Δεκάλογος δημόσιας σπατάλης του πελατειακού κράτους

"Όταν ένας γεωργός οργώνει με τρία άλογα και δύο εργάτες, εκεί που η εμπειρία δείχνει ότι χρειάζονται και αρκούν δύο άλογα κι ένας εργάτης, η πλεονάζουσα εργασία παρόλο που χρησιμοποιείται για την παραγωγή, αποτελεί σπατάλη.
John Stuart Mill "Principles of Political Economy, 1848”
Στην οικονομία της αγοράς, ο υγιής ανταγωνισμός ανάλογα με τον βαθμό που υπάρχει, απομακρύνει και καταργεί κάθε εστία αναποτελεσματικότητας που σπαταλά τους πόρους της οικονομίας. Έτσι οι πόροι αξιοποιούνται εκεί που παράγουν το μέγιστο αποτέλεσμα με τα υπάρχοντα τεχνολογικά δεδομένα, οδηγώντας στη μεγαλύτερη αύξηση του επιπέδου ευημερίας και του πλούτου μιας κοινωνίας. Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός της Ενιαίας Εσωτερικής Αγοράς, όπου τη θέση και το μερίδιο αγοράς του αναποτελεσματικού παραγωγού που σπαταλά τους πόρους, καταλαμβάνει ο αποτελεσματικός παραγωγός που τους αξιοποιεί καλύτερα παράγοντας το μέγιστο αποτέλεσμα.
Στο Δημόσιο Τομέα όμως δεν υπάρχει τέτοιος μηχανισμός. Η άριστη αξιοποίηση των πόρων που εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, εναπόκειται στην ποιότητα της διακυβέρνησης που μπορεί να παρέχει συνεχώς περισσότερες και καλύτερες υπηρεσίας κάθε μορφής, ανάλογα με τα οργανωτικά δεδομένα.
Για τη συνέχεια Capital