Η τυρρανία του παραλογισμού

 της Ελίνας Γαληνού
Ισως μας ενοχλούν συναισθηματικά οι ιδέες για επιτροπεία της χώρας από ξένους και είναι λογικό. Θα ήταν όμως άδικο εκ μέρους μας να μην αναγνωρίσουμε κάποιο δίκιο στην πρόφαστα αφιχθείσα Ομάδα Δράσης (Task Force), όταν χαρακτήρισε τη δομή του ελληνικού κράτους, "σχιζοφρενική"!  Μας χρειαζόταν η ματιά των ξένων για να το διαπιστώσουμε αυτό; Μάλλον όχι. Η κατάσταση με τον δημόσιο τομέα, εδώ και πολλά χρόνια, δεν είναι απλώς πάσχουσα. Είναι το μαρτύριο και η απειλή του πολίτη που τρομάζει να διεκπεραιώσει ακόμα και τις αυτονόητες καθημερινές του υποχρεώσεις, όποτε αυτές χρειάζεται να περάσουν από τις πόρτες του Δημοσίου....

Οσοι πολίτες λοιπόν έχουν περάσει τα σταυρικά μαρτύρια με τις αναμονές, τις βραδυπορίες, το πήγαινε-έλα με τα ατελείωτα δικαιολογητικά, τον αυταρχισμό των δημοσίων λειτουργών που για δεκαετίες τώρα, το έπαιζαν "κράτος εν κράτει", θα είναι απόλυτα σύμφωνοι με την γνώμη της Ομάδας Δράσης. Και ίσως να εύχονται μέσα τους, να δώσουν αυτοί οι άνθρωποι επιτέλους ένα χεράκι, μήπως και αποκτήσουμε τουλάχιστον δημόσιες υπηρεσίες ευρωπαικού επιπέδου. Μήπως και ο δόλιος Ελληνας πολίτης, φτάσει κάποια στιγμή να εξυπηρετείται με την επίδειξη της Αστυνομικής του ταυτότητας και το ΑΦΜ του, όπως θα έπρεπε να γίνεται από χρόνια.
Οι άχρηστες υπηρεσίες οι οποίες επιβαρύνουν τον τομέα δημοσίων δαπανών με μόνη "αντιπροσφορά", την κωλυσιεργία εξυπηρέτησης, συνεχίζουν δυστυχώς να υφίστανται και να επιδεινώνουν τις συνθήκες στην παραγωγικότητα και ζωή του πολίτη. Η δυσλειτουργία και οι εμπλοκές που απασχολούν ανοήτως τους ιδιώτες, τους επιχειρηματίες και γενικά όλους τους πολίτες, παραμένει ο εφιάλτης του μέσου Ελληνα. "Σου στείλανε χαρτί από δημόσια υπηρεσία; Αλίμονό σου τι σε περιμένει..." είναι η συνήθης συζήτηση που ακούγεται σε οποιονδήποτε δημόσιο χώρο...Διότι όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Τρέξιμο και προβλήματα, τα οποία σου αυξάνουν τις υποχρεώσεις σου απρόβλεπτα. Το χειρότερο όμως είναι ότι σου μπλοκάρουν συχνά και την δυνατότητα να προχωρήσεις τη δουλειά σου.
Πάρτε έναν άνθρωπο που ξεκινάει τώρα μια μικρή επιχείρηση, εν μέσω κρίσης, όπου τα δάνεια δίδονται με φειδώ και τα χρήματα δεν μαζεύονται εύκολα. Ο άνθρωπος αυτός, βρίσκεται αντιμέτωπος με πάγιες υποχρεώσεις που γνωρίζει (Εφορία, ΙΚΑ, Πολεοδομία, Περιφέρεια-Δήμο). Κάθε πέρασμα όμως από τέτοιες πόρτες, είναι κάτι που δεν μπορεί να αποφύγει, αλλά σημαίνει γι΄αυτόν και από μια περιπέτεια. Στο δημόσιο επικρατεί η αρχή να μην δίνεται ποτέ πράσσινο φώς με την πρώτη ή και την δεύτερη ακόμα, λές και η ταλαιπωρία που επιβάλλει στον πολίτη, δικαιολογεί την "παραγωγή έργου", για την οποία πληρώνεται από τους φόρους μας. Ο δημόσιος υπάλληλος, έχοντας εθιστεί στο να υπηρετεί αυτήν ακριβώς την αρχή της κωλυσιεργίας, πρέπει πάση θυσία να προβάλει κάποια ένσταση... Από κει και πέρα, απορούμε πώς ευδοκίμησε η διαφθορά; Οταν ο άλλος που διακινδυνεύει εκατομμύρια για μια επιχείρηση, καίγεται για ένα πιστοποιητικό που αν δεν το έχει, απειλείται με πρόστιμα, το αδιέξοδο είναι προφανές. Και μαζί μ΄αυτό, όλα τα επακόλουθα, τα οποία άνοιξαν δυστυχώς έναν στραβό δρόμο που μας οδήγησε ως εδώ, τυρρανώντας μας παράλογα.
Ετσι, η Ελλάδα κατέληξε στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης των 27, όσον αφορά την εξυπηρέτηση πολιτών. Η γραφειοκρατία μας επιβαρύνει τουλάχιστον με 10 δισ. ευρώ στον κρατικό προυπολογισμό. Ας έχουμε όμως υπόψη μας, ότι αυτό το ποσό αντιστοιχεί μόνο σε εκτιμήσεις μισθοδοσίας και λειτουργικών δαπανών των υπεραρίθμων υπηρεσιών και βάσει αυτού υπολογίζεται σημαντικό όφελος για την εξοικονόμηση πόρων στο ΑΕΠ. Σκεφτείτε όμως πόσες ζημίες και απώλειες έχουν προκληθεί όλα αυτά τα χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, στην προσέλκυση επενδύσεων και γενικά, στην δυναμική παραγωγικότητας των Ελλήνων!  Οι ατελείωτοι πονοκέφαλοι, χρονοτριβές και εμπλοκές που δημιουργούνται μέσω δημοσίου το οποίο έχει παγιδεύσει πλέον τις περισσότερες δραστηριότητές μας, το καθιστούν πρωταίτιο των δεινών μας. Μετά απ΄αυτά, πώς να μην φρίξουν οι ξένοι της Ομάδας Δράσης όταν στις χώρες τους επικρατούν συστήματα που αν μη τι άλλο, σέβονται τον χρόνο των πολιτών τους;
Είναι πράγματι σχιζοφρενικό ένα κράτος που αντί να είναι δίπλα στον πολίτη, του βγάζει την ψυχή ανάποδα. Και απ΄αυτήν την παθογένεια, η οποία ανέκαθεν αποσκοπούσε να υπηρετεί την εκάστοτε ελίτ, είτε πολιτική είτε επιχειρηματική, στραγγαλίζεται τώρα μια ολόκληρη χώρα.