Θα πέσουν τα «Μιστράλ» θύματα της πολιτικής;

 

Ο αντιπρόεδρος της Στρατιωτικής-Βιομηχανικής Επιτροπής υπό την κυβέρνηση της Ρωσίας Ιβάν Χάρτσενκο χαρακτήρισε «γελοία» την αγορά από τη Γαλλία αποβατικών πλοίων τύπου «Μιστράλ» για το ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό. 

Κατόπιν τούτου εξέφρασε την αρνητική του άποψη ως προς την απόκτηση των «Μιστράλ» και ο επικεφαλής του αμυντικού-βιομηχανικού συμπλέγματος και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ντμίτρι Ρογκόζιν.

Για τις πιθανές αλλαγές στην τύχη των «Μιστράλ» είχαν πρώτοι μιλήσει κάθε άλλο παρά εκπρόσωποι της Στρατιωτικής-Βιομηχανικής Επιτροπής, αλλά οι στρατιωτικοί. Από το Δεκέμβριο του 2012 ακόμη είχε αναφερθεί ότι η άσκηση του δικαιώματος προαίρεσης για το τρίτο και τέταρτο πλοίο του τύπου «Μιστράλ» από το ρωσικό πολεμικό Στόλο μεταφέρθηκε από το 2013 στο 2016.

Οι λόγοι της αναβολής δεν κατονομάστηκαν, ωστόσο μεγάλο μέρος των ειδικών θεωρούν ότι οι προθεσμίες μετακινήθηκαν για λόγους λιτότητας του προϋπολογισμού. Ως πρόσθετος παράγοντας θα μπορούσε να θεωρηθεί η επιθυμία του ρωσικού Στόλου να μελετήσει τη συμπεριφορά του πρώτου ρωσικού «Μιστράλ» στις δοκιμές, οι οποίες θα ξεκινήσουν το 2015, ώστε να έχει τη δυνατότητα να προβεί σε αλλαγές στο σχέδιο ναυπήγησης του τρίτου και τέταρτου πλοίου.

Μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι ούτε το υπουργείο Άμυνας, ούτε το Πολεμικό Ναυτικό δεν έκαναν κάποιο σχόλιο σχετικά με την καταρχήν ματαιότητα των «Μιστράλ» και το ζήτημα μετακύλυσε σε αυτό το επίπεδο με επιλογή των εκπροσώπων του αμυντικού-βιομηχανικού συμπλέγματος.

Τα αποβατικά γενικής χρήσης πλοία τύπου «Μιστράλ», τα οποία ναυπηγήθηκαν σύμφωνα με το πρόγραμμα ΒΡC-160, είναι σύγχρονα πλοία «προβολής ισχύος», τα οποία προορίζονται κυρίως για χρήση σε τοπικές συγκρούσεις.

Όπως και άλλα αποβατικά πλοία, είναι σε θέση να προσφέρουν μακρόχρονη παραμονή σωμάτων πεζοναυτών με αεροπορική υποστήριξη σε απομακρυσμένα θέατρα εχθροπραξιών και την απόβαση τμημάτων πεζοναυτών, μεταξύ άλλων και σε ακτές χωρίς υποδομές, με τη βοήθεια αποβατικών ταχύπλοων σκαφών και ελικοπτέρων. Τα «Μιστράλ» είναι επίσης σε θέση να λειτουργήσουν ως πλοία διοίκησης ναυτικών σχηματισμών, που επιλύουν ειρηνευτικά καθήκοντα ή πραγματοποιούν «επίδειξη σημαίας» σε περιοχή κάποιας σύγκρουσης. Επιπλέον έχει προβλεφθεί και η δυνατότητα χρήσης του αποβατικού πλοίου ως βάσης και πλωτού νοσοκομείου σε ζώνες έκτακτης ανάγκης.

Ο ρωσικός πολεμικός Στόλος έχει σήμερα εξαιρετικά περιορισμένη δυνατότητα να εκπληρώσει αυτές τις λειτουργίες, καθώς τα μεγάλα αποβατικά πλοία, που έχει στο δυναμικό του, προορίζονται για τακτικές επιχειρήσεις για την υποστήριξη της παράκτιας πτέρυγας του στρατού. Σύγχρονα δε πλοία διοίκησης και υποστήριξης αποβατικών δυνάμεων το ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό απλώς δεν διαθέτει. Μάλιστα η ύπαρξη παρόμοιων πλοίων αντικειμενικά αυξάνει σε σημαντικό βαθμό την ικανότητα διεύθυνσης και τη μαχητική ικανότητα του Στόλου.

Το κύριο πρόβλημα των «Μιστράλ», όπως και πολλών άλλων αποφάσεων των ρωσικών κρατικών δομών, έγκειται στην έλλειψη μιας συνεκτικής συζήτησης σχετικά με το σχέδιο απόφασης. Ο διαγωνισμός, που κέρδισε στον καιρό τους τα «Mιστράλ» ήταν μια προφανής προκάλυψη για την υλοποίηση της απόφασης, που είχε ήδη ληφθεί, για συνεργασία με τη Γαλλία. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι επελέγη το χειρότερο από τα δυνατά προγράμματα: τα «Μιστράλ» ανταποκρίνονται πλήρως στις απαιτήσεις για την κατηγορία του, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η λύση αυτή ήταν η βέλτιστη.

Την ίδια στιγμή η τυχόν σημερινή άρνηση της ναυπήγησης του τρίτου και τέταρτου πλοίου αυτής της κατηγορίας θα ήταν ακόμα πιο γελοία απόφαση. Και στις δύο περιπτώσεις, και σε τυχόν επιβεβαίωση του δικαιώματος προαίρεσης και για την άρνησή του η επιλογή πρέπει να γίνει με αφετηρία τα δεδομένα οικονομικά και πολιτικά πλαίσια, από τον υπουργό Άμυνας ή το Συμβούλιο Ασφαλείας της χώρας με επικεφαλής τον Αρχιστράτηγο της χώρας, που είναι ο πρόεδρός της.

Κύριο έγγραφο, το οποίο πρέπει να δικαιολογεί την αναγκαιότητα ναυπήγησης ενός τρίτου ή τέταρτου «Μιστράλ», είτε την απόρριψή της, χρειάζεται να είναι ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο ναυπήγησης πολεμικών πλοίων, το οποίο θα έχει συνταχθεί με αφετηρία τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας και τους πολιτικούς της στόχους.

Η Φωνή της Ρωσίας