Έχει η Ελλάδα πολιτική στο «Κουρδικό»;

Θα πρέπει να πάψουμε να συντασσόμαστε με την τουρκική πολιτική ως προς το κουρδικό και να προσαρμοστούμε ταχέως στα νέα δεδομένα

 

 Η Μέση Ανατολή αλλάζει, νέες χώρες και νέες συμμαχίες εμφανίζονται, γενικώς δε η περιοχή μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έπαψε να είναι αυτή που ήταν.

Διερωτώμαι, ποια είναι άραγε η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης στα νέα δεδομένα; Εξυπακούεται βεβαίως, ότι υπήρχε κάποια πολιτική προηγουμένως, την οποία είχα κρίνει παντελώς αρνητική για τα ελληνικά συμφέροντα, τόσο για την τοποθέτηση των κ.κ. Βενιζέλου και Αβραμόπουλου εναντίον του κ. Άσαντ, όσο και για την σύμπλευση με την τουρκική πολιτική υποστηρίζοντας ουσιαστικώς τους τζιχαντιστές, που ενεργούν ως όργανα της Τουρκίας.

Μας υποχρέωσαν να θεωρούμε το ΡΚΚ ως τρομοκρατική ομάδα, και να στέλνουμε πίσω στην Άγκυρα τους Κούρδους τους οποίους αυτή θεωρεί τρομοκράτες. Τώρα που τα πράγματα αλλάζουν, εμείς άραγε τι θέση παίρνουμε; Ή δεν παίρνουμε -ως συνήθως- καμία, εναρμονιζόμενοι -πάντα με καθυστέρηση- στις αποφάσεις που θα πάρουν οι ισχυροί;

Διαφαίνεται πλέον, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι οι σουνίτες θα δημιουργήσουν ένα πραγματικό κράτος, που θα παίρνει εδάφη και από το Ιράκ και από τη Συρία. Αυτό το έχω γράψει εδώ σε ανύποπτο χρόνο. Όλα τα κράτη της Μέσης Ανατολής θα διασπαστούν, μηδέ της Σαουδικής Αραβίας εξαιρουμένης, η οποία το αντιλήφθηκε τελικώς και επιχειρεί να αλλάξει προσανατολισμό.

Αυτήν την στιγμή, όπως έγραψε και ο κ. Σ. Καλεντερίδης στη «Δημοκρατία», οι Κούρδοι είναι στην ουσία η μόνη δύναμη που πολεμά σθεναρώς εναντίον των τζιχαντιστών στο έδαφος. Οι δε Κούρδοι του Ιράκ ήδη διαθέτουν ένα ομόσπονδο κράτος, που λειτουργεί ντε φάκτο από το 1992 και ντε γιούρε από το 2005, και με αφορμή τις πολεμικές συγκρούσεις με τους τζιχαντιστές, έχουν ανεβεί ένα σκαλί αναγνώρισης από τη Δύση.

Αλλά και οι Κούρδοι της Συρίας δίνουν σκληρές μάχες εναντίον των τζιχαντιστών μαζί με αντάρτες του ΡΚΚ που έφυγαν από την Τουρκία για να βοηθήσουν τους ομοεθνείς τους σε Ιράκ και Συρία. Είναι αναμενόμενο, ότι κάποια στιγμή η Δύση θα υποχρεωθεί να επαναπροσδιορίσει τη στάση της απέναντι στο κίνημα αυτό, που έως σήμερα είναι χαρακτηρισμένο ως τρομοκρατική οργάνωση.

Όλα αυτά, είναι φυσικό να ενοχλούν την Τουρκία. Αφενός επειδή εξοπλίζονται σοβαρά οι Κούρδοι, αφετέρου η όλη κατάσταση θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός εμπειροπόλεμου -και καλά εξοπλισμένου- κουρδικού στρατού, ο οποίος, εκτός του ότι θα προστατεύει τους κουρδικούς πληθυσμούς, θα είναι ικανός να προξενήσει σοβαρά πλήγματα στην Τουρκία.

Τα πράγματα όμως είναι περισσότερο σοβαρά για τους Τούρκους, λόγω της αλλαγής στάσης των ΗΠΑ. Σύμφωνα με κουρδικό δημοσίευμα, που μετέφρασε το Βαλκανικό Περισκόπιο, το Πεντάγωνο αποφάσισε να δημιουργήσει τρεις διαφορετικές στρατιωτικές βάσεις στην ιρακινή περιοχή του Κουρδιστάν, στο άμεσο μέλλον.

Κατά τις κουρδικές πηγές, η Ουάσιγκτον θέλει να αναπτύξει μεγαλύτερη στρατιωτική παρουσία στην περιοχή, στον απόηχο των πρόσφατων δράσεων των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, κατά της περιοχής του Κουρδιστάν στο βόρειο Ιράκ.

Η μία θα βρίσκεται στην περιοχή της Ερμπίλ, η άλλη στη στρατιωτική βάση Χαρίρ, βόρεια της Ερμπίλ και η τρίτη θα είναι στην Ατρούς, μια πόλη κοντά στα τουρκικά σύνορα. Η βάση στην Ατρούς θα χρησιμοποιείται για τα ελικόπτερα Απάτσι, τα οποία θα διακινούνται στη ευρύτερη περιοχή.

Και αυτά δεν προέρχονται μόνον από κουρδικές πηγές, αλλά νωρίτερα, την προηγούμενη εβδομάδα, ο γραμματέας Τύπου του Πενταγώνου, υποναύαρχος Τζων Κίρμπυ, είχε μιλήσει για το ενδεχόμενο δημιουργίας στρατιωτικής βάσης στο ιρακινό Κουρδιστάν. Προφανώς, προέκυψε αυτή η ανάγκη από την άρνηση της Τουρκίας να χρησιμοποιήσουν οι ΗΠΑ την βάση του Ιντσιρλίκ, τώρα και παλαιότερα κατά του Ιράκ.

Το συμπέρασμα είναι, πως θα πρέπει να πάψουμε να συντασσόμαστε με την τουρκική πολιτική ως προς το κουρδικό -που εξ αρχής δεν έπρεπε να το κάνουμε, παραδίδοντας εκτός των άλλων, και με άθλιο τρόπο τον κ. Οτζαλάν- και να προσαρμοστούμε ταχέως στα νέα δεδομένα.

Ο Μακεδών
http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=195817