«Πώς στρατολόγησα ισλαμιστές - μαχητές στο Πακιστάν...»

Πριν από δέκα χρόνια, μια παγκόσμια ισλαμιστική οργάνωση με έστειλε από τη Βρετανία να στρατολογήσω νέα μέλη στο Πακιστάν. Οταν κατέβηκα από το αεροπλάνο, στη Λαχώρη, πήρα μια βαθιά ανάσα και κοίταξα την εικόνα γύρω μου. Οι μιναρέδες και οι μουσουλμάνοι που είδα, μου άνοιξαν την όρεξη για επανάσταση. Επρόκειτο να ριζοσπαστικοποιήσουμε τη χώρα και να υποκινήσουμε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα εναντίον του δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη, Ναουάζ Σαρίφ.

Η εξομολόγηση ενός Βρετανού πακιστανικής καταγωγής και η εμπειρία που είχε μέχρι να αποκηρύξει τον ισλαμισμό
Tου Maajid Nawaz* / The Observer

Πριν από δέκα χρόνια, μια παγκόσμια ισλαμιστική οργάνωση με έστειλε από τη Βρετανία να στρατολογήσω νέα μέλη στο Πακιστάν. Οταν κατέβηκα από το αεροπλάνο, στη Λαχώρη, πήρα μια βαθιά ανάσα και κοίταξα την εικόνα γύρω μου. Οι μιναρέδες και οι μουσουλμάνοι που είδα, μου άνοιξαν την όρεξη για επανάσταση. Επρόκειτο να ριζοσπαστικοποιήσουμε τη χώρα και να υποκινήσουμε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα εναντίον του δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη, Ναουάζ Σαρίφ.Ημουν 21 ετών και μέλος μιας εμπροσθοφυλακής, η οποία θα διοργάνωνε τον πακιστανικό τομέα της Hizb ut Tahrir (HT), έτσι ώστε το μελλοντικό χαλιφάτο τους να γίνει πυρηνικό. Τίποτα δεν θα έμπαινε στο δρόμο μου. Και τίποτα δεν μπήκε.

Δέκα χρόνια μετά (κι ενώ πέρασα πέντε χρόνια ως κρατούμενος συνείδησης στην Αίγυπτο), επέστρεψα πρόσφατα. Είχα εγκαταλείψει την ΗΤ και είχα αποκηρύξει τον ισλαμισμό. Επέστρεψα, αποφασισμένος να περιορίσω κάπως τον ισλαμιστικό πυρετό, που είχα βοηθήσει να ενσταλάξει. Ημουν μεγαλύτερος, σοφότερος και εξυπνότερος. Αυτή τη φορά, η επανάσταση θα ήταν εναντίον της ισλαμιστικής ηγεμονίας.

Εκανα μια περιοδεία τεσσάρων εβδομάδων, σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας, για να μιλήσω εναντίον του ισλαμισμού και να παροτρύνω τους φοιτητές προς τις πλουραλιστικές, δημοκρατικές αξίες. Σε αντίθεση με την ισλαμιστική μυθολογία, οι ακραίοι ισλαμιστές βρίσκονται ανάμεσα στους μορφωμένους, την ελίτ και τους κοινωνικά ανερχόμενους. Πράγματι, λίγες πακιστανικές μαντράσες (madrasas) προσφέρουν μεγάλο αριθμό πρόθυμων μαχητών του ιερού πολέμου (jihad), αλλά οι ιδεολόγοι είναι έξυπνοι και μοντέρνοι. Ο Μπιν Λάντεν, ο Ζαουάχρι ή, όντως, οι πολλοί ψευτο-διανοούμενοι της ΗΤ διαθέτουν υψηλή μόρφωση και είναι κοινωνικά ανερχόμενοι. Πολλές μαντράσες είναι απλώς παλιά θρησκευτικά σχολεία, που ανήκουν στους Barelvis συντηρητικό, αλλά απολιτικό κυρίαρχο θρησκευτικό δόγμα του Πακιστάν. Οι μαχητές του ιερού πολέμου περιφρονούν αυτή τη φατρία. Πριν από εννιά μέρες, ένας τέτοιος μαχητής αυτοανατινάχθηκε σ’ ένα πακιστανικό τέμενος, σκοτώνοντας τον ηγέτη των Barelvis, δρα Σαρφράζ Ναεεμί. Οι φτωχοί απλώς χρησιμοποιούνται ως «τροφή» του ιερού πολέμου.

Ξεκινήσαμε από το Καράτσι και συνεχίσαμε σε όλη τη χώρα. Περιπλανηθήκαμε βαθιά μέσα στην έρημο του Σιντ και μετά φθάσαμε στην ταραγμένη Κουέτα, το Μπαλουχιστάν, όπου οι Ταλιμπάν και οι μαχητές της Αλ Κάιντα λέγεται ότι έχουν την έδρα τους. Από εκεί διασχίσαμε το Παντζάμπ, κατεβήκαμε στο Κασμίρ και εν τέλει στο Ισλαμαμπάντ. Μιλήσαμε σε χιλιάδες φοιτητές. Στην Κουέτα, είχα την πρώτη πραγματική αίσθηση της πολυμορφίας του Πακιστάν. Συνάντησα δημοφιλείς επαναστάτες, που απεχθάνονταν τους ισλαμιστές και εντούτοις ήθελαν να αποσχιστούν, σε ορισμένες περιπτώσεις με τη βία, από το Πακιστάν και την ηγεμονία του Παντζάμπ. Αρχιζαν τις ομιλίες τους στο όνομα του Αλλάχ, αλλά τις τελείωναν με «Θάνατο στο Πακιστάν». Κατηγορούσαν την κυβέρνηση του Παντζάμπ για τις επιπτώσεις του τζιχάντ.

Το Πακιστάν και τα προβλήματά του δεν είναι μονολιθικά και δεν έχουν όλα σχέση με τον ισλαμισμό. Διαφθορά, εθνικοί και οικονομικοί παράγοντες και έλλειψη ηγεσίας όλα παίζουν ρόλο στις επαρχίες. Βρήκα τους ανθρώπους του Σιντ εξαιρετικά δεκτικούς στο μήνυμά μας. Αντιθέτως, οι άνθρωποι του Μιρπούρ, στο «ελεύθερο» Κασμίρ, από όπου προέρχεται πάνω από το 90% των Βρετανών Πακιστανών ήταν εχθρικοί προς τη δύση. Στο Παντζάμπ βρήκα τις πιο αρνητικές διαθέσεις. Η Δύση έφταιγε για όλα. Βλέπετε, το πρόβλημα με τις θεωρίες συνωμοσίας είναι ότι εφευρίσκονται από την άπιστη Δύση, για να εμποδίσει τους μουσουλμάνους να σκέπτονται.

Στη Λαχώρη, δέχθηκα επίθεση από έναν Βρετανό, μέλος της ΗΤ. Αυτός, όπως και πολλοί άλλοι είχαν εγκαταλείψει τη Βρετανία, για να στρατολογήσουν ευάλωτους Πακιστανούς φοιτητές. Ηταν επίσης δάσκαλος σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Κατά τη διάρκεια της αύξησης του βρετανικού ισλαμισμού στη δεκαετία του 1990, η ΗΤ εξήχθη στο Πακιστάν από τη Βρετανία, με ανθρώπους σαν κι εμένα. Στο Λονδίνο, το 2000 συνάντησα Πακιστανούς αξιωματούχους εκπαιδευμένους στο Sandhurst, που είχαν στρατολογηθεί εκεί και είχαν σταλεί πίσω στο Πακιστάν, για να υποκινήσουν στρατιωτικό πραξικόπημα.

Βρετανοί μέλη της ΗΤ έπαιξαν επίσης κρίσιμο ρόλο στην εξαγωγή της οργάνωσής τους στην Ινδονησία, τη Μαλαισία, την Κένυα, τον Μαυρίκιο, την Ινδία, την Αίγυπτο και τη Δανία, μεταξύ πολλών άλλων. Το ξέρω επειδή σε κάθε περίπτωση ξέρω τους ανθρώπους που το έκαναν. Μόνο όταν οι άνθρωποι και οι κυβερνήσεις σε Βρετανία και Πακιστάν αναλάβουν την ευθύνη για την αποσάθρωση στην αυλή τους, μπορούμε να αρχίσουμε να κινούμαστε σοβαρά προς τη λύση του προβλήματος του εξτρεμισμού.

Η περιοδεία μας είχε εν μέρει στόχο να υποκινήσει μια τέτοια διαδικασία σκέψης. Δείχνοντας στους ανθρώπους ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι κανείς εναντίον του Ισλάμ για να είναι εναντίον του ισλαμισμού, ελπίζουμε να επιλύσουμε το ηθικό δίλημμα που αντιμετωπίζουν πολλοί.

* Ο Maajid Nawaz είναι Βρετανός πακιστανικής καταγωγής, διευθυντής του βρετανικού Ιδρύματος Quilliam για την αντιτρομοκρατία.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ