύχει κανείς. Ενώ η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΟΚ-Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 1981, οι πολιτικοί και τα κόμματα, αντί να επωφεληθούν και να εκσυγχρονίσουν τη χώρα, διέλυσαν -με σχέδιο;- τη δημόσια διοίκηση, τους συνεταιρισμούς, τη βιομηχανία και τις παραγωγικές δομές, τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, με άλλα λόγια διέλυσαν την ίδια τη κοινωνία, με αποτέλεσμα η χώρα να οδεύει προς την χρεοκοπία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ίδια την κοινωνία, για τα εθνικά μας θέματα και για τον Ελληνισμό.
Κατά την άποψή μας, ανεξάρτητα από προθέσεις, αυτό που χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για την καταστροφή της χώρας, είναι τα κόμματα και ο διχαστικός άνευ πολιτικών αρχών κομματισμός του κράτους, των ενόπλων δυνάμεων, των πανεπιστημίων, των σχολείων, των καφενείων -ποιος δεν θυμάται άραγε τα πράσινα και τα μπλε καφενεία- της ίδιας της κοινωνίας. Τα κόμματα, που αντί να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, από την οποία θα πρέπει να αντλούν την πολιτική αλλά και την οικονομική τους δύναμη, με την γενναία χρηματοδότησή τους από τον κρατικό κορβανά, που θεωρητικά έγινε για να μην είναι έρμαια των οικονομικών παραγόντων και να διατηρήσουν την ηθική τους υπόσταση και υπεροχή (!), κατάντησαν να είναι διαφθορεία και μηχανισμοί διχασμού της κοινωνίας και καταστροφής της χώρας.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, παίρνοντας δύναμη από την κρατική χρηματοδότηση, που υποτίθεται ότι έγινε για να τους απαλλάξει από οικονομικές εξαρτήσεις, κόμματα και πολιτικοί χρησιμοποίησαν τη δύναμη αυτή για να εξουσιάσουν τους οικονομικούς παράγοντες, εξασφαλίζοντας τεράστια οικονομικά οφέλη για τα μαύρα τους ταμεία, όπως αποκαλύπτεται καθημερινά από σκάνδαλα τύπου SIEMENS, υποβρυχίων κλπ. Να μην αναφερθούμε δε διεξοδικά σε περιπτώσεις που τα κονδύλια του κράτους, που δόθηκαν ως επιχορηγήσεις στα κόμματα, χρησιμοποιήθηκαν, μέσω της χρηματοδότησης ομάδων και μηχανισμών, για να γκρεμίσουν το ίδιο το κράτος, όπως έγινε το Δεκέμβρη του 2008 στην Αθήνα, τη βραδιά που το κράτος παραδόθηκε ανήμπορο σε τέτοιους μηχανισμούς που κατ’ ουσίαν χρηματοδότησε το ίδιο.
Με άλλα λόγια, για να σταματήσουμε να βλέπουμε το ίδιο έργο σε επανάληψη με άλλους πρωταγωνιστές κάθε φορά, και μια που δεν είναι δυνατόν να το κάνουν τα ίδια τα κόμματα-διαφθορεία, ‘ευχής’ έργο θα ήταν οι ‘τροϊκανοί’ να επιβάλλουν άμεσα την ολοκληρωτική παύση χρηματοδότησης των κομμάτων και των κάθε είδους «ιδρυμάτων» των πρώην πολιτικών, για να υποχρεωθούν τα κόμματα να ανακαλύψουν και πάλι τους πολίτες και την κοινωνία. Γιατί κόμματα και πολιτικοί απέτυχαν παταγωδώς και θα πρέπει να ανοίξουν τις πόρτες τους στην κοινωνία και στους πολίτες, οι οποίοι είναι οι μόνοι που μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την πολύπλευρη κρίση που διέρχεται.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, την Παρασκευή, 15 Απριλίου
Eδώ ευρίσκεται η ουσία του θεμελιώδους προβλήματος της καλπονοθείας και της διεξαγωγής εκλογών υπό καταφανέστατα ανίσους όρους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆ μ ε σ η διακοπή της χρηματοδότησής των!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ψευδομεταπολίτευση έχει εκμετρήση το ζην και,απλώς,σύρεται 'στην ιταμή προπαγάνδιση με τα λοιπά της δ ά ν ε ι α για να εύρη χρόνο αλλά και μίαν ε ι σ έ τ ι ευκαιρία εκλογικής ''επικράτησης''.Ας στερήσουμε,λοιπόν,την ευκαιρία αυτή από τους αληθινούς φασίστες με τη συμπεριφορά και το παράδειγμά μας.Βλέπουν πως συρρικνώνονται 'σε απολύτους αριθμούς και αθετούν κάθε συνετή προσπάθεια προς την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού της χώρας!
ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΩΝ 'ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ!
Π Ο Λ Ε Μ Ο Σ 'ΣΤΙΣ ΣΥΜΦΥΡΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ!
Σάββα πολύ καλή ανάλυση με επιχειρήματα. Με τη δική μας κρατική χρηματοδότηση στηρίξαμε τους ανίκανους και ανάξιους γόνους πολιτικών να μας κυβερνούν και στο τέλος να ρίξουν τη χώρα στο γκρεμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα ήτανε καλύτερα να ανταγωνίζονται με τις ιδέες τους και τα επιχειρήματα τους αναζητώντας από τον λαό τα χρήματα για την χρηματοδότηση τους;
Η θαλπωρή και η σιγουριά της κρατικής ενίσχυσης τους έχει μετατρέψει σε δημόσιους υπάλληλους, ανίκανους να πρωτοτυπήσουν και να παράγουν καινοτόμες ιδέες.
Κώστας Σταματάκης
"when a nation’s economy is threatened, ethics will not necessarily keep it from protecting itself in any way possible",
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλληνιστί, έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε την οικονομία μας, την ευημερία μας αλλά και την ασφάλειά μας με κάθε μέσο και τρόπο, ηθικό ή ανήθικο, θεμιτό ή αθέμιτο αρκεί να είναι ο κατάλληλος τρόπος.
Ο Προμηθεύς Εωσφόρος*!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρομηθέας Πυρφόρος!
Προμηθέας Δεσμώτης!
Προμηθέας Λυόμενος!
Αυτός πού έφερε τό φώς τής αυγής τής ελληνικής σκέψεως,τής γνώσεως καί τού Πολιτισμού!
Τό επαναστατικό μυαλό(Νούς),πού γέννησε τήν αλήθεια καί είναι ο πρόγονός μας,προπάτορας καί γενάρχης τών Ελλήνων.
Τί συμβολισμοί!
Πίστευαν οι πρόγονοί μας στό Δίκαιο!
Έκανε Συμβούλιο ο θεός Δίας μέ τούς θεούς καί τήν Δίκη .Τό παλαιότερο συνέδριο τού Ζηνός καί ο αρχαίος νόμος τής Δικαιοσύνης!
Ακόμα καί τήν αρχαική εποχή τού ΟμηροΟδυσσέα,λειτουργούσε η Δικαιοσύνη(η αρχαική),καί τούτο είναι γραμμένο επάνω στήν ασπίδα τού Αχιλλέως!(Ομήρου ,Ιλιάς Σ 197-508:"Λαοί δ'έν α γ ο ρ ή αθρόοι. . . . . . . . . . . ."
Νεοελληνική:
{Λαός πολύς συγκεντρώθηκε στήν αγορά.Έριδα μεγάλη είχε ξεσπάσει καί δυό άνδρες αντιδικούσαν γιά τήν τιμή τού αίματος ενός άνδρα,πού είχε δολοφονηθεί.Ο ένας,ο φονιάς,ισχυριζόταν ότι είχε καταβάλει τό ποσό(τής αποζημίωσις)καί τό ανακοινώνει στό λαό.Ο άλλος αρνιόταν ότι έλαβε ο,τιδήποτε.Καί οι δύο καταφεύγουν σέ δικαστή γιά νά τούς δώσει μιά λύση.Τό πλήθος φωνάζει από τίς δύο μεριές,άλλοι υπέρ τού ενός καί άλλοι υπέρ τού άλλου.Οι κήρυκες(όργανα τάξης)συγκρατούν το πλήθος.Οι δέ γέροντες-δικαστές κάθονται σέ πέτρινα καθίσματα γυαλισμένα(λειασμένα),πού βρισκονται σέ ιερό κύκλο(απαραβίαστο)!Κρατούν στά χέρια τους σκήπτρα
"ηχηρά κηρύκεια ",καί μέ τό σκήπτρο στό χέρι,ο ένας μετά τόν άλλο,σηκώνονται καί εκφέρουν τή δικαστική κρίση τους.Στό κέντρο,πάνω στό έδαφος,βρίσκονται δύο χρυσά τάλαντα.
Θά τά π ά ρ ε ι αυτός,πού θά
δ ι κ α ι ω θ ε ί".
Εάν λειτουργούσε η απονομή τού "δικαίου",σήμερα δέν θά ήμασταν σέ αυτό τήν δεινή θέση,ως κοινωνία.Ο ηθικός νόμος πού λειτουργεί μέσα μας!
Αλλά καί ο θεικός δικαιικό Νόμος!
"αιδώ τε καί δίκην".
Ντροπή,αισχύνη,φιλοτιμία!
Αυτό τό απαράδεκτο άρθρο τού Υπερτάτου Νόμου τής Ελλάδος,τό 86 νομίζω,πού οι Βουλευτές καλούνται νά δικάσουν όλα τά τυχόν παραπτώματα τών ισχυρών Υπουργών καί τών συναδέλφων τους Βουλευτών!
Αυτό τό επαίσχυντο καί κατάπτυστο άρθρο!Πού οδηγεί στό καπέλλωμα τής Ανεξάρτητης Δικαιοσύνης,καί κατ'ευθείαν στόν δρόμο τής ατιμωρησίας,γιά όσους -καί εφ'όσον -παρανόμησαν!
Υβριστική συμπεριφορά,πρός τούς Έλληνες Πολίτες!
Πού λόγω τών φοβερών καί επώδυνων οικονομικών μέτρων,βρίσκονται στήν "εντατική" . . .γιά θεραπεία(therapy)!!!
Ποιός θά μάς δώσει εθελοντικά "αίμα"γιά νά σωθούμε;
Μάλλον ο Θεός τών Ελλήνων!
Είθε!"Σύν Αθηνά καί χείρα κίνει".
Νέμεσις
Σάββα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίτρεψέ μου να διαφωνήσω με τον τίτλο,απο που και ως που απευθύνουμε αίτημα για ένα δικό μας θέμα στους τροικανούς; Πιστεύω ότι απλά το διατύπωσες με λάθος τρόπο.
Κατά τα άλλα,συμφωνώ απόλυτα.
και να κοπεί η χρηματοδότηση από το κράτος, το παρακράτος θα... φροντίσει για να χρηματοδοτηθεί η εξυπηρέτηση των φίλων
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια μόνο φράση σε έναν φίλο μου είναι, πιστεύω, αρκετή: τον ρόλο του Ντούζου τον βλέπει γύρω του, τον ρόλο του Πλατή όχι...
http://www.youtube.com/watch?v=AFuJ2PsNXEo
Ministre plénipotentiaire
Χρήστο
ΑπάντησηΔιαγραφήιδέες πετάμε. Μόνο οι τροϊκανοί μπορούν να το κάνουν.
Τα ίδια τα κόμματα δεν πρόκειται να κόψουν τη δική τους χρηματοδότηση.
Είναι το μόνο καλό που μπορούν να κάνουν στη χώρα οι τροϊκανοί.
φιλικά
Σάββας
Μήπως όμως, ζητώντας κάτι τέτοιο από τους Τροϊκανούς, τους νομιμοποιούμε κιόλας στο να επεμβαίνουν στα εσωτερικά της χώρας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μου πείτε, επεμβαίνουν έτσι και αλλιώς! Πάντως όμως, υποτίθεται πως η επέμβαση αυτή επιχειρείται αντίθετα προς στην βούληση του λαού!
Για αυτό και λέω, μήπως έτσι τους προσφέρουμε νομιμοποίηση;
Είμαι υπέρ της κατάργησης της κομματικής χρηματοδότησης, αλλά πρέπει να αναζητηθούν πιστεύω εξ ημών των ιδίων οι τρόποι για αυτό..
Σάββα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα κάνει και κάτι ο λαός κάποια στιγμή,αυτός έχει σίγουρα τη δυνατότητα,όσο για τους τροικανούς,δεν τους συμφέρει να πέσουν τα κομματόσκυλα στην ανάγκη του Ελληνικού λαού,μάλον το αντίθετο.
Πάντα φιλικά
Ας μην παραχωρούμε λαϊκές αρμοδιότητες σε εκπροσώπους ξένων συμφερόντων. Αυτό λέγεται, επιεικώς, προδοσία (ό,τι έκανε δηλαδή και το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑΟΣ το Μάιο του 2010, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ το 1992 με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΛΑΟΣ με τη συνθήκη της Λισαβόνας το 2009 κτλ.).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λαός είναι αποκλειστικά αρμόδιος να ανατρέψει το πολιτικό σύστημα και να κόψει τη χρηματοδότηση σε οποιο κόμμα δεν τον εκφράζει.
10:07 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανένα κόμμα από τα υπάρχοντα κοινοβουλευτικά δεν εκφράζει τον λαό.
Α- ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗ
ΑπάντησηΔιαγραφή«...για ό,τι καλό ή κακό μας συνέβη όλα αυτά τα χρόνια, την αποκλειστική ευθύνη φέρουν οι πολιτικοί και τα κόμματα, που έχουν και τη συνολική ευθύνη για την τύχη και την πορεία της χώρας και του έθνους στο μέλλον.»
Ακριβώς, αν και έχω την αίσθηση ότι κάθε καλό το έχουμε πληρώσει με πάρα πολλά δεινά. Κόμματα – συμμορίες ανασφαλών ανθρώπων χωρίς ήθος και αντιστάσεις, στην πλειοψηφία τους ανεπάγγελτων, που κάτω από το πέπλο και την Υπόσχεση της πολυπόθητης Δημοκρατίας επέβαλλαν την χειρότερη ανομία και «κομματοκρατία» όπως επανειλημμένα και εύστοχα αποκαλεί το πολιτικό μας σύστημα ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς, διαφθείροντας την κοινωνία με όργανα τα υποσύνολά τους – απαραίτητους κομματικούς στρατούς, ανθρώπους – «άτομα», που δεν αναρωτήθηκαν ποτέ αν και πως θα μπορούσαν να γίνουν «πρόσωπα». Ξεδιάντροπα και αμετανόητα συμπαρέσυραν όλες τις υγιείς δυνάμεις της χώρας σε έναν κατήφορο χωρίς προηγούμενο, πλάθοντας μια κοινωνία με απαιτήσεις δικαιωμάτων, χωρίς την απαραίτητη προϋπόθεση της ύπαρξης υ π ο χ ρ ε ώ σ ε ω ν.
Φέρουν όλη την ευθύνη για την καταστροφή της Παιδείας και της πειθαρχίας με στόχο την εδραίωση της καταστροφικής «ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗΣ». Περιγραφικός εύστοχος όρος της κατάντιας μας, σύμφωνα με τον καθηγητή Νεοκλή Σαρρή, αναφορά του οποίου είχε κάνει και προ δεκαετίας (!) η καταπληκτική Μαλβίνα :
(Σχετικά με Βερέμη, Τατσόπουλο, «1821», παραβιάσεις στο Αιγαίο και λοιπά «ωραία»).
http://www.youtube.com/watch?v=EfzOLUPdur8
Μεγίστη ντροπή αυτό το κατασκεύασμα, το ανθελληνικό «ελληνικό» κράτος. Πρέπει να τελειώνει αυτή η φάρσα. Ή αυτό θα πρέπει να πεθάνει άμεσα, ή εμείς, το Έθνος, αργά και βασανιστικά, ηθικά, πνευματικά, ψυχολογικά, οικονομικά, κοινωνικά, φυσικά. Όπως ήδη γίνεται. «Απλά και ωραία».
Ή αυτό το ανθελληνικό κατασκεύασμα θα επιβιώσει, ή εμείς, το Έθνος. Μας αξίζει ένα Ελληνικό Κράτος αντάξιο του μεγαλείου του παρελθόντος και του Πολιτισμού αυτής της Πατρίδας αλλά και του μέλλοντος που δικαιούμαστε, ένα κράτος με θεσμούς που τηρούνται, στελεχωμένο από ανθρώπους που υπακούουν στους θεσμούς αυτούς, χωρίς αιώνιες θητείες, σάπιες οικογενειοκρατίες, τεμπέληδες κομψευόμενους και υπάκουους αναξιοπρεπείς γλύφτες του διεθνούς κατεστημένου. Τον εαυτό τους έχουν κάθε δικαίωμα να τον εξευτελίζουν, εμάς όμως όχι. ΟΧΙ ΑΛΛΟ.
Τίποτα κρυφό δεν μένει, και όλα όσα αποκαλύπτονται είναι τόσο εξοργιστικά που μας δοκιμάζουν πραγματικά, κάποια στιγμή όμως οι ασκήσεις ηρεμίας θα τελειώσουν, και τότε τα αυγά οι μπογιές και τα γιαούρτια θα είναι αντικείμενο νοσταλγίας για τους προδότες που επιμένουν να κατέχουν τις ακριβοπληρωμένες ΑΠΟ ΕΜΑΣ θέσεις «εξουσίας» ΜΑΣ.
Β – Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ, ΤΑ ΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ Ο Χ Ι.
ΑπάντησηΔιαγραφή«...ανεξάρτητα από προθέσεις, αυτό που χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για την καταστροφή της χώρας, είναι τα κόμματα και ο διχαστικός άνευ πολιτικών αρχών κομματισμός του κράτους...»
Έννοιες που πραγματώθηκαν από ανθρώπους. Από τους νεοέλληνες. Τον κορμό αυτής της κοινωνίας, που φέρει βαρύτατες ευθύνες. Πράξεων αλλά και ανοχής και παραλείψεων. Από πολλούς νεοέλληνες που ξέχασαν την Αντιγόνη, ξέχασαν το όχι, τον αυτοσεβασμό και την περηφάνεια. Θα πρέπει κάποια στιγμή να προσωποποιηθούν οι ευθύνες και να αποδοθούν όπως πρέπει.
Δεν χόρευαν τανγκό μόνα τους τα κόμματα, δεν είναι φυσικές οντότητες, πήραν ζωή από τους πολίτες αυτής της Πατρίδας. Δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο να προτάσσει κάποιος το στήθος και την Ζωή του απέναντι σε κρατικούς κανόνες άκαμπτους, προδοτικούς και εκβιαστικούς, η εναλλακτική επιλογή όμως είναι η Ντροπή και η αναξιοπρέπεια. Οι επιλογές των «κομματικών στρατιωτών» πληρώνονται από όλους μας και αυτό είναι ανεπίτρεπτο και προκλητικό. Τιμωρητέο.
Έχει μελετηθεί η ευκολία των ανθρώπων στο «ναι» και στην μετάθεση ευθυνών. Ο Αμερικανός ψυχίατρος Δρ. Σκοτ Πεκ στο βιβλίο του «Οι άνθρωποι του ψεύδους» αναφέρεται στην πραγμάτωση του κακού στην καθημερινή ζωή ως : «Η χρήση εξουσίας για να καταστρέψουμε την πνευματική ανάπτυξη άλλων, προκειμένου να υπερασπίσουμε και να διατηρήσουμε την ακεραιότητα των δικών μας άρρωστων εαυτών... εν συντομία είναι η μετάθεση ευθυνών σε άλλους».
Μια χρήση εξουσίας που έγινε φανερή στο εντυπωσιακό πείραμα του Δρ. Στάνλεϋ Μίλγκραμ, πείραμα – σταθμός στον τομέα της κοινωνικής ψυχολογίας, στην διάρκεια του οποίου άνθρωποι καθημερινοί δεν είχαν αναστολές στο να χορηγήσουν σε άλλους συμμετέχοντες επικίνδυνες δόσεις ηλεκτρικών σοκ μόνο και μόνο γιατί «η εξουσία», εν προκειμένω οι «ιατροί συμμετέχοντες» τους είπαν ότι μπορούν και πρέπει να το κάνουν, ότι επιτρέπεται και ότι δεν είναι επικίνδυνο :
http://eleftheriskepsii.blogspot.com/2011/02/stanley-milgram.html
Απόσπασμα από σύγχρονη επανάληψη του πειράματος στο πρόγραμμα Horizon του BBC 2, στη σειρά με θέμα "Πόσο βίαιοι είμαστε", στο οποίο συμμετέχει ενεργά ο πρώην βουλευτής Michael Portillo :
ΠΕΙΡΑΜΑ ΥΠΑΚΟΗΣ -1
http://www.youtube.com/watch?v=ALg7DIrpwVs
ΠΕΙΡΑΜΑ ΥΠΑΚΟΗΣ -2
http://www.youtube.com/watch?v=LbAiVmsDKtE&feature=related
--------------------------------------------
ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ
Σχετικό ΠΕΙΡΑΜΑ του Αμερικανού ψυχολόγου Solomon Eliot Asch.
http://www.youtube.com/watch?v=P7tVy88FTJE&feature=related
Είναι εντυπωσιακό πως παρασύρονται οι άνθρωποι, και καταλήγουν να αρνούνται ξεκάθαρα ερεθίσματα που βρίσκονται μπροστά στα ίδια τους τα μάτια, αρνούμενοι την ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΡΙΣΗ, προκειμένου να «ανήκουν» στην ομάδα, που όπως σήμερα αλλά και διαχρονικά αποδεικνύεται, πρόκειται πάντα για αγέλη, για κοπάδι, εύπλαστο στα χέρια του εκάστοτε συστήματος. Βέβαια αυτή η διαπίστωση σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί την ευθύνη κανενός.
Αντίδοτο σε αυτά τα φαινόμενα η Παιδεία και η ενίσχυση της αυτογνωσίας και αυτοπεποίθησης των πολιτών. Με επιχειρήματα και Ιστορική γνώση. Αυτό ακριβώς που προσπαθεί το εκάστοτε σύστημα να ακυρώσει. Την ύπαρξη σκεπτόμενων και δυνατών ανθρώπων – πολιτών.
Γ- Η ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΟΧΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος έχει τελικά το θάρρος να επιλέξει ακόμα και τον θάνατο προκειμένου να μην προδώσει τις Ιδέες, την Ηθική και τις Αρχές του, όπως η Αντιγόνη, ο Σωκράτης, ο Λεωνίδας, οι 300 Σπαρτιάτες, οι 700 Θεσπιείς, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, οι Ήρωες του ΄21 αλλά και όλοι οι ανώνυμοι Έλληνες που αγωνίστηκαν για την Ελευθερία τους αλλά και την δική μας. Ποιος έχει την ικανότητα να σκέφτεται για τον εαυτό του και να τιμά αυτήν την επιλογή του. Πρακτικά. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη και το κόστος της Ελευθερίας του.
Να έχει στόχο την απόκτηση και διατήρηση αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας. Σίγουρα όχι αυτός που έχει ανάγκη τις κομματικές δομές για να «επιβιώνει» καταστρέφοντας στο μεταξύ τις Ζωές των άλλων. Και το σύστημα έχει εκθρέψει, δυστυχώς, πολλούς τέτοιους προδότες, ακριβώς και γιατί διοικείται από τέτοιους :
ΤΟ ΠΑΖΛ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ (ένα από τα πολλά)
«καλή γειτονία σημαίνει όταν είναι να μπω στον εναέριο χώρο σου, θα χτυπήσω πρώτα την πόρτα ...» (!!!!!!!!) τάδε έφη ΓΑΠ.
Το κεφάλι μας που να το χτυπήσουμε εμείς ;;;;; Να τους φτιάξουμε λοιπόν μια πόρτα-συννεφούλα, να περνούν οι φίλοι μας. Περνά - περνά η μέλισσα...
«αν η τουρκική αεροπορία έδινε σχέδια πτήσης για το που θέλει να πάει, δεν θα υπήρχε αναχαιτισμός...» (!!!) τάδε έφη ΓΑΠ, δηλαδή ο Έλληνας πρωθυπουργός...
http://www.youtube.com/watch?v=wyIoeJFsBAM&feature=related
Όπως και να το κάνουμε, ο κάθε Άνθρωπος φέρει μέσα του και την υπόσχεση μεγαλείου, ΑΛΛΑ και την επιλογή να είναι ανθρωπάκι που περιφέρει την ύπαρξή του εκλιπαρώντας για ένα χειροκρότημα, μια ψήφο, λίγη προσοχή και πολύ εξευτελισμό. Επιλογές.
Η Προδοσία που ζούμε δεν έχει χρώμα ούτε κομματική ταυτότητα. Χωρίς καμία εξαίρεση. Είπε για παράδειγμα κάτι ο Αντώνης Σαμαράς κατά την επίσκεψή του στην Θράκη για την ανομία και τις παράνομες προκλήσεις του τουρκικού προξενείου ; Ή μήπως όχι ; Κι αν όχι, γιατί όχι ; Δεν ξέρει τι συμβαίνει ; Ή δεν επιθυμεί να αντιδράσει ; Φοβάται κάτι ή συμφωνεί με αυτά που συμβαίνουν ; Μήπως μιλάει ψιθυριστά και δεν τον ακούμε ;
Θα ήταν μεγάλο λάθος να αναζητήσουμε στους χώρους των σημερινών πολιτικών κομμάτων αυτόν ή αυτούς που θα μας συσπειρώσουν. Μόνο όταν τους δείξουμε, αν προλάβουμε, ή αν προλάβουν, την πόρτα εξόδου, θα φανούν οι δυνάμεις που «κοιμούνται» ή αναμένουν τον χρόνο τους. Μόνο τότε. Δεν βάζουμε φρεσκομαγειρεμένο φαγητό σε πιάτο με σάπια αποφάγια και σκουπίδια.
Σχετικά με την χρηματοδότηση, ακόμα και εκεί, εξευτελιστική η συμπεριφορά τους. Αν δεν κάνω λάθος, έχουν ήδη «προπληρωθεί» έως και το 2016 (!). Ποιος θα υπάρχει μέχρι τότε στην Πατρίδα που καταστρέφουν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους, δεν μπορεί να το βεβαιώσει κανείς.
Δ - Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ
ΑπάντησηΔιαγραφή«...κόμματα και πολιτικοί απέτυχαν παταγωδώς και θα πρέπει να ανοίξουν τις πόρτες τους στην κοινωνία και στους πολίτες, οι οποίοι είναι οι μόνοι που μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την πολύπλευρη κρίση που διέρχεται.»
Αυτή είναι η μόνη απαραίτητη προϋπόθεση σωτηρίας μας, αλλά αυτοί δεν έχουν φιλότιμο. Φοβάμαι ότι ο κλέφτης και ο προδότης δεν θα αποκτήσει ποτέ την επιθυμία να τιμωρήσει τον εαυτό του, ούτε θα αποχωρήσει με την βούλησή του από την αποθήκη των λαφύρων, δηλαδή από εμάς. Εύχομαι ειλικρινά να την γλυτώσουν την ζωούλα τους τα κοτόπουλα, να είναι ομαλή η μετάβαση σε ένα Κράτος Εθνικό, Αληθινό και Έντιμο, αλλά φοβάμαι ότι οι παπαγάλοι δεν θα το βουλώσουν και δεν θα ξεκουμπιστούν αν δεν πάρουν μια γεύση της τιμωρίας που τους αξίζει :
Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΗ
Ο Φώτης, ένας 37άρης εργένης που μένει μόνος του σε διαμέρισμα πολυκατοικίας, λίγες μέρες μετά τη γιορτή του δέχεται ένα μεγάλο κουτί ως δώρο από έναν άγνωστο αποστολέα. Το ανοίγει και βλέπει ότι μέσα στο κουτί ήταν ένας παπαγάλος. «Ωραία», σκέφτεται, «ένα πανέμορφο πουλί για συντροφιά είναι ό,τι πρέπει».
-Μιλάς καθόλου; Ρωτάει χαμογελαστός τον παπαγάλο.
-Τι λε ρε καραγκιόζη; -του λέει ο παπαγάλος- εγώ αν μιλάω ή εσύ ρε μπούφο που δεν μπορείς να ολοκληρώσεις ένα νόημα, ρε βλήμα, ρε έτσι.., ρε αλλιώς... κ.λπ ένα υβρεολόγιο απίστευτο, σα ναύτης στο λιμάνι. Ο Φώτης τα έχασε.
-Σε παρακαλώ, λέει στον παπαγάλο, σταμάτα μας ακούει η γειτονιά.
-Σε πειράζει η γειτονιά, ρε κακομοίρη -φωνάζει ο παπαγάλος- και δεν σε πειράζει που δεν μπορείς να ξεκολλήσεις από τον καναπέ, παράσιτο, χαμένε, ρε έτσι, ρε αλλιώς και πάλι ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο με όλο και μεγαλύτερη ένταση φωνής.
Ο Φώτης δεν ήξερε τι να κάνει. Προσπαθούσε να σταματήσει τον παπαγάλο αλλά εκείνος τον έβριζε φωνάζοντας όλο και περισότερο Στην απόγνωσή του ανοίγει το πορτάκι και σπρώχνει τον παπαγάλο στην κατάψυξη του ψυγείου.
Ο παπαγάλος και μέσα από την κατάψυξη συνέχιζε να βρίζει.
Ξαφνικά μετά από 3 λεπτά ο παπαγάλος σταμάτησε και απλώθηκε σιωπή.
Ο Φώτης ανακουφίστηκε στην αρχή αλλά αμέσως σκέφτηκε: «Ρε συ το σκότωσα το πουλί. Εντάξει βρίζει αλλά όχι και να το σκοτώσω. Μπορώ να το επιστρέψω». Άνοιξε αμέσως την κατάψυξη. Ο παπαγάλος βγήκε με σοβαρό ύφος και ψιλοτρέμοντας είπε:
«Λυπάμαι για την επιθετική συμπεριφορά μου και ζητώ συγγνώμη γι’ αυτή. Ομολογώ ότι παρεκτράπηκα και δηλώνω ότι θα κάνω προσπάθεια να διορθωθώ στο μέλλον».
Ο Φώτης έμεινε άναυδος για μια στιγμή. Πριν προλάβει να ρωτήσει τι συνέβη ο παπαγάλος ρώτησε: «Μπορώ να μάθω τι σου είχε κάνει το κοτόπουλο;».
Ο χρόνος πλέον δεν είναι με το κοτέτσι, αλλά είναι Δικός Μας. Από εμάς εξαρτάται. Πραγματικά ελπίζω να είναι πάντα καλά στην υγεία τους οι κότες και οι παπαγάλοι, εύρωστοι, ακμαίοι και ευτυχείς, αλλά δεν φαίνεται να παίρνουν το μάθημά τους. Πολλά τα ανομήματά τους, και καθώς φαίνεται, χωρίς τελειωμό και ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ.
Ευχαριστώ για την μεγάλη φιλοξενία.
Καλημέρα σε όλους.
Η αναφορά στους τροϊκανούς έγινε καθ' υπερβολήν, όμως, πλάκα-πλάκα, είναι οι μόνοι που μπορούν να το κάνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μελετήσουμε καλά το πρόβλημα, θα δούμε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ανατροπή.
Τακόμματα και τα ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών, μαζί με το Ίδρυμα Φίλων της Μουσικής, καταναλώνουν τεράστια ποσά από τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων και αναπαράγουν τη διαφθορά και την αθλιότητα στη δημόσια ζωή της χώρας.
Δεν υπάρχει περίπτωση τα κόμματα εξουσίας να ψηφίσουν νόμο που θα καταργεί τη χρηματοδότησή τους, αφού έχουν δανειστεί από τις τράπεζες υποθηκεύοντας τη χρηματοδότηση μέχρι το 2018.
Να επιβάλλει το ΔΝΤ-ΕΕ τη χρηματόδοτησή τους και να πληρώσουν τα τεράστια χρέη των κομμάτων τους οι 'ιδιοκτήτες' πολιτικοί και κομματικοί παράγοντες.
Και αν δεν έχουν, να πουλήσουν τα πολυτελή σπίτια τους και να ξεπληρώσουν τα χρέη τους
Αγαπητέ Σάββα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη σύγχρονη «μεταδημοκρατία», που τα πάντα σχεδόν τείνουν να καθορίζονται με οικονομικούς όρους, είναι φυσικό και τα κόμματα να έχουν εγκλωβιστεί σε μια άνευ όρων στενή «συνεργασία» με τον παράγοντα «χρήμα». «Βόηθα με να σε βαστώ να ανεβούμε το γκρεμό» είναι η σχέση κεφαλαίου-κομμάτων. Ο ένας κερδίζει την εξουσία, η οποία συνεπάγεται και οικονομικό κέρδος και ο άλλος απλά αυξάνει την κερδοφορία του, κυρίως με αθέμιτο ανταγωνισμό. Δηλαδή έχουμε μια αγαστή συνεργασία, στα πλαίσια της οποίας ότι και να γίνει και οι δυο κερδίζουν, εφόσον ο δικομματισμός παραμένει ακλόνητος (παρά τα φαινομενικά πλήγματά του). Αυτό δεν θα ενοχλούσε εάν το κέρδος τους δεν απέβαινε σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού, ο οποίος είναι και ο μεγάλος χαμένος. Δηλαδή χάνει αυτό ο οποίος δίνει τη δυνατότητα στους άλλους δυο να κερδίζουν. Απίθανο και όμως αληθινό.
Εντός του παραπάνω πλαισίου είναι αδύνατο να αναδειχθεί ως αρχηγός κόμματος εξουσίας ένας πολιτικός Ηγέτης ο οποίος να μην εξυπηρετεί το συμφέρον του κόμματος (δηλαδή τον πλουτισμό των στελεχών του) και των χρηματοδοτών του. Εάν όμως ο αρχηγός ενός κόμματος εξουσίας έχει ως πρωταρχικό στόχο τα παραπάνω, τότε εκ των πραγμάτων θα παραμερίζει την επίτευξη του «κοινού καλού» και θα ιεραρχεί το «κοινωνικό όφελος» σε πολύ χαμηλότερη θέση (την τρίτη θέση την θεωρώ εξαιρετικά χαμηλή), ενώ θα έπρεπε να το έχει στην κορυφή.
Κατά τη γνώμη μου αυτή είναι η κυριότερη αιτία που οδήγησε την πατρίδα μας, αλλά και τις άλλες χώρες στη «χρεοκοπία».
Βεβαίως η παραπάνω ανάλυση είναι τηλεγραφική και δεν λαμβάνει υπόψη όλους τους παράγοντες. Όμως ρωτώ: Τι κάνουν τα πανεπιστήμια μας; Που είναι τόσα χρόνια οι επιστημονικές δημοσιεύσεις για την διάγνωση των προβλημάτων της κοινωνίας μας, καθώς και οι προτάσεις για την επίλυσή τους; Βεβαίως και υπάρχουν αξιόλογοι ακαδημαϊκοί στη χώρα μας. Όσοι όμως από αυτούς ήθελαν να αναδειχθούν και αυτοί στο υπάρχον «σύστημα» ακολούθησαν τον πιο εύκολο και σίγουρο δρόμο: κομματικοποιήθηκαν. Έτσι όμως έθεσαν την κομματική τους ταυτότητα πάνω από την επιστημονική, της οποία και θυσίασαν στον βωμό της κομματικοποίησης. Οι άλλοι, που δεν ακολούθησαν τον ολισθηρό δρόμο και που αποτελούν τη μειοψηφία, έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν τον άνισο αγώνα τους. Πρόσφατα μάλιστα σε εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είχαμε την πρώτη δυναμική αντίδραση. Εύγε τους και καλή συνέχεια στην προσπάθειά τους. Στην ακαδημαϊκή κοινότητα είναι γνωστοί και οι μεν και οι δε.
Με τον παραπάνω τρόπο δυστυχώς έδρασε και η στρατιωτική ηγεσία του τόπου, η οποία είναι πλήρως κομματικοποιημένη. Όποιος αξιωματικός δεν διαθέτει πράσινη ή μπλε κομματική ταυτότητα είναι σίγουρα χαμένος στο παιχνίδι της εξουσίας. Ορισμένοι παραιτούνται, πριν προλάβει το ίδιο το σύστημα με τις αναξιοκρατικές διαδικασίες αξιολόγησης να τους απορρίψει ως ανεπαρκείς. Η στρατιωτική ηγεσία είχε τη μεγάλη ευκαιρία να ανατρέψει τα αρνητικά συναισθήματα του ελληνικού λαού για το στράτευμα, τα οποία αναπτύχθηκαν μετά το 1974. Όμως την έχασε, κυρίως γιατί κατάντησε σφουγγοκωλάριος μιας «βρώμικης» πολιτικής ελίτ. Παρόλα αυτά όμως ο λαός έχει εμπιστοσύνη στις Ένοπλες Δυνάμεις, γιατί είναι σίγουρος ότι η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών του, οι οποίοι και προέρχονται από τα μεσαία και χαμηλά στρώματα της κοινωνίας μας, διατηρούν το ηθικό πλεονέκτημα, κυρίως λόγω της πίστης τους στις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού.
Τι να πούμε όμως και για τα δεκανίκια της εθνοκτόνου κομματοκρατίας, τους μεγάλους «εθνοπατέρες» μας, τους συνδικαλιστές μας. Εάν το «μνημόνιο» και οι «τροϊκανοί» ήθελαν να προσφέρουν κάτι καλό στη χώρα μας, θα έπρεπε να ξεκινήσουν από την πάταξη του «σάπιου» συνδικαλιστικού μας συστήματος. Να «επιβάλουν» άμεση εξέταση των περιουσιακών στοιχείων των αρχισυνδικαλιστών και να αλλάξουν το πλαίσιο λειτουργίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων, έτσι ώστε αυτές να λειτουργούν με διαφανείς και δημοκρατικές διαδικασίες.
Συνεχίζεται
Και όπως εκτιμώ ότι θα συμφωνείς αγαπητέ Σάββα, εάν θελήσουμε ποτέ (εύχομαι ολόψυχα πολύ σύντομα) να αρχίσουμε να διορθώνουμε τα στραβά, τα ανάποδα και σε τελική ανάλυση τα παράλογα σε αυτή τη χώρα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το ήθος και τη ηθική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα κίνημα ηθικής εκτιμώ ότι θα έχει τη δύναμη να στείλει στο σπίτι και στη φυλακή τους άχρηστους και τους κλέφτες πολιτικούς μας, αντίστοιχα και να διαλύσει τη κομματοκρατία που καταδυναστεύει την πατρίδα μας. Αυτό νομίζω το χρωστάμε στη νέα γενιά.
Εμπρός λοιπόν ή αλλιώς: Για τα παιδιά μας ρε γαμώτο.
Ένας αγανακτισμένος αντιπαραγωγικός
Σάββα γράφεις:
ΑπάντησηΔιαγραφή« ... η Ελλάδα το 1952 δέχτηκε να διδάσκονται την τουρκική γλώσσα τα Πομακόπουλα, υπακούοντας στη νατοϊκή λογική, που θεωρούσε τους σλαβόφωνους Πομάκους ως εν δυνάμει απειλή σε μια ευαίσθητη περιοχή που συνόρευε με την ομόγλωσση Βουλγαρία, ένα κράτος που ανήκε στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Ο στόχος ήταν να εκτουρκιστούν οι Πομάκοι, για να ελέγχονται από τη σύμμαχο Τουρκία και με τον τρόπο αυτόν να εξαλειφθεί η ‘απειλή’ για τη Συμμαχία.»
Απορώ κάπως εδώ και ερωτώ:
Αφού μαζί (Ελλάδα και Τουρκία) «μπήκαν» στη συμμαχία του ΝΑΤΟ, στις 18 Φεβρουαρίου του 1952, ΓΙΑΤΙ τότε οι σλαβόφωνοι Πομάκοι – με τη νατοϊκή λογική, όπως γράφεις – ΔΕΝ ήταν ΚΑΙ για την Τουρκία εν δυνάμει απειλή, αφού ΚΑΙ αυτή συνόρευε με την ομόγλωσση των Πομάκων Βουλγαρία; Μήπως η νατοϊκή λογική έκρινε - τότε - ότι η Τουρκία μπορούσε να ελέγχει ΚΑΛΥΤΕΡΑ από την Ελλάδα τους σλαβόφωνους Πομάκους, επειδή υπήρχε (;) κάποια «σημαντική» ενεργή (;) Τουρκική μειονότητα μέσα στη ίδια τη Βουλγαρία και σαφώς επηρέαζε κάπως (όπως και σήμερα επηρεάζει σε μεγαλύτερο βέβαια βαθμό) τα «πολιτικά» πράγματα και όχι μόνο της γείτονος χώρας, μέλους (τότε) του Συμφώνου της Βαρσοβίας;
Ευχαριστώ,
Νικόλαος
Νικόλαε
ΑπάντησηΔιαγραφήοι εκτουρκισμένοι μουσουλμάνοι πομάκοι, με βάση τη λογική της εποχής, θα ελέγχονταν από την Άγκυρα μέσω θρησκείας και γλώσσας και άρα θα μειωνόταν ο κίνδυνος να ασκήσει επιρροή πάνω τους η κακιά κομουνιστική Βουλγαρία, μέσω του μόνου μέσου που είχε, τη γλώσσα.
@ skal
ΑπάντησηΔιαγραφή17 Απριλίου 2011 8:06 π.μ.
"Ίδρυμα Φίλων της Μουσικής"
Είσαι ποιητής!!!
"να πουλήσουν τα πολυτελή σπίτια τους και να ξεπληρώσουν τα χρέη τους"
Αφενός, όπως έχω ξαναπεί και πρόσφατα, τώρα είναι εποχή που αγοράζουν...
Αφετέρου, χρέη έχουν οι εκτός του Ιδρύματος και οι φορείς γενικά: οι εντός έχουν μόνο λαμβάνειν από την πίττα...
@ Ένας αγανακτισμένος αντιπαραγωγικός
17 Απριλίου 2011 8:13 π.μ.
Συμφωνώ ΠΛΗΡΩΣ ότι η βάση της σήψης και της αποσύνθεσης είναι η έλλειψη ηθικής.
Δεν μπορείς να φανταστείς όμως αν τύχει και βρεθεί κάποια φωνή που ενοχλήσει τη βρωμιά, πόσο εύκολα σηκώνεται η βρωμιά από τον λήθαργο, και τινάζεται για να σου πετάξει ένα κομμάτι της πάνω σου, ούτως ώστε να πει αρχικά "ο αναμάρτητος πρώτος κτλ" και μετά "μαζί τα φάγαμε" - μη σου πω να διαδώσει "κοιτάξτε έναν βρώμικο τύπο"...
Ministre plénipotentiaire
Δεν έχουν αφήσει τίποτα αμόλυντο τα θηρία, ούτε την ιερή τέχνη της Μουσικής. Υποτίθεται η Μουσική εξημερώνει τα θηρία.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Φίλοι της Μουσικής», άλλη μια ευκαιρία να γεμίσουν οι λογαριασμοί των «φιλόμουσων» εις βάρος μας.
Ακούνε Tosca τα Prada και τρέχουν, νομίζουν ότι πρόκειται για την παλιά κολώνια. Είδαν στην κλασσική μουσική άλλη μια ευκαιρία για «λάϊφ-στάϊλ» πόζες και περιφορά της αλαζονείας τους.
Δεν έχουν καταλάβει ότι πλησιάζει η νύχτα που δεν θα κοιμηθεί κανείς τους, και το ξημέρωμα η νίκη θα είναι δική μας ... Nessun Dorma ……… All’ alba vincero !
Για μας : http://www.youtube.com/watch?v=O0Sx5lbVlQA&feature=related
>Οι τροϊκανοί να απαγορεύσουν άμεσα τη χρηματοδότηση των ελληνικών κομμάτων από το κράτος<
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίκιο είχες όταν, πριν επτά χρόνια, τα έγραφες αυτά, Σάββα, αλλά οι τροϊκανοί κάνουν μόνον επιλεκτικές μειώσεις απολαβών, έχοντας αφήσει ασύδοτες τις συμμορίες, που λέγονται κόμματα, που μάς κατάντησαν στα σημερινά χάλια και που συνεχίζουν ανάλγητα να μάς ρουφούν το αίμα με το μπουρί τής σόμπας.
Μνημόνια και αιματηρή λιτότητα για τον Λαό - Τριπλασιασμός της επιχορήγησης για τα κόμματα, πλην Χρυσής Αυγής που δεν παίρνει ούτε ευρώ!
Σοσιαλισμός ... άνευ προηγουμένου, για τον οποίον κανείς δεν μιλά. Μόνο σε τέτοια ζητήματα, αγαπητέ Σάββα, υπάρχει πλήρης ομοφωνία και ομοψυχία, που τόσο συχνά ζητάς, αλλά ουδέποτε πρόκειται να βρεις από τους εθνοπατέρες.
Πρέπει να τα μαθαίνει αυτά ο κόσμος, για να καταλάβει τι ψηφίζει και γιατί ποτέ τίποτε δεν πρόκειται ν' αλλάξει.