Φορολογική επίθεση στα ακίνητα

της Ελίνας Γαληνού
Οσοι γνωρίζουν τις συνήθεις πολιτικές τακτικές του κυβερνώντος κόμματος, ασφαλώς δεν θα εκπλήσσονταν καθόλου με την φοροεπιδρομή που επέβαλλε από την πρώτη στιγμή. Ειδικά η τάξη ιδιοκτητών ακινήτων -που σήμερα πλέον αφορά τους περισσότερους Ελληνες- περίμενε σίγουρα τα χειρότερα, καθώς τα ακίνητα, αποτελούν πόλο έλξεως για την εύκολη άντληση φόρων γενικά. Ομως, αυτό που συμβαίνει τώρα, είναι πέρα από κάθε προηγούμενο.

Ας μην θεωρηθεί υπερβολή αν πούμε ότι το νέο καθεστώς της ακίνητης περιουσίας με τις αυξήσεις αντικειμενικών και τον ΦΑΠ, δεν είναι απλώς φορομπηχτικό. Είναι μια έμμεση τακτική δήμευσης η οποία συντελείται νομιμοφανώς. Τα μνημονιακά "σκληρά μέτρα", στοχεύουν άμεσα στην εύκολη λεία, τα ακίνητα. Κανένας ιδιοκτήτης δεν μπορεί-εννοείται-να τα αποκρύψει, εκτός κι΄αν τα έχει περασμένα σε υπεράκτιες εταιρείες, αλλά και πάλι...υπάρχει κάποια φορολογία και γι΄αυτά.
Το νέο φορολογικό καθεστώς των ακινήτων, αποσκοπεί στην αναβάθμιση της ακίνητης περιουσίας-έτσι τουλάχιστον διατείνονται οι αρμόδιοι υπουργοί. Και εμείς οι αχάριστοι, γκρινιάζουμε; Εδώ, από ένα σπιτάκι και άνω, θα θεωρούμαστε "μεγαλοκεφαλαιούχοι" και μιλάμε; Ο τρόπος είναι απλός. Αρκεί να μειωθεί το αφορολόγητο της Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας σε 200.000 ευρώ (όσο η αξία ενός αξιοπρεπούς σπιτιού δηλαδή..) και παράλληλα, να αυξηθούν οι αντικειμενικές αξίες ώστε να μην απέχουν και πολύ από τις αγοραίες..
Οπότε να η σίγουρη συνταγή για το πώς να μετατρέψετε έναν μικρομεσαίο σε προνομιούχο...και έτσι, όλοι θα πληρώσουν το μάρμαρο.
Μετά απ΄αυτό, η πλειοψηφία των Ελλήνων προφανώς, θα κατέχει τον τίτλο του μεγαλοιδιοκτήτη, μπαίνοντας στο στόχαστρο της Εφορίας. Οι εξελίξεις βέβαια στον χώρο της αγοράς ακινήτων που ήδη είναι απελπιστικά καθηλωμένος από άποψη παντός είδους νομής ιδιοκτησιών, είναι πολύ δυσοίωνες. Το ίδιο και οι αντοχές της τάξης των ιδιοκτητών ακινήτων, οι οποίοι καλούνται μονίμως να σηκώνουν τα βάρη της Οικονομίας, είτε μπορούν είτε όχι. Κανείς δεν υπολόγισε ότι η τάξη αυτών των ανθρώπων, χτυπήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη από την κρίση. Οτι πολλοί απ΄αυτούς, ιδίως τους μικρομεσαίους, αδυνατούν να ανταπεξέλθουν ακόμα και στις πάγιες υποχρεώσεις τους, καθώς η νομή ακινήτου έγινε πλέον μια περιπέτεια δίχως τέλος. Τα δικαιώματά τους, περιορίστηκαν αφάνταστα, καθώς δεν υπάρχει καμία προστασία από τις μαγκιές των ενοικιαστών που φεύγουν νύχτα, αφήνοντας απλήρωτα ενοίκια και ΔΕΚΟ. Καμία προστασία από τις ζημιές που προκαλούν, ή τις θρασσύτατες απαιτήσεις που προβάλλουν στους εκμισθωτές, προκειμένου να μισθώσουν ένα ακίνητο. Διότι και η προβλεπόμενη από τον νόμο προστασία, προυποθέτει σοβαρά δικηγορικά και δικαστικά έξοδα. Αφήστε που η οδός μέσω Δικαστηρίου, είναι εξαιρετικά χρονοβόρα, πράγμα που αποβαίνει εις βάρος του εκμισθωτή.
Αυτήν λοιπόν την τάξη ανθρώπων, έβαλε τώρα στο στόχαστρο η κυβέρνηση, για να βγάλει τα σπασμένα του Μεσοπρόθεσμου και να συγκεντρώσει έσοδα στα γρήγορα; Δυστυχώς και εδώ κάνει λάθος. Πρώτα απ΄όλα, ταυτίζοντας την αγοραία αξία με την αντικειμενική, διότι οι τιμές της αγοράς κυμαίνονται ανάλογα με την κατά περιόδους ζήτηση, που σημαίνει ότι δεν είναι ποτέ σταθερές και προβλέψιμες. Στην παρούσα φάση, οι τιμές πέφτουν κατακόρυφα και θα συνεχίσουν τον κατήφορο όσο η κρίση βαθαίνει. Αρα, με ποιά λογική θα ανεβάσουν τις αντικειμενικές αξίες ενώ η αγοραία αξία των περισσοτέρων ακινήτων, πέφτει συνεχώς;
Η μείωση του αφορολόγητου ορίου, είναι μέτρο εμφανώς "εκ του πονηρού", γιατί δεν νοείται να θεωρούμε "μεγάλη ακίνητη περιουσία, ένα ακίνητο των 200.000 ευρώ, εμπλέκοντας και την ιδιοκατοικία μαζί. Εντελώς παράλογο και άδικο επίσης, είναι να μη λαμβάνεται υπ΄όψη το εάν ένα ακίνητο είναι προσοδοφόρο ή όχι, τη στιγμή που πολλά απ΄αυτά δεν είναι και ούτε θα είναι στο άμεσο μέλλον τουλάχιστον. Ας ζυγίσουν λοιπόν όλους αυτούς τους παράγοντες οι αξιολογητές των αξιών ακινήτων. Διαφορετικά, απλώς θα αναγκάσουν τους ιδιοκτήτες να ξεπουλήσουν σε τιμή σκοτώματος τα ακίνητά τους για να γλιτώσουν από τον διωγμό. Θέλει η κυβέρνηση να εκδικηθεί μήπως τους κατέχοντες ακίνητα ή να εφαρμόσει μια αποτελεσματική πολιτική εσόδων, σεβόμενη τις περιουσίες που δημιουργήθηκαν με κόπους από νοικοκυραίους; Αλλά και ποιό το κέρδος από την εκδίκηση μιας τάξης ανθρώπων που στηρίζουν όλες τις παραγωγικές δραστηριότητες της κοινωνίας, μέσω των περιουσιών τους;