Ήταν 47 π.Χ. Ο Ιούλιος Καίσαρας στεκόταν μπροστά από τον στρατό του, τον ισχυρότερο που είχε συγκεντρώσει ποτέ η Ρώμη. Για δεκαπέντε χρόνια προήλαυναν σε όλη την Ευρώπη, πολεμώντας ενάντια στα γερμανικά φύλα, τους Γαλάτες, ακόμη και κόντρα σε ρωμαϊκά στρατεύματα που είχαν. Είχαν διαβεί το Στενό της Μάγχης και είχαν γίνει οι πρώτοι Ρωμαίοι που είχαν δει το απόκοσμο και τρομακτικό νησί του Βορρά. Είχαν ακολουθήσει τον στρατηγό τους στις εσχατιές του κόσμου, είχαν κατατροπώσει κάθε εχθρό και είχαν αναμετρηθεί νικηφόρα με τον θάνατο. Τώρα είχαν επιστρέψει στην ιταλική χερσόνησο και είχαν στασιάσει.
Ήταν ώρα να καρπωθούν όσα τους είχε υποσχεθεί ο Καίσαρας: θα τους έδινε αναδρομικούς μισθούς και γη για να καλλιεργούν, θα τερμάτιζε τις συνεχείς εκστρατείες και δεν θα πολεμούσαν ξανά εναντίον Ρωμαίων.
Αυτά ήταν τα κίνητρα που είχε χρησιμοποιήσει για να παρακινήσει τον στρατό του. Όμως οι κατακτήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη και η τήρηση των υποσχέσεων μεταφερόταν πάντα στην επόμενη νίκη. Δεν πήγαινε άλλο.
Αρχικά, ο στρατός αρνήθηκε να προχωρήσει. Ύστερα, η άρνηση έγινε δυσαρέσκεια και η αγανάκτησή του ξεχείλισε και μετατράπηκε σε οργή. Ο πιο φονικός στρατός του κόσμου στασίασε και άρχισε να μαίνεται, οργισμένος και ακέφαλος. Χιλιάδες στρατιώτες από την πιο επίλεκτη πολεμική μονάδα στην ιστορία εξεγέρθηκαν και αντί να πολεμούν αλλοεθνείς εχθρούς, στράφηκαν κατά των πολιτών τους οποίους είχαν ορκιστεί να προστατεύουν και κατά του αρχηγού τους.
Για τη συνέχεια LecturesBureau
Το παραπάνω κείμενο μας δείχνει πως ένας λαοπλανος ηγέτης μπορεί να επηρεάσει μόνο με κούφια λόγια τον αδαή όχλο. Η ψυχολογία του πλήθους (της αγελης), η ζωωδης πλευρά της φύσης του ανθρώπου. Οι περισσότεροι άνθρωποι λειτουργούν και αποφασίζουν με τα μεταδιδόμενα συναισθήματα Όχι με τη λογική. Αυτοί που ξέρουν να χειρίζονται την ψυχολογία, τα συναισθήματα, τους φόβους και τις ελπίδες των ανθρώπων είναι οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟὕτε λαοπλάνος ἡγέτης ἦταν ὁ Καίσαρας, οὔτε κούφια ἦσαν τά λόγια του.
Διαγραφή"Πολίτες...":Τό εἶπε τιμητικῶς, καί τούς ὑπενθύμισε ἔτσι τήν εύθύνη τους ἀπέναντι στόν λαό τῆς Ρώμης (μέ τά κούρια), πού θά τούς δίκαζε γιά στάση, ἀφοῦ στασιάζοντας ἔβλαπταν τήν Ρώμη καί τήν ἰσχύ της.
Καμία ἐπιρροή δέν θά εἶχε ὁ ὅρος πολίτες, ἄν εἶχαν ἤδη βρεῖ ἀρχηγό -ἀπαραίτητα, σύμφωνα μέ τά τότε ἤθη, εὐγενῆ, ἀλλά καί μέ σοβαρές ἱκανότητες.
_ Χωρίς ἱκανό ἀρχηγό, καί ἀναγνωρισμένον γιά τά ἡγετικά του προσόντα ὡς ἀρχηγό, τό πλῆθος, ἀκόμη καί τῶν στρατιωτικῶν, πλῆθος εἶναι.
Μάλλον δεν κατάλαβες τι θέλω να πω. Δεν είπα ότι ο Καίσαρας δεν ήταν μεγάλος ηγέτης. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν επηρέαζε το πλήθος για να επιτύχει τις φιλοδοξίες του με κάθε τίμημα. Η ρωμαϊκή ιστορία άλλωστε διακρίνεται από το πλήθος των φιλόδοξων και μακιαβελικων ηγετών.
ΔιαγραφήΟ ΣΥΜπολεμιστής Καίσαρας είπε: Πολίτες!
ΔιαγραφήΔεν είπε Λαέ
Πρός ἀρθρογράφον: Δέν ὑπῆρχε ἀτομοκεντρισμός στήν ἐποχή τοῦ Ἰουλίου Καίσαρος (ὥστε καθένας χωριστά,νά τρέμει στήν ἰδέα ὅτι ἔχανε τό στάτους του - τοῦ στρατιωτικοῦ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοινωνικῶς καί πολιτικῶς, αὐτοπροσδιορίζονταν ὅλοι.
Ὁ σεβασμός στόν Ἰούλιο Καίσαρα, ἦταν αὐτονόητος, ἀφοῦ ἦταν νόμιμα (ἱκανότατος) ἡγέτης τους-διαμαρτυρία ἔκαναν "στασιάζοντας", ὄχι ἀνατρεπτική στάση.
Καί τό φρόνημα αὐτοθυσίας τοῦ Καίσαρα, πού τόλμησε νά ἐκτεθῆ μπροστά τους σέ ἄμεσο κίνδυνο δολοφονίας του, ἄν τυχόν εἶχαν βρεῖ ἤδη ἀρχηγό, τούς ἔκανε νά τόν ἐκτιμήσουν περισσότερο, καί κατά συνέπεια, νά τόν ἐμπιστευθοῦν πάλι.
Οἱ ἀναχρονισμοί ὡς πρός τό φρόνημα, ἐκ μέρους ἰδίως τῶν συγχρόνων ἀτομοκεντριστῶν ἱστορικῶν, εἶναι οἱ πλέον παραπλανητικοί. Μοιάζουν μέ τίς παρεξηγήσεις τῶν προσώπων, τῶν κινήτρων τους καί τῶν στόχων τους, πού κάνουν ἀνενδοιάστως καί ἀναιδῶς οἱ μαρξιστές ἱστορικοί, ὅταν ἀναλύουν μέ προκαταλήψεις καί παρωπίδες, "ἀντικαπιταλιστικά", τά ἱστορικά δρώμενα τοῦ παρελθόντος.
Μήν ἀδικοῦμε, λοιπόν, εἴτε ἔτσι εἴτε ἀλλιῶς, τά πρόσωπα πού ἔχουν περισσότερη τιμή καί ἀξία σέ ὅσα κάνουν, ἀπό ὅσην καταλαβαίνουμε μέ τό χαλασμένο φρόνημα τῶν ἀνθρώπων τοῦ 21ου αἰῶνος.