Όταν ο ψυχολογικός πόλεμος διαβρώνει τα ανθρώπινα κριτήρια, τα ζωώδη ένστικτα οδηγούν σε επιλογές παράγκας.
Στην αναφορά των κορεσμένων επαγγελμάτων, ξεχνάει να αναφέρει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν κάποιοι αρκετοί που, είτε σπούδασαν το αντικείμενο είτε όχι, είναι άχρηστοι να κάνουν αυτή τη δουλειά (για να μην πω οποιαδήποτε δουλειά που δεν είναι τυπολογίας "στηρίζομαι σε παράγκα και εξυπηρετώ την βιωσιμότητά της").
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανάρτηση, κυρίως για να μην ξεχνάμε το παράδειγμα της νεαρής.
38:44 Α. Γενικώς και αορίστως, υποθέτουμε ότι "η χώρα θα επιβιώσει", έτσι, μαγικά, γιατί κάποιος άλλος ευθύνεται για αυτό και κάποιος άλλος θα το φροντίσει (νοοτροπία εντελώς εκτός της Ελληνικής πραγματικότητας εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια). Β. Λύση: στροφή στις εξαγωγές... (υπέρμετρη αύξηση της ευαισθησίας στην εξωτερική ζήτηση χωρίς τη δημιουργία αναπτυξιακής στρατηγικής και των σχετικών υποδομών και ανθρώπινο και υλικό κεφάλαιο). Γ. Από τη δημιουργική καταστροφή [Ινφογνώμων=manual. Τέλος.], εστιάζουμε στο "κακό", τη συρρίκνωση των εισοδημάτων ΜΑΣ και όχι στο "καλό", τη δημιουργία!!! Τα πράγματα αλλάζουν όχι επειδή το θέλει κάποιος τρίτος, τα πράγματα αλλάζουν επειδή το θέλουμε εμείς! Γινόμαστε φορείς νέων νοοτροπιών!
41:26 Ατομικός συντελεστής εξωστρέφειας = να δουλέψουμε για Διεθνείς Φορείς / Διεθνείς Οργανισμούς...
1:03:59 Προσφορά στην ανθρωπότητα με αντάλλαγμα να ζεις καλύτερα. Σύνορα ή συναισθηματικές ενοχές, είναι παρά φύση!!!
1:05:10 Το πρόβλημα είναι ουσιαστικά το γιατί εμείς το αντιμετωπίζουμε ως πρόβλημα!!!
1:06:25 Η μαμά-Ελλάδα φορτώνει με συναισθηματικές ενοχές τα παιδιά της που φεύγουν! Ενώ οι ιδέες φεύγουν μαζί με τους ανθρώπους, πώς μια κοινωνία, η οποία στέλνει τα παιδιά της σε όλες τις χώρες να σπουδάσουν, τρομάζει στην ιδέα ότι τα παιδιά της θα πάνε για πάντα σε μια άλλη χώρα; Η εσωστρέφεια αυτής της κοινωνίας δεν την άφησε να πάρει χαμπάρι ότι τώρα τελευταία ούτε οι καριέρες ούτε οι πατρίδες είναι παντοτινές!!!
Τί ήθελες και έβαλες το link βρε Andpik; Εδώ μιλάμε για ΤΗΝ πηγή ψυχολογικού πολέμου!
Tο 1988 μία ( Ελληνίδα ) φίλη μου τελειώνοντας Αμερικανικό πανεπιστήμιο στον τομέα του Marketing έιχε αποφασίσει να εγκατασταθεί στην Αμερική. Το καλοκαίρι όμως της αποφοίτησής της ήρθε να το περάσει στην Ελλάδα... Έστειλε βιογραφικά σε 2 μεγάλες τότε ( για τα ελληνικά δεδομένα ) βιομηχανίες. Τη φώναξαν σε μία από αυτές και αφού είδε τον εμπορικό διευθυντή πέρασε και στο γραφείο του βιομήχανου και άρχισαν την κουβεντούλα.
Αρχισε η φίλη μου να μιλάει σε καποια χρονική στιγμη για εξαγωγές και ανταγωνισμό. Στο σημείο αυτό ο βιομήχανος γέλασε και της είπε ότι δεν έχει νόημα να κάνεις εξαγωγές με μειωμένο περιθώριο κέρδους όταν στη Ελλάδα απολαμβάνεις μεγάλα ποσοστα κέρδους και μπορείς να βγάλεις κάποιες εύκολες δουλειές μέσω πολιτικών γνωριμιών γιατί είχε γνωριμίες με όλα τα κόμματα...
Εντύπωση έκανε στη φίλη μου αυτή η θεώρηση του "ελληνικού επιχειρείν" από έναν άνθρωπο που έπρεπε να ξέρει το διεθνές περιβάλλον και τι ερχόταν, πολύ καλύτερα.
Προβληματισμένη το απόγευμα μου είπε ότι "αυτοι κοιμούνται ορθιοι" και "νομίζουν ότι θα τη γλιτώσουν...."
Για να μην πολυλογώ, η φίλη μου έκατσε στην Αμερική, έφτιαξε μια ευτυχισμένη οικογένεια, έκανε περιουσία, γιατί στις εταιρείες που δούλευε έπαιρνε stock opions ( εκτός από τους καλούς μισθούς) , τα παιδιά της φοιτούν σε πανεπιστήμια και έχουν ελπίδες για το μέλλον.
Ο βιομήχανος μέσα σε λίγα χρόνια έκλεισε το εργοστάσιο χρεοκοπημένος... Αφησε περίπου 200 εργαζόμενους της επαρχίας στο δρόμο.
Ελπίζω αν ζεί να φτυαρίζει σκατά στο κολοχώρι του...
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ). - Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.
Όταν ο ψυχολογικός πόλεμος διαβρώνει τα ανθρώπινα κριτήρια, τα ζωώδη ένστικτα οδηγούν σε επιλογές παράγκας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην αναφορά των κορεσμένων επαγγελμάτων, ξεχνάει να αναφέρει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν κάποιοι αρκετοί που, είτε σπούδασαν το αντικείμενο είτε όχι, είναι άχρηστοι να κάνουν αυτή τη δουλειά (για να μην πω οποιαδήποτε δουλειά που δεν είναι τυπολογίας "στηρίζομαι σε παράγκα και εξυπηρετώ την βιωσιμότητά της").
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανάρτηση, κυρίως για να μην ξεχνάμε το παράδειγμα της νεαρής.
Σε όλη την ομιλία:
ΑπάντησηΔιαγραφή38:44
Α. Γενικώς και αορίστως, υποθέτουμε ότι "η χώρα θα επιβιώσει", έτσι, μαγικά, γιατί κάποιος άλλος ευθύνεται για αυτό και κάποιος άλλος θα το φροντίσει (νοοτροπία εντελώς εκτός της Ελληνικής πραγματικότητας εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια).
Β. Λύση: στροφή στις εξαγωγές... (υπέρμετρη αύξηση της ευαισθησίας στην εξωτερική ζήτηση χωρίς τη δημιουργία αναπτυξιακής στρατηγικής και των σχετικών υποδομών και ανθρώπινο και υλικό κεφάλαιο).
Γ. Από τη δημιουργική καταστροφή [Ινφογνώμων=manual. Τέλος.], εστιάζουμε στο "κακό", τη συρρίκνωση των εισοδημάτων ΜΑΣ και όχι στο "καλό", τη δημιουργία!!! Τα πράγματα αλλάζουν όχι επειδή το θέλει κάποιος τρίτος, τα πράγματα αλλάζουν επειδή το θέλουμε εμείς! Γινόμαστε φορείς νέων νοοτροπιών!
41:26
Ατομικός συντελεστής εξωστρέφειας = να δουλέψουμε για Διεθνείς Φορείς / Διεθνείς Οργανισμούς...
1:03:59
Προσφορά στην ανθρωπότητα με αντάλλαγμα να ζεις καλύτερα.
Σύνορα ή συναισθηματικές ενοχές, είναι παρά φύση!!!
1:05:10
Το πρόβλημα είναι ουσιαστικά το γιατί εμείς το αντιμετωπίζουμε ως πρόβλημα!!!
1:06:25
Η μαμά-Ελλάδα φορτώνει με συναισθηματικές ενοχές τα παιδιά της που φεύγουν!
Ενώ οι ιδέες φεύγουν μαζί με τους ανθρώπους, πώς μια κοινωνία, η οποία στέλνει τα παιδιά της σε όλες τις χώρες να σπουδάσουν, τρομάζει στην ιδέα ότι τα παιδιά της θα πάνε για πάντα σε μια άλλη χώρα;
Η εσωστρέφεια αυτής της κοινωνίας δεν την άφησε να πάρει χαμπάρι ότι τώρα τελευταία ούτε οι καριέρες ούτε οι πατρίδες είναι παντοτινές!!!
Τί ήθελες και έβαλες το link βρε Andpik; Εδώ μιλάμε για ΤΗΝ πηγή ψυχολογικού πολέμου!
"Intelligence Squared Greece"; Χμμμ...
Tο 1988 μία ( Ελληνίδα ) φίλη μου τελειώνοντας Αμερικανικό πανεπιστήμιο στον τομέα του Marketing έιχε αποφασίσει να εγκατασταθεί στην Αμερική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλοκαίρι όμως της αποφοίτησής της ήρθε να το περάσει στην Ελλάδα... Έστειλε βιογραφικά σε 2 μεγάλες τότε ( για τα ελληνικά δεδομένα ) βιομηχανίες. Τη φώναξαν σε μία από αυτές και αφού είδε τον εμπορικό διευθυντή πέρασε και στο γραφείο του βιομήχανου και άρχισαν την κουβεντούλα.
Αρχισε η φίλη μου να μιλάει σε καποια χρονική στιγμη για εξαγωγές και ανταγωνισμό. Στο σημείο αυτό ο βιομήχανος γέλασε και της είπε ότι δεν έχει νόημα να κάνεις εξαγωγές με μειωμένο περιθώριο κέρδους όταν στη Ελλάδα απολαμβάνεις μεγάλα ποσοστα κέρδους και μπορείς να βγάλεις κάποιες εύκολες δουλειές μέσω πολιτικών γνωριμιών γιατί είχε γνωριμίες με όλα τα κόμματα...
Εντύπωση έκανε στη φίλη μου αυτή η θεώρηση του "ελληνικού επιχειρείν" από έναν άνθρωπο που έπρεπε να ξέρει το διεθνές περιβάλλον και τι ερχόταν, πολύ καλύτερα.
Προβληματισμένη το απόγευμα μου είπε ότι "αυτοι κοιμούνται ορθιοι" και "νομίζουν ότι θα τη γλιτώσουν...."
Για να μην πολυλογώ, η φίλη μου έκατσε στην Αμερική, έφτιαξε μια ευτυχισμένη οικογένεια, έκανε περιουσία, γιατί στις εταιρείες που δούλευε έπαιρνε stock opions ( εκτός από τους καλούς μισθούς) , τα παιδιά της φοιτούν σε πανεπιστήμια και έχουν ελπίδες για το μέλλον.
Ο βιομήχανος μέσα σε λίγα χρόνια έκλεισε το εργοστάσιο χρεοκοπημένος... Αφησε περίπου 200 εργαζόμενους της επαρχίας στο δρόμο.
Ελπίζω αν ζεί να φτυαρίζει σκατά στο κολοχώρι του...