30/6/09

Υποστράτηγος Τάσος Μάρκου, ο αθάνατος

Υπηρέτησε ιδανικά και αρχές, χωρίς να υποχωρήσει ούτε ένα βήμα. Αγωνίστηκε ως τομεάρχης της ΕΟΚΑ, στον ανεπανάληπτο εκείνο ηρωικό αγώνα, που κάποιοι σήμερα προσπαθούν να τον παρουσιάσουν με σκιές και μαύρες τρύπες. Ο Τάσος Μάρκου βρισκόταν πάντα στις φωτεινές κορυφές. Και το 1955 και το 1963 και το 1974. Με τα σημερινά μέτρα κάποιων οπαδών του «καλού κλίματος», ο ήρωας Τάσος Μάρκου πρέπει να αποκαλείται υπερεθνικιστής. Κάποιοι ήδη τον κατατάσσουν ανάμεσα στα μέλη της «παράνομης εξτρεμιστικής οργάνωσης». Και συμμετείχε με τρόπο ενεργό στις δραστηριότητες της οργάνωσης ΑΚΡΙΤΑΣ, που έσωσε τη Λευκωσία στα χρόνια της τουρκοανταρσίας. Ελπίζω οι σημερινοί τουρκολάγνοι και απολογητές του Ταλάτ να μην τον χαρακτηρίζουν τουρκοφάγο, για να μας πουν ότι φταίμε κι εμείς και ο Τάσος Μάρκου και πρέπει να πάρουμε το μερίδιο της ευθύνης μας και να δεχτούμε τους όρους του κατακτητή. Ο Τάσος Μάρκου υπεράσπισε με ηρωισμό και αυτοθυσία τη Λευκωσία και την κυβέρνηση του Εθνάρχη Μακαρίου από την ανταρσία των Τούρκων, που την οργάνωσε και την καθοδηγούσε το βαθύ κράτος του τουρκικού επεκτατισμού. Ο Τάσος Μάρκου, όμως, σε πείσμα όλων των νεοφανών πατριωτών της επαναπροσέγγισης, θα στέκεται αιώνια στη γωνιά της πλατείας στο Παραλίμνι περήφανος, με το τιμημένο όπλο του στο χέρι, με τη στολή του Έλληνα αξιωματικού, ανίκητος και αποφασιστικός να φωνάζει σε όλους για ελευθερία και δημοκρατία και να δείχνει το δρόμο προς την απελευθέρωση, ως προϋπόθεση της επανένωσης. Δεν δείλιασε ούτε το 1974, όταν -χούντα, Τούρκοι και οι ξένοι προστάτες της- επιχείρησαν από τότε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διχοτόμηση της Κύπρου. Και μας καλεί και σήμερα να μην υποκύψουμε, να μην ενδώσουμε, αλλά να ενεργούμε με εθνική αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα.

Ο μεγαλύτερος ίσως μαζικός τάφος Ελληνοκυπρίων πεσόντων και φυσικά αγνοουμένων του 1974, βρίσκεται στη Μια Μηλιά, σύμφωνα με μαρτυρία Τουρκοκύπριου αυτόπτη μάρτυρα στη συνεργάτιδα του “Π” δημοσιογράφο Σεβγκιούλ Ουλουτάγκ. Σύμφωνα με τις πλέον συντηρητικές εκτιμήσεις, σε εκείνο τον τεράστιο τάφο-χαντάκι τοποθετήθηκαν 150-200 νεκροί Ελληνοκυπρίων (Ε/Κ).

Πρόκειται για μια πολύ σημαντική αποκάλυψη που δημιουργεί προϋποθέσεις για τη διακρίβωση της τύχης μεγάλου αριθμού αγνοουμένων της τραγωδίας του 1974. Η σκυτάλη τώρα φεύγει από τα χέρια της δημοσιογραφικής έρευνας και πάει στα χέρια της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων…

Άλλη μια φόρα τα στοιχεία της δημοσιογραφικής έρευνας ρίχνουν φως στην πιο τραγική πτυχή της τραγωδίας του 1974, αυτή των αγνοουμένων. Με στοιχεία που συνέλεξε η δημοσιογράφος συνεργάτιδα του “Π” Σεβγκιούλ Ουλουτάγκ ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη διακρίβωση της τύχης Ελληνοκυπρίων που τα ίχνη τους χάθηκαν στην περιοχή της Μιας Μηλιάς στη δεύτερη φάση της εισβολής τον Αύγουστο του 1974 και πιο συγκεκριμένα όταν έσπασε η γραμμή Κουτσοβέντη.

Στην περιοχή εκείνη ενεργούσε ο Τάσος Μάρκου με το τάγμα του, το 305ο Τάγμα Πεζικού, σύμφωνα με τις πληροφορίες που συλλέξαμε. Υπήρχαν επίσης δύο τάγματα εφέδρων από την περιοχή Λευκωσίας, το ένα εκ των οποίων από το Δάλι. Επίσης, στην ίδια περιοχή υπήρχαν δύο πυροβολαρχίες της 181ης Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού με έδρα την Πρώτη Τακτική Διοίκηση Αμμοχώστου, καθώς επίσης και κάποια τεθωρακισμένα οχήματα τύπου “Μάρμον Χάριγκτον”. Ωστόσο, όπως μας ελέχθη από τον υποστράτηγο εν αποστρατεία Χαράλαμπο Λόττα, αφού έσπασε η γραμμή Κουτσοβέντη οι άλλες μονάδες υποχώρησαν και η μόνη συγκροτημένη δύναμη που υπήρχε στην περιοχή ήταν το τάγμα του Τάσου Μάρκου.

Αυτόπτης μάρτυρας Τουρκοκύπριος αυτόπτης μάρτυρας, ο οποίος μίλησε με τη Σεβγκιούλ Ουλουτάγκ περιγράφει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε η ταφή εκατοντάδων Ε/Κ που σκοτώθηκαν στην περιοχή. “Το 1974, στη Μια Μηλιά σκάφτηκε ένα τεράστιο χαντάκι για να ταφούν Ελληνοκύπριοι που σκοτώθηκαν στη διάρκεια του πολέμου στην περιοχή. Ο αριθμός των νεκρών ήταν πολύ μεγάλος.

Με τις πλέον συντηρητικές εκτιμήσεις οι νεκροί θα ήταν τουλάχιστον 150-200. Πιστεύω όμως ότι ήσαν περισσότεροι. Μπορεί και να πρόκειται για το μεγαλύτερο ομαδικό τάφο σε όλη την Κύπρο. Εξ όσων θυμάμαι ο μαζικός αυτός τάφος βρίσκεται στην έξοδο της Μιας Μηλιάς στην αριστερή πλευρά. Φυσικά, όλα αυτά τα χρόνια η περιοχή άλλαξε πολύ. Εκεί έχει δημιουργηθεί νέος δρόμος και φυτεύτηκαν και δέντρα. Περνώντας τότε από εκεί, είδα τον Μ.Α. να θάβει τους νεκρούς με ένα εκσκαφέα.

Ο Μ.Α. είχε έρθει για διακοπές στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974 από τη Βρετανία, όπου διαμένει μέχρι και σήμερα και είχε τότε εγκλωβιστεί εδώ λόγω του πολέμου. Όταν άρχισε ο πόλεμος και πήγε να καταταγεί οι αρμόδιοι του είπαν “εσένα δεν θα σε εντάξουμε στις στρατιωτικές μονάδες, θα σου αναθέσουμε άλλα καθήκοντα” κι έτσι του ανέθεσαν, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μαζί με άλλους Τ/Κ να μαζέψουν τους νεκρούς Ε/Κ και να τους θάψουν.

“Αγνοούμενος” κι ο ίδιος Η ιστορία του ανθρώπου εκείνου κατέληξε να είναι θλιβερή. Μάζευε πτώματα σε προχωρημένη αποσύνθεση, σώματα σάπια, κορμιά ακρωτηριασμένα. Το πιο άγριο, το πιο αδυσώπητο πρόσωπο του πολέμου διαπερνούσε το σώμα και την ψυχή του. Η μπόχα της πτωμαΐνης μαζί με τις ανατριχιαστικές εικόνες δημιούργησαν ένα ολέθριο μίγμα στο μυαλό του, που τον ακολουθούσε όπου κι αν πήγαινε και ίσως ακόμα τον ακολουθεί.

Οι μέρες που περνούσαν έκαναν το πρόβλημα πιο μεγάλο, καθώς οι εικόνες επαναλαμβάνονταν. Έφυγε επιστρέφοντας στην Αγγλία. Μόνο που οι εφιάλτες τον ακολούθησαν. Έβλεπε τα πρόσωπα των νεκρών να περνούν μπροστά του μελανιασμένα και με την οδύνη του πόνου ανεξίτηλη να τα συνοδεύει στην αιωνιότητα. Έβλεπε άδεια μάτια που έμειναν ανοικτά να τον κοιτάζουν και να τον διαπερνούν. Έβλεπε, έβλεπε, έβλεπε… ώσπου το μυαλό του δεν άντεξε. Σάλεψε.

Η γυναίκα του δεν άντεξε. Τον άφησε. Κι εκείνος βγήκε στους δρόμους της γκρίζας πόλης, όπου περιπλανιέται μέχρι σήμερα…

Πηγή: diaspora-grecque.com
Υποστράτηγος Τάσος Μάρκου, ο αθάνατος
Σήμερα Κυριακή, το Παραλίμνι αποδίδει στον ήρωά του, υποστράτηγο Τάσο Μάρκου, την οφειλόμενη τιμή και τιμά την αιώνιά του μνήμη, με τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του ήρωα, που θα τελέσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο ορειχάλκινος ανδριάντας του ήρωα βρίσκεται στη γωνιά της πλατείας της εκκλησίας του Παραλιμνίου, εδώ απ' όπου ξεκίνησε ο ήρωας στα νιάτα του τη μεγάλη και ανυποχώρητη πορεία του προς τη δόξα. Εδώ απ' όπου νεαρός ξεκίνησε για την Αθήνα, για τη Σχολή Ευελπίδων, για να δώσει στον ενθουσιασμό και τον πατριωτισμό του την επιστημονική κατάρτιση για να γίνει ένας εξαίρετος, λαμπρός αξιωματικός του ελληνικού στρατού.
Επιστρέφει σήμερα, ολοζώντανος και αμετακίνητος, όπως αμετακίνητος στις αρχές του υπήρξε στη ζωή του. Υπηρέτησε ιδανικά και αρχές, χωρίς να υποχωρήσει ούτε ένα βήμα. Αγωνίστηκε ως τομεάρχης της ΕΟΚΑ, στον ανεπανάληπτο εκείνο ηρωικό αγώνα, που κάποιοι σήμερα προσπαθούν να τον παρουσιάσουν με σκιές και μαύρες τρύπες. Ο Τάσος Μάρκου βρισκόταν πάντα στις φωτεινές κορυφές. Και το 1955 και το 1963 και το 1974. Με τα σημερινά μέτρα κάποιων οπαδών του «καλού κλίματος», ο ήρωας Τάσος Μάρκου πρέπει να αποκαλείται υπερεθνικιστής. Κάποιοι ήδη τον κατατάσσουν ανάμεσα στα μέλη της «παράνομης εξτρεμιστικής οργάνωσης». Και συμμετείχε με τρόπο ενεργό στις δραστηριότητες της οργάνωσης ΑΚΡΙΤΑΣ, που έσωσε τη Λευκωσία στα χρόνια της τουρκοανταρσίας. Ελπίζω οι σημερινοί τουρκολάγνοι και απολογητές του Ταλάτ να μην τον χαρακτηρίζουν τουρκοφάγο, για να μας πουν ότι φταίμε κι εμείς και ο Τάσος Μάρκου και πρέπει να πάρουμε το μερίδιο της ευθύνης μας και να δεχτούμε τους όρους του κατακτητή. Ο Τάσος Μάρκου υπεράσπισε με ηρωισμό και αυτοθυσία τη Λευκωσία και την κυβέρνηση του Εθνάρχη Μακαρίου από την ανταρσία των Τούρκων, που την οργάνωσε και την καθοδηγούσε το βαθύ κράτος του τουρκικού επεκτατισμού. Ο Τάσος Μάρκου, όμως, σε πείσμα όλων των νεοφανών πατριωτών της επαναπροσέγγισης, θα στέκεται αιώνια στη γωνιά της πλατείας στο Παραλίμνι περήφανος, με το τιμημένο όπλο του στο χέρι, με τη στολή του Έλληνα αξιωματικού, ανίκητος και αποφασιστικός να φωνάζει σε όλους για ελευθερία και δημοκρατία και να δείχνει το δρόμο προς την απελευθέρωση, ως προϋπόθεση της επανένωσης. Δεν δείλιασε ούτε το 1974, όταν -χούντα, Τούρκοι και οι ξένοι προστάτες της- επιχείρησαν από τότε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διχοτόμηση της Κύπρου. Και μας καλεί και σήμερα να μην υποκύψουμε, να μην ενδώσουμε, αλλά να ενεργούμε με εθνική αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα.
Ο Τάσος Μάρκου ήξερε να αγωνίζεται. Ολόκληρη η ζωή του ήταν ένας αγώνας ελευθερίας και ο θάνατός του μια πράξη ελευθερίας. Δεν πολεμούσε μόνο όταν ήλπιζε και επιδίωκε τη νίκη. Πολεμούσε και όταν δεν είχε καμιά ελπίδα. Όταν οι άλλοι υποχωρούσαν. Αυτός στεκόταν στην πρώτη γραμμή του μετώπου, στην πρώτη γραμμή της αντίστασης, στην πρώτη γραμμή για το θάνατο, που ποτέ του δεν φοβήθηκε, στην πρώτη γραμμή για τη δόξα και την αξιοπρέπεια που τον οδήγησε στην αθανασία. Η ιστορία του δεν επιδέχεται αναθεώρηση ούτε επιτρέπει παραχάραξη για χάρη του «καλού κλίματος».
Το Παραλίμνι τον τιμά. Παίρνει από το ηρωικό βλαστάρι του την πνοή της αντίστασης και του ανυποχώρητου αγώνα για εθνική δικαίωση και του ανταποδίδει τη ζωή της αιωνιότητας. Αιώνια θα στέκεται στη γωνιά της πλατείας μας, θα μας κοιτάζει με το αγέρωχό του βλέμμα, θα μας δείχνει το όπλο του που ποτέ δεν εγκατέλειψε, θα μας θυμίζει ότι οι Έλληνες αγωνίζονται για την πατρίδα, για την ελευθερία, για τη δόξα και για την εθνική αξιοπρέπεια. Αιωνία σου η μνήμη, αθάνατε υποστράτηγε της εθνικής αξιοπρέπειας και της αιώνιας δόξας. Το Παραλίμνι και η Κύπρος θα σε θυμούνται πάντα.

Από την σημερινή

3 σχόλια:

  1. Χαίρε, αθάνατε Τραντέλλενα.
    Η θυσία σου, εσένα και τών άλλων πολεμιστων τού 1974, είναι η Ελλάδα τού σήμερα.
    Γιατί η Ελλάδα, απο τις Θερμοπύλες, από τό Ματζικέρτ, από τό 1453, από το 21, απο την Αλβανία και τά Οχυρά είναι ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, καί ΘΥΣΙΑ.
    Δέν είναι η γκλαμουρια και η άνευρη κοσμοπολίτικη κατανάλωση των συμβιβασμένων κομπραδόρων κυρίαρχων.
    Είναι ο Πατριωτισμός τού λαού, πού μόνο να χάσει έχει απο την διάλυση της Κυπριακής και Ελλαδικής Πατρίδας.
    Αναπαύσου ήρωα.
    Αξιζε τον κόπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!

    η ιστορία μας δεν παραγράφεται κύριοι διαπραγματές!!

    τιμή σ'εκείνους που στη ζωή τους όρισαν να φυλάτουν Θερμοπύλες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πραξικόπημα τον βρίσκει στις επάλξεις να γνοιάζεται για την άμυνα της Αρχιεπισκοπής.Καί όταν το εθνικό έγκλημα εδραιώνεται μεθοδεύει αντιπραξικόπημα σε μια προσπάθεια να σώσει την Κύπρο, που την βλέπει αμαχητί να παραδίδεται απο τα χέρια της Χούντας στα χέρια του Αττίλα.Η εισβολή του 1974 τν βρίσκει να μάχεται στην πρώτη γραμμή δίπλα απο τους στρατιώτες του.Αντιλαμβάνεται την μεγάλη προδοσία που έχει γίνε μα δεν υποχωρεί στα μετόπισθεν να σώσει την ζωή του.Η πραξικοπηματική ηγεσία της Εθνικής Φρουράς τον εγκαταλείπει αβοήθητο στην αμυντική γραμμή Μιάς Μηλιάς-Κυθρέας όπου με μια φούχτα παλικάρια στήνεται μπροστά στις ορδές του Αττίλα.Και όταν τα τουρκικα Αεροπλάνα , το πυροβολικό κια τα άρματα ισοπεδώσουν τα πάντα στην περιοχή, ο ΤΑΣΟΣ ΜΑΡΚΟΥ θα παραμείνει μόνος με τον ασυρματιστή του στο ύψωμα και με το πολυβόλο του θα προσφέρει κάλυψη στους στρατιώτες στην Απομάκρυνση τους ήταν 14 Αυγούστου 1974.ΑΠΟ ΤΌΤΕ ΑΓΝΟΕΊΤΑΙ.Το όνομα του γραμμένο με χρυσά γράμματα για να μας θυμίζει το ΧΡΕΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.
    Απόσπασμα απο το βιβλίο του Κου.
    ΠΑΝΙΚΟΣ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ "ΑΓΝΟΗΘΕΝΤΕΣ 1974"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.