27/10/17

Γιορτάζουμε το «Όχι», γιατί αν γιορτάζαμε το «Ναι» θα είχαμε κάθε μέρα γιορτή

Ας ανασάνουμε λίγο. Μας έπνιξαν οι αναθυμιάσεις από το αποτεφρωτήριο της ιστορικής ευθανασίας, στο οποίο μας οδηγούν οι λυσσασμένοι εθνομηδενιστές. Ας αρωματιστούμε από την ευωδία του ’40.
Το 1999 από τις εξαιρετικές εκδόσεις «Γκοβόστης» μεταφράστηκε και κυκλοφορήθηκε το βιβλίο του Ιταλού στρατηγού Βισκόντι Πράσκα με τίτλο: «Εγώ εισέβαλα στην Ελλάδα» (το βιβλίο γράφτηκε το 1946).
Ο συγγραφέας του ήταν ανώτερος διοικητής των Ιταλικών Δυνάμεων Αλβανίας από τις 5 Ιουνίου έως τις 8 Νοεμβρίου του 1940, όταν λόγω αποτυχίας των σχεδίων του αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Σοντού, μέχρι τότε υφυπουργό Στρατιωτικών.
Το βιβλίο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, επέχει θέση ντοκουμέντου, όχι μόνο για τους απλούς φιλίστορες αναγνώστες, αλλά και για τους επίμονους ιστορικούς ερευνητές.
Ως είθισται στα αυτοβιογραφικά κείμενα ηττημένων σε πολέμους πρωταγωνιστών, ο Πράσκα προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες του και αποδίδει τη μη ευνοϊκή εξέλιξη των επιχειρήσεων στις πρώτες κρίσιμες ημέρες στου πολέμου, πέρα από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες στην Ανώτατη Στρατιωτική Ηγεσία, καταλογίζοντάς της ευθύνες για:
  • Ανεπαρκή αεροπορική υποστήριξη.
  • Καθυστέρηση της αφίξεως των προβλεπόμενων από την Ιταλία ενισχύσεων.
  • Ματαίωση της προκαθορισμένης καταλήψεως της Κέρκυρας ταυτόχρονα με την έναρξη των εχθροπραξιών.
Καταλήγει ότι κανείς δεν ήθελε τον πόλεμο, εκτός από τον Μουσολίνι, αποκαλύπτοντας τη σαθρότητα και τη δουλοπρέπεια που διέτρεχε το φασιστικό καθεστώς, αποκρύπτοντας και τις ευθύνες του, αλλά και την έπαρση της τότε ιταλικής ηγεσίας. Μέχρι την έναρξη του πολέμου οι ποταποί υμνωδοί του Μουσολίνι περιφρονούσαν τους Έλληνες, βαυκαλίζονταν με στρατιωτικούς περιπάτους των οκτώ εκατομμυρίων λογχών, φούσκωναν το λαό τους με ρωμαϊκές αυτοκρατορίες.
Οι σημαντικότερες όμως σελίδες του βιβλίου δεν είναι οι ενδιαφέρουσες εκμυστηρεύσεις του Πράσκα, αλλά τα «Παραρτήματα», και δη το 7ο.
Εκεί διαβάζουμε (εν περιλήψει):
Η ιταλική εφημερίδα Il Tempo στις 13 Ιουλίου 1944 δημοσίευσε τα πρακτικά της περίφημης σύσκεψης του Ανωτάτου Φασιστικού Συμβουλίου που έγινε στις 15 Οκτωβρίου 1940, στο Παλάτσο Βενέτσια, και στο οποίο καθορίστηκαν οι γενικές γραμμές της εισβολής στην Ελλάδα. Μετέχουν: ο Μουσολίνι, ο Τσιάνο, γαμπρός του και ΥΠΕΞ, ο Πράσκα, ο Σοντού, ο Μπαντόλιο, ο Ροάττα (όλοι στρατηγοί) και ο Τζακομόνι, τοποτηρητής του καθεστώτος στην Αλβανία. Από τις συζητήσεις διαφαίνεται η κουφότητα, η αθλιότητα, η αλαζονεία, η ασυνειδησία αυτών των ανθρώπων. Μεταφέρω κάποιους διαλόγους:
Μουσολίνι: Ποια είναι η κατάσταση του ηθικού του ελληνικού πληθυσμού;
Τζακομόνι: Φαίνεται ότι είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο.
Τσιάνο: Παρουσιάζεται μια σαφής διαίρεση μεταξύ του πληθυσμού και μιας ηγετικής τάξεως πολιτικών και πλουτοκρατών. Η τελευταία διατηρεί ζωντανό το πνεύμα της αντιστάσεως και την αγγλοφιλία στη χώρα. Αυτή είναι μια ελάχιστη τάξη ανθρώπων πολύ πλουσίων, ενώ η άλλη (ο λαός) είναι αδιάφορη για όλα τα συμβαίνοντα, συμπεριλαμβανομένης και της εισβολής μας.
Μουσολίνι: Ποιο είναι το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών;
Πράσκα: Δεν είναι άνθρωποι που θα τους άρεσε να πολεμήσουν.
Μουσολίνι: Θα πρέπει να δούμε πώς θα παρουσιάσουμε τα προσχήματα γι’ αυτήν την επιχείρηση... να σκηνοθετήσουμε ένα επεισόδιο.
Τζακομόνι: Εγώ μπορώ να κάνω κάτι στα σύνορα, όπως επεισόδια μεταξύ κατοίκων της Τσαμουριάς και των Ελληνικών αρχών. [Εμφανέστατος ο αείδουλος και προδοτικός ρόλων των Τσάμηδων. Αυτό πρέπει να προβληθεί, για να κατανοήσουν όλοι την ξεφτίλα των Αλβανών όταν μιλούν για Τσαμουριές.]
Μουσολίνι: Όλα αυτά έχουν αμελητέα αξία για μένα και συνιστούν μια κάποια συγκάλυψη. Μολαταύτα είναι καλό να μπορέσετε να τα δημιουργήσετε σε τρόπο ώστε να δοθεί αφορμή για το άναμμα του φιτιλιού...
Τσιάνο: Πότε επιθυμείτε να λάβει χώρα το επεισόδιο;
Μουσολίνι: Στις 24 Οκτωβρίου.
Τσιάνο: Στις 24 να είστε βέβαιος ότι θα συμβεί.
Μουσολίνι: Πώς βλέπετε την πορεία προς την Αθήνα, αφού θα έχει καταληφθεί η Ήπειρος;
Πράσκα: Δεν βλέπω πολλές δυσκολίες. Αρκεί μια δύναμη 5 ή 6 Μεραρχιών επιπλέον των υπαρχόντων. [Σύμφωνα με τον Ιταλό κριτικό Α. Τόστι, στο σύγγραμμά του Ο πόλεμος που δεν έπρεπε να γίνει, η εκστρατεία κατά της Ελλάδας «απορρόφησε και καταπόνησε 30 Μεραρχίες με 700.000 άνδρες, 90.000 κτήνη και 17.000 αυτοκίνητα, και στοίχισε 14.000 νεκρούς, 51.000 τραυματίες και 25.000 αιχμαλώτους και αγνοουμένους και υπέρ τους 12.000 αχρηστευθέντες από κρυοπαγήματα».]
Από τα πρακτικά της ιστορικής εκείνης συσκέψεως εξάγονται κάποια συμπεράσματα:
  1. Πρώτον: Οι υπερφίαλοι Ιταλοί υποτιμούν και περιφρονούν την αξία (το αξιόμαχο) και την φιλοπατρία του λαού μας. Όπως και οι τωρινοί οχτροί.
  2. Δεύτερον: Διακρίνουν «μια διαίρεση» του απλού λαού και της ηγετικής τάξης (πολιτικοί-πλουτοκράτες). Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Μόνο που ο αδιάφορος για τους Ιταλούς αυτός λαός, κατασκοτώθηκε στη Βόρειο Ήπειρο, δείχνοντας στην γονατισμένη Ευρώπη ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. (Οι απώλειες του Ελληνικού Στρατού σύμφωνα με το ΓΕΣ ήταν: 13.752 νεκροί, 62.663 τραυματίες –από τους οποίους περίπου 25.000 παγόπληκτοι–, 3.955 αγνοούμενοι και αιχμάλωτοι.)
  3. Τρίτον: Φασιστικά (ή κεμαλοφασιστικά) καθεστώτα θεωρούν τους λαούς «κρέας για μακέλεμα». Και σήμερα που γειτνιάζουμε με τέτοια τυχοδιωκτικά κράτη, οφείλουμε να καλλιεργήσουμε το πνεύμα αυτοθυσίας και αντίστασης του λαού μας. Όλοι μαζί οι Έλληνες, πλην της ηγετικής τάξης των κηφήνων και των ποικιλώνυμων Γραικύλων.
Κλείνω μ’ ένα ηρωικό γεγονός που διασώζει ο Στρ. Μυριβήλης και το ανέφερε κατά την πανηγυρική ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών, το 1960: «Πολύς κόσμος έτρεχε να δώσει αίμα τις ημέρες του πολέμου. Ήταν εκεί νέοι, κοπέλες, γυναίκες, μαθητές, παιδιά που περίμεναν τη σειρά τους. Μια μέρα, ο επί της αιμοδοσίας φίλος μου γιατρός, είδε στη σειρά των αιμοδοτών που περίμεναν, να στέκεται και ένα γεροντάκι.
»Εσύ παππούλη τι θέλεις εδώ; Ήρθα, κι εγώ, γιατρέ, να δώσω αίμα. Ο γιατρός τον κοίταξε με απορία και συγκίνηση. Ο γέρος παρεξήγησε το δισταγμό του. Η φωνή του έγινε πιο ζωηρή. Μη με βλέπεις έτσι, γιατρέ μου. Είμαι γερός, το αίμα είναι καθαρό, και ποτές μου δεν αρρώστησα. Είχα τρεις γιους. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω. Χαλάλι της πατρίδας. Μου είπαν πως οι δύο πήγαν από αιμορραγία. Λοιπόν, είπα στη γυναίκα μου, θα ’ναι κι άλλοι πατεράδες που μπορεί να χάσουν τα παλληκάρια τους γιατί δεν θα ’χουν οι γιατροί μας αίμα να τους δώσουν. Να πάω να δώσω κι εγώ το δικό μου. Άιντε, πήγαινε γέρο, μου είπε, κι ας είναι για την ψυχή των παιδιών μας. Κι εγώ σηκώθηκα και ήρθα».
Γι' αυτό νικήσαμε, γιατί πολεμούσε όλος ο λαός. Την πιο μεγαλειώδη μάχη την κέρδισαν οι...άμαχοι.
Υ.Γ.: Να υπενθυμίσω ότι στο βιβλίο γλώσσας της Ε΄ Δημοτικού, στο σχετικό αφιέρωμα για την εθνική επέτειο, περιέχεται κείμενο με τον εξής τίτλο: «Η Ιταλία μάς κήρυξε τον πόλεμο» και υπότιτλο: «Και εμείς πήγαμε στο υπόγειο». Την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 ξέρουμε ότι ο λαός ξέσπασε, πανηγύριζε, ξεχύθηκε στους δρόμους ανεμίζοντας, γεμάτος χαρά, την γαλανόλευκη. Οι καντιποτένιοι του αφελληνισμού μαγαρίζουν τη γιορτή με κείμενα δειλίας, φόβου και ηττοπάθειας...
Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος

6 σχόλια:

  1. Και ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, Emanuele Grazzi, αυτός που επέδωσε το τελεσίγραφο στον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, περιγράφει στο βιβλίο του "Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ" την ευφορία και παραπληροφόρηση που επικρατούσε στην Ρώμη, όπου είχε κληθεί για σύσκεψη, προφανώς αυτήν που γράφει το άρθρο. Εκείνος, όμως, έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, γνώριζε, όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται, ότι τα πράγματα δεν θα ήσαν τόσο απλά και προσπάθησε να τούς δώσει να καταλάβουν ότι είναι εντελώς παραπληροφορημένοι.

    Η παραπληροφόρηση αυτή των Ιταλών είναι δείγμα τού πόσο καλά δούλεψε η ελληνική αντικατασκοπεία της κυβερνήσεως Μεταξά. Αφού εντόπιζε τούς Ιταλούς κατασκόπους, τούς πλησίαζε με διάφορους τρόπους και τούς πέρναγε εσφαλμένες πληροφορίες σχετικά με το ηθικό τού λαού/στρατού, την στρατιωτική προετοιμασία, τον εξοπλισμό κλπ.
    Το Έπος τής Πίνδου δεν οφείλεται απλώς και μόνον στον ενθουσιασμό τού λαού, που κι αυτόν τον είχε καλλιεργήσει η κυβέρνηση, αλλά στην μεθοδικότητα και σκληρή δουλειά τής κυβερνήσεως Μεταξά, η οποία έφερε τα γνωστά αποτελέσματα.

    Διότι, οι ενθουσιώδεις Έλληνες, που πήγαιναν στο μέτωπο "με το χαμόγελο στα χείλη", όπως έλεγε το γνωστό τραγούδι τής αξέχαστης Βέμπο, δεν είναι άλλος λαός από εκείνον τον ηττοπαθή, που έκρινε ότι το κατέβασμα τής Σημαίας μας στα Ίμια, τον Ιανουάριο τού 1996, αποτελούσε μία ... φρόνιμη επιλογή, όπως τον έπεισε η κυβέρνηση Σημίτη. Γι αυτό και τον ψήφισε οκτώ μήνες μετά για πρωθυπουργό.

    Όσο κι αν το αρνούνται πολλοί, οι ηγεσίες είναι αυτές που έχουν σημασία σε κάθε περίσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. https://www.politeianet.gr/books/9789608969001-katsimitrou-charalampos-ipeirotiki-etaireia-athinon-i-ipeiros-promachousa-172387 Η ΗΠΕΙΡΟΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥΣΑ-Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ VIII ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ 1940-41-ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
    Απο την ανάγνωση του βιβλίου αυτού

    καθώς και του κάτωθι βιβλίου https://www.politeianet.gr/books/9789608910065-bernardos-a-i-logchi-dabakis-pindos-11167 ΔΑΒΑΚΗΣ - ΠΙΝΔΟΣ, Η ΔΡΑΣΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΟΥ Κ. ΔΑΒΑΚΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ - ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΕΠΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ-ΒΕΡΝΑΡΔΟΣ Α. Ι.

    Συνάγεται πλήθος συμπερασμάτων για το πως ο Ελληνισμός μπορεί να φυλάξει Θερμοπύλες σε πείσμα ηττημένων μυαλών/ηττοπαθών ελίτ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο γελείος Πράσκα -ως αντιστράτηγος- μπορούσε να διοικίσει μόνο μέχρι 5 μεραρχίες, γι' αυτό επέμενε σε αυτό το νούμερο: ήθελε να πάρει μόνος του τα εύσημα για την κατάληψη της Ελλάδας και να γίνει εθνικός ήρωας. Για τους δικούς μας που αποφασίσανε οπισθοχώρηση και πόλεμο "για την τιμή των όπλων", θα διαβάσουμε κανένα άρθρο; Μήπως τελικά οι Ιταλοί δεν ήταν και τόσο αλαζόνες; Μήπως ήξεραν πολύ καλά το ποιόν του ελληνικού επιτελείου αλλά απλά δεν προέβλεψαν την αντίδραση των "μάχιμων" Κατσιμήτρου, Βραχνού κα; Κανένα άρθρο που να εξηγεί γιατί κωλοκάτσαμε στο Πόγραδετς -αντί να κλείσουμε την τανάλια- και περίμεναμε άλλες 10 ιταλικές μεραρχίες από τον Τάραντα; Θα μας εξηγήσει κανένας στρατιωτικός φωστήρας ή κάνουνε διαλογισμό ακούγοντας τα "άπαρτα βουνά"; Υπήρχε πολύ λίπασμα για να φυτρώσουν τα "πήγαμε στο υπόγειο" της αριστεράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εχει γράψει ο στρατηγός Καντερές στην Στρατιωτική Ιστορία τεύχος 1.
      ( Αν θεωρηθεί η αναφορά μου από τον διαχειριστή, ως διαφήμιση περιοδικού δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να μην αναρτηθεί το σχόλιο)

      Διαγραφή
  4. ^^το ποιον του ελληνικου επιτελειου^. Μπραβο, Το χτυπησες στο σταυρο KITSOS KARAKITSOS.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πάντως σε ένα έπεσαν μέσα. Η πορεία προς την Αθήνα ήταν πανεύκολη. Ποτέ δεν ταλαιπωρήσαμε αιχμάλωτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.