Το ξεπούλημα του ανθρώπου

της Ελίνας Γαληνού
"Η τάση του εγκλήματος, ενυπάρχει στην ανθρώπινη φύση..." είχε αποφανθεί κάποτε ο κοινωνιολόγος Λομπρόζο. "Ο άνθρωπος μπορεί να διαθέτει τη δύναμη να σκοτώνει, αλλά αυτό δεν ενεργοποείται χωρίς τα σχετικά ερεθίσματα", συμπλήρωσαν αργότερα άλλοι. Αυτές οι απόψεις που επιχείρησαν να ερμηνεύσουν φαινόμενα της εγκληματολογίας, συγκλίνουν σε ένα βασικό συμπέρασμα.
Οταν ο άνθρωπος χάσει τον ανθρωπισμό του, είναι ικανός να διαπράξει τα φρικτότερα εγκλήματα. Ενας παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια του ανθρωπισμού νεκρώνοντας την συναισθηματική νοημοσύνη, είναι ίσως οι συνθήκες διαβίωσης.
Οταν ζεί κανείς σε άθλιες συνθήκες, όταν η στοιχειώδης επιβίωση του αντιστοιχεί σε έναν σκληρό αγώνα, οι συναισθηματισμοί και ευαισθησίες μοιάζουν με πολυτέλεια. Ο άνθρωπος κάτω από σκληρές συνθήκες, γίνεται σκληρός και ανάλγητος προκειμένου να επιβιώσει. Η απόγνωση που επιφέρει η φτώχεια, μπορεί να τον οδηγήσει σε συμπεριφορές ακραίες και σίγουρα... πολύ μακριά από τις αρχές του πολιτισμού.
Πριν μερικά χρόνια, είχαμε πληροφορηθεί το φαινόμενο πώλησης οργάνων από κατοίκους του τρίτου κόσμου λόγω ανάγκης επιβίωσης. Το σύστημα είχε ως εξής. Οι "δότες" υποβάλλονταν σε χειρουργικές επεμβάσεις αφαίρεσης οργάνων που θα χρησίμευαν στις μεταμοσχεύσεις ασθενών, οικονομικά ευκατάστατων. Η ανθρώπινη απόγνωση είχε γίνει μια μεγάλη ευκαιρία, καθώς οι συνθήκες βοήθησαν να ευδοκιμήσει ένα κύκλωμα αρκετά κερδοσκοπικό...Ο δότης έπρεπε να βρεί τον μεσάζοντα. Ο μεσάζων πληρωνόταν και από τον δότη και τον παραλήπτη. Ο "κατάλληλος" γιατρός που καθοδηγούσε τον μεσάζοντα, πληρωνόταν αδρά για την επέμβαση, αλλά κυρίως για την εχεμύθεια. Στο τέλος, μετά την πώληση, ο δότης θα έπαιρνε μερικά ψιχία για να επιζήσει...
Ακούγοντας αυτά τα φρικτά πράγματα, πόσοι δεν είχαμε σκεφτεί τότε "για δές πού κατάντησε ο κόσμος". Και πολλοί είχαν φοβηθεί ότι με τη φτώχεια και την ανεργία που είχε ήδη αρχίσει να απειλεί τις χώρες του δυτικού κόσμου, δεν αποκλείεται να υπάρξει εξάπλωση τέτοιων απάνθρωπων φαινομένων. Και όμως. Αυτό που τότε φαινόταν ακραίο, άρχισε ήδη να συμβαίνει στην Ευρώπη. Προ ημερών πληροφορηθήκαμε από τον τύπο, την έκκληση ενός λατινοαμερικάνου κατοίκου της Ισπανίας. "Πουλάω το νεφρό μου για την επιβίωση της οικογενείας μου..." διαμηνούσε στο διαδίκτυο. Δυστυχώς δεν είναι ο μόνος. Ο διαδικτυακός τόπος των Indignados, συνιστά την απόγνωση των κατοίκων της Ισπανίας, μέσω ιστοσελίδων διακίνησης οργάνων ! Η προσφορά αυξάνεται, καθώς όλο και περισσότεροι αναζητούν διέξοδο επιβίωσης με αυτήν την λύση, ενώ αρκετοί ήδη υποστηρίζουν ανοιχτά την νομιμοποίηση εμπορίου οργάνων. Οσο σφίγγουν τα λουριά της ανέχειας και μηδενίζονται οι προοπτικές του μέλλοντος, πολλά ακόμα μπορεί να δούμε. Ακόμα και την απενοχοποίηση του εγκλήματος, εν ονόματι της κρίσης... Ηδη στα γεγονότα της Αγγλίας, είδαμε περαστικούς να κλέβουν τραυματισμένους. Η πείνα είναι ως επί το πλείστον, αιτία μεγάλων κοινωνικών δεινών.