Διζωνική είσαι και φαίνεσαι…

Η Δ Ι Ζ Ω Ν Ι Κ Η που, μαζί με τη δικοινοτική μορφή «ομοσπονδίας», ήταν η απαίτηση των Τούρκων εισβολέων - κατακτητών από το καλοκαίρι του δίδυμου κακουργήματος του 1974, είχε έκτοτε κεντρικό περιεχόμενο το «τζείνοι ποτζεί τζιαι μεις ποδά». Προς τουρκοποίηση των σκλαβωμένων περιοχών. Συμπεριλαμβανομένων, βεβαίως και του συνόλου των ακινήτων περιουσιών των βιαίως εκτοπισθέντων νομίμων ιδιοκτητών, Ελλήνων Κυπρίων.
Στην κυριότητα των οποίων ανήκει, με «σιδεροτζέφαλα κκοτσιάνια», η πλειονότητα, 85% και άνω, των περιουσιών στα κατεχόμενα. Αυτή η διζωνική τινάζεται στον αέρα και διαλύεται ΚΑΙ με την απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που εξασφάλισε ο εκ Λαπήθου εκτοπισμένος Μελέτης Αποστολίδης. Όπως ανατινάζεται και το σύνολο των «νομοθεσιών» και «ρυθμίσεων» του κατοχικού ψευδοκράτους για τις περιουσίες που ο Αττίλας άρπαξε και οι Τούρκοι, οι Τουρκοκύπριοι και αλλοδαποί καταλήστευσαν, λαφυραγώγησαν και σφετερίζονται ως παράνομοι κλεπταποδόχοι.
Η Δ Ι Κ Ο Ι Ν Ο Τ Ι Κ Η μορφή επιδιώχθηκε από τους Τούρκους, με κύριο στόχο την κατάργηση και τη διάλυση της έννοιας του λαού. Του ενός λαού. Για την απαγόρευση της λαϊκής κυριαρχίας. Την απαγόρευση της δημοκρατίας. Την εξίσωση, με όρους κυριαρχίας - εξουσίας, της τουρκικής μειονότητας του 18% με την ελληνική πλειονότητα του 82%. Εξού και ο τουρκικός όρος της «πολιτικής ισότητας» των δύο κοινοτήτων, αρχικά. Πέτυχαν, με τις διαδικασίες του Σχεδίου Ανάν, την αναβάθμιση της «κοινότητας» σε επίπεδο «συνιστώντος στέιτ», που προάγει, στην πράξη, την έννοια των «δύο λαών». Προαγωγή συντελεσθείσα κι από τα «δύο ξεχωριστά δημοψηφίσματα» της 24.4.04. Τη «δικοινοτικότητα» έπληξε η απόφαση που κέρδισε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ο Ιμπραχίμ Αζίζ.
Η Ο Μ Ο Σ Π Ο Ν Δ Ι Α ως απαίτηση των Τούρκων εισβολέων - κατακτητών, είχε πάντα την έννοια της «ισότιμης συνιδιοκτησίας» και εξ αδιαιρέτου συγκυριαρχίας των Τούρκων πάνω σε ολόκληρη την Κύπρο. Εφ’ ολοκλήρου της νήσου και από την στέγη μέχρι τα… υπόγεια του «κοινού» κρατικού «μορφώματος» («κκόμον στέιτ»), κάθε μορφής κυριαρχίας, εξουσίας και αρμοδιότητας, εσωτερικής και εξωτερικής, διακυβέρνησης και διεθνών σχέσεων. Αυτή η ομοσπονδία απορρίφθηκε με το ΟΧΙ του λαού στο Σχέδιο Ανάν στις 24 Απριλίου 2004.
Α Π Ο Δ Ε Ι Κ Ν Υ Ε Τ Α Ι τελικά εκείνος που εξαρχής ήταν ο κύριος χαρακτήρας της τουρκικών προδιαγραφών Διζωνικής, Δικοινοτικής, Ομοσπονδίας: (1) Άδικος, (2) Ανελεύθερος, (3) Αντιδημοκρατικός, (4) Ρατσιστικός και (5) Ανθελληνικός. Το επιδιωκόμενο, όπως ονομάστηκε, «σωστό περιεχόμενο», στον βαθμό που θα αναιρούσε αυτά τα χαρακτηριστικά, απορρίπτεται συλλήβδην από την τουρκική πλευρά. Τι είδους, λοιπόν, «αμοιβαία αποδεκτή λύση» δύναται να προκύψει;
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗ