Paul Craig Roberts, Zero Hedge,
Fri, 05/04/2019
[Εκπληκτικό σε πληρότητα και χρωματικό τονισμό
το μεγάλο μωσαϊκό του σημερινού κόσμου που
απλώνει στο προκείμενο άρθρο του ο
μεστός γνώσης και πείρας
Αμερικανός καθηγητής, πρώην υπουργός και
πολιτικός σχολιαστής, αναδεικνύοντας με στοιχεία και αδιάσειστα επιχειρήματα
την καθίζηση της οικονομικής και στρατιωτικής
ισχύος και του διεθνούς κύρους των ΗΠΑ,
την ευρύτερη βαθειά πολιτισμική κρίση στη Δύση, την απώλεια της ηθικής ηγεσίας
που είχε στον κόσμο και τo σκοτεινό μέλλον που προοιωνίζεται η βίαιη
αντικατάσταση της εθνικής πολιτισμικής
κληρονομιάς, στην Ε Ε όσο και στις ΗΠΑ, από την δυναστεία της ιδιαιτερότητας, της πανσπερμίας και της πολιτισμικότητας.
Κείμενο ευρύτατης και σε βάθος εποπτείας της παγκόσμιας σημερινής
πραγματικότητας, προσφέρει γνώση δυσεύρετη στην τρέχουσα δημοσιότητα και
προκαλεί σε ανάταση σοβαρού υπαρξιακού διαλογισμού.]
Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού
Από το 2016 οι ΗΠΑ έγιναν το κιβώτιο του «Ρωσίαγκέϊτ»,
μιας απάτης που επινοήθηκε από το
αμερικανικό σύμπλεγμα συμφερόντων πολεμικών βιομηχανιών και υπηρεσιών ασφαλείας,
για να εμποδίσουν τον Τραμπ να εξομαλύνει τις σχέσεις με την
Ρωσία. Ομαλές σχέσεις θα υποτιμούσαν την
ΡΩΣΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ, μιαν σφαιρικά προβαλλόμενη εικόνα τρόμου, που προστατεύει τον
ετήσιο προϋπολογισμό δαπανών 1.000 Δισεκατομμυρίων, υπέρ αυτού του συμπλέγματος
συμφερόντων.
Τώρα που με την έκθεση
Μούλερ αποκαλύφτηκαν ως ψεύδη όλες οι διαβεβαιώσεις του Κατεστημένου ότι
ο Τραμπ ήταν προδότης και συνωμοτούσε με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν για να κλέψει
τις εκλογές από την Κίλλαρυ προ το
συμφέρον της Ρωσίας, η αμερικανική προσοχή μπορεί να στραφεί σε κάποιαν άλλη
εκστρατεία ψευδολογίας. Η διαδοχή αυτών
των γελοιοτήτων καταστρέφει την φήμη της Αμερικής.
Είναι γεγονός ότι κάποιοι από τους πιο εξωφρενικούς
Δημοκρατικούς δεν μπορούν να αποχωρισθούν την «ρωσική συνωμοσία.» Τα
πορνομίντια λένε ότι ο Τραμπ θα παραπεμφθεί και θα εκδιωχθεί για το μη έγκλημά του ΄Ενας ή δύο παράφρονες καθηγητές διακήρυξαν ότι ο Ανακριτής Μούλερ ήταν
συμμέτοχος σε «επιχείρηση συγκάλυψης του Τραμπ», και ότι επιβάλλεται να
ερευνηθεί και ο ίδιος. Αλλά αυτοί οι ισχυρισμοί απλά υπογραμμίζουν ότι οι
ΗΠΑ σπατάλησαν τρία χρόνια της ύπαρξής τους.
Στο μεταξύ
άλλες χώρες προχωρούν
Οι Ρώσοι, για παράδειγμα, ανακάλυψαν ότι οι κυρώσεις
της Ουάσιγκτον έχουν και την ευεργετική πλευρά τους. Η Ρωσία έγινε περισσότερο
αυτάρκης οικονομικά και βγήκε από το κελί του να είναι εξαγωγέας μόνο πρώτων υλών στην Δύση, κελί
μέσα στο οποίο είχαν βάλει την ρωσική κυβέρνηση Αμερικανοί και
Αμερικανόπνευστοι Ρώσοι οικονομολόγοι.
Οι ύβρεις και κατηγορίες της Ουάσιγκτον εναντίον της
Ρωσίας γέννησαν νέα ρωσικά οπλικά συστήματα, για τα οποία οι ΗΠΑ δεν έχουν αντίστοιχα, ή μέσα
αμύνης, οπλικά συστήματα που υποβιβάζουν
τις ΗΠΑ σε στρατιωτική δύναμη δεύτερης κατηγορίας.
Σε μια
προσαρμοσμένη βάση, η Κίνα έχει τώρα την μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο και συνεχώς περισσότερο αγνοεί τις
φραστικές επιθέσεις της Ουάσιγκτον. Το ίδιο και το Ιράν.
Ο κόσμος
καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Ουάσιγκτον δεν είναι η δύναμη που νομίζει πως
είναι.
Η κατάχρηση
του ρόλου του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος και οι παραβιάσεις του
Διεθνούς Δικαίου έχουν ενισχύσει μια κίνηση
αποστασιοποίησης από το δολάριο στις διεθνείς συναλλαγές. Και αυτό
είναι ίσως μια πιο σοβαρή απειλή για την
ισχύ της Ουάσιγκτον από την ρωσική
πολεμική υπεροχή.
Ο Πρόεδρος
Φράνκλιν Ρούσβελτ ήταν ευτυχής με την έκρηξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου επειδή
κατάλαβε ότι η Βρετανία θα έβγαινε χρεωκοπημένη και χωρίς αυτοκρατορία.
Αντιλαμβανόταν ότι κερδισμένη θα έβγαινε η Αμερική, επειδή θα κληρονομούσε τον
ρόλο του αποθεματικού νομίσματος. Ο λόγος
γιατί αυτό είναι σημαντικό ,είναι γιατί η χώρα με το αποθεματικό νόμισμα
μπορεί να πληρώνει τους λογαριασμούς της απλώς τυπώνοντας χαρτονομίσματα. ΄Ετσι
η κυβέρνησή της μπορεί να δαπανά κατά βούληση, δεν έχει προβλήματα προϋπολογισμού.
Για μια χώρα
τόσο χρεωμένη όσο η Αμερική, το να χάσει τον ρόλο του αποθεματικού νομίσματος θα αποτελούσε ένα συντριπτικό πλήγμα.
Αυτό το πλήγμα αντιμετωπίζει η Ουάσιγκτον, σαν συνέπεια της ηλίθιας πολιτικής
των κυρώσεων και του μη σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου.
Και υπάρχει και ένα άλλο πλήγμα. ΄Όπως η Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία έπεσε σε εισβολείς που πέρασαν τα σύνορά της, έτσι πέφτει και η
αμερικανική αυτοκρατορία. Η Ευρώπη, το
πετράδι του στέμματος της αυτοκρατορίας, έχει τώρα πλημμυρίσει από εκατομμύρια μη αφομοιώσιμους λαούς, σε βαθμό που η Ευρώπη
να μην είναι πια ευρωπαϊκή. Ο Πρόεδρος
των ΗΠΑ είναι μέχρις στιγμής ανίσχυρος να υπερασπιστεί τα σύνορα των ΗΠΑ.
Πράγματι το Δημοκρατικό Κόμμα και τα εκπορνευμένα ΜΜΕ είναι τελείως εχθρικά σε
κάθε προστασία των αμερικανικών συνόρων. Γιατί
μια κυβέρνηση που δεν θέλει να υπερασπίσει τα σύνορά της ξοδεύει 1.00
δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για την άμυνα;
Οι Αμερικανοί Νεοσυντηρητικοί Σιωνιστές, που ελέγχουν
την αμερικανική εξωτερική πολιτική, για
να εξυπηρετούν τα συμφερόντων του Ισραήλ, εξακολουθούν, από τις ημέρες
του καθεστώτος Κλίντον, να δρουν σαν να
ζούσαμε ακόμη σε έναν μονοπολικό κόσμο. Για
κάποιο λόγο ο Σύμβουλος Ασφαλείας του Προέδρου Τραμπ έχει φτωχές πηγές
πληροφοριών. Μιλάει σαν να κυβερνά τον κόσμο, αλλά ακόμη και οι θλιβεροί
Ευρωπαίοι υποτακτικοί της Ουάσιγκτον δεν συμμορφώθηκαν με το δώρο του Τραμπ,
των υψωμάτων του Γκολάν, στο Ισραήλ.
΄Οσο για
κύρος, μετά το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Λιβύη, την Σομαλία, την Συρία, την
Υεμένη, την Ουκρανία, την Ονδούρα, και τώρα την Βενεζουέλα, κάθε ηθικό κύρος
έχει μετακομίσει από την Δύση.
Η Ουάσιγκτον δεν χάνει μόνο την οικονομική και
στρατιωτικήν ισχύ της, χάνει και την ήπια δύναμη που έμενε στην προπαγάνδα της
Ουάσιγκτον ότι έκανε τον κόσμο ασφαλέστερο για Δημοκρατία. Η Δημοκρατία δεν είναι πια ασφαλής ούτε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου
οι Δημοκρατικοί και τα πορνομίντια έβαλαν τα δυνατά τους να καταλύσουν την
δημοκρατία και να ανατρέψουν τον εκλεγμένο Πρόεδρο –αυτό ακριβώς που το
καθεστώς Τραμπ προσπαθεί να κάνει στην Βενεζουέλα.
Όλα αυτά τα
ψέματα και η προπαγάνδα, που
εξεικονίζουν την Δύση σαν δώρο θεού
στην ανθρωπότητα, κατέρρευσαν και πάνε, με της Ουάσιγκτον την ανεύθυνη
χρήση ισχύος, που άφησε την Δύση ηθικά γυμνή.
Ο κόσμος δεν πιστεύει πια ότι η Δύση είναι κάτι στο
οποίο να προσβλέπει και να το μιμείται. Αντίθετα ο κόσμος βλέπει κάτι πολύ
κακοποιό, με τα λόγια του Matt Taibbi: «΄Εναν
μεγάλο βρικόλακα-χταπόδι, γύρω από το
πρόσωπο της ανθρωπότητας, που αμείλικτα κολλάει τον αιμορροφητήρα του μέσα σε οτιδήποτε μυρίζει
σαν το χρήμα.» (
Σημ: Αμερικανός βραβευμένος δημοσιογράφος-πολιτικός
σχολιαστής)
Μια μεγάλη υπόσχεση προδόθηκε από αυτούς των οποίων
εμπιστευόμαστε τις υποσχέσεις. Μια κυβέρνηση υπόλογη στον Νόμο και στον
Λαό προϋποθέτει έναν ενωμένο λαό, όχι το
σκορποχώρι του πολυπολιτισμού και της Πολιτικής της Ιδιαιτερότητας. Με την μαινόμενη επίθεση εναντίον της γηγενούς εθνικής βάσης όλων των Δυτικών χωρών
ως «λευκών εξουσιαστών», η Δύση δεν μπορεί πια να υπερασπιστεί την πολιτισμική
της παράδοση από τους μετανάστες που δεν συμμερίζονται αυτήν την παράδοση.
Η ένταση μεταξύ
μιας γηγενούς παράδοσης και εισηγμένων
ηθών και εθίμων φαίνεται στις εντάσεις μεταξύ Ουγγαρίας και ΕΕ και Ιταλίας και
ΕΕ. Η Ουγγαρία αρνήθηκε να δεχτεί το ποσοστό των μη Ευρωπαίων μεταναστών και
αντιμετωπίζει τιμωρία από την ΕΕ. Στην Ιταλία η κυβέρνηση έχει περιέλθει σε
συνασπισμό κομμάτων της δεξιάς και της αριστεράς ενωμένων κατά της ΕΕ και της
μη ευρωπαϊκής μετανάστευσης. Στην Ευρώπη
επικρατεί μια κατάσταση όπου η κυβέρνηση της ΕΕ, όπως και κυβερνήσεις
κρατών-μελών όπως η Γαλλία και η Γερμανία,
έχουν πάρει το μέρος των μεταναστών
εναντίον του γηγενούς πληθυσμού. Με άλλα λόγια, οι κυβερνήσεις της Ευρώπης δεν
τάσσονται υπέρ της εθνικής πολιτισμικής
κληρονομιάς τους. Αυτό είναι το
αδιάψευστο σημάδι θανάτου ενός πολιτισμού.
Στις
Ηνωμένες Πολιτείες επικρατεί τέτοια διχόνοια ώστε το να καλούνται οι Πολιτείες
« Ηνωμένες» είναι διαστροφή της γλώσσας. Οι ψηφοφόροι
της Χίλαρυ μισούν τους ψηφοφόρους του Τραμπ και το αντίστροφο. Τα πορνομίντια
και τα πανεπιστήμια είναι ομόφωνα εναντίον των λευκών.
Χώρες χωρίς
ενότητα δεν έχουν δύναμη. Κατά συνέπεια ο Δυτικός κόσμος χάνει την ηγεσία του
κόσμου.
Φυσικά και ο υπόλοιπος κόσμος πάσχει από διχόνοιες. Οι
Σούνι και οι Σιίτες δεν μπορούν να ενωθούν, με αποτέλεσμα ο Μουσουλμανικός
κόσμος να είναι ανίσχυρος. Οι φυλές της Αφρικής δεν μπορούν να ενωθούν. Η Ινδία
και το Πακιστάν παραμένουν έτοιμοι να σφαγούν. Εχθρότητες υπάρχουν μεταξύ
Ασιατών. Η ίδια η Ρωσία είναι ομοσπονδία. Η Κίνα έχει μιαν μουσουλμανική
επαρχία. Αλλά οι διαιρέσεις είναι διαφορετικές από αυτές στην Δύση. Η Κίνα και
η Ιαπωνία έχουν διαφορές αλλά ο πληθυσμός στην Ιαπωνία είναι ομοιογενής και στην
Κίνα σε μεγάλο βαθμό είναι επίσης. Οι ΄Αραβες είναι ΄Αραβες, είτε Σουνίτες είναι είτε Σιίτες. Η Ρωσική
Ομοσπονδία είναι τα κατάλοιπα μιας μεγάλης αυτοκρατορίας, σε μεγάλο βαθμό αφομοιωμένα, και όχι το αποτέλεσμα προσφάτων
μεταναστεύσεων.
Η συνέπεια της
διαίρεσης ίσως αποκλείει κάθε ηγεσία. Αλλά η
κατάρρευση της Δύσης στην πανσπερμία και στον πολυπολιτισμό σίγουρα σημαίνει
ότι η Δυτική ηγεσία χάθηκε μέσα στην αδυναμία και στην διαίρεση.
Είναι άραγε το
Χάος που περιμένει;
Η Δυση εχει ..γεροντικη ανοια.Διατρεχει τα τελευταια μετρα της ζωης της.Ολα τα συστηματα εχουν τον κυκλο της ζωης.Αν ζεις στο συστημα δεν το πιστευεις.Ελπιζεις οτι ..δεν σε αγκιζει ο κυκλος..Ομως ο κυκλος αδιαφορει για τις ελπιδες σου..ακολουθει αλλους νομους δικους του.Η ανοια θα αυξηθει ..φυσιολογικα...βασει του κυκλου που κλεινει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποια επιπλέον «κομμάτια του παζλ» του σημερινού κόσμου μας, [συμπληρωματικά στην τόσο εύστοχη περιγραφή του Paul Roberts]:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παγκόσμιο χρέος (ιδιωτικό και κρατικό), έφτασε τα 273 τρισεκατομμύρια (!).
Ένα πρωτοφανές νούμερο που δείχνει την επικίνδυνη εξάρτηση στην οποία μπαίνουν οι άνθρωποι και οι χώρες (ουσιαστικά πρόκειται για «αλυσόδεμα»).
Η συγκέντρωση πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, είναι επίσης πρωτοφανής.
21 άνθρωποι, κατέχουν τα περιουσιακά στοιχεία 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, όταν πριν από 5 χρόνια, αυτοί ήταν 46.
Ο καπιταλισμός έχει αλλάξει την τελευταία δεκαετία, ώστε η παγκόσμια οικονομία να κινείται πλέον «ανεξάρτητα» από κράτη, και με όρους «κόμβων» όπως χαρακτηρίζουν οι οικονομολόγοι τα δίκτυα συγκέντρωσης των κεφαλαίων της ενέργειας και του εμπορίου, που είναι «εν δυνάμει» εστίες έντασης και πολεμικών συρράξεων.
Τα κράτη έχουν μετατραπεί σε «απόκοσμες» εξουσίες, που ελέγχονται απόλυτα από τις λεγόμενες «αγορές», και τα μεγάλα συμφέροντα όπως ακριβώς περιγράφει ο P.Roberts.
Η ανθρωπότητα διαχωρίζεται σταδιακά σε 2 μεγάλες κατηγορίες, όπως έγραψε ο Ζακ Ατταλί [της Παγκόσμιας Τράπεζας από το 1990, στους «νομάδες του πλούτου» και τους «νομάδες της φτώχειας».
Τη λέξη «νομάς» λέει ο ίδιος ότι τη χρησιμοποιεί για να δείξει την «διαίρεση» και το «κομμάτιασμα» της εθνικής συγκρότησης (γενικότερα των εστιών), στα οποία έρχεται στη συνέχεια ως απαραίτητη η έννοια του «νόμου».
Λέει χαρακτηριστικά ότι ο μελλοντικός άνθρωπος, ο «νομάς», δεν θα έχει εστία, αλλά θα υποχρεώνεται να υποτάσσεται πλήρως σε νόμους.
[Σήμερα π.χ. 15 εκατομμύρια μόνο από την υποσαχάρια Αφρικής ετοιμάζονται για μετανάστευση στην Ευρώπη, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας].
(συνεχ.)
Συνεχίζω με κάποια αποσπάσματα από εδώ:Νομάδες του πλούτου και νομάδες της φτώχειας
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://ikariologos.gr/nomades-toy-ploytoy/
...«Οι καταναλωτές-πολίτες από τις προνομιούχες περιοχές του πλανήτη είναι οι νομάδες του πλούτου» γράφει ο Ατταλί, «μέτοχοι του πολιτικού και οικονομικού πνεύματος της ελεύθερης αγοράς και γυρνούν ανά τον πλανήτη κυνηγώντας υλικά αγαθά, εμπειρίες, αισθήσεις και πληροφορίες...».
Οι νομάδες του πλούτου έχουν όμως να αντιμετωπίσουν έναν κίνδυνο: Τα ορμητικά ποτάμια των νομάδων της φτώχειας που προέρχονται από την φτωχή περιφέρεια (η περιφέρεια αποτελεί κατά τον Αταλί την πηγή πλούτου για τα τέσσερα-πέντε παγκόσμια οικονομικά κέντρα) και κατακλύζουν τις πλούσιες μητροπόλεις αναζητώντας τροφή και καταφύγιο.
Ο Αταλί επιχειρεί έναν παραλληλισμό ανάμεσα στα εργαλεία των νομάδων της νεολιθικής εποχής με τα σύγχρονα «γκάτζετς», τα «νομαδικά εργαλεία» του πλούσιου πλάνητα, που μπορεί να τα αποκτήσει και του φτωχού πλάνητα, που ονειρεύεται κάποια μέρα να τα αποκτήσει.
Συσκευές όπως το κινητό τηλέφωνο ή ο φορητός Η/Υ που διαρκώς μικραίνουν σε όγκο αλλά αυξάνουν τις δυνατότητές τους, «παρακάμπτουν εθνικά σύνορα, γραφειοκρατίες που η κατοχή τους και μόνη επιτρέπει στον χρήστη έναν ασύλληπτο βαθμό αυτονομίας, γνώσης και δύναμης».
Ρισκάρει ακόμα να προβλέψει ότι το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας θα εξαρτηθεί από την τελειοποίηση και την πολλαπλή λειτουργικότητα αυτών των «νομαδικών συσκευών».
Ο σύγχρονος νομάς αναθεωρεί εκ βάθρων τις κοινωνικές και οικογενειακές σχέσεις αφού μπορει με τα νομαδικά του εργαλεία «να γίνεται ο γλύπτης του εαυτού του».
Αν θέλει να προκόψει δεν θα πρέπει να βασίζεται στον κοινωνικό περίγυρο, αλλά στην προσπάθεια του...
Ο Αταλί δεν απαντά στο βασανιστικό υπαρξιακό ερώτημα: Τί γίνεται με την αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου για κοινότητα και οικογενειακή εστία;
Ο Τζέρεμι Ρίφκιν, συγγραφέας των παγκόσμιων οικονομικών τάσεων, στο βιβλίο του «Η νέα εποχή της πρόσβασης», δίνει την (δική του) απάντηση:
Η αρχέγονη αυτή ανάγκη μπορεί να αναχθεί σε εμπειρία που μπορείτε να την αγοράσετε μέσα στο σύγχρονο πλαίσιο, όπου «ολόκληρη η ζωή είναι μια επί πληρωμή εμπειρία».
Ο «άκαμπτος» και «περιοριστικός» κόσμος της ιδιοκτησίας, δίνει βαθμιαία, σχεδόν ανεπαίσθητα τη θέση του στον «ευέλικτο κόσμο της πρόσβασης».
Ωστόσο, το πιο αρχέγονο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης εμπεδώνεται στον τόπο, στην γεωγραφία. Η σχέση του ανθρώπου με τη γη είναι μια υπαρξιακή σχέση. Η ανάγκη των ανθρώπων να αποκτήσουν ρίζες με έναν τόπο, όπως και αν αυτή δημιουργήθηκε, οδήγησε στην υπεράσπιση του τόπου αυτού, συχνά μέχρι θανάτου, από τους εισβολείς.
[Η ιστορία του Ελλαδικού χώρου είναι μια διαρκής τέτοια μάχη, ξεριζώματος κοινωνικών, πολιτισμικών, φυλετικών και γήινων δεσμών από αλλεπάλληλους κατακτητές και της λυσσασμένης αντίστασης του ελλαδικού πληθυσμού από την άλλη].
Αυτά ακριβώς δεν ανέχεται να ακούει ο Στέλιος Ράμφος. Έχοντας διανύσει στο παρελθόν μια τεθλασμένη πορεία ανάμεσα στον καστοριαδισμό και την νεορθοδοξία, σήμερα έχει αναδειχτεί σε πρύτανη του φραγκολεβαντινισμού.
Στο τελευταίο του βιβλίο, «Timeout», οικτίρει «τον Βαλκάνιο νεοέλληνα», που τόσο πολύ παραμένει προσκολλημένος στη γη του και στο σπίτι του όντας δέσμιος προνεωτερικών αντιλήψεων(!!).
Σας μεταφερω το παρακάτω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γεγονός ότι οι Η.Π.Α. αποτελούν έναν διεθνή ηγεμόνα που παράγει τόση βαρβαρότητα όση --αναλογικώς-- είχε να δει ο πολιτισμένος κόσμος από την εποχή της Αυτοκρατορίας του Αττίλα του Ούννου (5ος αι. μ.Χ.) είναι ένα θέμα. Ο καθένας παράγει και προσφέρει αυτό που διαθέτει. Το πρόβλημα είναι η πνευματική καθυπόταξη της ελληνικής κοινωνίας σε όλο και υψηλότερα επίπεδα βαρβαρότητας και σε καθεστώτα όπου κυβερνούν τα...πράγματα... (όπως ΤΟ ΤΖΕΙΣΟΝ_ΑΝΤΙΓΟΝΗ)
Οι Ούννοι ήταν απολίτιστοι τουρκομάνοι και πλιατσικολόγοι γιατί δεν είχαν υλικά αγαθά , αντιθετα οι ΗΠΑ οταν άρχισε η παντοδυναμία τους είχαν τα πιο πολλά υλικά αγαθά απο όλους. Αν συγκρίνονται με καποιον οι ΗΠΑ είναι με την αρχαία Αθήνα στην εποχή της ηγεμονίας της , σε άλλη κλίμακα βέβαια.
ΔιαγραφήΔίνει χαρά, ανακούφιση και αγαλίαση η ανάγνωση των δυστυχώς σπανίων παρεμβάσεων της κυρίας/δσεποινίδας; Μαρίας Π.,που εισφέρουν φως γνώσης και πνευματικότητας σ' αυτή την στήλη των σχολίων και ανεβαζουν τα κριτήρια εισόδου_σ'αυτήν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπω ότι είναι αναγνώστρια των κειμενων του Ζακ Ατταλί. Θά ήθελα να την συμβουλεύσω να
μην γίνει και θαυμάστριά του. Είναι προσωπικότητα δισυπόστατη, δίγλωση, Ιανού και στην πράξη εξέχων μέτοχος του τραστ εγκεφάλων της γαλλικής οικονομικής ολιγαρχίας, και
προαγωγός του Μακρό στην εξουσία.
Είναι αμοιβαία η συμπάθεια, ιδιαίτερα όταν ταιριάζει ο τρόπος σκέψης μας, όπως συμβαίνει εδώ. Ευχαριστώ πολύ για την καλή προαίρεση απέναντί μου.. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για μένα.
ΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι ανεξάρτητα από τον περιορισμένο χρόνο, καμιά φορά σκεφτόμαστε ότι ο συχνός σχολιασμός μπορεί να εξελιχθεί σε μια «επανάληψη». Πάντα όμως υπάρχουν νέα πράγματα, και νέα δεδομένα..
Συμφωνώ απόλυτα ως προς τον Ζακ Ατταλί. Φυσικά δεν τον θαυμάζω..
Είναι ένας τεχνοκράτης «υψηλού επιπέδου», με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, «προσωπικότητα δισυπόστατη και δίγλωσση της οικονομικής ολιγαρχίας», που από τη μία εξυμνεί την Ελλάδα στον Π. Παυλόπουλο, λέγοντας ότι δεν υπάρχει Ευρώπη χωρίς εμάς, και ότι μας υποστηρίζει, μας δίνει μάλιστα και οικονομικές συμβουλές, όταν από την άλλη εργάζεται προς την κατεύθυνση του παγκόσμιου οικονομικού και Τραπεζικού ολοκληρωτισμού, και της «εξαφάνισης» (ως προς τη δύναμη και το ρόλο τους) των εθνικών κρατών.
Διαβάζουμε (όταν τύχει), όσα γράφει, απλά και μόνο για να δούμε που οδεύουν τα πράγματα (αφού και ο ίδιος συμμετέχει στην οικοδόμησή τους).
Έχει γράψει στο βιβλίο «Μια σύντομη Ιστορία του Μέλλοντος», για τα επερχόμενα οικονομικο-πολιτικά στάδια.
Το πρώτο στο άμεσο μέλλον το ονομάζει Super-Empire, μια εποχή ιδιωτικοποίσης που θα κυβερνούν οι «Εταιρείες». Γράφει ότι «το κεφάλαιο θα απαλλαγεί επιτέλους από καθετί που το απειλεί, συμπεριλαμβανομένων των εθνικών κρατών που σταδιακά θα διαλυθούν».Ο νόμος των «αγορών« θα αποτελέσει το μόνο αναγνωρισμένο παγκόσμιο δίκαιο.Ένα σύστημα εξουσίας, του οποίου «οι δομές παραμένουν ασαφείς, αλλά ο στόχος του είναι παγκόσμιος».
Προβλέπει επίσης παγκόσμια αστάθεια στα όρια του χάους, και τελικά μια κολεκτιβοποιημένη οικονομία όπως στο Ισραήλ, όπου «θα κυριαρχούν οι μηχανές, ευφυείς ή όχι» και το μοναδικό «νομαδικό αντικείμενο» (όπως χαρακτηρίζει τον άνθρωπο), θα είναι μόνιμα «ανιχνεύσιμο».
Για να είμαι ειλικρινής το άρθρο που παρέθεσα το πρωτοείδα στο «Κοινωνικό Οδόφραγμα»: https://tokoinonikoodofragma.wordpress.com/2019/03/01/
Μια συμπλήρωση πάνω σε αυτό που είπε ο αγαπητός κ. Αστέριος για τον Μακρόν (με την απόλυτα εύστοχη λέξη 'προαγωγός' για τον Ατταλί).
ΔιαγραφήΕίναι πράγματι ο προαγωγός και ο ΄κατασκευαστής ηγετών' (δεν το γνώριζα).
Αντιγράφω από σχετικό άρθρο:
Ο Ατταλί ήταν εκείνος που έπεισε τον Φρανσουά Μιτεράν να προσλάβει τον νεαρό, τότε, Φρανσουά Ολάντ, στο Μέγαρο των Ηλυσίων, μετά την εκλογή του, το 1981, ως βοηθό του Εκπροσώπου Τύπου της Γαλλικής Προεδρίας, Μαξ Γκαλό.
Από τότε ο Ατταλί «έχτισε» τον Ολάντ, με ένα προφίλ το οποίο φέρει εντυπωσιακές ομοιότητες με άλλους πολιτικούς που προωθούν τις προτεραιότητες της ΝΤΠ.
Ο Ολάντ υπήρξε ιδιαιτέρως αντιδημοφιλής, με σκάνδαλα στην προσωπική του ζωή να «συνταράσσουν» τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, παραδόξως όμως έχαιρε της εκτιμήσεως μεγάλων ηγετών όπως αυτοί της Ελλάδος.
Ο Ολάντ, ο οποίος οδήγησε στο χάος την Γαλλική οικονομία αλλά, κυρίως, μετέτρεψε την χώρα σε ένα γιγάντιο hot spot, περιεβλήθη αυτήν την εικόνα του «μπουφόν», του γελοίου , του αδιόρθωτου γυναικά, τόσο όσο χρειαζόταν ώστε ο λαουτζίκος να παρατηρεί τα σκάνδαλα της προσωπικής του ζωής και τις υποτιθέμενες χοντροκοπιές του, ώστε να ξεχνάει να παρατηρήσει την ουσία των έργων του.
Όμοια και ο Μακρόν έχει το προφίλ του «γελοίου», με τις διαδόσεις για την αμφισεξουαλικότητά του, την σύζυγο-μαμά του με τα 24 χρόνια ηλικιακής διαφοράς, τους μορφασμούς και τις υπερβολικές χειρονομίες. Μπορούμε μόνον να υποθέσουμε την συνέχεια στο έργο της προεδρίας του.
Ο Ατταλί έχει πολύ ειλικρινά και ευθέως καταγράψει στα βιβλία του (το «Μία Σύντομη Ιστορία του Μέλλοντος» είναι το πιο γνωστό) το σχέδιο το οποίο υπηρετεί με την στρατηγική ιδιοφυία του «Μάγου-Συμβούλου» των ηγετών.
Το συμπύκνωμα αυτού που έρχεται, (ο νέος κόσμος του Ατταλί), βρίσκεται στα ίδια τα λόγια του από το βιβλίο του:
«Tο Game of Τhrones, είναι ο κόσμος που έρχεται μετά το τέλος της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας, ένας νέος θεαματικός Μεσαίωνας όπου καμία εξουσία δεν είναι σταθερή και όπου όλα επιτρέπονται.
Στην τελική φάση της εξέλιξης, θα μπορούμε να παρακολουθήσουμε μια υπερνοημοσύνη (hyperintelligence) διαβίωσης, της οποίας η ανθρωπότητα δεν θα είναι παρά ένα απειροελάχιστο στοιχείο.
Η μοναδική ιστορία του Homo sapiens sapiens θα έχει έρθει στην ολοκλήρωση.
Η τεχνολογία θα μετατρέψει τον άνθρωπο σε πλανητικό πολίτη-νομάδα ο οποίος θα εργάζεται σε μια υπερφιλελεύθερη οικονομία που θα έχει διαχωρίσει τους ανθρώπους σε τρεις τάξεις:
1) Τους Υπονομάδες: περίπου 4 δισεκατομμύρια ανθρώπων που θα ζουν στην απόλυτη φτώχεια και θα αλληλοσκοτώνονται για εθνικούς και θρησκευτικούς λόγους.
2) Του εικονικούς νομάδες: 4 δισεκατομμύρια ανθρώπων που θα απολαμβάνουν ένα καλό ζωής ως μάνατζερ, τεχνικοί, επιστήμονες κλπ σε διεθνοποιημένες επιχειρήσεις, εργαζόμενοι σε άυλα γραφεία.
3) Τους υπερνομάδες: την άρχουσα τάξη, την παγκόσμια ελίτ.»
Αν ο καθε Ατταλι ..μπορει να διαμορφωσει η να προβλεψει την εξελιξη του κοσμου...τοτε ειναι ..θεος...Επειδη ομως ειναι σκετο ..Ατταλι...δεν μπορει ουτε να διαμορφωσει ...ουτε να προβλεψει τιποτε..Το τι θα γινει τελικα θα το δουμε .Αλλα 100% ο Ατταλι θαναι εκτος ...θεματος...και καθε Ατταλι γενικα.Αυτο ελειπε...ναναι εντος !! Κι οι μουσουλμανοι ...επιθυμουν 72 ...παρθενες στον ουρανο.Οτι λειπει στον καθενα επιθυμει.Αν ο Ατταλι ξερει το μελλον...θα ξερει σιγουρα και σε ποιο σημειο βρησκεται η καταστροφη των επιθυμιων του.Δειχνει να μην το ξερει.Αν ενας φιλοσοφος δεν εχει καταλαβει οτι δεν μπορει να ξερει το μελλον..
Διαγραφήας παει να πεταλωσει αλογα.Πολυ αξια του δωσαμε...
Δεν είναι το θέμα μόνο ο συγκεκριμένος, που προφανώς δεν μπορεί ως άνθρωπος ούτε να προβλέψει, ούτε να καθορίσει το μέλλον.
ΔιαγραφήΈτυχε να μιλήσουμε γι αυτόν, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για κάποιον άλλο σε αντίστοιχη θέση (υπάρχουν πολλοί).
Ασχοληθήκαμε, για το λόγο ότι είναι όλοι αυτοί εκφραστές όπως και όργανα, αυτών που κατευθύνουν τα πράγματα, προς ένα παγκόσμιο ολοκληρωτισμό.
Λένε όλοι τους ξεκάθαρα ότι οδεύουμε προς μια νέα παγκόσμια τάξη, που 'είναι μονόδρομος', και κανείς δεν πρέπει να αντιταχθεί γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική.
Ως προς τις λεπτομέρειες των περιγραφών τους (όπως π.χ. αυτά που λέει ο συγκεκριμένος για τον παγκόσμιο πληθυσμό και την κατανομή τους σε ομάδες), προφανώς είναι είτε εκτιμήσεις, είτε το πιο πιθανό, πρόκειται για ΄ψυχολογική προετοιμασία' φόβου απέναντι σε τόσο δραστικές αλλαγές, ώστε να χειραγωγείται καλύτερα ο πληθυσμός.
Θέλουν να τον ωθήσουν σε 'επιδίωξη' ψυχολογικής 'ασφάλειας', υποτασσόμενος στην εξουσία.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό, και μάλλον εκεί στοχεύουν.
Υπάρχει καθοδήγηση στον τρόπο που χειρίζονται επικοινωνιακά τις μάζες.
Άλλωστε τα βιβλία τους, όπως και οι αντίστοιχες ταινίες για το μέλλον είναι παντού διαδεδομένα, ώστε να δημιουργούν την κατάλληλη ψυχολογία.
Να σου πω όμως για το τέλος ότι ανεξάρτητα αν πιστεύουμε ή όχι όσα λένε, η παγκόσμια διακυβέρνηση, χτίζεται σταδιακά.
Δεν είναι δηλαδή άτοπα όσα μας λέει και ο συγκεκριμένος άνθρωπος, και οι όμοιοί του, ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες.
Θυμήσου και τον ΓΑΠ τι έλεγε...
Ατοπα δεν ειναι ..αλλα ουτε μερος εχουν εκει που στοχευουν...στα μυαλα μας.
ΔιαγραφήΠοιος ειναι αυτος ο Ραμφος ? Γιατι τον αναφερεις ? Τι εργα εκανε και τον αναφερεις ? Αν εχει μονο τιτλους...που ειναι τα εργα ? Τιτλο εχουν και οι πινακιδες στους δρομους..Ποιο εμπορευμα κουβαλα ? Γιατι να τον προσεξω ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τον αναφέρω εγώ, αλλά το άρθρο, σαν αρνητικό παράδειγμα «διανοούμενου».
ΔιαγραφήΗ Δύση πάει κατα διαόλου και βέβαια συνεχως έρχονται ξενοι οχι για να δωσουν , οχι για να μοιραστουν , αλλα να πάρουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παιχνιδι δε που παιζεται στη δημόσια συζητηση είναι απελπιστικά βρώμικο και επι της ουσίας δεν επιτρέπεται συζήτηση.
Οι τυφλοί δεν βλέπουν μπροστά στα μάτια τους τι γίνεται και οι κουφοί δεν μπορούν να ακούσουν το τι έρχεται.
Οι υπόλοιποι απλά προετοιμαστείτε. Η αστυνομία δεν πατάει στα Εξάρχεια δείτε το σαν πρώτο σημάδι
Jacques Attali or any other economists can make predictions all they want, but the why we are where we are nobody seems to grasp.
ΑπάντησηΔιαγραφήWould we be living in a such a world if the Hellenic ideals had prevailed and dominated the way we and our leaders thought?
Σχετικά με αυτό που έγραψε ο NikoApelles, θα ήθελα να πω ότι δυστυχώς η ανθρώπινη φύση είναι σε κατάσταση 'πνευματικής αρρώστιας'. Μπορεί να καλλιεργηθεί ο άνθρωπος, μπορεί να διαπαιδαγωγηθεί με τις υψηλότερες ιδέες, μπορεί να αποκτήσει σωστά κριτήρια στον τρόπο σκέψης του, και οι κοινωνίες να γίνουν καλύτερες. Αυτό είναι ένα μεγάλο ζητούμενο, παρόλο που βλέπουμε δυστυχώς να συμβαίνει το αντίθετο, ένας ευτελισμός σε όλα τα επίπεδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως ακόμα και η τελειότερη διαπαιδαγώγηση δεν αρκεί αν παραμείνει μόνο σε διανοητικό επίπεδο. Πάλι θα βγει στην επιφάνεια η πνευματική αρρώστια, αν δεν αλλάξει ο 'όλος άνθρωπος', δηλ. και η καρδιά του, η βούλησή του, η επιθυμία του, και η προαίρεσή του.
Εκεί χωλαίνουν οι πολιτικές και κοινωνικές θεωρίες, γιατί ξεκινούν από λάθος βάση. Από μια λάθος αντίληψη για την ανθρώπινη φύση. Όπως π.χ. ο μαρξισμός, ο φροϋδισμός ή ο υπαρξισμός. Και όμως αυτές έχουν γίνει οι πυλώνες της δόμησης των κοινωνιών. Γι αυτό υπάρχει άρρωστος τρόπος σκέψης και ζωής.
Όλες οι έννοιες, όπως για παράδειγμα η έννοια του Χρέους, για την ανύψωση του ανθρώπου, ή για την φύλαξη των εκάστοτε 'Θερμοπυλών' όπως αναδείχτηκαν από το ελληνικό πνεύμα, παύουν να έχουν νόημα όταν ο 'Άνθρωπος' θεωρηθεί είτε προϊόν εξελικτικής διαδικασίας, άρα σε μια ΄φυσική' κατάσταση που πρέπει να γίνει σημείο αναφοράς, και 'δείκτης κατεύθυνσης' για την πορεία των κοινωνιών, είτε ακόμα χειρότερα αν θεωρηθεί, ακόμα και το 'σκοτεινότερο μέρος του', το ασυνείδητο, ως αρχέτυπο όπως γίνεται στην ψυχανάλυση. Και έτσι να στρέψει προς το ακόμα χειρότερο (ως δήθεν σωστό), τις κατευθύνσεις που δίνονται στις κοινωνίες.
Θέλω λοιπόν να επαναλάβω, ότι ακόμα και η πιο υψηλή διαπαιδαγώγηση, λειτουργεί ναι μεν ως ένα μεγάλο στάδιο ανύψωσης του ανθρώπινου πνεύματος, αλλά η ανθρώπινης φύση, ο 'όλος άνθρωπος', πάσχει βαθειά, και χρειάζεται ριζική πνευματική αλλαγή, που γίνεται μόνο με τη στροφή του προς το όντως Αρχέτυπο και το όντως Αγαθό, μέσω μιας διαδικασίας αυτογνωσίας, επίγνωσης της κατάστασής του (μέσω της σύγκρισης με Αυτό), εξόδου από την νοητική του 'αυτάρκεια', μεταστροφής του νου του, και πρόσληψης με 'αγαθό τρόπο' αυτού του Αρχετύπου και Αγαθού του, που δεν είναι απρόσωπο ούτε ακαθόριστο. Είναι Πρόσωπο, και η σχέση μας προσωπική, και με τεράστια δύναμη απέναντι στο ανθρώπινο αδιέξοδο.
Το εκανες πολυπλοκο...Η ..φτιαχνει..το ηθος του ο ανθρωπος ...η ...οτι αλλο παει χαμενο..Αλλο ηθος...αλλο γνωση....Ανηθικη γνωση δεν θελουμε...
ΔιαγραφήΚάτι άλλο προσπάθησα να πω.. Εννοείται ότι δεν θέλουμε ανήθικη γνώση, καλύτερα η άγνοια, παρά γνώση χωρίς ήθος (που είναι επικίνδυνη).
ΔιαγραφήΑλλά ακόμα και το ήθος από μόνο του, δεν είναι το τελικό ζητούμενο.
Μπορεί να παραμένει σε διανοητικό επίπεδο (ως ιδεολογία) χωρίς να έχει μεταβληθεί ο 'όλος άνθρωπος', βασικά το κέντρο της ύπαρξής του, η καρδιά του.
Για παράδειγμα, ήθος είχαν πολλοί μεγάλοι άθεοι που αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους για να χτυπήσουν την αδικία, είχαν αυτοθυσία, αλληλεγγύη, ανιδιοτέλεια.
Τα είχαν σε μεγάλο βαθμό.
Όμως επειδή είχαν λάθος 'προσανατολισμό' της ψυχής, αυτά συνυπήρχαν με την υπερηφάνεια και το μίσος που έτρεφαν για όσους δεν συμφωνούσαν μαζί τους, και δεν δίστασαν να κάνουν άπειρες δολοφονίες, διακηρύσσοντας ότι 'η μόνη αληθινή δικαιοσύνη, είναι η επαναστατική δικαιοσύνη'.
Λοιπόν αυτό που προσπάθησα να πω (μάλλον δεν τα κατάφερα), είναι ότι ο άνθρωπος χρειάζεται μια εκ βάθρων αλλαγή..
Πρέπει να φύγει η ρίζα του εωσφορισμού, που πολλές φορές είναι καλά κρυμμένη, κάτω και από το μεγαλύτερο ήθος..