(περίληψη προηγουμένων: Ελλάδα, τέλη του 1944. Ο Εξαρχος διαδίδει ότι τάχα στην Ελλάδα υπάρχει κατοχή)“Στις 20 Ιουλίου 1942 ο Ντούτσε φτάνει στην Αθήνα επιστρέφοντας από το μέτωπο της Λιβύης. [... Εικάζεται ότι] μόλις επέστρεψε στη Ρώμη, έστειλε επιστολή στο Χίτλερ προτείνοντας να ληφθούν άμεσα μέτρα για τον ελληνικό πληθυσμό”.
Από προκήρυξη της εποχής:
“Οι κατακτητές επιμένουν να εξαντλήσουν κάθε ικμάδα από την ελληνική οικονομία, αν και δεν παραγνωρίζουν τις συνέπειες. Το ανθρώπινο στοιχείο, τι θα κάνει ο πληθυσμός μπροστά σε μια ολοκληρωτική οικονομική κατάρρευση, παραμερίζεται πλήρως. Στην Ιταλία ωστόσο το ίδιο ενδεχόμενο αντιμετωπίζεται από κάπως διαφορετική γωνία. Οχι όμως για το πώς θα ζήσουν οι Ελληνες, αλλά για τον κίνδυνο να εξεγερθούν από την απελπισία τους. Αυτό είναι που φοβούνται.”
Από απάντηση του Καγκελλαρίου του Ράιχ στο αίτημα για ελάφρυνση του ελληνικού “χρέους” (04.09.1942):
“Στους Ελληνες πρέπει να λεχθεί ότι στην περίπτωση των ποσών αυτών πρόκειται στη μέγιστη αναλογία τους για έργα ανοικοδόμησης και ότι αυτοί έχουν την υπαιτιότητα που επιβαρύνονται με τέτοιες δαπάνες. Ολα αυτά έπρεπε να τα είχαν σκεφτεί νωρίτερα”.
[Πηγή των τριών αποσπασμάτων: Δ. Κούκουνας, Η ελληνική οικονομία κατά την κατοχή. Εκδ. Ερωδιός, 2012. Ο συγγραφέας τονίζει την αντίθεση μεταξύ Γερμανών και τους ήσσονος εταίρου τους (τότε Ιταλών, σήμερα Γάλλων) όσον αφορά το όριο λεηλασίας που μπορούσε να αντέξει η Ελλάδα]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.