Προς την κυβέρνηση: Όσο μπορείς* - Κι αν δεν μπορείς να κυβερνήσεις όπως θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην εξευτελίζεις την Ελλάδα

Άρες, μάρες κουκουνάρες, ασυναρτησία απολογητών και συνωμοσιολογία

Την ιερή του αγανάκτηση εξέφρασε για όσους τόλμησαν να μη συμφωνήσουν με την ενέργεια του Μεγάρου Μαξίμου να σπεύσει με την ταχύτητα του φωτός να ζητήσει από τη Δικαιοσύνη να εξετάσει την απόφαση της Επιτροπής Ασύλου να παραχωρήσει άσυλο σε έναν εκ των οχτώ Τούρκων αξιωματικών που έφτασαν στη χώρα μας με ελικόπτερο, μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 στην Τουρκία, ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ στον ισοχώρο του διακεκριμένου δημοσιογράφου, Μιχάλη Ιγνατίου, ο οποίος ορθότατα, στο πλαίσιο της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αλλά και της ανάγκης να διακινούνται ελεύθερα όλες οι απόψεις, το δημοσίευσε.

Μόνο που το κείμενο που συνέγραψε έχει σοβαρά προβλήματα και μάλιστα προβλήματα στοιχειώδους λογικής, πέραν της συνωμοσιολογίας (σ.σ. αν το ζορίσεις λίγο να προσθέσεις και την υποψία σου ότι μας έβαλαν να σου την πέσουμε) που αναπτύσσει και την απόπειρα να αθωώσει για τα πάντα την κυβέρνηση, η οποία μας βγάζει φέτος από τα Μνημόνια, στο οποίο θα επανέλθουμε στο τέλος.

Πάμε τώρα στο προκείμενο. Ο ειδικός συνεργάτης, μας ψέγει διότι δεν αναρωτηθήκαμε εάν πίσω από αυτή την πράξη υπήρχε μία έστω διπλωματική σκοπιμότητα ή παίχθηκε ένα διπλωματικό παιγνίδι. Σύμφωνοι. Πολλοί το σκεφτήκαμε, να είναι σίγουρος, απλά η ταχύτητα με την οποία κινηθήκαμε πέρασε τα εντελώς λάθος μηνύματα.

Σε αυτή του την κριτική όμως αυτοαναιρείται στη συνέχεια, διότι στο τέλος του κειμένου του, επικαλείται αναφορά του Μιχάλη Ιγνατίου που επίσης άσκησε δριμεία κριτική στον τρόπο χειρισμού της υπόθεσης από το Μέγαρο Μαξίμου, όπου ο έμπειρος δημοσιογράφος ανέφερε, ότι «έχουμε να κάνουμε με ένα ψυχασθενή ηγέτη -εννοεί τον Ερντογάν-, που δρα, αντιδρά και φέρεται απρόβλεπτα και σκληρά»…

Και διατυπώνει το φοβερό και τρομερό επιχείρημα: Μήπως είναι αυτός ο λόγος που ο κ. Τσίπρας επέλεξε να «ημερέψει» το θηρίο αντί να γίνει ο αγαπητός των εθνικιστών, οι οποίοι ξεφύτρωσαν και στα κόμματα που αντιπροσωπεύουν τον νεοφιλελευθερισμό στην Ελλάδα… Πώς «κολλάει» ρε φίλε αυτό με την αρχική σου τοποθέτηση;

Εκτός αν εξισώνει τη «διπλωματική τακτική» με τον «κατευνασμό» (σ.σ. να ημερέψει το θηρίο δεν είπες;) και αυτή την αγωνία να «μαλακώσει ο ψυχασθενής» τη «βαφτίζεις» ως «διπλωματικό παιχνίδι»! Κι επειδή αναφέρεις τον διπλωμάτη Βαγγέλη Καλπαδάκη, εμείς θα είμαστε πολύ προσεκτικοί να μην του φορτώσουμε εκείνου τέτοιες σκέψεις που δεν θα σε περνούσαν ούτε στο πρώτο έτος κάποιου κύκλου σπουδών στις διεθνείς σχέσεις.

Το πρόβλημα είναι ότι εξακολουθείς ειδικές συνεργάτη να έχει εμμονές και αυταπάτες και μάλιστα το αποδεικνύεις από το ότι στο ξεκάρφωτο, πετάς μέσα σε αυτό το επιχείρημα ότι ο Αλέξης προτίμησε να ημερέψει τον ψυχασθενή, «αντί να γίνει ο αγαπητός των εθνικιστών, οι οποίοι ξεφύτρωσαν και στα κόμματα που αντιπροσωπεύουν τον νεοφιλελευθερισμό στην Ελλάδα». Πώς να μη σου βάλουμε στον τίτλο το «άρες, μάρες κουκουνάρες»; Και το «τρικυμία εν κρανίω» θα ταίριαζε «γάντι».

Επίσης, δείχνεις να σε κατατρύχει κλασικό σύνδρομο καταδίωξης και μετά από τέσσερα χρόνια, έρχεσαι στο ίδιο το απαντητικό σου άρθρο να πετάξεις ότι η κυβέρνηση δεν ελέγχει τη Δικαιοσύνη, αλλά την ελέγχουν «άλλα κέντρα» κατονομάζοντας «ολιγάρχες και μεγαλοεπιχειρηματίες»!

Συμπέρασμα με βάση όσα γράφεις; Στόχος της κυβέρνησης είναι να ελέγξει τη Δικαιοσύνη, απλά δεν τα κατάφερε ακόμα. Κρίμα, διότι εμείς θεωρούσαμε κακοήθειες αυτά που λέγονται ότι με αυτή την αποστολή πήρε συνεργάτιδα του την πρώην πρόεδρο του Αρείου Πάγου ο πρωθυπουργός.

Οπότε, μένει να πιστέψουμε, ότι η Δικαιοσύνη είναι ελεγχόμενη και η κυβέρνηση που βγήκε με σύμβολο την κάθαρση, απέτυχε παταγωδώς να την καταστήσει ανεξάρτητη. Κι ας λέει ο Παπαγγελόπουλος ότι θα δούμε εκπλήξεις το 2018.

Δε λέμε η κυβέρνηση να ελέγξει τη Δικαιοσύνη, διότι και παράνομο θα ήταν (σ.σ. δεν φαίνεται να νοιάζεται και κανένας βέβαια…), αλλά και διότι θα πρέπει να αναφερθούν περιπτώσεις όπου ενέργειες της Δικαιοσύνης δε μοιάζουν και τόσο εχθρικές προς την κυβέρνηση.

Όσον τέλος αφορά τον διθύραμβο για τον μεγάλο μας πρωθυπουργό που μας βγάζει φέτος από τα Μνημόνια, δεν θα έπρεπε κανονικά να σχολιάσουμε, διότι κυριολεκτικά χάνουμε τα λόγια μας. Αρνούνται να αναγνωρίσουν οποιαδήποτε ευθύνη, ξεχνώντας το πώς υπερθεμάτιζαν σε οποιαδήποτε προσπάθεια να μαζευτεί η κατάσταση στην Ελλάδα που είχε περιέλθει σε κατάσταση υπερδανεισμού.

Πίστευαν ειλικρινά, τη θεωρία… του λεφτόδεντρου. Υπάρχουν, αλλά από γινάτι δεν τα δίνει η πλουτοκρατία στον κοσμάκη, χωρίς να σκέφτονται πως αν αυτό ίσχυε, κάποιος θα ήταν αρκετά μάγκας να το καταλάβει και να μας κυβερνά για δεκαετίες…

Δυστυχώς, αυτοί ήταν που μπόλιασαν την ελληνική κοινωνία με όλα όσα στη συνέχεια θεώρησαν πως θα καθαρθούν, επειδή ο Τσίπρας είπε ότι είχε αυταπάτες! Οπότε, ο ειδικός συνεργάτης προφανώς πιστεύει ότι είναι όντως δυνατόν και να κάνεις το θαύμα να βγάλεις τη χώρα από τα Μνημόνια.

Ασφαλώς ξεχνούν ότι δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να εφαρμόσουν τη συνταγή που τους παρουσίασαν οι δανειστές, άρα ό,τι και οι προηγούμενοι, με την δική του πινελιά που δεν είναι άλλη από την τρομακτική (σ.σ. ή μήπως τρομοκρατική;) φορολογία, ακόμα και σε επίπεδα που δεν τους τα ζήτησε κανένας.

Φορολογία η οποία σε κλάδους εργαζομένων φθάνει παρανοϊκά επίπεδα και όλα αυτά για να τα πάρει ο «αδούλευτος» πρωθυπουργός μας για να παραστήσει τον φιλάνθρωπο με στοχευμένες ενισχύσεις, με αντικειμενικό σκοπό να επανεκλεγεί. Δηλαδή, δε διαφέρει σε τίποτα από τη φύρα της μεταπολίτευσης.

Πότε δούλεψε ρε παιδιά ο Τσίπρας στη ζωή του πριν τον κάνουμε πρωθυπουργό και δεν τον πήραμε εμείς χαμπάρι; Εκτός κι αν θεωρούν παραγωγική εργασία τον συνδικαλισμό, διότι θα πρέπει να μας το πουν να το ξέρουμε. Για να μην προσθέσουμε ότι με την παραδοχή των «αυταπατών» διέγραψε όλο το παρελθόν του…

Όσον αφορά τον ειδικό συνεργάτη σεβόμαστε απόλυτα την επιθυμία να παραμένει ανώνυμος, σε αντίθεση με πολλούς που θα τον «έκραζαν», απλά και μόνο διότι αυτά που έχουν σημασία είναι οι θέσεις που διατυπώνει τις οποίες δεν είναι ο μόνος που υποστηρίζει. Καλά κάνουν και υποστηρίζουν την κυβέρνηση, όπως κι εμείς που τη θεωρούμε βαρίδι για τον τόπο, τουλάχιστον στα οικονομικά.

Είναι προφανές, ότι ο ειδικός συνεργάτης εκπροσωπεί μια ομάδα ανθρώπων, ενδεχομένως και μεγάλη, όπως η πληθυσμιακή ομάδα – κοινωνός των αυταπατών, που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, καταπίνοντας αμάσητες ακόμα και τις πιο εξόφθαλμα παρανοϊκές υποσχέσεις. Αυτές προσπάθησε να διαγράψει με μιας, με το δικό του Mea Culpa, την αναφορά σε «αυταπάτες».

Εν κατακλείδι, υπάρχει ρε μπαγάσα και κάτι με το οποίο συμφωνούμε και μάλιστα απόλυτα. Εκεί που γράφεις ειδικέ συνεργάτη ότι η κατάσταση στη χώρα μας έχει ξεφύγει εντελώς και είμαστε έτοιμοι να βρίσουμε και να καταγγείλουμε ο ένας τον άλλο, ακόμα και να εκτοξευθούν κατηγορίες για «προδότες» και «προδοσίες».

Ρε φίλε είναι τεράστιος «καρκίνος» αυτό το πράγμα στον τόπο. Τα ίδια γράφουμε κι εμείς, πολλά χρόνια και μας κατηγορούν ότι είμαστε «μαλθακοί» στην κριτική μας απέναντι στους «ακραίους». Η διαφορά μας όμως είναι φίλε ειδικέ συνεργάτη, ότι εμείς βλέπουμε ακραίους και δεξιά και αριστερά. Δεν κοιτάμε να πυροβολήσουμε τον έναν για να στρέψουμε την προσοχή του κόσμου σε αυτή την κατεύθυνση, διότι με την άλλη πλευρά διατηρούσαμε ειδική σχέση…

Μια ακόμα ένστασή μας ειδικέ συνεργάτη, είναι πως αν ξαναδιαβάσεις το κείμενό σου, θα βρεις τουλάχιστον δυο-τρία σημεία που αν το δεις ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα, θα καταλήξεις κι εσύ στο συμπέρασμα ότι δε συνέβαλες στο να μην έχουμε ξεφύγει εντελώς που μόλις λέγαμε. Γι’ αυτό ζητάμε αυτοκριτική και όχι την αθώωση του παρελθόντος ενός εκάστου.

Και μάθε σε παρακαλούμε ειλικρινά, πριν αναλωθείς σε διθυράμβους για τον οποιονδήποτε, να κατανοείς την ψυχολογία των ληστρικά -και πλέον- φορολογούμενων ελευθέρων επαγγελματιών, και μην τους εξισώνεις με τους κάθε λογής κρατικοδίαιτους που έχουν παντεσπάνι στο τραπέζι, τη στιγμή που άλλοι φτύνουν αίμα για τα προς το ζειν. Κάποιοι τα καταφέρνουν να επιβιώσουν και έρχεται ο κρατικός «νταβατζής» να πάρει περισσότερα από αυτά που παίρνει ο… εκτός εισαγωγικών ως ποσοστό από τις κοπέλες-κυρίες του δρόμου. Τις οποίες τουλάχιστον τις προστατεύει.

http://www.defence-point.gr/news/ares-mares-koukounares-asynartisia-apologiton-ke-synomosiologia

Ο τίτλος είναι παράφραση του ποιήματος του Κώστα Καβάφη: Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

*****************

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,

ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική. 

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)